บทที่006 ทําไมไม่เหมือนกัน

บทที่006 ทําไมไม่เหมือนกัน

“นี่คุณทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย?”

ทันใดนั้นเสียงโกรธก็ดังขึ้น

ราวกับเสียงฟ้าผ่าลงบนพื้นดินเวินเที่ยนเทียนถูกดึงออก จากความฝัน

เธอลืมตาขึ้นมาเห็นใบหน้าโกรธเหมือนปีศาจของชาย หนุ่มอีกครั้ง

“อ้า! อย่าเข้ามานะ!”

เธอถอยออกอย่างรวดเร็ว สองมือโบกขึ้นอย่างรุนแรง เพื่อป้องกันไม่ให้เขาเข้ามาใกล้

เล็บที่แหลมคมของเธอข่วนลงใบหน้าของชายหนุ่ม เขา รู้สึกถึงความแสบร้อนบนใบหน้า ความโกรธในดวงตา ของจี้จึงเชินได้พุ่งสูงขึ้นในทันใด

จี้จึงเชินรอให้เธอไปหา แต่ผ่านไปยี่สิบนาทีก็ยังไม่เห็น วี่แววของเธอ จึงตัดสินเข้าเข้ามาดู
แต่คิดไม่ถึงว่าเมื่อเปิดประตูเข้ามาแล้ว สิ่งแรกที่เขาเจอ คือร่างของหญิงสาวที่กำลังขดตัวอยู่บนพื้น

ร่างกายเย็นยะเยือกราวกับว่าไม่มีอุณหภูมิอยู่ในตัวเลย

โง่จริงๆ นี่เธออยากตายแบบนี้เหรอ?

จี้จึงเชินโผเขาไปเอามือรองหน้าเธอขึ้นมา เธอไม่ลืมตา ปากซีดเซียว มองดูแล้วช่างน่าสงสารเหมือนลูกสุนัข น้อยๆ ตัวหนึ่ง

ทันใดนั้นปฏิกิริยาท่าทางของเขาเปลี่ยนไปในทันที มอง เธอด้วยสีหน้าเป็นศัตรูอีกครั้ง

เพราะเดิมทีตั้งใจจะมาดูไม่ได้มีเจตนาร้าย แต่ผู้หญิงคน นี้กลับทำร้ายเขาด้วยการข่วนใบหน้าของเขา!

“เจี่ยงเนี่ยนเหยา นี่คุณกำลังทดสอบความอดทนของ ผมเหรอ? ขอโทษนะ สำหรับคุณแล้ว ผมไม่มีแม้แต่ความ อดทนให้”

เวินเที่ยนเทียนรู้สึกตัวจึงถอยไปหลบอยู่ในมุมห้องด้วย ความหวาดกลัว
ร่างกายสั่นสะท้านไปทั้งตัว แม้แต่ริมฝีปากที่สวยงาม ของเธอก็สั่นไปด้วย

เมื่อเห็นสภาพของเธอเช่นนี้แล้ว จี้จึงเชินขมวดคิ้วขึ้น ด้วยความใจร้อนอยู่ไม่เป็นสุข

จี้จึงเป็นลากตัวเธอออกมาจากมุมห้อง

เวินเทียนเทียนขัดขืนอย่างไม่ยั้งมือ สักพักก็มีน้ำอุ่นไหล ลงมาจากเหนือหัวของเธอ เสื้อผ้าของเธอเปียกชื้นไปทั้ง ตัว

ความเย็นในร่างกายเธอถูกขับออกไปเวินเที่ยนเทียนรู้

สึกดีขึ้น

จี้จึงเชินมองดูเธอด้วยสายตาโหดเหี้ยม กลัวว่าเธอจะ

หนีอีก เขาเลยเอามือกอดเธอเอาไว้

“คุณอยากจะแข็งตายเหรอ?”

เวินเที่ยนเทียนรู้สึกตัวขึ้นทันใด ใบหน้าของทั้งสองแนบ ชิดกัน เธอถอยออกมาด้วยความตกใจ

แต่มือของจี้จึงเชินผูกติดกับเอวของเธออย่างแน่นหนา เธอถอยตัวออกไปแต่ถูกจี้จึงเชินดึงกลับเข้าไปในอ้อมกอดอีกครั้ง!

หน้าผากของเธอสัมผัสกับคางของจี้จึงเชิน

เวินเทียนเทียนชะงักไปชั่วขณะ

จี้จิ่งเชินก้มหน้าจ้องมองเธอ

เธอตกใจจนสั่นไปทั้งตัว รีบยื่นมือไปถูที่คางของจี้จึง เชินโดยไม่รอช้า ถูไปด้วย ร้องไห้ไปด้วย

“ขอโทษ ขอโทษ…

“หุบปาก!”

เวินเทียนเทียนหยุดพูดทันที ไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียง ออกมา มีเพียงแต่น้ำตาที่กำลังไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง และสองมือที่ยังคงถูคางของจี้จึงเชิน

ความน่าสงสารของเธอทำให้จี้จึงเชินยิ่งมีอาการใจร้อน

ไม่เป็นสุข

เจี่ยงเนี่ยนเหยาคนนี้ทำไมถึงไม่เหมือนกับข้อมูลที่ให้คน ไปตรวจสอบมา
จากข้อมูลที่ได้มา ลูกสาวคนเดียวของตระกูลเจียง เวลา อยู่ที่บ้านแสร้งทำตัวเป็นคนดี แต่เวลาอยู่ข้างนอกมีนิสัย ที่ก้าวร้าวมาก ทำเรื่องเลวร้ายไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ไม่ ไว้หน้าใครเลย

แสดงละครเก่งอย่างนี้นี่เอง ถึงว่า ทรมานขนาดนี้แล้วยัง ไม่เปิดเผยธาตุแท้ออกมาอีก

มือนุ่มๆ ของเธอเช็ดคางของจี้จึงเชินอย่างต่อเนื่อง จี้จิ่ง เชินเห็นว่ามือของเธอเจ็บไปหมดแล้ว แต่ก็ไม่ได้สั่งให้ หยุด ทันใดนั้นรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจก็ได้ปรากฏขึ้น ในใจของเขา

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ข้อมูลที่ได้มาไม่มีทางผิดพลาดแน่

ยิ่งไปกว่านั้นผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่จงหลีพามาเองกับมือ

เจี่ยงเนี่ยนเหยา ผมจะรอดูว่าคุณจะแสดงละครไปจนถึง เมื่อไหร่

เวินเทียนเทียนขมวดคิ้วขึ้น มือของเธอไม่มีแรงแล้ว แต่ เธอก็ไม่กล้าที่จะหยุดถูคางของเขา

เธอไม่อยากถูกจับไปขังไว้ในห้องมืดๆ นั่นอีกแล้ว
กัดฟันอดทน อย่างเบาๆ

ทันใดนั้นจี้จึงเชินยื่นมือเข้ามาจับคางของเวินเทียน เทียน เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วร้องด้วยความตกใจว่า “คุณจี้ อย่า…..

หลังจากนั้นชุดแต่งงานก็ถูกฉีกขาดในทันที!