บทที่005 นั่นไม่ใช่ผู้หญิงเมื่อคืนเหรอ

บทที่005 นั่นไม่ใช่ผู้หญิงเมื่อคืนเหรอ

พี่kimiเจ๋งมาก ซูจิ๋นซีเพิ่งถึงกองก็เห็นชายคนนึงมองมา ที่หล่อนแล้วยังชูสองนิ้ว

ซูจิ๋นซีพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็เข้าไปข้างใน

“จิ๋นซี มาแล้วเหรอ? “ซูฮวนหวั่นวิ่งเข้าไปหาซูจิ๋นซีอย่าง ดีใจ จับมือหล่อนอย่างตื่นเต้น”รีบไปแต่งหน้าสิ ฉันโดนผู้ กํากับสั่งเทคไปมาจนทนไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวถ่ายแค่ช่วงตา เธอไม่ต้องพูดอะไร”

ซูจิ๋นซีพยักหน้าแล้วเข้าไปห้องแต่งหน้ากับซูฮวนหวั่น

คุณให้ลูกอมคนๆนึงทุกวันเป็นเวลานาน คนๆนั้นก็จะ เปลี่ยนไปอย่างแน่นอน

พอวันนึงคุณไม่ให้ลูกอมหล่อนอีกต่อไป หล่อนก็จะแค้น คุณ!

ซูฮวนหวั่นไม่เคยซาบซึ้งใจเลยสักนิด ใบหน้าซูจิ๋นซีมี รอยยิ้มปรากฏขึ้นมา

ซูฮวนหรั่นนะซูฮวนหรั่น เธอยังคิดว่าฉันจะเป็นคนโง่ที่ปล่อยให้เธอกับเงินซือหมิงคอยครอบงำเหมือนเดิมเห

รอ

ซูจิ๋นซีกับซูฮวนหวั่นเข้าห้องแต่งหน้าไป ส่วนอีกด้านสวี่ หวั่นที่พิงเสาหินอันใหญ่ ในปากคาบบุหรี่กลับพูดอย่าง แปลกใจ”พี่ลี่ นั่นไม่ใช่ผู้หญิงที่อยู่กับพี่เมื่อคืนเหรอ? ”

ลี่ถิงเซียวที่ก้มหน้าลงเอาแต่เล่นเกมส์ก็เงยหน้าขึ้นมา สายตามองไปที่ไกลๆ

ผู้หญิงสองคนเดินแนบชิทสนิทหายเข้าไปในห้องด้วย กัน หนึ่งในนั้นเป็นผู้หญิงเมื่อคืนไม่ผิดจริงๆ

ทันใดนั้นสายตาลี่ถิงเซียวก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็นและ ออกคำสั่งสวี่ รัน”ไปสืบผู้หญิงคนนี้ นายต้องรู้ทุกอย่าง ของหล่อน”

“ผม? “สวี่ รันชี้ไปที่ตัวเองแล้วถาม

“มีปัญหาเหรอ หึม? “ลี่ถิงเซียวยักคิ้วขึ้นหน่อยๆ สวี่หน ส่ายหัวแรงๆรีบวิ่งไปสืบ

ลี่ถิงเซียวมองสวี่หวั่นที่ค่อยๆหายไป ในหัวค่อยๆมีภาพ เมื่อคืนเข้ามา
เขาจำผิวที่เรียบเนียนละเอียดของผู้หญิงคนนั้นและ กำลังสั่นอยู่ใต้ร่างกายเขาได้

เสียงที่เหมือนลูกแมวตัวน้อยก็เข้ามา ทำให้ลื่ถิงเซียวสั่น

ไปทั้งตัว

ผู้หญิงคนนั้นเป็นจิ้งจอกจริงๆ

นี่แย่ไปกว่านั้นก็คือเขารักจิ้งจอกตัวนี้ตั้งแต่แรกพบ

ลี่ถิงเซียวคิดเรื่องเมื่อคืน ในใจก็ว้าวุ่นขึ้นมา

เขาแกะซองเอาบุหรี่มวนนึง ยังไม่ทันเอาเข้าปากก็มี เสียงตื่นเต้นสุดๆดังมาจากข้างหู

“คุณชาย คุณจริงๆเหรอ? ผมเจอคุณที่นี่แล้วจริงๆด้วย

ลี่ถิงเซียวมองไปที่ชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่าปี สวมสูทและ รองเท้าหนังดูเป็นชายหนุ่มมีภูมิฐาน

“จำผิดคนแล้ว”น้ำเสียงของลี่ถิงเซียวนิ่งๆดูไม่ผิดปกติ อะไรที่โดนจำผิด

พอได้ยินลี่ถิงเซียวพูด ดวงตาของจางต่ก็มีน้ำตาคลอทันที กอดขาลถึงเซียวร้องไห้”คุณชาย ผมจะจําผิดคนได้ ไงครับ? ถึงท่านจะกลายเป็นฝุ่นผมก็จำท่านได้ ท่าน..…….…….

“รําคาญ หุบปาก”

ลี่ถิงเซียวลุกขึ้นแล้วเดินออกไป

จางต่ยังอยากตามไป คิดไม่ถึงว่ากลับโดนสายตา ดุร้ายของลี่ถิงเซียวจ้องไว้”อย่าตามฉันมา และก็อย่าบอก ใครด้วยว่าวันนี้เจอฉัน”

จางต่กลัวลี่ถิงเซียวเสมอ ถึงเขาจะหายไปหลายปี ความกลัวก็ยังอยู่จนเข้ากระดูกไปแล้ว

ตอนนี้โดนลี่ถิงเซียวเตือนแบบนี้ ในหัวเขาก็ว่างเปล่า ไม่รู้จะทำไง

พอได้สติก็ไม่เห็นลี่ถิงเซียวแล้ว

จางต่ำตบหัวตัวเองด้วยความโมโหพร้อมบ่นว่า “ห่าเอ้ย ตามไม่ทันอีกแล้ว”

สวี่หรันออกไปได้สิบกว่านาทีก็ไปสืบเรื่องที่สี่ถึงเซียวสั่ง มาได้อย่างชัดเจน
ตอนนี้เองลี่ถิงเซียวก็พิงที่ต้นไม้ต้นใหญ่ สวี่หวั่นกลับเอา ก็ทำตัวเหมือนน้องชายที่ไปสืบเรื่องมาได้แล้วบอกลี่ถึง เซียวตั้งแต่ต้นจนจบ