รักเสมือนดาบ แทงใจให้เจ็บ

บทที่11 นายเคยรักฉันไหม



บทที่11 นายเคยรักฉันไหม

บทที่11 นายเคยรักฉันไหน

เพื่อป้องกันเธอทำเรื่องโง่ๆ ทำร้ายเด็กในท้อง เช่นจึงได้ส่ง คนมาสลับเฝ้าเธอ

ถูกขังอยู่ในห้องผู้ป่วย นอกจากหมอพยาบาล เธอก็ถูกขังอยู่ ในห้องอีกครั้ง

เรื่องมาวันนี้ แม้แต่อารมณ์ความเวทนาสงสารก็ยังไม่มี ใน สมองเต็มไปด้วยความเสียใจและความผิดหวังกับเรื่องก่อนหน้า นี้

อีกครั้งที่เธอได้เจอเขา ก็คือวันที่เหอหย่าออกจากโรง พยาบาล ไม่รู้เหมือนกันว่าเหอหย่าใช้ไม้ตายอะไรที่ทำให้เขา อนุญาตยอมให้มาได้ตอนที่เป็นจิ้งไปช่วยทำเรื่องออกโรง พยาบาลแทนเหอหย่า เหอหย่าได้เข้ามาจัดการคนที่อยู่ในห้องผู้ ป่วย หน้าตาที่ดูอ่อนโยน แต่พอถึงตอนที่พ้นจากสายตาของคน อื่น สายนั้นกลับเปลี่ยนมาหน้านิ่งคิ้วขมวด และดูร้ายกาจ ใน ความเป็นจริงแล้วสายตานั้นมันช่างดูน่ากลัวเหมือนกับจะฆ่าคน ได้ ในตอนนั้นมันทำให้มชิงเย่รู้สึกกลัวขึ้นมาไม่น้อย

“เธอนังชั่ว นี่เธอกล้าท้องงั้นหรอ ฉันบอกเธอไว้นะ เด็กบ้าที่อยู่ ในท้องนั้นอย่าหวังว่าจะได้คลอดออกมาเลย”

เล็บของเหอหย่าเหมือนกับจะจิกเข้าไปในเนื้อแล้ว เธอคิดวางแผนอย่างมุมานะบากบั่น แม้แต่ร่างกายเธอเองก็ยอมแลก มันออกไป คิดว่าครั้งนี้จะต้องทำให้ภัยชั่วคนนี้ตายให้ได้

แต่ทำไม คนบนฟ้าถึงได้แต่เข้าข้างเธอนะ ในเมื่อตอนนี้เธอก็ ท้องแล้ว

สองวันนี้ก็เห็นได้ชัดแล้วว่า ใจของเล่นจึงไม่ได้อยู่กับเนื้อกับ ตัวเลย คิดถึงเด็กที่อยู่ในท้องของชิงเปล่ะสิ เธอจะทนให้ไอ้คน ชั่วคนนี้เอาเด็กที่อยู่ในท้องคลอดออกมาให้ได้ยังไง

“เหอหย่า นี่เธอยังมีชีวิตกระโดดโลดเต้นได้อยู่แบบนี้อีกหรอ

เสียดายนะที่มีดนั้นมันทำเธอให้ตายไม่ได้” ชิงเยหัวเราะ

กลับหวังมากๆ เวลานี้เหอหย่าสามารถสูญเสียความคิด เอา เด็กในท้องนั่นออกซะ จะได้อื่นๆ ทั้งสองคน

ถึงตอนนั้น สามารถทำให้เย็นจิ้งเสียใจได้ ทั้งยังไปถึงหวัง

ของตัวเองอีก ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวจริงๆ

“นังเลว” เหอหย่าโกรธ ในที่สุดเธอก็ควบคุมอารมณ์ตนเอง ไม่ได้ แล้วก็เอามือตบไปที่หน้าของชิงเต่ครั้งหนึ่ง

แน่นอนว่า ชิงเต่ไม่ยอมเสียเปรียบอีกฝ่ายแน่ อยากจะ กระโดดออกจากเตียงไปเอาคืน แต่อยู่ๆ เป็นจิ้งก็โผล่ออกมา ตรงประตูห้อง แล้วพูดขึ้นว่า “เธอทำอะไร”

มู่ชิงเย่เก็บมือกลับไป แล้วมองไปทางเขา “เจ้าชายขี่ม้าขาว มาช่วยได้ทัน เหอะ”

เหอหย่ารีบเก็บสีหน้าช่วยร้ายไปชั่วพริบตา แล้วทำสีหน้าที่น่าสงสารแทน

“เย่นจิ้ง นายอย่าไปโกรธพี่เขาเลยนะ ผิดที่ฉันเอง ฉันไม่ควรที่ จะให้นายมาอยู่กับฉันตลอดหลังจากแต่งงาน ฉันแค่รักนานมาก ไป ฉันขอร้องให้พี่สาวช่วยยกโทษให้ฉัน แล้วก็โดนตบมารอบ หนึ่ง”

จี้เล่นจิ้งโดนหลอกไปหมด เป็นเพราะฝีมือการแสดงของเหอ หย่า แม้แต่ชิงเย่เห็นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปตบ

“เสี่ยวหย่า คนสันดานเป็นยังไงก็เป็นอย่างนั้นแหละ อย่าเอา

มันเก็บมาใส่ใจเลย ผมให้คนขับรถมารับให้พาเธอไปส่งที่บ้าน”

เหอหย่าผงกหัวอย่างเชื่อฟัง แล้วหันหน้าไปแกล้งๆพูดดีกับมู่ ชิงเต่ว่ารักษาตัวเองให้ดีๆ หลังจากนั้นก็ออกไป

ในห้องเหลือเพียงแค่จี้เล่นจิ้งกับซิงเยสองคน บรรยากาศใน

ห้องเต็มไปด้วยความเยือกเย็น เธอไม่มีอะไรจะพูด และก็ไม่

อยากสนใจอะไรกับเขา

“เด็กคลอดออกมา ผมจะให้บ้าน ให้เงินดูแล เธอเองก็ไม่ จําเป็นต้องออกประเทศไป มู่ชิงเย่ ขอร้องแหละ อย่าทำให้ผม โกรธเลย” จี้เย่นจิ้งเดินไปตรงข้างเตียง แล้วก็ลูบไปที่แก้มเธอ มองไปที่เนื้อที่แก้มที่ถูกเลี้ยงจนอิ่มมาสามสี่วัน ในใจของผู้ชาย ตอนนี้เต้นเร็วไม่น้อย

“นี่คือเงินช่วยเหลือหรอ ฉันไม่ต้องการ เช่นจิ้ง พวกเรารู้จัก กันมาก็ 10 ปีแล้วสินะ นายเคยรักฉันบ้างไหม เคยมีสักเล็กสัก น้อยไหมที่จะใจเต้นเพราะฉัน”
เป็นคนที่เธอหมกมุ่นมาตลอด มู่ชิงเย่รู้ เขาไปมีวันตายไปจาก

ใจเธอ

จี้เล่นจึงมองเธอ รัก คำๆนี้ เรื่องระหว่างเขาสองคนคำๆนี้ “ไม่ เคย” โผล่ออกมาเลย

ผู้ชายตอบมาอย่างยิ่งเงียบ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ