ตอนที่ 2 ก๋าไลข้อมือ
ท่านประธานใหญ่คือปู่ของหลี่อวี้หานคือผู้อยู่เบื้องหลัง ธุรกิจทั้งหมด พ่อแม่ของหลี่อวี้หานเกิดอุบัติเหตุทาง เครื่องบินจนเสียชีวิตไปตั้งแต่ตอนที่หล่อ หานอายุได้ห้า ขวบ การดูแลหลี่อวี้หานจึงไปตกเป็นหน้าที่ของปู่ทั้งหมด
หลี่อวี้หานเองเป็นคนเก่งฉลาดไอคิวสูงถูกจัดอยู่ใน กลุ่มอัจฉริยะตั้งแต่เด็ก เขาเริ่มเข้ามาเรียนรู้งานในบริษัท ตั้งแต่อายุสิบแป็ดปี
นิสัยสุขุมเย็นชารอบคอบ เด็ดขาดเจ้าเล่ห์และเลือดเย็น ไม่เคยปราณีคู่แข่งคู่ค้าหรือคู่ต่อสู้ขอแค่เขาไม่ชอบเขาก็ สามารถกําจัดได้อย่างเลือดเย็น
ข้อดีของเขาคือเขามองว่าผู้หญิงผู้ชายมีความเท่าเทียม
กัน
ในตอนนี้คุณปู่ตระกูลหลี่นั่งจ้องหญิงสาวตรงหน้าที่ ท่าทางกำลังครุ่นคิดวิเคราะห์สิ่งที่เขาพูดอยู่นั้นเขาเองก็ รู้สึกเอ็นดูหญิงสาวตรงหน้าไม่น้อย เขาอยู่มาจนอายุปูน นี้แล้วพบเจอผู้คนมามากมายหลายรูปแบบนับไม่ถ้วนเขา มั่นใจว่าเขามองคนไม่ผิด เลือกใช้คนไม่ผิดแน่นอนเมื่อ คิดได้ดังนั้น เขาจึงเอ่ยขึ้นว่า
” เอางี้ผมให้เวลาคุณกลับไปคิดสามวันแล้วมาให้คำตอบผม เมื่อคุณตัดสินใจได้แล้วคุณก็มาให้คําตอบพร้อม กับกระเป๋าเดินทางไปประเทศจีนพร้อมเราทันที ”
เรื่องนี้คุณท่านหลี่รอช้าไม่ได้อีกแล้วเพราะหลานชาย ของเขาอายุครบ30ปีเดือนหน้าพอดี สําหรับเขาอะไรที ไม่ดีต่อตระกูลควรขจัดทิ้งแม้มันจะทำให้ใจคนเจ็บปวด ก็ตาม
เฟิร์นกำลังคิดว่า
เงินสิบล้านเธอสามารถส่งน้องสาวเรียนจนจบ ป.ตรี ได้สบาย แถมยังมีเงินซื้อบ้านให้น้องชายน้องสะใภ้และ หลานๆอยู่กันอย่างอบอุ่นได้
และที่สำคัญที่สุดคือเงินจำนวนนี้สามารถซื้อรถซื้อบ้าน ซื้อที่เลี้ยงพ่อแม่เธอได้สามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ตลอดชีวิตได้โดยไม่ต้องลำบากหาเงินอีก แค่นี้เธอก็ไม่มี อะไรต้องห่วงอีกแล้วเพราะข้างหลังเธอมีน้องสาวน้อง ชายน้องสะใภ้คอยดูแลพ่อแม่แค่นี้เธอก็สบายใจ และเธอ สามารถให้เงินเก็บกับแต่ละคนในครอบครัวของเธอได้ อีกต่างหาก
[ อืม ทำก็ทำอดทนเอาแค่หนึ่งปี ]
ตอนนี้เธอคิดได้แค่นี้เพราะเธอเองก็เรียนจบแล้วยังไม่ ทํางานเป็นหลักเป็นแหล่ง
[ ชีวิตที่เหลือไปตายเอาดาบหน้าละกัน ]
เธอคิดคำนวณจัดการวางแผนคนในครอบครัวเสร็จเธอ รู้สึกโล่งและตัดสินใจได้ทันทีแต่เธอจะต้องเล่นตัวสัก หน่อยเธอจึงเลือกที่จะนิ่งเงียบเพื่อไม่ให้เขาอ่านความคิด เธอออกเธอเก็บความตื่นเต้นดีใจไว้ในส่วนลึกสุดของใจ แม้จะไม่ใช่สิบสองล้านแบบที่เธอคิดแต่สิบล้านบวกกับ ระยะเวลาหนึ่งปีก็ถือว่าโชคดีที่สุดแล้ว ส่วนการรับมือกับ คุณชายหล่อหานเธอเตรียมรับมือไว้แล้วงานนี้ได้ป่วน กันจนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งปวดขมับแน่ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งสนุกจน เผลอหลุดส่งเสียงออกมาในลำคออย่างเจ้าเล่ห์
“หึหึ!”
ผู้ช่วยเห็นว่าเธอกำลังคิดอะไรเพลินจนหลุดออกมา แสดงว่าเธอมีความคิดที่ร้ายไม่เบาถึงขั้นส่งเสียงแบบนี้ ออกมาผู้ช่วยจึงกระแอมเสียงขึ้นทันที
” อะบึ้ม! ”
เฟิร์นสะดุ้งทันทีนี่เธอคิดไปไกลแล้วทั้งที่ยังไม่เริ่มงาน เลยเธอเรียกสติกลับมาทันที
คุณท่านหลี่จึงเอ่ยถามอีกครั้งด้วยรอยยิ้มว่า
” คุณว่ายังไงจะให้คําตอบเลยหรือลองกลับไปคิด
ทบทวนก่อน ”
เฟิร์นยิ้มขึ้นอย่างบริสุทธิ์และตอบไปว่า
ดิฉันขอกลับไปคิดดูก่อนนะคะสามวันจะมาให้คําตอบ 11 พร้อมเดินทางไปกับคุณค่ะ ”
คำตอบนี้คุณท่านหลี่พอใจมากเขารู้ว่าเธอตกลงแล้ว แต่เขาอยากรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้านี้เบื้อหลังใบหน้าสวย สดใสน่ารักนี้ยังมีลูกเล่นอะไรมาเสนอกับเขาอีก จึงเอ่ย ขึ้นอย่างยิ้มๆ
อืมได้ๆผมจะรอคำตอบของคุณนะ ”
” ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวก่อนนะคะ ”
คุณท่านหลี่พยักหน้าอนุญาตเฟิร์นก็เดินออกไปพร้อม กับผู้ช่วยลู่ที่เดินมาส่งเธอพอถึงหน้าประตูผู้ช่วยลู่ก็หยิบ นามบัตรออกมายื่นให้เธอ
” นามบัตรผมครับมีอะไรสามารถติดต่อมาได้ทันที ตลอด24ชั่วโมงครับ ”
” โอเคค่ะ ขอบคุณมากนะคะไว้ตัดสินใจได้แล้วจะโทรแจ้งทันทีค่ะ ”
ครับเชิญครับ ”
พูดจบผู้ช่วยลู่เปิดประตูให้เธอ เธอเดินออกมาอย่าง สบายใจและโล่งใจสุดๆวันนี้เธอรู้สึกว่าในความโชคร้าย ยังมีความโชคดีอยู่อีกสวรรค์เมตตาเธอจริงๆเธอเดินยิ้ม ออกไปอย่างมีความสุข
ผู้ช่วยลู่มองตามหลังหญิงสาวผู้สดใสร่าเริงเฉลียวฉลาด คนนี้แล้วสีหน้าดูไม่ดีขึ้นมาทันทีเพราะเขารู้ดีว่าทุกอย่าง มันแค่เริ่มต้น จากนั้นเขาก็เดินกลับเข้าไปหาคุณท่านหลี่ ทันที
คุณท่านหลี่เมื่อเห็นผู้ช่วยของตนเองก็เอ่ยขึ้น
” เด็กผู้หญิงคนนี้สวยน่ารักฉลาดมีไหวพริบกล้าหาญไม่ ยกย่องคนมีฐานะเป็นเด็กที่มีคุณธรรมพร้อมช่วยเหลือ คนอื่นอย่างกล้าหาญดี ดีจริงๆเพียงแต่เธอเกิดมาผิดที่ไป หน่อยน่าเสียดายจริงๆ ”
ผู้ช่วยลู่ได้แต่ตอบว่า ” ครับ ”
เขาอยู่กับคุณท่านหลี่มาตั้งแต่ยังหนุ่มๆทำไมเขาจะไม่รู้ นิสัยของคุณท่านหลี่
ทางด้านเฟิร์นเมื่อเธอเดินออกมางานเลี้ยงก็เลิกรา บรรดานักธุรกิจต่างทยอยกันกลับออกไปเธอเดินลงมาถึง ใต้ตึก เดินเท้าไปตามทางเดินสวนเธอเหลือบไปเห็นเงา ของคนในสวนจึงไปแอบดูด้วยความอยากรู้อยากเห็นพอ เห็นว่าสองคนกำลังจูบกันอย่างดูดดื่มเธอถึงกับตกใจทำ อะไรไม่ถูกรีบวิ่งหนีออกไปจากพื้นที่ตรงนั้นอย่างรวดเร็ว
เพราะกลัวจะถูกจับได้จึงวิ่งชนิดไม่สนใจอะไรกำไลข้อ มือเธอไปเกี่ยวกับกิ่งไม้จนหลุดจากมือเธอไปโดยที่เธอ ไม่รู้ตัว
เสียงรองเท้าของเธอทำให้สองคนที่กำลังจูบกันนั้นหมด อารมณ์ที่จะทำกิจกรรมต่อทันที
“อวี้หานมีคนเห็นเรา ”
หล่อหานรู้สึกหงุดหงิดที่มีคนมาขัดจังหวะแต่เขาก็ไม่ แสดงออกมาให้หญิงสาวตรงหน้ารู้สึกได้เขาเอามือไปจับ ไหล่ของหญิงสาวตรงหน้าอย่างเบามือพร้อมกับเอ่ยอย่าง อบอุ่นว่า
” หรงเอ๋อร์ พรุ่งนี้ผมจะพาคุณกลับนะคุณกลับไปรอผม ที่ห้องก่อนผมยังมีธุระต้องไปคุยกับคุณปู่ ”
หญิงสาวพยักหน้าอย่างเชื่อฟังน่ารักและอ่อนโยนดูแล้วน่าทะนุถนอมที่สุด
“ได้ค่ะ ฉันจะรอคุณนะคะ ”
หล่อหานดึงหญิงสาวเข้ามากอดแล้วจูบไปที่หน้าผากอ ย่างอ่อนโยน แล้วหญิงสาวก็หันหลังเดินกลับเข้าไปใน โรงแรมส่วนหล่อวี้หานเดินไปดูร่องรอยของคนที่มาแอบดู เขา เขาสงสัยว่าเป็นคนที่ปู่เขาส่งมาหรือเปล่า
เขาเดินดูรอบๆก็เหลือบไปเห็นบางอย่างจึงหยิบมันขึ้น มา มันคือก๋าไลข้อมือสีเงินสลักอักษรตัวเอฟและตัวดับ บิวW&Fไว้บนกําไลข้อมือดูก็รู้ว่าเป็นกำไลที่ถูกสั่งทำขึ้น มาเป็นพิเศษ
การออกแบบมีเอกลักษณ์เฉพาะมีการฝังเพชรแท้รูป หัวใจไว้ตรงกลางระหว่างตัวอักษรอีกด้วย
คงเป็นกำไลที่สั่งทำขึ้นมาเป็นคู่สินะ ”
เขาคิดว่าเดี๋ยวค่อยไปฝากไว้ที่พนักงานต้อนรับหน้า เคาน์เตอร์ของโรงแรมเผื่อเจ้าของจะมาตามหา
ขณะที่พึมพำเขาเผลอยิ้มขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัวและแอบ อิจฉาความรักของพวกเขานิดๆโดยไม่รู้ตัว
ในขณะที่กำลังพินิจพิจารณากำไลข้อมือนั้นโทรศัพท์ เขาก็ดังขึ้นเขารู้ว่าต้องเป็นปู่เขาแน่นอน
มือข้างหนึ่งรีบรับโทรศัพท์ มือที่ถือกำไลก็เก็บเข้าไปใน กระเป๋ากางเกงด้วยความเคยชิน
ครับคุณปู่ จะไปหาเดี๋ยวนี้ครับ ”
พูดจบก็วางสายและรีบเดินขึ้นตึกไปยังห้องของปู่ทันที
เมื่อไปถึงก็ทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างสบายๆ เขาจะเป็น แบบนี้แค่ตอหน้าปูเขาคนเดียว
คุณปู่มีอะไรรึเปล่าครับเรียกผมมาในเวลานี้ ”
มีสิถ้าไม่มีจะเรียกแกมาอย่างเร่งด่วนเหรอ ”
คุณท่านหลี่พูดขึ้นมาอย่างไม่ชอบใจเพราะเขารู้ว่าคุณ หนูตระกูลหรงตามหลานชายเขามาถึงที่นี่
” คุณหนูหรงนั่นน่ะดูก็รู้ว่าเข้าหาแกมีจุดประสงค์ไม่ดี อีก อย่างเธอไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแออย่างที่เห็น ”
หล่อหานเองก็รู้สึกเบื่อกับอะไรเดิมๆเขาหวังว่าสักวัน คุณปู่เขาจะเปลี่ยนความคิดมีทัศนคติที่ดีต่อหรงเอ๋อร์ของเขาแต่เหมือนเขาจะคิดผิด
จากนั้นหล่อหานก็เอ่ยขึ้นอย่างเบื่อหน่ายและไม่สบ อารมณ์ว่า
* คุณปู่ครับผมกับทรงเอ๋อร์เราโตมาด้วยกันเรารู้นิสัย กันดี เธอไม่ได้ไม่ดีอย่างที่คุณปู่คิด ตระกูลเราก็รู้จักกัน ดีคุณปู่ก็รู้ว่าเราสองคนรักกันมานานแล้วต่อให้คุณปู่หา ผู้หญิงทุกคนบนโลกใบนี้มาทุกคนก็เป็นได้แค่ของเล่น ชั่วคราวของผมไม่มีทางที่ผมจะไปชอบไปสนใจใส่ใจผู้ หญิงพวกนั้นเด็ดขาดนอกจากหรงเอ๋อร์แล้วผมจะไม่รัก คนอื่นอีกแล้ว ”
คุณท่านหลี่นั่งกุมขมับรู้ว่ายิ่งพูดก็เหมือนยิ่งยุยิ่งห้ามก็ เหมือนยิ่งแย่กลัวจะต้องมาทะเลาะกันใหญ่โตกับหลาน ชายเพียงคนเดียวของเขาเพราะผู้หญิงคนนั้นอีก
ทำไมเขาจะไม่รู้ต้นตระกูลของผู้หญิงคนนี้ดีล่ะเขารู้ ดีที่สุดรู้เป้าหมายของตระกูลหรงดีด้วยตระกูลหรงน่ะ ต้องการเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องกับธุรกิจของเขาเขารู้ดี และหลานชายเขาก็รู้ดี แต่เขากลัวหลานชายจะไม่ทัน เล่ห์เหลี่ยมของคนตระกูลหรงเท่านั้นจนถึงทุกวันนี้เขา เลยต้องอยู่เบื้องหลังคอยคุมอยู่ตลอดไม่วางใจที่จะมอบ อำนาจทั้งหมดไปให้หลานชายรับผิดชอบคนเดียวถ้าข้าง กายหลานยังมีคุณหนูตระกูลหรงผู้นั้นอยู่เขาไม่สามารถ เกษียณตัวเองออกมาพักผ่อนอย่างสบายใจได้
แต่ความจริงหล่อหานเขาก็รู้ดีว่าตระกูลหรงนั้นมีจุด ประสงค์อะไรและเขาสามารถรับมือได้อย่างสบายหรง เอ๋อร์นั้นเขาต้องการไม่อาจสูญเสียได้แต่ธุรกิจเขานั้นคน ตระกูลหรงก็เข้ามาเกี่ยวข้องไม่ได้เช่นกัน
สําหรับเขาหากได้แต่งงานกับหรงเอ่อ ตามที่ปรารถนา พ่อตาแม่ยายแล้วยังไงไม่หวังดีคิดไม่ซื่อเขาไม่ลังเลที่จะ กำจัดทิ้ง ความเลือดเย็นนี้คุณปู่เขาไม่เคยรู้เพราะสำหรับ ปู่แล้วเขาคือเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังลุ่มหลงในรสชาติ ของความสนุก
สุดท้ายคุณท่านหลี่ก็ต้องยอมหลานอีกตามเคยเพราะ เขามีหลานเพียงคนเดียวที่สามารถพึ่งพาใช้งานได้ใน ตอนนี้จึงไม่อยากไปทะเลาะเพราะคนนอก แบบนั้นมันไม่ คุ้มเลยจริงๆ
” อืม ปู่จะไม่ยุ่งไม่ห้ามแล้ว หลานรักใครปู่ก็จะรักด้วยแต่ หลานอย่าเพิ่งรีบมีทายาทให้ปู่แล้วกันหลานยังหนุ่มใช้ ชีวิตให้คุ้มถึงเวลาที่เหมาะสมค่อยหมั้นหมายกัน หลาน คิดว่าไง ”
หล่อหานมองปู่อย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเขาจ้อง จับผิดสำรวจความไม่ปกติของปู่อยู่นานแต่ก็ไม่พบอะไร
คุณท่านหลี่รู้ทันจิ้งพูดขึ้นว่า
* แก่แล้วขี้เกียจที่จะมาทะเลาะกับแกเพราะเรื่องนี้ คิดมาหลายวันแล้วหลานรักใคร ก็จะยอมรับขอแค่ หลานมีความสุขก็พอหรือหลานอยากจะทะเลาะกับปู่จนปู อกแตกตายเพราะเรื่องนี้กันล่ะ ”
สองปู่หลานคุยกันงอนง้อกันอย่างกับเด็กๆ
* ไม่แน่นอนครับ ผมไม่ยอมให้ปู่ตายง่ายๆหรอกครับ ผม ดีใจที่ปู่เข้าใจผมและยอมรับหรงเอ๋อร์สักทีถ้าเธอรู้ต้อง ดีใจมากแน่ๆ ผมรักปู่ครับ ”
สองปู่หลานยืนกอดกันอย่างมีความสุขเป็นภาพที่อบอุ่น หาได้ยากมากแทบจะหาดูไม่ได้เลยตั้งแต่ที่คุณชายหาน กับคุณหนูหรงประกาศคบกัน
ตอนเช้าหล่อหานก็พาคุณหนูหรงขึ้นเครื่องที่ท่า อากาศยานเชียงใหม่แต่เช้า ทั้งสองเดินจับมือกันคู่สวย หล่อก็เป็นธรรมดาที่จะเป็นที่สะดุดตาผู้คนในสนามบิน จากนั้นทั้งสองเข้าไปนั่งในเครื่องอย่างมีความสุข
ทางด้านคุณท่านหลี่ผู้ช่วยหลงเดินเข้ามารายงาน
” ท่านประธานใหญ่ครับ คุณชายกับคุณหนูหรงออกเดิน ทางไปเรียบร้อยแล้วครับ ”
เมื่อรู้ว่าหลานเดินทางกลับประเทศแล้วก็ยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์มันช่วยไม่ได้เขาไม่ยอมรับผู้หญิงคน นี้เป็นหลานสะใภ้ รวยชาติตระกูลดีแต่คุณสมบัติไม่ตรง ตามสเปคที่เขาต้องการแถมเป็นหญิงร้ายลึกซ่อนกรงเล็บ ไว้แบบนี้เขาไม่ต้องการ
เก็บไว้ข้างกายหลานเขานั้นไม่ใช่เรื่องดีกำจัดก็ยากยิ่ง กว่าอะไรแบบนี้ไม่เรียกร้ายไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว
เมื่อคิดได้ดังนั้นคุณท่านหลี่หันไปถามผู้ช่วยที่มา รายงาน
” คุณหนูเฟิร์นติดต่อมาหรือยัง ”
ผู้ช่วยลู่ตอบเพียงว่า ” ยังครับ ”
ทางด้านเฟิร์นนั้นเธอกำลังหากำไลข้อมือของเธอทั่ว ห้องก็หาไม่เจอสุดท้ายเธอก็ต้องหาตามสถานที่ต่างๆที่ อยู่ในความทรงจำของเธอแต่หายังไงก็หาไม่เจอ
” เรื่องกำไลข้อมือพักไว้ก่อนดีมั้ยนะแต่ถ้าหาไม่เจอพี่วิน รู้ต้องโกรธแน่ๆเลยจะทำยังไงดี หาจนทั่วแล้วก็ไม่เจอไป ตกหายแถวไหนนะ เอ้หรือว่าจะไปสั่งทำขึ้นมาใหม่แต่นั่น มันก็คงจะหลายพันฮือๆๆๆทำไงดีๆ ”
เธอหาไปบ่นไปงอแงไปราวกับเด็กจนผู้ช่วยลู่มาพบเข้ากับเธอพอดี
* เอ่อ คุณเฟิร์นครับคุณกำลังหาอะไรอยู่เหรอครับ ให้ ผมช่วย ย
เฟิร์นสะดุ้งที่คนมาไม่ให้ลุ้มให้เสียง
* อุ้ย ตกใจหมดเลย เอ่อ อ้อ ไม่มีค่ะไม่เป็นไรขอบคุณ มากฉันขอตัวนะคะ
เธออยังไม่อยากจะคุยกับคนผู้นี้ในเวลานี้เธอไม่มีอา รมณ์จริงๆ
แต่พอจะจากไปก็นึกถึงจำนวนเงินที่ต้องสั่งทำกำไลจะ สั่งทำใหม่ก็คงต้องใช้เงินหลายพัน
ผู้ช่วยลู่เห็นว่าเธอจะจากไปจึงรีบเอ่ยทันที
” เอ่อ คุณหนูเฟิร์นครับพอดีท่านประธานใหญ่ถามถึง คุณตลอดเลยว่าคุณติดต่อมาหรือยัง คุณพอจะให้คำ ตอบได้หรือยังครับ ”
อืม งั้นขอเป็นพรุ่งนี้เราก็นัดเซ็นสัญญาทำข้อตกลงกัน ดีมั้ยคะ ”
” ครับผมจะเรียนท่านประธานใหญ่ให้นะครับ ผมขอ เบอร์คุณไว้ติดต่อนัดเวลาเซ็นสัญญาด้วยครับ ”
” ได้ค่ะ ”
เฟิร์นยื่นเบอร์เธอให้กับผู้ช่วยลู่ทั้งสองเมมเบอร์กันไว้ เพราะยังไงเธอคิดว่ายังต้องอยู่กันอีกยาว
ฉันขอตัวนะคะ ”
” ครับ ”
เฟิร์นก็เดินหันหลังออกไปที่จริงเธอตัดสินใจตั้งแต่วัน แรกแล้วยิ่งกำไลข้อมือมาหายอีกเธอยิ่งอารมณ์ไม่ดี
เพราะนั่นคือสิ่งของแทนใจเดียวที่เธอกับธาวินมีไว้ คิดถึงกัน ธาวินได้มอบให้เธอก่อนที่เขาจะไปเรียนต่อต่าง ประเทศ พวกเขาสัญญากันว่า
ถ้าวินเรียนจบกลับมาจะไปขอเฟินเฟินแต่งงานนะเฟิน เป็นต้องรอพี่นะ ห้ามนอกใจกันเด็กขาดเข้าใจมั้ย ”
เธอพยักหน้าอย่างว่านอนสอนง่ายดูน่ารักน่าเอ็นดูแล้วก็
เอ่ย
” พี่วินก็เหมือนกันนะห้ามนอกใจกันเด็ดขาด ”
” โอเคพี่สัญญาว่าจะไม่นอกใจและจะรักเฟินเฟินคนเดียวตลอดไป *
จากนั้นธาวินก็นำกำไลข้อมือที่เขาสั่งทำขึ้นออกมา
* นี่เป็นกำไลคู่เป็นตัวแทนของเราสองคน เฟินเฟินชอบ มั้ย ”
เฟิร์นยิ้มอย่างมีความสุขพยักหน้า
” ของที่พี่วินให้เฟิร์นชอบทั้งนั้นค่ะ ”
จากนั้นธาวินก็สวมกำไลนั้นให้เฟิร์นทันทีพร้อมกับเอ่ย ด้วยน้ำเสียงอบอุ่นว่า
* เฟินเฟินชอบก็ดีแล้วทีแรกพี่กลัวว่าเฟินเฟินของพี่จะ ไม่ถูกใจ ”
พูดจบก็ยื่นกำไลอีกวงให้เฟิร์น
” อ่ะ สวมให้พี่บ้าง ”
” ค่ะ ” เฟิร์นรับกำไลมาจากนั้นก็สวมใส่ข้อมือของธาวิน ทันที
” ใส่แล้วห้ามถอดห้ามทำหายนะเข้าใจมั้ยในเวลาที่เราห่างกัน หวั่นไหวหรือท้อแท้กับสิ่งใด กำไลนี้จะเป็น ตัวแทนของเราสองคนคอยเตือนสติให้รู้ว่าเราอยู่ข้างๆกัน ตลอดเวลา ”
* ค่ะสัญญาว่าจะใส่ไว้ติดตัวตลอดรักษามันอย่างดี ”
ทั้งสองกอดกันเกี่ยวก้อยสัญญาต่อกันโดยที่ข้อมือของ ทั้งสองนั้นมีกำไลข้อมือที่เหมือนกันอยู่เป็นสิ่งของแทนใจ ของทั้งสองคน
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ