บทที่002 แต่งงานตั้งแต่เมื่อไหร่

บทที่002 แต่งงานตั้งแต่เมื่อไหร่

เงินเทียนเทียนไม่ขยับตัวเลย เธอรู้สึกสับสนกับทุก อย่างรอบๆ ตัวเธอ ไม่รู้เลยว่าที่แท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้น กับเธอกันแน่

เธอจำได้แค่ว่าก่อนหน้านี้เธอจะไปบ้านตระกูลเจียง เพื่อ ไปเอาโฉนดที่ดินของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ากลับคืนมา

สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเฉินซีได้อบรมเลี้ยงดูเธอมาสิบ สองปี แต่อีกไม่นานก็จะต้องถูกรื้อทิ้งเพื่อสร้างวิลล่า ใหม่ เด็กกําพร้าอีกสี่สิบกว่าคนที่นั่นก็จะต้องถูกไล่ออก ทั้งหมด

ไม่เพียงแต่เพื่อเด็กกำพร้าเหล่านั้นเวินเทียนเทียนยังมี เหตุผลอื่นอีกอย่างหนึ่ง…….…..

เธอกำลังรอคนคนหนึ่ง

คน ๆนั้น เคยบอกกับเธอว่า เขาจะกลับมาหาเธออย่าง แน่นอน

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม จะไม่ยอมให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้านี้ถูกรื้อทิ้งไปแน่นอน!

ท่านหัวหน้าได้บอกกับเธอว่า โฉนดที่ดินผืนนี้ถูกคนของ ตระกูลเจียงขโมยไป

เธอแค่อยากจะนำโฉนดที่ดินกลับไปก็แค่นั้นเอง แต่ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้?

รอก่อนดีกว่า……..

ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้จะมีคนวางยาสลบเธอ…….

“คุณเป็นใคร?”

เวินเที่ยนเทียนค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง กลับพบว่าตนเองได้ใส่ ชุดแต่งงานสีขาว……..

ชุดแต่งงาน?

ชุดแต่งงานมาจากไหนกัน?

ชุดแต่งงานชุดนี้ถูกออกแบบเป็นแบบเว้าหน้าอก เมื่อชุด โดนแสงจะทำให้มองเห็นผิวด้านใน รอบๆ ล้อมรอบไป ด้วยเพชร จึงทำให้คนมองไม่อาจละสายตาได้
เวินเทียนเทียนเป็นหญิงสาวที่รักนวลสงวนตัวอยู่แล้ว ถูกจ้องมองด้วยสายตาแบบนั้นทำให้เธอตกใจเป็นอย่าง มาก เธอเอามือทั้งสองข้างปิดหน้าอกไว้ ใบหน้าของเธอ เริ่มแดง

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? คุณทำอะไรฉัน?”

“คุณคิดว่าผมจะทำอะไรคุณเหรอ?”

ชายหนุ่มยืนอยู่ข้างๆ เตียงแล้วมองเวินเทียนเทียนที่ กำลังตกใจกลัวอยู่นั้น เขาหัวเราะขึ้นมาแล้วพูดว่า “คุณ อยากเป็นคุณหญิงจี้ จะแสดงละครตบตาผมเหรอ?”

เวินเทียนเทียนขมวดคิ้วขึ้นด้วยความงุนงง

ใครคือคุณหญิงจี้?

“ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพูด

อีกอย่างตอนแรกเธอจำได้ว่าเธออยู่ที่บ้านตระกูลเจียง แต่ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้?

ทันใดนั้นชายหนุ่มยื่นมือเข้ามาที่ตัวของเวินเที่ยนเทียน อุ้มเวินเที่ยนเทียนขึ้นจากเตียงแล้วลากลงบนพื้น
ในแววตาของเขาไม่มีแม้แต่ความสงสาร

“นี่คุณยังมีหน้าเสแสร้งแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกเหรอ?”

พรมนุ่มๆ รองรับแรงกระแทกเวินเที่ยนเทียนล้มลงไปบน พื้น ฝ่ามือของเธอกระทบกับพื้นทำให้เธอเจ็บจนตาในตา เธอเริ่มแดง

“คุณเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงทำกับฉันแบบนี้?”

“ฉันไม่รู้จักคุณด้วยซ้ำ!”

เวินเทียนเทียนถามด้วยความโมโห

ชายหนุ่มหันกลับมาจ้องหน้าเธอด้วยสายตาเย็นชา

“เจี่ยงเนี่ยนเหยา ผมเตือนคุณไว้ อย่าทดสอบความ อดทนของผม!”

เจี่ยงเนี่ยนเหยา?

เวินเทียนเทียนได้ยินชื่อ

หรือว่า……
ทําไมชื่อนี้ถึงคุ้นๆ หูจัง……

เหมือน……

นี่เขากำลังหมายถึงลูกสาวของตระกูลเจียงเหรอ?

ทันใดนั้นเวินเทียนเทียนนึกขึ้นได้

“คุณ ฉันคิดว่าคุณเข้าใจผิดแล้วล่ะ ฉันไม่ใช่เจี่ยงเนี่ยน เหยา ฉันคือ….” เวินทียนเทียนไม่ทันได้บอกชื่อตนเอง

“หุบปาก! ผมไม่อยากฟัง!”

“แต่ฉันไม่ใช่..…..…..

เวินเทียนเทียนพยายามที่จะอธิบาย แต่ชายหนุ่มตัดบท

ไม่ให้พูด!

“หากคุณพูดออกมาอีกคำหนึ่ง ผมจะถอนฟันคุณออกให้ หมดปากเลย!”

เธอตกใจกลัวจนหน้าซีด ไม่กล้าพูดอะไรออกไป

ท่าทางเขาช่างโหดร้ายเสียจริง! ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมเขาถึงทําได้ขนาดนี้เ

ชายหนุ่มดึงโบว์ที่คอเสื้อของตนออกอย่างรวดเร็ว กระดุมเสื้อก็ถูกปลดออกด้วย

แผงอกกว้างคลุมไปด้วยกล้ามเนื้ออันแข็งแรง กล้ามเนื้อ หน้าท้องที่สวยงามแสดงถึงความแข็งแกร่งของชายคนนี้

เวินเทียนเทียนถอยหลังด้วยความกลัว สองมือกอดเข่า

ไว้หลังติดโซฟา

ชายหนุ่มมองผ่านไม่ได้สนใจอะไร จากนั้นก็ก้าวขาเรียว ยาวของเขาเดินเข้าห้องน้ำไป

เสียงอาบน้ำดังออกมาจากห้องน้ำ……

เขากำลังอาบน้ำ

ตอนนี้เขาคงออกมาไม่ได้

เวินเที่ยนเทียนถอนหายใจเบาๆ

หลังจากนั้นไม่นานเวินเที่ยนเทียนค่อยๆ กลอกตามอง ไปรอบๆ มือสองมือยกชายกระโปรงขึ้น แล้วรีบวิ่งหนีออกไปเ