บทที่ 6 สถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ
บทที่ 6 สถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ
กู้ฮอนเหลือบมอง
เป้หมิงโม่ถูกล้อมรอบไปด้วยผู้หญิง
ก็แปลกนะ ใบหน้าที่เหมือนปีศาจนั้น ไม่ว่าจะเดินไปที่ไหนก็ จะถูกล้อมรอบหมด
หลี่ติ่งซึ่งไม่ทนให้กู้ฮอนต่อต้านอะไร
เขาจับกู้ฮอนและฝ่าตัวเข้าไปในฝูงชน…….……
ที่ตรงนั้นอัดแน่นไปด้วยผู้คน ทำให้พวกเขาเข้าไปไม่ได้! หลี่ติ่งซึ่งรู้สึกร้อนใจขึ้นมาและทันใดนั้นเขาก็คิดแผนออก เขาใช้ประโยชน์จากฝูงชนและแสร้งทำว่าถูกแยกห่างจา กกู้ฮอน
ค่อยๆแอบผลักเธอเข้าไปในฝูงชน
กู้ฮอนรู้สึกแค่ว่าร่างกายโดนเบียดไปมา
จากนั้น ดูเหมือนว่าจะได้ยินเสียงของผ้าถูกฉีกขาด
‘แควก’……
มีบางอย่างผิดปกติ
รู้สึกเย็นๆที่ส่วนไหนนะ
เฮ้ มีบางอย่างผิดปกติจริงๆ……
และแล้ว
กรด
เสียงกรีดร้องดังขึ้นในห้องนี้เ
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เหมือนกับภาพข้างหน้าหยุดความ เคลื่อนไหว
ทุกคนหยุดนิ่งกันหมด
มีแต่กู้ฮอนที่ยังคงกรีดร้องอยู่
ดังนั้น ผู้คนจึงเริ่มมองหาที่มาของเสียง
และต่างก็หันไปทางกู้ฮอนโดยปริยาย
ในตอนทุกคนมองมาทางเธอเป็นตาเดียว
ก็เห็นว่าเธอใช้สองมือกำชุดเล็กๆของตัวเองแน่น
ปิดตากรีดร้อง!
“คุณ คุณผู้หญิง เสื้อผ้าของคุณขาดแล้ว…….
ไม่รู้ว่าใครในฝูงชนหวังดีพูดบอกเธอ
เสียงตะโกนร้องของกู้ฮอนยังดังอยู่ในลำคอ
แผ่นหลังที่รู้สึกเย็นขึ้นมา เธอถึงลืมตาในทันที
ใคร ใครมันกล้าฉีกเสื้อผ้าของเธอ?!
คงไม่มีใครคาดคิดว่างานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่แบบนี้จะมี เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น
เป่หมิงโม่เห็นผู้หญิงกรีดร้องจากฝูงชนที่ถอยห่างออกมา
ดวงตาคมหรี่ลงเล็กน้อย
มองดูไหล่สั่นเทาเมื่อสัมผัสกับอากาศของเธอ
ชุดเดรสดำตัวเล็กที่ด้านหลังถูกฉีกขาด
เผยให้เห็นรอบเอวสีขาวเรียบเนียน
เธอกำผ้าที่เหลือในลักษณะที่กลัวและครอบคลุมหน้าอกไว้ อย่างแน่นหนา
ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า ผิวของผู้หญิงคนนั้นขาวใสราวกับหิมะ
ขาว
อย่างไรก็ตาม อยู่ๆแก้มก็รู้สึกปวดขึ้นมาทันที
เตือนตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ว่าผู้หญิงคนนั้นเพิ่งเปิดสึกกับ
เขา
เธอกล้ามากที่จับใบหน้าของเขา!
รูปลักษณ์ที่น่าภาคภูมิใจของเขา ซึ่งสืบทอดมาจากแม่นั้น ถูกเธอกล่าวหาว่าฉีด ฟิล เลอร์ มาก เกิน ไป?
ตั้งแต่เกิดมาเป่หมิงโม่ไม่เคยถูกดูถูกอย่างนี้มาก่อนเลย! แต่ เขาก็อดทนได้
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาจากการถูกอบรมมาอย่างดี เขาไม่ เคยใช้อารมณ์ในที่สาธารณะเลยแต่ว่า—
เห็นเธอทำอะไรไม่ถูกใช้มือห่อหุ้มหน้าอกแบบนั้น
ริมฝีปากหนาของเขาก็ยกยิ้มขึ้นอย่างชั่วร้าย……..
โลกของกู้ฮอน เมื่อเวลาที่ชุดถูกฉีกขาด
ทรุดลงมาแล้ว
เธอไม่กล้าแม้แต่จะแหงนหน้ามองผู้คน
สั่นกลัว แต่ก็ไม่กล้าขยับไปไหน
เพราะกลัวว่าถ้าเคลื่อนไหวชุดทั้งหมดจะหลุดไป
เธอไม่ลืมว่า เพื่อที่จะสวมใส่ชุดเล็กๆนี้ ด้านในนอกจากแผ่น แปะหน้าอก เธอก็สวมแค่อันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วเท่านั้น
ทันทีที่ชำระเงินชุดนี้ เธอก็ตัวเบาไปเลย
แก้มที่ขึ้นร้อนของเธอ ดวงตานั้นเอาแต่จ้องมองไปที่พื้น
เธออายจนอยากจะขุดหลุมหนีไปเดี๋ยวนี้
และฝังตัวเองไว้
ทำยังไงดี ประธานหลี่ล่ะ? ในตอนที่เธอไม่มีทางไป เปลือกตาก็สะท้อนเห็นรองเท้าหนังจระเข้สีดำเงา ขาที่สวมใส่กางเกงในชุดสูทเดินตรงมาทางเธอ และเธอรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่นหลังในทันที ทันใดนั้นก็ต้องเบิกตากว้าง—— ดวงตามองชนเข้ากับดวงตาคมลึกนั้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ หันหัวกลับ และมองไปที่เสื้อสูทสีขาวที่คลุมไว้ที่เธอแล้ว เขาคนนี้จะถอดเสื้อตัวเองและนำมาปิดให้เธอได้อย่างไร? การเคลื่อนไหวของเป่หมิงโม่ดึงดูดให้ผู้คนได้หายใจได้
ในตอนที่ทุกคนรอดูเหตุการณ์ต่อจากนี้บ้าง
นี่คือ……วีรบุรุษช่วยสาวงามเหรอ?
เขายังคงแสดงสีหน้าออกมาอย่างเยือกเย็น และยกคิ้วขึ้น เล็กน้อย
ก่อนจะก้มตัวลงต่อหน้าฝูงชน—
อุ้มกู้ฮอนขึ้นมากลางอากาศ!
เธออุทาน
รู้สึกวิงเวียนศีรษะอยู่พักหนึ่ง
เขากระชับมือแน่น
วินาทีต่อมาเป่หมิงโม่อุ้มเธอ เดินผ่านฝูงชน
เดินก้าวใหญ่ไปทางห้องน้ำ……..
กู้ฮอนรู้สึกเวียนศีรษะขึ้นมา
ภายในอกหนากว้างของ เป้หมิงโม่ เธอได้กลิ่นความเป็นชาย ที่น่าหลงใหล
อย่างไรก็ตาม……..สติที่เกือบจะหลุดไปก็กลับคืนสู่สมองทันที “ปล่อยฉันนะ คนป่า ปล่อยฉันลงนะ……”
เธอเริ่มดีดดิ้น
ชุดกระจัดกระจายหลุดลุ่ยทันทีเมื่อเธอขยับไปมา และเปิด ออกไปในที่สุด……
“นี่…….” เธอรีบยกมือขึ้นปกปิดหน้าอกตัวเอง
ทันใดนั้นดวงตาของเขาหลับลง
ยกริมฝีปากพูดไปที่ข้างหูเธอ “ถ้าคุณยังไม่เงียบ ผมจะโยน คุณออกไป!”
ประโยคที่เหมือนถูกคุกคามนี้ ทำให้เธอยอมเชื่อฟัง ดวงตาสีเข้มของเป่หมิงโม่มีร่องรอยแห่งความชั่วร้าย
อุ้มเธอไปที่ห้องน้ำของผู้ชายตั้ง~
ประตูห้องน้ำที่ถูกเปิดโดยเท้าของเขา
ผู้ชายที่กำลังทำธุระอยู่ในห้องน้ำหันมาด้วยความตกใจ
และก็บางคนที่ปัสสาวะไปได้ครึ่งหนึ่งแต่อีกครึ่งหนึ่งชะงักจน หดกลับไป
กู้ฮอนฝังหัวไว้ในเสื้อสูท
และมุดไปในอกเขา
หวังว่าจะไม่มีใครเห็นหน้าเธอ
เขาชำเลืองมองรอบๆอย่างเย็นชา และพูดด้วยน้ำเสียงสงบ
ว่า
“ออกไปจากที่นี่ให้หมด!”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ