ตอนที่ 2
“เออ ใช่… ปั้นหยา คุณปั้นหยา”
แม็กซิมัสยิ้มหยัน เมื่อได้ยินชื่อของผู้หญิงที่เขาไม่ถูก ชะตาด้วยเลยแม้แต่น้อย
“เห็นหน้าซื่อๆ แบบนั้น แอบกลั่นแกล้งอันนาไม่รู้กี่ครั้ง แล้ว พวกนายรู้ไหม”
เคลวินกับชาร์ลีหันมองหน้ากัน ก่อนจะส่ายหน้าดิก พร้อมๆ กันอย่างเหลือเชื่อ
“ไม่จริงมั้ง”
“นั่นสิ หน้าตาซื่อ ไร้เดียงสาอย่างคุณปั้นหยาจะไปกลั่น แกล้งใครได้ นี่ถ้าบอกว่าแฟนนายกลั่นแกล้งคุณปั้นหยา ฉันยังว่าน่าเชื่อกว่าเลย จริงไหมชาร์ล”
“ถูกต้อง”
แม็กซิมัสถอนใจแรงๆ และก็ไม่อยากจะเถียงกับเพื่อนๆ ด้วยเรื่องส่วนตัวของตนเองอีก
“แต่ฉันรักอันนา และพวกนายก็ต้องเคารพการตัดสินใจ ของฉัน จริงไหม”
“คร้าบบบ คุณแม็กซิมัส”
ทั้งชาร์ลีและเคลวินต่างพยักหน้าพร้อมกัน
แม็กซิมัสยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม เบ้หน้าเล็กน้อยเมื่อรสชาติ ของแอลกอฮอล์บาดคอ
“แล้วนายเป็นไงบ้างล่ะเคน ไร่ชาไปได้สวยไหม
เคลวินไหวไหล่กว้างบึกบึนของตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะ ตอบออกมา
“กำลังไปได้สวยเลยว่ะ นี่ฉันกำลังมองหาที่ดินเพิ่ม กะว่า จะซื้อเพื่อขยายไร่ชาให้มากขึ้น”
“ฉันดีใจด้วย แล้วคุณณิล่ะ สบายดีไหม”
แม็กซิมัสถามถึงณิชา ซึ่งเป็นคนรักของเคลวินมาตั้งแต่ ตอนที่เรียนในมหาวิทยาลัยไอวี่ลีกด้วยกัน ทั้งคู่คบหากัน มายาวนานมาก แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะลั่นระฆังวิวาห์ใน เร็วๆ นี้
“ณิสบายดี แต่วันนี้มาเจอพวกนายไม่ได้ เพราะต้องไป งานเลี้ยงกับพ่อของเธอน่ะ”
“แล้วเมื่อไหร่นายจะแต่งงานวะเคน”
“ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก เพราะฉันยังสนุกกับการทํางาน อยู่ ยังไม่อยากถูกขังอยู่ในอุ้งมือของผู้หญิงน่ะ”
“เดี๋ยวคุณณิก็หนีไปแต่งกับคนอื่นหรอก”
แม็กซิมัสเตือนเพื่อน แต่เคลวินไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก และเปลี่ยนไปคุยเรื่องชาร์ลีแทน
“เรื่องของฉันจบแล้ว ถามนายบ้างดีกว่าชาร์ลี นายเป็น ยังไงบ้าง”
ชาร์ลีที่นั่งจิบเหล้าอยู่ระบายยิ้ม “ฉันสบายดี แต่ชีวิตก็ วุ่นวายกับงานเหมือนพวกนายนั่นแหละ”
“แล้วเรื่องนายกับไลลาน้องสาวบุญธรรมล่ะ พ่อกับแม่ นายรู้หรือยังว่าพวกนายรักกัน” แม็กซิมัสเอ่ยถามอย่าง อยากรู้ความคืบหน้าของเพื่อนสนิท
ศีรษะทยสวยของชาร์ลีสายเล็กน้อย รอยยิ้มบนใบหน้า ตอนนี้เคร่งเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“ฉันปิดไม่ให้พ่อกับแม่รู้ เพราะไม่อย่างนั้นไลลาอาจจะ ถูกส่งตัวไปอยู่ที่อื่น”
“นายนี่ก็แปลกนะชาร์ลี ผู้หญิงสวยๆ มีให้เลือกเป็นแสน เป็นล้านคนบนโลกนี้ แต่นายกลับเลือกที่จะรักน้องสาว บุญธรรมของตัวเองซะงั้น
ชาร์ลีจ้องหน้าแม็กซิมัสเจ้าของคำถามแทงใจดำ
“ความรักมันห้ามไม่ได้หรอกว่าจะเกิดขึ้นกับใคร คน ไหน”
“แล้วนายแน่ใจหรือว่านายรักไลลาจริงๆ ไม่ใช่แค่เพราะ ความผูกพันน่ะ” คราวนี้เป็นเคลวินบ้างที่เอ่ยถาม
ชาร์ลีนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะฝืนยิ้มตอบ
“คงทั้งรักทั้งผูกพันนั่นแหละ”
แล้วชาร์ลีก็ยกแก้วเหล้าขึ้นจิบอีกครั้ง พร้อมกับนั่ง เงียบๆ ในขณะที่แม็กซิมัสกับเคลวินพูดคุยกันต่อเนื่อง
“เด็กที่นายอุปการะเอาไว้โตเป็นสาวหรือยังเคน” แม็กซิ มัสเอ่ยถามเรื่องของเฌอปรางเมื่อนึกขึ้นได้
“โตแล้ว ปีนี้ก็น่าจะสิบแปดแล้วล่ะ นายถามถึงเฌอปราง ทำไมหรือ” เคลวินย้อนถามกลับด้วยความแปลกใจ
“เปล่า ก็แค่อยากรู้เฉยๆ ทําไมนายจะต้องทำท่าหวงก้าง แบบนี้ด้วยวะ”
“เปล่าสักหน่อย ฉันจะไปหวงก้างอะไรกันวะ ฉันไม่เคยมี ความคิดอยากเป็นสมภารสักหน่อย
“ให้มันแน่เถอะ”
“มันแน่อยู่แล้ว ฉันไม่ชอบเด็ก ยิ่งอายุห่างกันเกือบยี่สิบ ปีแบบนี้ ฉันยิ่งไม่เอาใหญ่เลย”
“ทำไมวะ มีเมียเด็กกระชุ่มกระชวยหัวใจดีออก”
แม็กซิมัสแซวเพื่อนขำๆ
“เพราะฉันเอาดุไง กลัวเด็กมันจะตายคาเตียง”
เสียงหัวเราะของหนุ่มหล่ออย่างแม็กซิมัสและชาร์ลีดัง กังวานขึ้นหลังจากได้ยินคำตอบของเคลวิน
“เอ่อ… แล้วนี่ไอ้อเล็กมันจะมาไหมเนี่ย”
หลังจากนั่งคุยเรื่องสัพเพเหระไปเกือบชั่วโมง เคลวินก็ ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมองเวลา
“นี่ๆ มันโทรเข้าเครื่องฉันพอดี” ชาร์ลีตอบเพื่อน ก่อนจะ รีบกดรับสายของอเล็กซิส
“ว่าไงอเล็ก”
“ฉันคงไปไม่ทัน นี่แม่บังคับให้ฉันนั่งคุยกับคนบ้านนี้ต่อ ปวดหัวชะมัดว่ะ”
“เออๆ ไม่เป็นไร เอาไว้นัดเจอกันครั้งหน้าก็ได้” ชาร์ลี ตอบเพื่อนไปตามสาย
“ขอให้สนุกนะอเล็ก”
“สนุกกะผีอะไรวะ รำคาญจริตผู้หญิงพวกนี้จะตาย แค่นี้ ก่อนนะ แม่เรียกแล้ว”
อเล็กซิสตัสสายสนทนาไปแล้ว ชาร์ลีก็วางโทรศัพท์มือ ถือลงบนโต๊ะข้างแก้วเหล้า ก่อนจะรายงานเพื่อนอีกสอง คนที่นั่งรอฟังอย่างใจจดจ่อ
“มันมาไม่ทันว่ะ”
เคลวินถอนใจออกมา “ว่าแล้วเชียว ไอ้อเล็กนี่มันเชื่อฟัง แม่ยังกับอะไรดี”
“ไม่เป็นไรหรอก เอาไว้เจอกันพร้อมหน้าอีกทีตอนงาน แต่งฉันก็ได้” แม็กซิมัสพูดอย่างอารมณ์ดี
“สรุปนี่นายจะแต่งเร็วๆ นี้จริงหรือไอ้แม็ก” เคลวินถามย้ำ อีกครั้งเพื่อความมั่นใจ
“ไม่ใช่ภายในปีนี้ แต่ก็ไม่เกินปีหน้านี่แหละ พวกนาย คอยฟังข่าวจากฉันก็แล้วกัน”
เคลวินกับชาร์ลีมองหน้ากัน และก็ได้แต่ถอนใจออกมา ยาวเหยียด
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ