บทที่ 1 ส่งเร็กซ์ให้แฟนสาว

เวลาสามทุ่มตรง ฝนกำลังตกหนัก ณ ร้านค้าเทียนที่ใกล้ๆ มหาวิทยาลัยจีนหลัง

“สวัสดีครับ ร้านค้าเทียนครับ”

“ฉันขอดูเร็กซ์กล่องหนึ่ง ทิชชูสองห่อ แล้วช่วยส่งของพวกนี้ไป ที่ห้อง1302 โรงแรมเชอราตันข้างแม่น้ำหนาน ด่วนเลยนะ!”

เมื่อสายตัดไป ฉินหลั่งก็ส่ายหัวอย่างเบื่อหน่าย คนหนุ่มสาว

สมัยนี้ ช่างไม่รู้จักเตรียมของให้พร้อมก่อนเสียเลย

ฉินหลั่งค้นหาของที่อยู่ในร้านจนครบ สวมเสื้อกันฝน แล้ว มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าขับไปทางโรงแรมเชอราตันที่อยู่ข้างแม่น้ำ หนาน

เมื่อขับผ่านถนนที่มีทางน้ำไหล ฉินหลังก็ลื่นล้มโดยไม่ตั้งใจ ทั้งกางเกงและรองเท้าเปียกไปหมด สกปรกมอมแมมไปหมด สภาพน่าอนาถนัก ยังดีที่สินค้าไม่เปียกไปด้วย เขาเองก็ไม่กล้า ล่าช้าต่อ พยุงรถขึ้นมาแล้วขับไปทางโรงแรมอีกครั้ง

เมื่อมาถึงหน้าห้อง1302 ฉินหลั่งก็เคาะประตู และประตูก็เปิด ออกอย่างรวดเร็ว

“สวัสดีครับ นี่เป็นของที่คุณ……” พูดไปได้แค่ครึ่งเดียว ฉัน หลั่งก็นิ่งอึ้งไป
ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่ใครที่ไหน แต่คือเส้เหวินจิ้ง แฟน สาวของเขาเอง !

เส้เหวินจึงสวมเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว ผมยาวสีดำที่เปียกชุ่ม พาดอยู่บนไหล่ กลิ่นของแชมพูและครีมอาบน้ำผสมปนเปกัน ลอยฟุ้งตรงหน้า

“เหวิน…….เหวินจิ้ง ทำไมถึงเป็นเธอ ?” ฉินหลั่งมองเส้เหวิน งอย่างไม่อยากเชื่อสายตา จนถึงตอนนี้ ในสมองของเขาก็ยัง สับสนอยู่

“ทำไมคนที่มาส่งของถึงเป็นนายล่ะ ?” เส้เหวินจึงใจกระตุก วูบ ก้าวถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว ในสมองมีเสียงดังฟัง จู่ๆทุกอย่าง ก็สับสนวุ่นวายไปหมด

“มีอะไรเหรอ ?” มีผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาจากในห้องด้วย บนตัวสวมเสื้อคลุมอาบน้ำเหมือนกัน เท้าสวมรองเท้าแตะ ฉัน หลั่งรู้จักเขา จูจี้เหวิน เป็นดาวเด่นของคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยจีนหลิง เคยได้ยินมาว่าเป็นคนเจ้าชู้มาก

“แกกล้ายุ่งกับผู้หญิงของฉันเหรอ……….หลั่งไม่สามารถอด กลั้นความโกรธที่อยู่ภายในจิตใจได้ เตรียมจะพุ่งเข้าไปต่อย หน้าจูจี้เหวิน

“หยุดนะ !” เส้เหวินจึงเข้าไปขวางหน้าฉินหลั่ง หลังจากตื่น ตกใจในช่วงสั้นๆ เธอก็สงบนิ่งได้อย่างรวดเร็ว ในเมื่อฉินหลั่งรู้ แล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องปกปิดอีกต่อไป เปิดเผยออกไปเลยดีกว่า

เส้เหวินจึงตะคอกใส่ฉินหลั่งด้วยเสียงแหลมคมว่า “ฉินหลั่งเราเลิกกันเถอะ

“เลิกกัน !” ฉินเหวินจิ้ง พวกเรากันมากว่าแล้วนะ เธอจะมาบอกฉัน ตอนนี้เหรอ ?”

“ใช่ เลิกกัน

เส้เหวินจิ้งกลับฉินหลังแบบไม่คิดหลบซ่อน คิดไม่ถึง อย่างนั้นเหรอ เวลาออกกินข้าวกับนาย ได้กินร้านถนน เครื่องเนื้อตัวนายตอนนี้มีแต่ของจากร้านแผงราคาสองร้อยหยวนนั่นสิ ครั้งเดินกับนาย คนอื่นเอาแต่คอย หัวเราะนาย

“นี่ไม่ชีวิตแบบที่ฉันต้องการ ฉันเพียบพร้อมขนาดนี้ ไม่ สมควรจะอยู่คนจนตรอกอย่างนาย ตอนหนึ่งคงใสซื่อ เกินไป ได้ถูกยาจกอย่างนายหลอกเอาได้ !”

ขณะเหวินจึงน้ำเสียงแฝงไปด้วยความแค้น

เส้เหวินจึงหันคว้าแขนของจูจี้เหวินที่อยู่ข้างๆ และเป็น เชิงอวดฉินหลั่งว่า นี่ต่างเป็นแฟนของฉัน ตั้งแต่ตอนนี้ เป็นต้นไป อย่ามาก่อกวนฉันอีก !”

“ดูท่าว่านายคงจะเป็นแฟนเก่าไร้ประโยชน์ของเหวินจิ้งสินะจูจี้เหวินยิ้มยั่วยุมองไปฉินหลั่ง ฉินบนสวมเสื้อกันฝน กางเกงกับรองเท้าเปื้อนโคลนช่างน่าอนาถอย่างที่สุด เหวินยื่นมือออกไปรับถุงที่อยู่ในมือของฉินหลั่ง แล้วหยิบเอาดู เร็กซ์ที่อยู่ในถุงออกมา แล้วเขย่าเล่นในมือ ก่อนจะหัวเราะเสียง เบา แล้วพูดกับฉินหลั่งว่า “มาโรงแรมเพื่อส่งดูเร็กซ์ให้กับผู้ชาย ของแฟนเก่าถึงที่ พี่ชาย นอกจากนายแล้วคงไม่มีคนอื่นอีก ช่าง ใจกว้างอะไรอย่างนี้ ฮ่าฮ่า !”

“ทำไมนายยังไม่รีบไสหัวไปอีก” เส้เหวินจึงตะคอกเฉินหลั่ง

“เขาไม่ไปก็พอดีเลย ฉันว่าเขาคงอยากเห็นเธอโดนฉันจัด พวกเรามาจัดโชว์สดต่อหน้าเขาหน่อย….. จี้เหวินพูดพร้อม ยิ้มเย็นแล้วมองไปทางฉินหลั่ง

มองดูชายหญิงคู่นี้ที่อยู่ตรงหน้า อารมณ์ของฉันหลังก็แย่ จนถึงที่สุด เขาค่อยๆหันหลังกลับ ค่อยๆเดินออกจากห้องทีละ ก้าว

“พี่ชาย นายไม่เก็บตังค์แล้วเหรอ เหอะ ยอดเยี่ยม ยกแฟน สาวให้ฉัน แล้วยังแถมถุงยางอนามัยให้ฟรีอีก” จี้เหวินมอง แผ่นหลังที่ไร้วิญญาณของฉันหลัง แล้วรู้สึกสบายใจเป็นพิเศษ ก่อนจะปิดประตูห้องลง

ตอนออกมา ฝนก็ตกหนักกว่าเดิมแล้ว

ฉินหลังดึงเสื้อกันฝนทิ้ง สายฝนหนาวเหน็บทำให้เขาเปียกไป ทั้งตัว แต่ก็ทำให้สมองเขาโล่งขึ้นบ้างเล็กน้อย

ที่เส้เหวินจึงพูดท้ายที่สุดแล้วก็แค่รังเกียจที่เขาจน หี เสียผู้ หญิงที่เห็นแก่ตัว รักแต่เงินอย่างนี้ เขาควรจะขอบคุณด้วยซ้ำแล้วทำไมถึงยังเจ็บปวดใจอยู่ล่ะ ?

โทรศัพท์เสียวหมี่ที่อยู่ในกระเป๋าสั้นขึ้น ฉินหลั่งล้วงออกมา มี ข้อความเข้ามาหนึ่งฉบับ แต่ตอนที่เห็นเลขหมายที่ส่งเข้ามา ทั่ว ทั้งตัวของฉินหลั่งก็ถึงกับกระตุกวูบ และหยุดเท้าลงทันที

“จากกําหนดการวิจัยโดยวงศ์ตระกูล ลูกหลานตระกูลฉิน ฉัน หลั่งผ่านการประเมินการฝึกทดสอบความยากจนเป็นที่เรียบร้อย แล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จะได้รับสิทธิ์ครอบครองทรัพย์สมบัติที่ เป็นส่วนแบ่งทั้งหมดของวงศ์ตระกูล”

ฝนเม็ดใหญ่ตกกระทบบนหน้าจอ ทำให้ข้อความนี้ ค่อยๆ เลือนราง

เจ็ดปีแล้ว ที่ครอบครัวเขาจัด “การฝึกทดสอบความยากจน

ให้เขา ในที่สุด…ก็จบสิ้นเสียที!

เจ็ดปีแล้ว เพราะความจน ทำให้ฉันหลังถูกดถูกดูแคลน ต้อง เจอกับความยากลำบากมานับไม่ถ้วน ตอนนี้มันเหมือนกำลัง ฉายภาพยนตร์ทีละฉากเข้ามาในหัวของฉินหลั่ง ถ้าไม่ใช่เพราะ ข้อความนี้ ฉินหลั่งก็แทบจะลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นซูเปอร์ริชรุ่นที่ สอง แต่ว่าตอนนี้มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว เพราะทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เป็นของเขามันได้กลับมาแล้ว……..

เช้ารุ่งขึ้นของวันต่อมา หลังจากที่ฉินหลังตื่นแล้ว ก็เรียกรถ แท็กซี่แบบที่พบเห็นได้ยาก แล้วตรงไปธนาคารซิตี้แบงก์ที่อยู่ใน ตัวเมืองทันที
สถานที่ตั้งของธนาคารแบงก์

รอบธนาคารซิตี้แบงก์รายล้อมไปด้วยหรู ผู้คนเดินอยู่ รอบๆจัตุรัส ไม่ว่าจะเป็นแต่งตัวหรือออร่า ต่างก็สิ่ง

ฉันหลังก้าวยาวเข้าไปที่หน้าประตูของธนาคาร แล้วดันประตู เปิดเข้าไปในห้องโถง

“โอ๊ย”

ประตูของห้องสามารถดันได้สองด้าน หลังกันอย่าง บินเกินกําลังเดินสวนออกมา

ฉินหลั่งรีบกล่าวขอโทษออกไป

“ฉันล่องหนหรือไง คุณถึงมองไม่เห็นฉัน” ผู้หญิงยาวนั้นหน้าผาก แล้วมองมาทางฉินหลั่งอย่างโกรธเคือง

ทางนั้น ผู้จัดการหยางซื่อ ที่อยู่ในห้องโถง รีบมาทางนี้ พร้อมกับรองเท้าส้นสูงทันที แล้วถามสถานการณ์จากผู้หญิงผม ยาวนั้นก่อน ผมยาวนั้นประเมินฉินหลั่งอย่างไม่พอใจ เมื่อเห็นทั้งตัวของฉินหลั่ง เต็ม ด้วยของจากร้านแผงลอย ก็เผยหน้าประหลาดใจออกมา
ธนาคารซิตี้แบงก์ไม่เหมือนกับธนาคารทั่วไป เป้าหมาย บริการหลักคือนักธุรกิจระดับไฮเอนด์ เธอเองก็มาที่นี่กับคุณพ่อ ของเธอ แล้วฉินหลั่งมาที่นี่ทำไมกัน ?

“คุณผู้ชายท่านนี้ ไม่ทราบว่าคุณมาเพื่อ… หยางซื่อ ถาม ออกไปด้วยรอยยิ้ม

ดูจากรูปลักษณ์ภายนอกกับลักษณะอายุของฉันหลังแล้ว ก็

เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เป้าหมายบริการของธนาคารซิตี้แบงก์เลย

ฉินหลั่งเปิดปากพูดออกไปทันทีเลยว่า “ผมมาเบิกเงิน

“เบิกเงิน ?” ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างอุทานออกมาด้วยความตกใจ และเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเหยียดหยามอย่างรวดเร็ว หัวเราะเสียง เย็นและมองไปทางฉินหลั่ง

จะเบิกเงินอย่างน้อยนายก็ต้องมีบัตร

การทำบัตรของธนาคารซิตี้แบงก์ มันไม่ใช่อะไรที่ง่ายดาย ขนาดนั้น จำเป็นต้องมีเงินฝากขั้นต่ำหนึ่งล้านบาท ถึงจะมีสิทธิ์ เปิดบัตรได้

และภาพลักษณ์ของฉินหลั่งที่อยู่ตรงหน้า จะสามารถเปิดบัตร ได้หรือไม่ มันก็เห็นได้ชัดเจนอยู่แล้วไม่ใช่หรือ

“คุณมีบัตรหรือเปล่าคะ ?” หยางซื่อพูดยิ้มๆ เขารู้สึกว่าฉัน หลั่งจะต้องไม่มีประสบการณ์แน่นอน ไม่รู้กฎของทางธนาคาร ของพวกเขา หรืออาจจะคิดว่าบัตรของธนาคารอื่นจะมาใช้กับที่นี่ ได้ด้วย
“ไม่มี” ฉินหลั่งส่ายหน้า

ผู้หญิงผมยาวที่ยืนอยู่ด้านข้างพอได้ยินคำตอบที่แสนชื่อของ ฉินหลั่งแล้ว ก็ทนไม่ได้ที่จะหลุดออกมา ตอนนี้แทบไม่อยากจะ หันไปมองฉินหลั่งแล้ว

“ลูก ไปกันเถอะ” ตอนนั้นเอง คุณพ่อของผู้หญิงผมยาวคนนั้น ก็จัดการใบเสร็จที่อยู่ในมือ แล้วเดินตรงมา

“ฉันกับคุณพ่อขอตัวก่อนนะคะ ผู้จัดการหยาง” ผู้หญิงผมยาว คนนั้นยืนมือไปจับมือหยางซื่อสองที แล้วสายตากวนรอบตัว ฉินหลั่งอีกครั้ง “ผู้จัดการหยางคะ คนแบบนี้ส่งผลไม่ดีต่อภาพ ลักษณ์ของธนาคารพวกคุณ กับความรู้สึกของลูกค้าอย่างพวก เรามากนะคะ หวังว่าพวกคุณจะไม่ปล่อยให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ ขึ้นอีกนะคะ”

เมื่อผู้หญิงผมยาวคนนั้นพูดจบ ก็คล้องแขนของคุณพ่อ แล้ว ดันประตูเดินออกไปทันที

“เดินทางปลอดภัยค่ะประธานสง” หยางชื่อเดินไปส่งถึงหน้า ประตู แล้วมองส่งพ่อลูกคู่นั้นขึ้นรถขับออกไป ก่อนจะหันหลังเดิน กลับเข้าไปในห้องโถงด้วยความแค้นเคืองใจ ตั้งใจแน่วแน่ว่า จะต้องเข้าไป “เชิญ” ฉินหลั่งออกไป

เอะ ? คนหายไปไหนแล้ว ?

ตรงจุดที่ฉินหลั่งยืนอยู่เมื่อไม่มีคนแล้ว หยางซื่อฉีสงสัยอยู่ ครูใหญ่ หรือว่าเจ้าหมอนั่นจะเกิดละอายใจขึ้นมา เลยแอบออก ไปแล้ว
เมื่อหยางซีอฉีคิดแบบนั้น ข้างในใจก็รู้สึกวางใจขึ้นมา และ กำลังเตรียมจะกลับไปทำงานต่อ ก่อนจะเหลือบไปเห็นเงาของ คนผู้หนึ่งเข้า

เจ้าหมอนั่น !

ถึงว่าทำไม่เมื่อครูไม่เห็นเขา เพราะเขาเดินไปถึงหน้าประตู ห้องรับแขกวีไอพีแล้ว เมื่อครู่ถูกเสาของห้องโถงบังไว้ ทำให้มอง ไม่เห็นเงาของเขา

ห้องรับแขกวีไอพีมีไว้เพื่อต้อนรับแขกที่มีระดับสูงขึ้นไปอีก จัด เตรียมไว้สำหรับลูกค้าที่มียอดเงินฝากสูงกว่าสามสิบล้านขึ้นไป

ฉินหลั่งไม่มีแม้กระทั่งบัตร ปล่อยให้เขาเข้าไปแบบนี้ นี่ไม่ได้ จะทำให้ถูกผู้จัดการฝ่ายลูกค้าด่าเธอหรืออย่างไร

“หยุดตรงนั้นอย่าขยับนะ” ภายใต้สถานการณ์ฉุกเฉิน หยาง ชื่อ ตะโกนเสียงดังออกไป ลูกค้าคนอื่นต่างก็หันมามองเธอ แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่พอใจที่เธอทำเสียงเอะอะ หยางซื่อ ทําได้แค่ยิ้มอย่างขออภัย ในขณะเดียวกันก็เดินไปทางฉินหลั่ง ด้วยความรวดเร็ว

ส่วนฉินหลั่งก็กำลังเปิดประตูห้องรับแขกวีไอพี และเดินเข้าไปด้านในเรียบร้อยแล้ว