บทที่ 2

“ไม่ใช่คุณคนเดียวที่อยากได้เขา ผู้หญิงทุกคนอยากจะได้เขา จนตัวสั่นกันทั้งนั้น”

“ฉันไม่ได้อยากได้เขา” น้ำเสียงของเธอแข็งกระด้างขึ้นมา ทันทีที่ได้ยินคำพูดเหมือนกับเขากำลังดูถูกเธอว่าเป็นผู้หญิงที่ อยากได้ผู้ชายคนนั้นจนตัวสั่น

เขาหล่อและมีเสน่ห์ดึงดูดใจมากจริงๆ แต่นั่นไม่ได้ หมายความว่าเธอจะ อยากได้ เขาแบบที่ผู้ชายคนนี้เข้าใจ

“ขอโทษทีถ้าผมเข้าใจผิด แต่คุณน่ารักมากจริงๆ ชุดของคุณก็

เซ็กซี่ ผมชอบคุณมาก

ดวงตากลมโตสีดำก้มลงมองบิกินี่ของตัวเองตามสายตาของ ชายหนุ่ม เธอไม่เห็นว่ามันจะเซ็กซี่ตรงไหนเมื่อเทียบกับของผู้ หญิงคนอื่นที่อยู่ใกล้ๆ แทบจะเรียกได้ว่าไม่มีอะไรเลยด้วยซ้ำ เรียบง่าย จะเก๋ก็ตรงที่ด้านหน้าเป็นแบบไขว้แล้วกลับมามัดไว้ ด้านหลัง กับบิกินี่ชิ้นล่างที่เป็นลายดอกกุหลาบสีแดงเท่านั้น

“ขอบคุณค่ะ”

“มาสนุกกันดีกว่า ผมเควิน” มือหนายื่นมือออกมาตรงหน้า

“ไข่หวานค่ะ หรือจะเรียกดารินก็ได้” มือบางยื่นมือออกไป สัมผัสกับชายหนุ่ม ในเมื่อเขาขอโทษแล้วเธอก็ไม่ถือสาเพราะ ไม่มีใครในโลกนี้ที่รู้ใจกันไปซะหมด โดยเฉพาะกับคนที่เพิ่งจะรู้จักกันไม่กี่นาทีไม่มีทางที่จะมารู้นิสัยใจคอกันได้แน่นอน

นั่นเป็นจุดเริ่มต้นให้ดารินได้รู้จักกับผู้ชายคนอื่นอีกหลายคน และสาวๆ ที่เป็นเพื่อนกับเควิน ไม่นานกลุ่มย่อยก็กลายเป็นกลุ่ม ใหญ่ เต็มไปด้วยความสนุกสนานท่ามกลางเสียงเพลงที่ครึกครื้น เร้าใจ ให้เคลิบเคลิ้มไปกับแอลกอฮอล์ที่เพิ่มสูงขึ้นจนเริ่มจะคุม สติไม่อยู่

สมองของดารินเริ่มมึนงงจนดูไม่ออกว่าใครเป็นใครบ้าง เมื่อ แอลกอฮอล์ที่ได้รับเข้าไปในร่างกายนั้นเพิ่มสูงขึ้นจนเริ่มควบคุม สติตัวเองไม่อยู่

ขาสองข้างเริ่มทรงตัวไม่อยู่จนต้องเกาะแขนคนข้างๆ เพื่อพยุง ตัวไว้ให้ยืนอยู่กับที่ แต่มันก็ยากเหลือเกินเมื่อพื้นดินดูเหมือนจะ เคลื่อนที่เป็นวงกลมให้เธอเวียนหัวจนยืนไม่ไหว โชคดีที่มีมือ ใหญ่เข้ามาอุ้มร่างของเธอไว้ ไม่อย่างนั้นเธอคงได้ลงไปนอนกับ พื้นให้คนเหยียบเล่นไปเรียบร้อยแล้ว

เสียงเพลงที่เคยดังกระหึ่มปลุกเร้าความสนุกค่อยๆ เบาลงจน เงียบหายไปในที่สุด สิ่งที่ตามมามีเพียงความเงียบสงบและ ความอบอุ่นเท่านั้นที่ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายจนต้องซุกตัว เข้าหาความสบายนั้นมากยิ่งขึ้น แต่นั่นกลับเป็นแค่จุดเริ่มต้น เพราะไม่ใช่แค่ความอบอุ่นเท่านั้นแต่ยังมีความร้อนแรงตามเธอ มาด้วยเงียบๆ โดยไม่รู้ตัว และพร้อมที่พรากสิ่งสำคัญไปจาก ชีวิตเธอด้วย

เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองรู้แต่ว่าร่างกายมันร้อนรุ่มราวกับมีพิษแทรกซึมไปทั่วร่าง อยากจะหยุดแต่ก็ไม่อยากหยุด ไปพร้อมกัน จึงทำได้แค่ปล่อยให้ความเข้มข้นของพิษนั้นเพิ่ม มากขึ้น จนร่างกายร้อนระอุจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

“อืม..

ปากอิ่มหวานละมุนอ่อนนุ่มราวกับสายไหมบางเบา ยิ่งกินยิ่ง หยุดไม่ได้ไม่ต่างจากกุหลาบงามที่หวานหอมอาบชโลมด้วยน้ำ ผึ้งชั้นดีที่หลบซ่อนอยู่ในป่าลึกจนยากที่จะเสาะหา หากไม่ได้นาย พรานมือดีอย่างเขาเข้าไปคว้ามา ก็คงจะเป็นเพียงนางพญาผึ้งที่ ไม่มีใครหาเจอในป่าลึกเท่านั้น

ยิ่งสำรวจก็ยิ่งถูกใจในรสสัมผัสที่ค้นพบ หญิงงามที่สวยไปทั้ง ตัวและหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้งชนิดไหนคนนี้ หากเขาไม่รีบคว้าเอาไว้ ก็เหมือนมีเพชรอยู่ในมือ แต่กลับปาทิ้งไปกลายเป็นคนโง่ที่ไม่รู้ ค่าของสิ่งที่อยู่ในมือ

“อื้ออ…เจ็บ”

มือบางยกมือขึ้นดันความเจ็บปวดที่พยายามแทรกซึมเข้ามา ในร่างให้ถอยห่าง แต่กลับถูกมือหนาบีบขสองเต้าอวบแต่งขบ เม้มดูดดึงสลับกับบดขยี้ริมฝีปากจนความเจ็บนั้นหายไป แทนที่ ด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด เหมือนลอยอยู่กลางอากาศที่เต็ม ไปด้วยเปลวไฟลุกโชน แล้วสมองของเธอก็ไม่รับรู้อะไรอีก นอกจากความสุขสมที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิต