บทที่ 5 เขาก็คือยาจกคนนั้น

“พวกนายไปก่อน ฉันขอไปห้องน้ำก่อน” ฉินหลั่งพบว่าบนเสื้อมี รอยเปื้อนเล็กน้อย พอพูดจบ ก็เดินไปทางห้องน้ำทันที

เมื่อเห็นพวกสั่งเล่นเอ๋อทั้งสามคนแล้ว ผู้หญิงที่ทั้งสวยและน่า รักขนาดนี้ ทําเอาหยินห้าวกับยินถึง ใจกระตุกวูบ หยินห้าว เปลี่ยนไปเขินอายทันที ย่างก้าวก็ช้าลง ยินถึงดันกรอบแว่น เพื่อ ซ่อนความร้อนรนกระวนกระวายที่อยู่ภายในจิตใจ

“เล่นเอ๋อ เหวินเหวิน เป้ยเป้ย กำลังคุยอะไรกันอยู่เหรอ แต่ละ คนถึงได้หัวเราะอย่างมีความสุขขนาดนี้” ขณะพูด โจวซินก็เดิน ไปทางพวกส้งเล่นเอ๋อด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม

พวกกุ้งเล่นเอ๋อทั้งสามคนหันหน้าไป หมายจะหันไปมอง เพื่อน ร่วมหอของหวงเกอ โจวซินพามา ตอนที่เห็นหยินห้าวกับยินถึง รอยยิ้มบนใบหน้าก็แข็งที่อไปทันที ความรู้สึกที่เหมือนดั่งฤดู ใบไม้ผลิในเดือนมีนาคมเมื่อครู่ จู่ๆก็เหมือนเจอเข้ากับกระแสลม หนาว

หยินห้าวหน้าตาไม่ดี ยินถึงดูธรรมดา แตกต่างกับสิ่งที่อยู่ใน ความคิดของพวกเธอเป็นอย่างมาก
เพียงแค่มองครั้งเดียว พวกสังเล่นเอ๋อทั้งสามคนก็ไม่หันไป มองอีก เห็นได้ชัดเลยว่าออกจะผิดหวังเล็กน้อย

“เอ่อ” เมื่อได้เห็นท่าทีของเพื่อนสนิท บนใบหน้าของโจวซิน ฉายแววอึดอัด เธอรู้แต่ต้นแล้วว่า จะต้องเป็นแบบนี้ ก็เลยแอบ สายหัวเงียบๆ แล้วหันไปถลึงตาใส่หวงเกอ หวงเธอก็ทำได้แค่ ยิ้มแห้งๆ

“รีบนั่งเถอะ” หวงเกอรีบจัดการทันที “ยินถึง นายนั่งข้างเหวิน เหวิน หยินห้าว นายไปนั่งกับเป้ยเป้ย”

พอหวงเกอจัดที่นั่งเสร็จ เหวินเหวินก็ลุกขึ้นมาทันที แล้วไปนั่ง ข้างเป้ยเป้ย ซึ่งนั่นก็บ่งบอกชัดเจนแล้วว่า ไม่อยากจะนั่งใกล้กับ พวกยินถึง

ทำให้ยินถึงกับหยินห้าวถึงกับเลิกลัก ส่วนเหวินเหวินกับเป้ย เปียสองคนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุยกัน ไม่ได้รู้สึกเลยสักนิดว่า สิ่งที่ทํามีอะไรไม่ถูกต้อง

รอบโต๊ะเป็นเก้าอี้ไม้ทั้งหมดสี่ตัว เก้าอี้ไม้หนึ่งตัวนั่งได้สองคน เหวินเหวินกับเป้ยเป้ยนั่งตัวหนึ่ง ยินถึงกับหยินห้าวตัวหนึ่ง หวง เกอกับโจวซินตัวหนึ่ง ที่เหลืออยู่ก็คือสังเช่นเมื่อคนเดียวนั่งหนึ่งตัว

ภายในใจของโจวซินกับหวงเกอต่างก็รู้สึกไม่เป็นสุข สังเล่น เอ๋อเป็นคนที่สวยที่สุดและเลือกมากที่สุดในหมู่เพื่อน ถ้าอีกเดี่ยว ฉินหลั่งเดินมา สังเล่นเอ๋อจะมีปฏิกิริยาแบบไหนกัน

ถึงแม้ฉินหลังจะหน้าตาใช้ได้ แต่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่ของจาก ร้านแผงลอย สภาพยาจกเกินไปจริงๆ

หวงเกอกับโจวซินเรียกให้คนอื่นๆ เลือกเมนูอาหาร ความ สนใจทั้งหมดของเหวินเหวินกับเป้ยเป้ยไปอยู่ที่เมนูอาหาร ไม่ได้ สนใจพวกหยินห้าวที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเลยแม้แต่น้อย

“ทำไมถึงมาแค่สองคนล่ะ หอพักของพวกนายมีกันแค่สามคน เหรอ” สังเล่นเอ๋อลูบผมสลวย แล้วหันไปถามหวงเกอ

“อ๋อ อีกคนไปเข้าห้องน้ำนะ คงใกล้จะกลับมาแล้ว” หวงเก อรีบตอบกลับไป เพิ่มพูดจบ ก็หันไปเห็นฉินหลั่งเดินมาตรงหน้า พอดี หวงเกอยืนขึ้นแล้วโบกมือให้เขา “ฉินหลั่ง ทางนี้ รีบมา เลย”

ส้งเล่นเอ๋อ เหวินเหวิน เป้ยเป้ยพอได้ยินว่ามีคนมาเพิ่ม ก็หัน ไปมองทางฉินหลง เหวินเหวินกับเป้ยเป้ยแค่มองครั้งเดียว ก็ หมดความสนใจทันที หันสายตากลับไปมองที่เมนูอาหารอีกครั้ง
แต่สังเล่นเอ๋อกลับเบิกตาโต และหางตาก็กระตุก สายตามี แววไม่พอใจวามผ่าน

ฉินหลั่งเองก็จำสังเล่นเอ๋อได้ มองสังเล่นเพื่อที่หนึ่ง ก่อนจะเดิน มา เขาไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมสังเล่นเอ๋อถึงได้ดูเหมือนจะเกลียด เขาขนาดนั้น

พอฉินหลั่งเดินมานั่งลงข้างสังเล่นเอ๋อ สังเล่นเอ๋อก็จ้องมองฉัน

หลัง ทําเสียงในลำคอ แล้วแสดงรอยยิ้มเยาะเย้ยออกมา

“เล่นเอ๋อ เธอเป็นอะไรไป” ทำไมถึงได้รู้สึกว่าตั้งเล่นเอ๋อรู้จัก ฉินหลั่ง โจวซินก็เลยถามออกไป

“ไม่มีอะไร” สังเล่นเอ๋อหันไปมองโจมซิน พร้อมรอยยิ้มที่เย็น ชา สายตาเลื่อนผ่านไปทางฉินหลั่ง แล้วหันไปพูดกับเหวินเหวิน และเป้ยเป้ย “พวกเธอว่าบังเอิญไหม เขาก็คือคนที่ชนกันตรง ธนาคารซิตี้แบงก์”

“เขาเองเหรอ !”

“ดูจากเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่แล้วก็ดูเหมือนจริงๆ

เหวินเหวินกับเป้ยเป้ยเบิกตาโต แล้วมองประเมินฉินหลั่งรอบ หนึ่ง

“เหมือนอะไรกัน พวกเธอกำลังพูดเรื่องอะไร ?” โจวซินตอนนี้กำลังงงกับสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้า

พอเห็นว่าสั่งเล่นเอ๋อทำท่าทางขี้เกียจอธิบาย เหวินเหวินก็ ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “วันนี้ตอนเช้าเล่นเอ๋อไปทำธุระกับพ่อเขาที่ ธนาคารซิตี้แบงก์ แล้วคนๆนี้ก็ชนหัวเธอเข้า เธอดูสิ บนหน้าผาก ของเล่นเอ๋อยังมีรอยนูนอยู่เลย

เป้ยเป้ยเห็นว่าเหวินเหวินพูดไม่ครบ ก็เลยพูดต่อ สายตาเลื่อน ผ่านฉินหลังทีหนึ่ง “เธอก็ดูสิว่าเขาแต่งตัวยังไง ธนาคารซิตี้ แบงก์เป็นสถานที่แบบไหนกัน ต้องมีเงินฝากขั้นต่ำหนึ่งล้านถึงจะ ทำบัตรได้ แล้วดูเขาสิ ไม่มีบัตรแล้วยังจะเดินเข้าไปดื้อๆ ถูกผู้ จัดการหน้าห้องโถงถามจนเลิกลักไปเลย สงสัยสุดท้ายก็คงวิ่ง ออกมาด้วยใบหน้าแดงก่ำล่ะมั้ง

เมื่อเธอพูดแบบนั้น โจวซินกับหวงเกอและเพื่อนร่วมหอ ต่างก็ หันไปมองทางฉินหลั่ง แล้วก็นึกเห็นภาพของฉันหลั่งที่ยืนทำตัว เปิ่นๆที่ธนาคารซิตี้แบงก์ขึ้นมาได้ทันที

แต่โจวซินกลับกังวลอยู่ในใจ ดูจากสีหน้าของเล่นเอ๋อแล้ว ความประทับใจที่มีต่อตัวฉินหลั่งนั้นแย่มาก จากบุคลิกตรงไป ตรงมาของเล่นเอ๋อแล้ว ข้าวมื้อนี้ยังจะกินต่อได้อีกหรือเปล่า
โจวซินกำลังลังเลอยู่ในใจ สั่งเล่นเอ๋อได้ให้คําตอบด้วยการก ระทำก่อนแล้ว เธอยังรักษารอยยิ้มเย็นชา มองไปทางหวงเกือกับ โจวซิน “โจวซิน ยินดีด้วยนะที่เธอหาแฟนหล่อๆแบบหวงเกอได้ ฉันยังมีธุระอีกนิดหน่อย คงไม่กินข้าวแล้วล่ะ บ๊ายบาย

พอพูดจบ สังเล่นเอ๋อก็ยืนขึ้น แล้วหันหน้าเดินออกไปข้างนอก ทันที

จะว่าไปงานเลี้ยงครั้งนี้ทั้งเล่นเอ๋อก็เป็นคนเสนอเอง เธอเห็นว่า หวงเกอหน้าตาไม่เลว พอถามแล้วรู้ว่าเรียนสายกีฬา ก็ประมาณ การเอาเองว่าเพื่อนร่วมหอของเขาก็จะต้องใช้ได้แน่นอน

ในใจก็คิดว่าถ้าเจอคนที่เหมาะสม ก็จะได้ช่วยประหยัดเวลา การเลือกของเธอ ถึงแม้จะไม่เหมาะสม ได้รู้จักคนหล่อเพิ่มขึ้นอีก คนสองคน ก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไร

แต่ที่คิดไม่ถึงก็คือ เพื่อนร่วมหอของหวงเกอ หยินห้าวหน้าตา เลวร้ายเล็กน้อย ยินถึงหน้าตาธรรมดาไม่มีจุดเด่น สองคนนี้เธอ ยังพอทนได้

แต่พอได้เห็นฉินหลั่ง ส่งเส้นเอ๋อก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ใน สายตาของเธอ สังเล่นเอ๋อก็คือคนที่ไม่เคยเห็นโลกกว้าง เป็นแค่ ยาจกที่น่าขายหน้าคนหนึ่งเท่านั้น
จู่ๆเธอก็รู้สึก ว่าวันนี้สวรรค์คงจงใจกลั่นแกล้งเธอ เธอคาด หวังว่าจะได้เจอคนที่ทั้งหล่อและรวยไม่ใช่หรือยังไง แต่กลับให้ เธอได้มาเจอกับคนที่เลวร้ายที่สุดอย่างฉินหลั่งที่ทำให้เธอรู้สึก คลื่นไส้แบบนี้เสียได้

เพลิงโกรธในใจของสังเล่นเอ๋อลุกโชนขึ้นมาในทันที

เธอเดินออกไปข้างนอกอย่างโกรธเคือง เพราะเดินเร็วเกินไป ทำเห็นเดินชนเข้ากับไหล่ของผู้ชายคนหนึ่ง

ผู้ชายคนนั้นใส่ชุดดำทั้งตัว เครื่องแต่งกายดูภูมิฐาน ใช้ส เปรย์ฉีดผมเป็นทรงที่ดูโดดเด่น ผิวค่อนข้างขาว ในมือถือ โทรศัพท์iphonex บนข้อมือสวมนาฬิกาด้วยนาฬิกา Tissot

“คนสวย ไม่ได้เจ็บตรงไหนใช่ไหม… ตอนเพิ่งถูกชน สีหน้า ของชายหนุ่มยังบึ้งตึงอยู่ แต่พอเขาดูให้ละเอียดอีกที พบว่าคนที่ ชนเขาคือสาวสวยอย่างสังเล่นเอ๋อ อารมณ์ก็เปลี่ยนฉับพลัน เขา เป็นฝ่ายถูกชน แต่กลับเป็นฝ่ายถามสังเล่นเอ๋อว่าเจ็บตรงไหน หรือเปล่า

“ต้องการให้ฉันช่วยลูบไหม” ชายคนนั้นยิ้มอย่างชั่วร้ายและ ยื่นมือออกไปที่ไหล่ของรุ้งเล่นเอ๋อ

เพียงแต่ชายหนุ่มยื่นมือออกไปยังไม่ทันได้แตะโดนไหล่ของสังเล่นเอ๋อ สั่งเล่นเอ๋อที่กำลังโมโหก็ไม่ทันได้ พิจารณาอะไรเลย ยกมือขึ้นตบเข้าที่หน้าของชายหนุ่มทันที ต้อง มองชายหนุ่มด้วยสีหน้าเคร่งตึง ก่อนจะตะโกนด่า “เดินไม่ดูทาง หรือไงนาย บ้าหรือไง !”

ตบเดียวทำเอาชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปเลย เขายังไม่ทันได้สติกลับ มา สังเล่นเอ๋อก็เดินเร็วๆออกไปจากร้านอาหารก่อนเสียแล้ว

ตบนของสังเล่นเอ๋อทำเอาพวกหวงเธอถึงกับเหงื่อตก เมื่อกี้ พวกเขาเตรียมจะออกไปช่วยเหลือ

หลังจากที่สังเล่นเอ๋อออกไปแล้ว เดิมทีเหวินเหวินกับเป้ยเป้ยก็ เตรียมจะออกไปด้วย แต่ภายใต้การหว่านล้อมของโจวซิน ทําให้พวกเธอยังอยู่ต่อ

หลังกินข้าวเสร็จ โจวซินไปเช็กบิลเป็นเพื่อนหวงเกอ คนที่ เหลือเดินออกไปนอกร้าน เหวินเหวินกับเป้ยเป้ยกล่าวลาหวงเก ออยู่คําสองคํา แทบไม่หันไปมองพวกฉันหลั่งเลย

ที่จริงโจวซินก็รู้สึกผิดหวังกับพวกฉินหลั่งเหมือนกัน แต่ยังไง ตอนนี้เธอก็เป็นแฟนของหวงเกอ ก็เลยไม่อยากทําให้ความ สัมพันธ์เลวร้าย กล่าวลากับพวกฉินหลั่งเสร็จแล้ว ตัวเองก็กลับ หอพักไปกับพวกเพื่อนๆ
กลับไปถึงหอพัก หวงเกอเปลี่ยนชุดกีฬาเสร็จ ก็ไปโรงยืมเพื่อ เข้าร่วมฝึกซ้อมกับคณะกีฬาทันที

หยินห้าวนอนตัวเปลือยเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง ยินถึง

เปิดLeague of Legendsขึ้นมาแล้วเริ่มเล่นเกม

ฉินหลั่งเอาซิมโทรศัพท์ใส่เข้าไปในเครื่องvivox27 เส้เหวินจิ้ง ไม่เอาแล้ว ถ้าอย่างนั้นเขาเอามาใช้เลยแล้วกัน พอลองใช้แล้ว ก็ ทํางานได้ราบรื่นดี

ตอนนั้นเอง หยินห้าวที่อยู่บนเตียงฝั่งตรงข้ามก็ตะโกนเรียก เขากับยินถึงด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “ฉินหลั่ง ยืนถึง จางเจียซินเริ่ม ไลฟ์สดแล้ว รีบเข้าไปดูเร็ว !”

จางเจียซนคือคนที่หยินห้าวแอบชอบอยู่ สองวันก่อนเพิ่งเริ่ม ไลฟ์สด แถมยังเคยส่งเข้าไปในกลุ่มของชั้นเรียนด้วย ทุกคนใน ชั้นเรียนต่างก็มีเลขไลฟ์สดของเธอกันแทบทั้งนั้น

ฉินหลั่งกำลังว่างๆไม่มีอะไรทำ ก็เลยสมัครลงทะเบียนไปบัญชี หนึ่ง แล้วเข้าไปในช่องไลฟ์สดของจางเจียซิน

จางเจียซินไลฟ์สดไปยี่สิบนาทีแล้ว ณ ตอนนี้มีผู้ชมอยู่สามสิบ กว่าคน ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นเพื่อนร่วมชั้น ช่วงบ่ายไม่มีคลาส ได้เห็นสาวสวยในชั้นเรียนไลฟ์ สด มันก็เป็นเรื่องสวยงามเรื่องหนึ่งไม่ใช่หรือ

จางเจียซินกอดหมอนสีชมพูใบหนึ่ง พร้อมกับเสียบหูฟังสีแดง แล้วพูดคุยอยู่หน้ากล้อง

“ทุกคนคะ ไลฟ์สดมาถึงตอนนี้ยังไม่เห็นของขวัญเลย ถ้าทุก คนมีของขวัญอยู่ก็ให้มาสักชิ้นสิคะ” จางเจียซินลูบผม พูดจบก็ มุ่ยริมฝีปากอยู่ตรงหน้ากล้อง ส่งจูบออกมา ริมฝีปากสีชมพูนุ่ม นิ่มนั่น แทบจะแนบติดบนหน้าจออยู่แล้ว

ปกติเวลาอยู่ในห้องจางเจียซินก็เป็นที่ชื่นชอบพอสมควรอยู่ แล้ว คนที่แอบชอบเธออยู่ก็มีไม่น้อย พอตอนนี้ขอของขวัญ ใจ ของพวกหนุ่มๆก็กระตุกวูบ มีคนส่งของขวัญให้แล้ว ยังไงก็ตาม พวกของขวัญอย่าง ปลอกคอ หรือ บิกินี่ ก็ราคาแค่ห้าหยวน เท่านั้น เพื่อนร่วมห้องก็เลยยังพอส่งให้ไหวอยู่

“ดาวรุ่งส่ง (ปลอกคอ) ให้ 1ชิ้น”

“สุนัขตัวที่สองส่ง (บิกินี่) ให้ 1ชิ้น”

“ฉันคือหนุ่มหล่อส่ง (บิกินี่) ให้ 1ชิ้น”

“ขอบคุณนะคะดาวรุ่ง

“ขอบคุณนะหนุ่มหล่อ รักน้า !” ในไลฟ์สด จางเจียในทำท่ารูปหัวใจ เพิ่งพูดจบ ตรงทางเดินก็มีเสียงร้องโหยหวน ดังขึ้น “เจียซินน่ารักจังเลย หัวใจของฉันแทบจะละลายอยู่แล้ว”

หยินห้าวมองดูไลฟ์สด จางเจียซินกำลังทำตัวน่ารักใส่คนที่ส่ง ของขวัญให้ ในใจก็คันยุบยิบขึ้นมา เขาเลือกรางวัลขึ้นมาชิ้น หนึ่งอย่างเก้ๆกังๆ ก่อนจะกดส่งออกไป

ข้อความปรากฏขึ้นบนหน้าจอสาธารณะ

“ปลาที่บินได้ส่ง (ปลอกคอ) ให้ 1ชิ้น”

“ปลาที่บินได้ : เจียซิน ฉันคือหยินห้าว ฉันตั้งใจเข้ามาดูเธอ ไลฟ์สดเลยนะ”

จางเจียซินยิ้มหวาน แล้วพูดกับกล้องว่า “ขอบใจนะหยินห้าว ฉันรู้แล้ว”

“เจียซินคุยกับฉันแล้ว !” หยินห้าวเหมือนคนสูบกัญชา รู้สึก

ล่องลอยไปทั้งตัว ครางอย่างโง่เขลา

ตอนนั้นเอง ก็มีคนส่งข้อความเข้าไปในไลฟ์สดอีกครั้ง ข้อความที่ส่งค่อนข้างยาว เลยค่อนข้างสะดุดตา

“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวัน : เจ้ายาจกหยินห้าวส่งของขวัญให้เจีย นเว้ย ! น่าแปลกนะ! ฉันสงสัยจริงๆ ว่าวันนี้พระอาทิตย์ขึ้นทาง ทิศตะวันตกเหรอ ?”
สีหน้าของหยินห้าวเปลี่ยนไปทันที ทุกคนในชั้นเรียนก็อยู่ในนี้ เกือบทั้งหมด เขาพูดแบบนี้ออกมา ต่อไปตัวเองจะอยู่ในชั้นเรียน ต่อไปยังไง

หยินห้าวส่งข้อความตอบกลับไปด้วยความโกรธทันที “ฉันส่ง ของขวัญแล้วมันทำไม นายกิน (รูปอี)มาเหรอ ถึงได้พูดคำเหม็น เน่าพวกนี้ออกมาได้

“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวัน : โอ้ ไอ้โง่ ยาจกที่หนึ่งหยวนยังแทบต้อง แบ่งใช้สามรอบอย่างนาย ยังจะมีเงินมาส่งของขวัญอีกเหรอ เตรียมตัวจะไปขายไตแล้วหรือไง ยังกล้ามาท้าทายนายแบบนี้ ใจกล้าไม่เบานี่หว่า

จางเจียซินสีหน้าเคร่งตึงทันที มีคนด่ากันในไลฟ์สด สิ่งนี้ส่ง ผลเสียต่อเธออย่างมาก “หยุดด่าได้แล้ว ถ้าพวกนายสองคนยัง ด่ากันต่อไป ฉันจะปิดเสียงแล้วนะ”

หยินห้าวรีบพิมพ์ตอบ “ขอโทษนะ เจียซิน เขาเป็นคนมาหา เรื่องฉันก่อนนะ”

“หนึ่งวันก็คือวันหนึ่ง : หึหึ ฉันเป็นคนหาเรื่องนายแล้วจะทำไม

ไม่พอใจเหรอ !”

จางเจียซินขมวดคิ้วแน่น เตรียมตัวจะปิดเสียงของ “วันหนึ่งก็ คือหนึ่งวัน” กำลังเตรียมกด แต่บนหน้าจอไลฟ์สด ก็ปรากฏ ข้อความขึ้น
“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้ 1ชิ้น

จางเจียซินหยุดชะงักไป (ในธนบัตร) เท่ากับเงินสดจํานวน สามร้อยหยวน เป็นของขวัญที่แพงที่สุดที่เธอได้รับจนถึงตอนนี้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ