ตอนที่10เธอเห็นอะไรมาเหรอ

หาที่นั่งและนั่งลงแล้วพนักงานเสิร์ฟ์ก็นำอาหารที่สั่งมา เสิร์ฟจนครบ

ไหวี่หันไปมองดูถุงที่อยู่ข้างๆเธอหลายใบ“ฮั่วเธอออกมา เดินเล่นบ้างแล้วหลายวันมานี้ฉันเบื่อแทบตายไม่แม้แต่จะ โทรหาฉันไม่สนใจกันจริงๆ

ถึงแม้จะพูดว่าไม่พอใจแต่หน่วนหยางรู้ว่าหล่อนก็แค่พูด พูดไปเท่านั้นผู้หญิงคนนี้ปากคมเป็นมีดใจอ่อนเป็นเต้าหู้

“ฉันลาออกแล้ว”เธอเอ่ยกับไหวี่อย่างราบเรียบ

“เธอลาออก?”ไหวี่มองเธออย่างไม่น่าเชื่อ

หน่วนหยางเล่าถึงเรื่องที่เธอลาออกอย่างเรียบง่ายอีกครั้ง ไหวี่เกือบจะตบโต๊ะลงไป”นังตัวดีไร้ยางอายไปคิดบัญชีกับ หล่อนเถอะ”

หน่วนหยางยิ้มแล้วส่ายหัว

ไหวี่ขุ่นเคืองจนไม่สงบ หรือว่าเธอจะยอมให้หล่อนขี่หลัง เธอแล้วอึฉี่รดหัวเธออย่างนี้เหรอ?”

หน่วนหยางแทบจะพ่นน้ำชาที่เพิ่งดื่มเข้าไปออกมาคำพูด ของผู้หญิงคนนี้ไม่ต้องสยองขวัญขนาดนี้ก็ได้ยังไงก็เป็น คุณนายน้อยของชนชั้นสูงไม่มีความเป็นกุลสตรีสักนิดเลย
“เก่าไม่ไปใหม่ก็ไม่มาสิเปลี่ยนสภาพแวดล้อมดูก็ไม่เลว ฉันคิดว่าการมองหางานที่เท่าเทียมกันน่าจะเป็นการยาก เพราะมีปัญหาเรื่องเวลา

“ถ้าเธอมีปัญหาอะไรเรื่องเงินก็เพียงแค่บอกฉัน โดยตรง ไหวี่รู้มาโดยตลอดว่าชีวิตของเธออยู่ใน สถานการณ์ที่ยากจนข้นแค้นตกงานแน่นอนว่าผ่านไปอย่าง ยากนําบากแน่ๆ

“วางใจเถอะถึงฉันจะหิวแต่ก็ไม่ให้ลูกทูนหัวของเธอต้อง หิวอยู่แล้วใช่ไหม?ภายในหนึ่งเดือนถ้าสามารถแก้ปัญหา เรื่องงานใหม่ได้ก็ไม่มีปัญหาอะไรถ้าแก้ไขไม่ได้จริงๆค่อย ขอยืมเงินเธอละกัน

ถ้าเป็นเมื่อก่อนหน่วนหยางคงไม่เกรงใจหล่อนอย่าง แน่นอนแต่ว่าคราวนี้เธอมีความลังเลเล็กน้อย

อันที่จริงแล้วชีวิตในตระกูลเก๋งของไหวี่ก็ไม่ด้สวยงาม อย่างที่แสดงออกมาทั้งหมดต้องดูสีหน้าผู้คนและฟังคน ซบซิบนินทา

ยังจำได้มีครั้งหนึ่งที่โทรไปหาไหวี่ที่ตระกูลเกิ่งคนที่รับ สายคือแม่สามีของไหวี่หล่อนพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เอาเสีย เลยว่า”โทรผิดแล้วไม่มีคนๆนี้

ในตอนนั้นเธอจ้องมองมือถืออยู่สักพักภายในใจเต็มไป ด้วยความรู้สึกหลายหลายแต่ไม่มีรสชาติเลย
“ถ้าไม่อย่างนั้นเธอก็ไปที่บริษัทของเซินหลินเถอะฉันจะ ให้เขาเตรียมตาแหน่งไว้ให้เธอยังไงเธอก็มีความสามารถ จะต้องไม่เลวร้ายกว่าที่เดิมแน่ๆ”ไหวี่เสนอขึ้นมาดูเหมือนว่า เธอตื่นเต้นกับข้อเสนอนี้อยู่เล็กน้อย

“เรื่องนั้นตอนนี้ความสัมพันธ์ของเธอกับสามีเป็นยังไง บ้าง?”หน่วนหยางเพิ่งจะเอ่ยถามออกไปเธอก็คิดอยากจะ กัดลิ้นตัวเองให้ขาดเดิมเธอไม่ได้อยากจะพูดเลยแต่เธอก็ ซ่อนสิ่งที่อยู่ในใจไม่ได้

ถ้าหากไห่วี่ให้คำตอบที่เด็ดขาดและชัดเจนกับเธอคำถาม ของเธอก็จะหยุดลงเท่านี้

เพราะสุดท้ายแล้วการถามขึ้นมาถึงความรักสามีภรรยา ของผู้คนเป็นเรื่องที่ไม่มีเหตุผลมันน่าเบื่อและเธอเองก็ ไม่ใช่พวกชอบซุบซิบนินทา

ควันสีขาวที่ลอยพวยพุ่งขึ้นจากหม้อไฟรอยยยิ้มของไห่ วี่ค่อยๆลดตกลงมานอกจากน้ำซุปที่กำลังส่งเสียงเดือดอยู่ แล้วบรรยากาศก็สงบเงียบจนทำให้คนรู้สึกไม่สบายใจ

หน่วนหยางยิ้มและเตรียมที่จะบอกว่าตัวเองโดยการ ซุบซิบนินทาหลอกหลอนมาเท่านั้นดังนั้นไหวี่ไม่ต้องเก็บไป ใส่ใจแต่ทว่าไหวี่กลับเปิดปากในตอนนี้เองว่า“เธอเห็นอะไร มาเหรอ?”

ครั้งนี้เป็นตาของหน่วนหยางทีเงียบไปบ้าง
ผ่านไปสักพักไหวี่ก็หยิบตะเกียบขึ้นมาคีบเนื้อชิ้นใหญ่ และผักออกมาจากหม้อแล้วเป่าสองสามครั้งแล้วใส่เข้าไป ในปากโดยไม่คำนึงถึงอุณหภูมิของน้ำซุปเคี้ยวคำใหญ่ไป พลางพร้อมกับเอ่ยว่า “ฉันรู้มานานแล้วล่ะว่าเขาเลี้ยงดูคนรัก อยู่ข้างนอกแล้วยังมีมากกว่าหนึ่งคนคาดว่าเปลี่ยนทุกวันทั้ง อาทิตย์ก็ยังไม่ซ้ำเลยตั้งแต่นักศึกษาไปจนถึงเลขาหรือนาง แบบนักแสดงสถานะของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันคนนั้นที่ เธอเห็นสวยเหมือนฉันไหมล่ะ?”

ไหวี่ในเวลานี้ทำเหมือนกับพูดคุยเรื่องของคนอื่นน้ำเสียง สงบราบเรียบแต่ว่าความเจ็บปวดในดวงตาถึงอย่างไรก็ไม่ สามารถปิดบังไว้ได้