ตอนที่16 ชีวิตของคุณชายน้อย

ตอนที่ 16 ชีวิตของคุณชายน้อย

ปัญหาก็คือ หยางหยางจำ ไม่ได้สักนิดว่าตัวเองเคยถ่ายรูปแบบนี้มาก่อน

เจียงฮุยซินเห็นใบหน้าเขาที่ตกตะลึงกับรูปถ่ายบนกำแพง

ก็อดถามด้วยความห่วงไม่ได้ “เฉิงเฉิง หลานคนดีของย่า เป็นอะไรไปจ้ะ”

หยางหยางมองเจียงฮุ่ยซินครู่หนึ่ง

เขากลืนน้ำลายลงคอ แล้วชี้ไปที่รูป และเอ่ยปากขึ้น “นั่น

เพราะเป็นน้ำเสียงของเด็กน้อย จึงแทบไม่ต่างอะไรกับเสียง ของเฉิงเฉิงเลย

เจียงฮุ่ยซินพอเห็นหลานชายเริ่มพูด ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา

เธอยิ้มอย่างอ่อนโยน หลานย่า หลานอยากไปตีกอล์ฟใช่ ไหม ให้ลุงสามพาหลานไปเล่นไหมจ๊ะ” พอหยางหยางได้ยิน คำว่าไปเล่นเท่านั้น ดวงตาก็ประกายแสงเหมือนกับไข่มุก

เหมือนแมวที่มองเห็นปลาเหมือนหมาที่มองเห็นกระดูกดีใจ อย่างกับอุลตราแมนมองเห็นสัตว์ประหลาด
ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเช้านี้ในที่สุดรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้น มันเป็น รอยยิ้มแรกในตระกูลเป่หมิง

รอยยิ้มนั้น เป็นรอยยิ้มกว้างมาก

จนเห็นฟันขาวที่เรียงเป็นระเบียบอยู่ในปาก

ดวงตาที่โค้งเป็นเส้นสวยงามเป็นรอยยิ้มที่สวยมากจนเหมือน จะทําให้บ้านเมืองล่มสลายได้

แต่ทว่า รอยยิ้มนี้—

ทำให้เจียงฮุ่ยซินรู้สึกแปลกใจอย่างมาก

หลานชายคนดีของเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่เขายิ้มให้กับเธอ

เป็นครั้งแรกจริงๆ

จนเธอเคยคิดว่าเป็นเด็กที่ยิ้มไม่เป็นเสียอีก แต่ตอนนี้เขา กําลังส่งรอยยิ้มที่สดใสให้กับเธอ มันสดใสจนแทบจะทำให้ตา เธอบอดเลยทีเดียว

เธอรีบดึงไหล่น้อยๆของหลานชายเข้ามา แล้วสวมกอดเขาไว้ แน่นคิ้วขมวดเป็นกังวล “เฉิงเฉิง หลานห้ามทำให้ย่าใจหายอีก นะ แม่รู้ว่าเมื่อวานหลานคงน้อยใจ แต่ว่าไม่ต้องกลัวนะ เบลล่า ไม่เป็นอะไร มันยังมีชีวิตอยู่ดี ย่าสัญญาตราบใดที่ย่าอยู่ จะไม่มีใครกล้าทำอะไรเบลล่า” โอ้ หลาน ของเธอเป็นเด็กดีนี่นาตั้งแต่เด็กเขาก็ได้รับการอบรมสั่งสอน แบบตระกูลผู้ดีตอนเด็กเขาท่าตัวเย็นชาเหมือนกับพ่อของเขา ไม่มีผิดถึงแม้เฉิงเฉิงจะดูเป็นเด็กที่โตกว่าวัย

แล้วทำไมครั้งนี้ถึงหัวเราะได้น่ารักน่าเอ็นดูไม่มีพิษไม่มีภัยได้ ขนาดนี้เฉิงเฉิง………ไม่ตกใจจนสมองกลับไปแล้วหรอกนะ

หยางหยางถูกเจียงฮุ่ยซินกอดจนแน่น

อืม คุณย่าคนนี้แรงเยอะเสียจริง

ปกติเขามักจะทำหน้าบึ้งงอนแล้วเป็นคนมุดเข้าไปอยู่ในอ้อม แขนของแม่กับยาย

จู่ๆกลับมาถูกคุณย่าคนนี้กอด เลยรู้สึกแปลกๆนิดหน่อยแต่ ว่า ก็รู้สึกดีนะและตอนที่หยางหยางถูกกอดแน่นจนเกือบจะ หายใจไม่ออกนั้น—-

“โฮ่งๆ โฮ่งๆ”

จู่ๆนอกประตูก็มีเสียงหมาเห่าอย่างเศร้าๆดังขึ้น

แม่บ้านวังจูงเบลล่าและยืนอยู่หน้าประตูอย่างระวัง
พอเห็นเจียงฮุยชินกับหยางหยาง ก็รีบทักทายอย่างร้อนรน “อรุณสวัสดิ์ครับนายหญิง อรุณสวัสดิ์ครับนายน้อย”เจียงฮุ่ย ชินได้ยินจึงคลายอ้อมกอด หยางหยางสูดหายใจเฮือกใหญ่ และรู้สึกสบายขึ้นมาก”โฮ่งๆ”

เบลล่าที่ยืนอยู่หน้าประตูทำท่าคึกคักอย่างที่ไม่เคยเป็นมา ก่อนปกติมันจะไม่ค่อยเห่า พอเห็นหยางหยางมันก็เริ่มเห่า อย่างดุร้ายขึ้น

ผิวที่ยับย่น หน้าย่นที่ดูดุร้ายของมัน

ทำให้หยางหยางตกใจจนมุดตัวกลับเข้าไปในอ้อมกอด คุณย่าอีกครั้ง

“คุณย่า ผมกลัว….……..

ท่าทีของ หยางหยางที่แปลกไป ทำให้เจียงฮุ่ยซินกับแม่บ้าน วังอึ้งไปตามๆกัน“เด็กโง่ เห็นเจ้าเบลล่าแล้วไม่ดีใจหรือ”

แม่บ้านวังพยักหน้าเห็นด้วย “นายน้อยไม่ต้องกลัวนะครับ นายหญิงทราบดีว่าเบลล่าเป็นสัตว์เลี้ยงที่นายน้อยรักที่สุด กระผมก็ไม่กล้าฆ่ามันหรอกครับ และผมต้องขอให้นายน้อย ยกโทษให้ด้วยครับ..….……

ที่แท้มันคือเบลล่านี่เอง

หยางหยางทำปากเหี่ยว และมองสุนัขตัวนั้นอย่างรังเกียจ
เฉิงเฉิงนั่นเป็นคนยังไงกันแน่นะสุนัขพันธุ์ซาเป่ยที่ดูน่าโง่และ น่าเกลียดจนแทบอ้วกขนาดนี้ ไม่คิดเลยว่าจะเป็นสัตว์เลี้ยง แสนรักของเขา

หยางหยางเหลือบตาขึ้นไปมองรูปภาพที่แขวนบนผนังอีก

ครั้ง

ในใจคิดว่า เอาเถอะ นายชื่อเฉิงเฉิง ถึงแม้นายจะดูหล่อเกิน

ไปสักหน่อย

แน่นอนถ้าเทียบกันแล้วฉันหล่อน้อยกว่านิดเดียว แต่รสนิยม ของนายมันแย่มาก…เบลล่า? ตั้งชื่อให้สุนัขโง่ๆแบบนี้หรือ เห้อ……

ไม่เป็นการดูถูกชื่อเบลล่าไปหน่อยหรือเบลล่าที่เหมือนจะ อ่านความคิดของหยางหยางออก

“โฮ่งๆ” มันเห่าใส่เขาอีกแล้ว เหมือนต้องการประท้วงอะไร บางอย่าง

หยางหยางออกมาจากอ้อมกอดของเจียงฮุ่ยซิน แล้วส่ง สายตาดุไปให้เบลล่าหนึ่งที

หยางหยางถูกเลี้ยงมาแบบอเมริกัน ไม่เคยเจอสุนัขที่ดุร้าย แบบนี้มาก่อน แต่กลับต้องมาเจอกับสุนัขน่าเกลียดนี่เป็น ครั้งแรกหรือ
ที่เขาตกใจกลัว เพราะหน้าตาแสนจะน่าเกลียดของเบลล่า

ไม่ใช่เพราะความของมัน

เขาขยับมุมปาก แล้วความคิดชั่วร้ายก็ผ่านเข้ามาในหัว

หยางหยางทำสายตาบริสุทธิ์และน่าสงสาร มองไปที่เจียงฮุ่ย

ซิน

“คุณย่า ผมเปลี่ยนชื่อให้เบลล่าดีไหมครับ”

สายตาแบบนี้ ทำให้เจียงฮุ่ยซินรู้สึกสุขใจอย่างมากหลานคน ดีในที่สุดก็มาอ้อนเธอแล้วอ้อนซะน่ารักน่าเอ็นดูเชียว

“ได้ๆๆ ขอแค่เฉิงเฉิงมีความสุข หลานอยากเปลี่ยนเป็นอะไร ย่อมได้ทั้งนั้น”

แม่บ้านวังเห็นอย่างนี้ ดวงตาแทบจะหลุดออกจากเบ้า

หยางหยางเม้มปาก แล้วหัวเราะออกมาหัวเราะอย่างไร้เดียง สา “จากนี้จะเรียกเบลล่าว่าเชี่ยละกันนะ”

“เชีย?

เจียงฮุ่ยซินไม่ค่อยเข้าใจ

พอเห็นหลายชายยิ้มน่ารัก เธอก็แทบหลง
หยางหยางหัวเราะแล้วพยักหน้า “ไม่ใช่เชีย แต่เป็นเชียต่าง

หากล่ะ”

“เชี่ย?

ทำไมต้องชื่อ’เชี่ย’ เจียงฮุ่ยซินไม่เข้าใจหนักกว่าเดิม

แม่บ้านวังครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง สุดท้าย ใบหน้าก็เริ่มซีดมอง นายน้อยเฉิงเฉิงด้วยความรู้สึกไม่อยากเชื่อนายน้อยที่แสนจะ สมบูรณ์แบบคนนั้น ไม่นึกว่าจะพูดคำว่า’เชี่ย’คำพูดที่หยาบ คายแบบนี้ออกมาอา พระเจ้า ถ้าเป็นนายน้อยคนเมื่อวานจริงๆ คงจะตื่นเต้นดีใจไปแล้ว”โฮ่งๆๆ”

เหมือนเป็นการถูกเหยียดหยามที่สุดในชีวิตเลย เบลล่าร้อง

ขึ้นอย่างฮึกเหิม

ฮือๆๆ มันไม่อยากมีชื่อว่า’เชี่ย’นี่นาเขาไม่ใช่นายน้อยเฉิงเฉิง ฮือๆ มีใครเข้าใจสิ่งที่มันพูดไหมนะ