บทที่ 20 ฟุตบฉันทำไม

“เหรอครับ?” ฉินหลั่งมองตนเองจากในดวงตาของหยางซื่อ ก ยังคงเห็นความหมายอื่นๆ เพียงเล็กน้อยอยู่ดี

“ฉันรับรอง ต่อหน้าของคุณ ฉันไม่กล้าโกหกแม้แต่คําเดียว ถ้าฉันโกหกแล้วล่ะก็ ขอให้ฉันไม่ตายดี!” เพื่อแลกกับความเชื่อ มั่นของฉินหลั่ง หยางซื่อ ถึงกับกล้าพูดคำสาบานที่เป็นภัยต่อ ตนเอง

“เอ่อ…” ในสายตาของฉันหลังมีการสำรวจที่ไม่สามารถ สังเกตเห็นได้อย่างง่ายดายเพิ่มขึ้นอยู่เล็กน้อย “แต่ว่า คุณรู้ตัว ตนของผม ผมอาจจะไม่เหมาะสมกับคุณนะครับ”

ฉินหลังยังคงรู้สึกว่าหยางซื่อฉียังมีความคิดอื่นอยู่ดี ควรถือ โอกาสตีตัวออกห่างจากเธอสักหน่อยดีกว่า

แต่ หยางซือฉีกลับไม่ยอมทิ้งโอกาสที่ดีขนาดนี้แน่นอน ต่อให้ ฉันหลังจะปฏิเสธเธออีก ยังไงก็ตามหยางซื่อตัดสินใจอย่าง ถี่ถ้วนแล้ว จะต้องครอบครองฉันหลังให้ได้

“คุณชายฉิน จริงๆครั้งนี้ที่ฉันรีบร้อนหาแฟนขนาดนี้ ยังมีอีก เหตุผลหนึ่งค่ะ ครอบครัวเราจัดการเรื่องการแต่งงานให้ฉัน แต่ ผู้ชายที่ชื่อ “จ้าวเหว่ย” คนนั้น ฉันไม่ชอบเขาแม้แต่นิดเดียวเลย จริงๆ ดังนั้น ตอนนี้ฉันจึงจำเป็นต้องหาแฟน มาทำให้ผู้ชายคน นั้นเลิกตามจีบฉัน คุณชายฉัน ฉันขอร้องคุณช่วยฉันเถอะนะคะ!!
ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว หยางซื่อ ยังคิดจะทำให้จ้าวเหว่ยรีบมาขอ ตนเองแต่งงานอยู่เลย แต่ตอนนี้พอรู้ว่าฉันหลั่งมีเงินเยอะกว่า จ้าวเหว่ย ก็ “ไม่ชอบเขาแม้แต่นิดเดียว” ทันที

หยางซื่อ เห็นหน้าของฉันหลังค่อนข้างลังเล จึงตั้งใจบีบ น้ำตาออกมา ในน้ำเสียงแทรกไปด้วยเสียงสะอื้น: “คุณชายฉัน ตอนนี้ฉันโดนบีบบังคับจนหมดหนทางแล้ว ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนที่ มีเมตตา คุณ โปรดช่วยฉันเถอะนะคะ!”

หยางซื่อแสดงออกมาราวกับเป็นเรื่องจริง ด้วยใบหน้าที่ สวยงามของเธอ น้ำตาที่ไหลออกมาจากเบ้าตา ยิ่งทำให้คน สงสารเอ็นดูอย่างชัดเจน

“อย่างนี้เอง…งั้นก็ได้ครับ” ฉินหลั่งแค่ใจอ่อน สุดท้ายก็ตอบ ตกลงไปแล้ว

“ขอบคุณนะคะคุณชายฉัน” หยางซื่อฉียิ้มทั้งน้ำตาขึ้นมาทันที

“แต่ผมมีเงื่อนไขหนึ่งข้อ” ฉินหลั่งคิดๆ แล้วพูดขึ้น: “ผมไม่

อยากให้คนอื่นรู้ตัวตนของผม รวมถึงเสี้ยนึงด้วย ฉินหลั่งไม่อยากเปิดเผยตัวตน ตัวตนของเขาถ้าโดนทุกคนรู้ เข้า ก็คงไม่ใช่ปัญหาเล็กๆ

“ไม่มีปัญหาค่ะ!” หยางซื่อ เอ่ยปากตอบตกลง

จริงๆตั้งแต่แรก หยางซือฉีก็ไม่คิดจะบอกเสียจึงอยู่แล้ว เธอ ชัดเจนเรื่องนิสัยที่ชอบคนรวยรังเกียจคนจนของลูกพี่ลูกน้องเธอ อยู่แล้ว ถ้าให้เธอรู้ว่าจริงๆฉินหลั่งเป็นคนรวยสุดๆ เธอต้องเป็นเหมือนตนเองแน่จะยอมแพ้จากฉินหลั่ง เสี้ยฉ่งกับฉัน หลั่งมหาวิทยาลัยเดียวกัน ต้องมีโอกาสมากกว่าตนเองอยู่ แล้ว

หยางซื่อ จึงอยากหาศัตรูหัวใจตนเอง แม้ว่าเป็นลูกของเธอเอง

ในเวลาเดียวหยางซื่อ ความรู้สึกยินดีในความโชค ร้ายของคนอยู่เล็กน้อย น้องสาวเธอหลั่งขนาดแต่กลับไม่รู้ ยังคงโง่คิดฉันหลังเป็นคนจนคนหนึ่ง

ตกลงกันแล้ว หยางซือกลับมานั่งของตนเอง

นายมันเลยถามขนาดนี้เสี้ยจึงมองหลั่งอย่างไม่พอใจ

“เสี้ยฉ่ง อะไรน่ะหยางซื่อฉีขมวดคิ้วจ้องที่เสี้ยนึง ยิ้มฉันหลังอย่างอ่อนโยน: รีบนั่งเถอะ ผลไม้พวกอร่อยได้คุณลองคะ

พูดเสร็จ หยางซือฉียังใช้ไว้ในจานด้านหน้าของฉินหลังด้วย

โอ้ว พี่คะ เริ่มปกป้องกันแล้วเหรอ ฮ่าเสียงมองหยาง ซือฉีพูดหยอกล้อ

แน่นอน เธอไม่รู้อยู่แล้ว ว่าหยางซือทำดีกับฉินหลั่งด้วยความจริงใจ ยังคงคิดว่าหยางซื่อ ทำเพื่อหลอกฉันหลัง ดังนั้นจึง ตั้งใจทำดีกับเขาขนาดนี้

สายตาของเสียงกำลังมองหยางซื้ออย่างซุกซน ราวกับ กำลังพูดว่า “พี่คะ พี่หลอกคนอื่นยังคงมีลูกไม้ซะด้วยนะ!”

ทั้งสามคนเริ่มกินขนมหวาน ดื่มเครื่องดื่ม เสี้ยจึงใช้ให้ฉัน หลั่งทำน่นทำนี่ให้จนติดเป็นนิสัยไปแล้ว ไม่ให้ฉันหลังหยิบ กระดาษ ก็ให้ไปหยิบน้ำตาล สรุปแล้วแค่ไม่อยากให้ฉันหลังอยู่ ว่างๆนั่นเอง

หยางซื่อเห็นเจตนาอย่างนี้ของน้องสาว ก็ไม่สบายใจเป็น พิเศษ เลี้ยง เธอรู้ไหมว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่? คนที่เธอกำลัง นิ้วสั่งตอนนี้ มีทรัพย์สินเพียงพอที่จะให้เธอใช้ไปอีกกี่สิบปีก็ยัง ใช้ไม่หมด คนอย่างนี้เธอวางอำนาจรังแกได้เหรอ?

ตอนนี้เธอกำลังเล่นไฟอยู่นะ ถ้าไม่ระวังทำให้ฉันหลังโมโหขึ้น มาจริงๆ ถึงตอนนั้นเธอจะเสียใจก็คงไม่ทันแล้ว!

หลังจากกินเสร็จดื่มเสร็จ เสี้ยฉ่งใช้ทิชชู่เช็ดๆปาก แล้วถาม ขึ้น: “ฉินหลั่ง นายคิดว่าพี่สาวฉันเป็นยังไงบ้าง?

“ดีทีเดียว” ฉินหลั่งพูดเรียบๆ

ในใจของหยางซื่อ รู้สึกได้ถึงความอ่อนหวาน ไม่นึกว่าใน ร่างกายจะมีความตื่นเต้นอยู่เล็กน้อย ความรู้สึกที่ฉินหลั่งมีต่อ ตนเองไม่เลวเลย ความหวังที่ตนเองจะได้ครอบครองฉินหลั่ง ไม่ใช่ว่าใหญ่มากขึ้นอีกหน่อยแล้วเหรอ?
“บื้อจริงๆ พี่สาวฉันสวยขนาดนี้ ให้นายมาเป็นแฟน ทำให้ นายสบายจริงๆ” เสียถึงหัวเราะเหยียดหยาม แม้เธอกับหยางซื่อ ฉีกำลังใช้ฉินหลั่งเป็นเครื่องมือ แต่ ฉินหลั่งได้เป็นแฟนพี่สาวเธอ สักกี่วัน ก็ไม่ขาดทุน แถมยังได้เปรียบอีกด้วย!

“นายก็คงจะมองออกว่าพี่ฉันเป็นสาวสวยสมบูรณ์แบบ ครั้งนี้ คงต้องพูดจาไม่น่าฟังสักหน่อยนะ นายมันก็แค่คางคกที่อยากจะ กระต่ายหมายจันทร์ นายคงจะรู้ตัวเองดีใช่ไหม?” เสี้ยจึงพูด ด้วยท่าทางที่อยู่เหนือกว่า

พูดจบ ยังมองไปที่หยางซื่อ ด้วยความภูมิใจ

พี่คะ ดูที่ฉันเชิดชูพี่เอาไว้สูงๆนะ ตอนนี้ฉันจะแสดงให้เห็นถึง

ช่องว่างระหว่างพี่กับฉินหลั่งออกมา ถึงเวลานั้นที่ทิ้งเขาจะได้ง่าย ขึ้นมากเลย นี่ฉันก็กำลังช่วยพี่อยู่นะ ทำไมพี่ยังไม่ชื่นชมฉันอีก ล่ะ? เธอจะรู้ไหม หยางซื่อคิดจะชื่นชมเธอที่ไหนกัน แต่อยากจะ

เธอที่หุนหันพลันแล่นน่ะสิ!

เสี้ยจึงพูดขนาดนี้ ไม่ใช่กำลังพังเรื่องดีๆของเธอเหรอ?

อะไรที่เรียกฉินหลั่งว่าเป็นคางคกอยากกินเนื้อห่านฟ้า ถ้า คางคก ก็คือฉันหยางซื่อต่างหากที่เป็นคางคก! ฉินหลั่งไม่เพียง แต่ไม่ใช่คางคก แต่เป็นนกยักษ์ในตำนานที่บินฉวัดเฉวียนอยู่บน ท้องฟ้าน่ะสิ!

เพียงแค่ได้ครอบครองฉันหลัง ต่อให้เสียเงินก็จะได้เงินกลับ มาแทนที่ แม้จะเป็นคนรัก เป็นเมียน้อยของเขา หยางซือฉีกปรารถนาอย่างยิ่ง!

“อะไรคางคก อะไรห่านฟ้า เลี้ยง อย่าพูดเหลวไหล” หยาง ชื่อสีหน้าอึมครึมมองไปที่เสี่ยง

เสียงไม่เข้าใจ ที่หยางซื่อฉีสีหน้าอึมครึมเป็นเพราะอะไรกัน แน่ เธอคิดว่าพี่สาวเธออยากจะเล่นบทไม้อ่อนไม้แข็งกับเธอเพื่อ แก้ไขสถานการณ์ให้คลี่คลายลง และจะได้ควบคุมฉินหลั่งไว้ใน

ฝ่ามืออย่างสมบูรณ์!

“พี่ฉันคบกับนาย นั่นก็เรียกว่ากล้ำกลืนความไม่เป็นธรรมเพื่อ รักษาหน้าของทุกฝ่ายเอาไว้ นายต้องเชื่อฟังเธอ ห้ามยอกย้อน โดนตีห้ามตอบโต้ โดนว่าห้ามเถียง รู้ไหม?” เสียงเสนอคำขอ กับฉินหลั่งต่อไป!

ใบหน้าที่หม่นหมองของหยางซื่อฉียิ่งอึมครึมมากขึ้นแล้ว

“แม้ว่านายจะคบกับพี่ฉัน แต่ไม่ได้หมายความว่านายจะ

สามารถแตะต้องเธอได้ นายห้ามคิดอะไรกับเธอทั้งนั้น จับมือก

ไม่ได้!! คำพูดนี้พี่สาวเธอคงไม่เหมาะสมที่จะพูดแน่ๆ เสี้ยนึงก็เลย ตัดสินใจพูดกับฉินหลั่งด้วยตนเอง

ไม่อย่างนั้น คนธรรมดาจนๆอย่างฉินหลั่งที่ไม่ค่อยได้เจอสาว สวยสักเท่าไหร่ จะคิดว่าได้คบกับพี่สาวเธอแล้ว ก็จะเริ่มแตะต้อง ตัวได้ ยังงั้นพี่สาวเธอไม่เสียหายแย่เหรอ?

แต่หยางซื่อได้ยินคำนี้ ก็โมโหจนเลือดในร่างกายพลุ่งพล่านไปหมด อดกลั้นจนหน้าแดงไปหมดแล้ว

แม้กระทั่งจับมือก็ไม่ได้ อย่างนั้นฉันกับฉันหลังจะมีการพัฒนา ได้ยังไง? ถึงเวลานั้นหยางซือฉีกับฉันหลังก็ช้าเกินกว่าจะแก้ไข อะไรได้แล้วล่ะสิ นี่เสี้ยจึงไม่ได้ตั้งใจสร้างความวุ่นวายใช่ไหม?

“พอแล้ว เสี้ยนึง เธอเลิกพูดเหลวไหลได้แล้ว พี่มาหาแฟนนะ ไม่ได้มาหาคนรับใช้ มันร้ายแรงอย่างที่เธอพูดที่ไหนกัน?” น้ำ เสียงของหยางซื่อ ไม่พอใจมากๆแล้ว

เสียจึงกลับยังไม่รู้สึกถึงว่า ตอนนี้หยางซื้อโมโหขึ้นมาแล้ว จริงๆ ยังคงพูดต่อไปไม่ยอมหยุด “แม้ว่านายจะเป็นแฟนของพี่ แต่ทั้งสองคนยังต้องมีเวลาส่วนตัวเป็นของตนเอง และสิทธิใน การเลือกความสุขใหม่อีกครั้ง!

“หมายความว่ายังไง?” ฉินหลั่งถามเรียบๆ

“นายนี่โง่จริงๆเลยนะ ฉันก็บอกนายไปแล้วไง”

เสียง ใช้น้ำเสียงเหยียดหยามด่าขึ้นมา แล้วพูดอย่าง สบายใจ: “ตอนที่พี่ฉันคบกับนาย พี่ก็มีอิสระของตนเอง ถ้าพี่เจอ ผู้ชายที่น่าสนใจ ก็สามารถลองคบกันดูได้ ถึงกับบางครั้ง ต่อ หน้านาย พี่ก็จับมือ กอด จูบกับผู้ชายอื่นได้ แล้วนายก็ห้ามพูด อะไรด้วย แม้ว่าต่อไปจะเลิกกับนาย นายก็ต้องตกลงอย่างว่า ง่าย”

เลี้ยงเข้าใจอย่างชัดเจน ถึงเหตุผลที่พี่สาวเธอให้ฉันหลั่งมา แกล้งเป็นแฟน ต่อไปก็ต้องเดตกับจ้าวเหว่ย เรื่องนี้รีบพูดกับ ฉินหลั่งให้ชัดเจนคงดีกว่า ทั้งนี้ตอนที่นายคนจนสูญเสียแฟนที่สวยขนาดนี้อย่างพี่สาวเธอไปจะได้ไม่เสียใจจนทนไม่ได้ แล้วทำ เรื่องอะไรที่เกินไปออกมา

“ความหมายของเธอคือ ฉันคบกับพี่เธอ แต่ห้ามฉันแตะต้อง เธอแม้แต่นิดเดียว แต่ผู้ชายคนอื่นกลับกอด หรือถึงขั้นจูบพี่เธอ ได้ ต่อให้ฉันเห็นแล้ว ก็ห้ามพูดอะไร” ฉินหลั่งหรี่ตาขึ้นมาเล็ก น้อย

“นายเริ่มเข้าใจแล้วสินะ ถูกต้อง ฉันก็หมายความอย่างนี้ แหละ” เสี้ยจึงพูดขึ้นยิ้มโดยไม่ถือถ้าจะเป็นเช่นนั้น

“เพียะ—-”

หยางซื่อ ทนไม่ไหวอีกแล้ว ฝ่ามือตบลงไปบนหน้ารูปไข่ของ เสี้ยฉ่ง

คนอื่นๆ ในร้าน ก็ส่งสายตามาที่โต๊ะของหยางซื้อ

ใช่ หยางซื่อ ใจร้อนจริงๆ

อันที่จริงหยางซือฉีทนไม่ไหวแล้ว ตอนที่เธอได้ยินน้องสาวยิ่ง พูดก็ยิ่งทําเหมือนฉันหลั่งไม่ใช่คน ท่าทางแย่ขึ้นเรื่อยๆ ถึงขั้นสบ ประมาทฉินหลั่งตอนที่พูดเหมือนให้เขาเป็นแค่ในใจของหยาง ซือฉีก็เครียดจะแย่แล้ว