วิวาห์ชัง ชุด เจ้าสาวพรหมจรรย์ข

ตอนที่ 4



ตอนที่ 4

คุณย่าวารีมองเรือนร่างอรชรของหลานสาวหัวแก้วหัว แหวนอย่างปั้นหยาที่เดินหิ้วตะกร้าใส่ดอกไม้เข้ามาหา ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชม

ปั้นหยาเป็นเด็กดีของย่าอย่างหล่อนเสมอมา กิริยา มารยาทเรียบร้อยงดงาม หัวอ่อน ว่านอนสอนง่าย และไม่ เคยประพฤติไม่ดีให้หล่อนต้องปวดหัวปวดใจเลยแม้แต่ ครั้งเดียว

“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณย่า

“อรุณสวัสดิ์จ้ะหลานรัก”

คุณย่าวารีระบายยิ้มอ่อนโยน ขณะปรายตามองไปใน ตะกร้าสานในมือขาวสะอาดของหลานสาวอย่างอยากรู้ อยากเห็น

“วันนี้ได้ดอกไม้อะไรมาร้อยพวงมาลัยบ้างจ๊ะ”

ปั้นหยาหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ใกล้ๆ กับที่คุณย่าวารี นั่งอยู่ พร้อมกับวางตะกร้าลง

“วันนี้หยาได้ดอกมะลิมาเยอะเลยค่ะคุณย่า แล้วก็มีดอก กุหลาบสีชมพูด้วยค่ะ เพิ่งบานด้วยนะคะ”
ป้นหยา มหวาน ในขณะหยิบดอกไม้ในตะกร้าขึ้นให้ คุณย่าวารีดู

“สวยๆ ทั้งนั้นเลยนะหยา”

“ใช่ค่ะ เดี๋ยวหยาจะร้อยพวงมาลัยให้คุณย่าเอาไว้บูชา พระหลายๆ พวงเลยนะคะ”

“เอาสิ เดี๋ยวยาช่วยร้อยด้วย”

“ค่ะ คุณย่า”

คุณย่าวารีกวาดตามองดวงหน้าของหลานสาวสุดที่รัก ด้วยความชื่นชมยิ่งนัก

ปั้นหยาเป็นผู้หญิงผิวขาวสะอาด แก้มนวลเปล่งปลั่งมี สีเลือดฝาดตลอดเวลา ดวงตาหวานฉ่ำเพราะขนตายาว งอนมาก คิ้วโก่งตามธรรมชาติโดยไม่ต้องกันตกแต่งแบบ สาวๆ คนอื่น ริมฝีปากเป็นรูปกระจับอวบอิ่ม สีแดงระเรื่อ คล้ายกับผลของเชอร์รี่สุก เส้นผมสีดำขลับยาวตรงสยาย ถึงบั้นเอว ผิวกายก็ขาวนวลเนียนราวกับหยาดของน้ำนม โค

อันนาหลานสาวอีกคนของหล่อนมักจะค่อนแคะว่าปั้นห ยาเป็นผู้หญิงจืดชืด หน้าซีดราวกับศพเดินได้ แถมยังแต่ง ตัวเชยไม่ทันสมัย แต่ในสายตาของหล่อนกลับรู้สึกว่าปั้นหยาสวยงาม และน่าทะนุถนอมมากกว่าผู้หญิงที่มี จริตจะก้านเยอะอย่างอันนาเสียอีก

ปั้นหยาให้ความรู้สึกเหมือนแสงแดดยามเช้าทั้งอบอุ่น ทั้งบริสุทธิ์สะอาด ในขณะที่อันนาไม่ต่างจากแสงแดด ร้อนแรงยามเที่ยงวันที่สัมผัสนานเข้าก็มีแต่จะมอดไหม้

“แล้ววันนี้หยามีสอนน้องสายไหมทำขนมหรือเปล่าจ๊ะ”

“วันนี้น้องสายไหมติดเรียนศิลปะน่ะค่ะคุณย่า คุณ พฤกษ์ก็เลยยกยอดไปสัปดาห์หน้าเลยค่ะ”

คุณย่าวารีอมยิ้มและพยักหน้าน้อยๆ แต่ก็ยังอดที่จะถาม หยั่งเชิงต่อไม่ได้

“คุณพฤกษ์เป็นคนดีนะ หยาว่าไหม”

ปั้นหยาซ้อนตาขึ้นมองคุณย่าวารี ก่อนจะตอบด้วยรอย

ยิ้มอ่อนหวาน

“ค่ะ หยาก็คิดว่าคุณพฤกษ์เป็นคนดี และก็เป็นพ่อที่ดี ของน้องสายไหมค่ะ”

“แล้วหยาไม่หวั่นไหวบ้างเหรอ”
“เอ่อ… หยา…”

คำพูดอึกอักของปั้นหยาทำให้คุณย่าวารีหัวเราะออก มา และก็ตัดบทเพราะไม่อยากทำให้หลานสาวสุดที่รัก ลําบากใจ

“ย่าถามไปงั้นแหละ ไม่ได้คิดอะไรหรอก

“ค่ะ คุณย่า”

หญิงสาวก้มหน้าลงหยิบดอกมะลิมาร้อยพวงมาลัย เงียบๆ แต่ในหัวก็อดคิดถึงผู้ชายอีกคนไม่ได้

แม็กซิมัส…

เมื่อไหร่หล่อนจะหยุดรักผู้ชายคนนี้ได้เสียที

“แกแน่ใจเหรอว่าจะทำอย่างนี้จริงๆ นังอัน”

อันนาที่นั่งซดเหล้าอยู่หันไปมองเพื่อนที่ตั้งคำถาม และ ตอบออกไปเสียงดังฟังชัด

“ฉันแน่ใจสิ”

ดวงตาของอันนาเปล่งประกายแห่งความหวัง
“เพราะถ้าฉันไม่ทำ พี่แม็กก็ไม่ขอฉันแต่งงานสักทีน่ะสิ”

“แต่มันประหลาดมากนะยะ วางยาปลุกเซ็กซ์แฟนตัวเอง เนี่ย ฉันถามจริงๆ เถอะ แกกับพี่แม็กของแกยังไม่เคยเอา กันเลยเหรอ”

“เคยสิ ฉันไม่พลาดเรื่องแบบนี้อยู่แล้วแกก็รู้นี่นังนก”

“อ้าว ถ้าเคยๆ ขี่กันมาแล้ว จะต้องมาวางยาปลุกเซ็กซ์อีก ทําไมล่ะยะ เปลืองยาเปล่าๆ

“ก็เดี๋ยวนี้พี่แม็กไม่ค่อยมีเวลาให้ฉันเท่าไหร่ พอไม่ค่อย ได้เจอกัน ฉันก็ระแวงน่ะสิ กลัวพี่แม็กจะไปมีคนอื่น” อันนาพูดเสียงไม่สบายใจ

“แล้วถ้าแกวางยาปลุกเซ็กซ์พี่แม็ก แกจะได้อะไร ตอบแทนกลับมาวะ นอกจากความฟินอ่ะ”

อันนายิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะตอบเพื่อนซี้ออกมา

“ฉันก็จะตั้งท้องไงล่ะ ถ้าฉันตั้งท้อง พี่แม็กก็จะต้องรีบ แต่งงานกับฉัน”

“อ้าว แล้วเอากันปกติแกท้องไม่ได้หรือไง ทำไมต้องวางยาด้วย”

“ก็ทุกครั้งที่เอากัน พี่แม็กใส่ถุงทุกรอบน่ะสิ แล้วครั้งไหน ถุงรั่วหรือแตก #แม็กก็กำชับให้ฉันกินยาคุม แล้วแบบนี้ มันจะท้องไปได้ยังไงล่ะยะ” อันนาพูดอย่างหัวเสีย

“ดังนั้นแกก็เลยจะวางยาให้พี่แม็กเอาแกหนักๆ ซึ่งพี่แม็ กก็อาจจะลืมสวมถุงยางเพราะอยากเอาแกจัดใช่ไหม”

“ถูกต้อง” อันนาตอบรับด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ

“แกนี่มันเจ้าเล่ห์ร้ายฉิบหายเลยว่ะนังอัน”

“ขอบใจที่ชมนะนังนก แต่ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ ฉันก็ไม่ได้ แต่งกับพี่แม็กสักทีน่ะสิ”

“เออๆ เข้าใจแล้วเพื่อน”

“ถ้าฉันทำสำเร็จเมื่อไหร่ ฉันจะซื้อตั๋วเครื่องบินให้แกกับ แฟนแกไปเที่ยวต่างประเทศเลย” อันนายกแก้วเหล้าขึ้น ดื่ม

“นี่แกไม่ได้หลอกฉันใช่ไหม นังอัน”
“ระดับว่าที่เจ้าสาวของคุณแม็กซิมัส ซาเมนดอฟ คุณ หมอหนุ่มไฟแรงเจ้าของโรงพยาบาลยักษ์ใหญ่ ไม่มีทาง หลอกอยู่แล้วย่ะ แค่เศษเงินเอง”

อันนาหัวเราะร่วนด้วยความพึงพอใจกับวาสนาของ ตนเองที่กำลังจะได้เป็นเจ้าสาวของมหาเศรษฐีผู้ร่ำรวย

“ว่าแต่แกจะเริ่มเมื่อไหร่นั่งอัน”

“พรุ่งนี้คุณย่าไปปฏิบัติธรรมต่างจังหวัด ทางสะดวกเลย ล่ะนังนก

“แล้วมีอะไรให้ฉันช่วยหรือเปล่า”

“มีแน่นอน”

ใบหน้านวลของอันนาเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ