ตอนที่11คือความรักหรือความรู้สึกผิด

“ไหวี่….”หน่วนหยางไม่สามารถแน่ใจว่าตัวเองกำลัง เข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า แต่ว่าได้ยินพวกนี้จากปากของ หล่อนอย่างกะทันหัน อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ ไม่รู้จะ ปลอบอย่างไร ในเมื่อคุณรู้หมดแล้ว ทำไมถึง…….

นี่ไม่เหมือนกับนิสัยเหล่อนเลย

ไหวี่ดึงซองบุหรี่ออกจากกระเป๋า จุดบุหรี่สูบเข้าไปแล้ว ปล่อยควันออกมาพร้อมยิ้มเบาๆ”คุณอยากถามว่าทำไมยัง ทนความเจ้าชู้ของเขาได้ใช่ไหม”

หน่วนหยางไม่ปฏิเสธ

“ฉันกับเขาคบกัน ทางบ้านเขาไม่เห็นด้วย แต่เพื่อฉันแล้ว เขากลับทะเลาะกับที่บ้านตลอดจนพ่อแม่เขายอมเห็นด้วย เนื่องจากต้องทำตามกฎของที่บ้านเขา ผู้หญิงควรจะอยู่ บ้านดูแลสามีกับลูกและไม่ควรออกไปทำงานนอกบ้านให้ ใครๆเห็น หลังฉันเรียนจบก็ไม่เคยไปทำงานเลย กลับเรียน รู้พฤติกรรมการใช้จ่ายเงินแบบสุรุ่ยสุร่าย ค่าใช้จ่ายแต่ละ เดือนก็ห้าแสนเป็นประจำ เขาก็ไม่ว่าอะไร บางครั้งลับหลัง พ่อแม่ยังถามฉันว่าพอใช้หรือเปล่า…….

หน่วนหยางสงสัย สุดท้ายแล้วคือรักหรือไม่รัก หรือเพราะ ว่ารู้สึกผิด หรือว่าเกิ่งเซินหลินใจกว้างกับผู้หญิงทุกคน ?

“นอกจากเรียนแล้ว ฉันยังรับสอนพิเศษตามบ้าน เป็นเด็กเชียร์เบียร์ เป็นพนักงานเสิร์ฟที่ร้านกาแฟ ฉันไม่มี ประสบการณ์การทํางานและฉันก็ไม่ได้มีความกล้าเท่าคุณ กล้าเลี้ยงลูกทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงาน ทำงานหนักอย่างยาก ลำบาก อาจเพราะมันง่ายที่จะเริ่มจากประหยัดไปสุรุ่ยสุร่าย แต่มันยากที่จะเริ่มจากสรรยสรายไปประหยัด ดังนั้นแค่เขา สามารถรับประกันได้ว่าฉันไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องเสื้อผ้า อาหารและจะจัดการเรื่องนั้นทั้งหมด อย่างน้อยก็ยังรักษา หน้าฉันในฐานะภรรยาได้ ฉันจึงหย่าไม่ได้และก็ไม่อยากไป ยุ่งหรือรบกวนอะไรเขา…….

ไม่อยากรบกวนเขา นั้นเป็นเพราะในใจของไหวี่ยังรัก ผู้ชายระยำานั่นอยู่

แต่หน่วนหยางกลับกังวล ถ้าวันหนึ่งเก๋งเซินหลินไม่เหลือ ความรู้สึกผิดนั่นแล้ว ไหวี่อาจจะถูกเขาเตะออกไปได้

ตอนที่ผู้ชายหมดความรู้สึกแล้วนั่นแปลว่าคิดถึงรักเก่า

แต่สุดท้ายหล่อนก็ไม่ได้พูดออกมา เหตุผลพวกนี้ ไหวี่ อาจจะเข้าใจหมดแต่จําเป็นต้องหลอกตัวเองและหลอกคน อื่นอยู่ เพื่อป้องกันอุณหภูมิของความรัก

“หน่วนหยางฉันรู้ว่าเธอห่วงฉัน แต่เรื่องวันนี้เธอทําเป็น ไม่รู้เรื่องนะ ไว้หน้าให้ฉันหน่อย เธอก็รู้ฉันรักศักดิ์ศรีอย่าง กับอะไร ได้ไหม ? “ไหวี่จับนิ้วมือของหน่วนหยางแกว่งไปม ความหดหู่เมื่อกี้ถูกนําเสียงหยอกล้อมาแทนที่ คำสุดท้าย นั่นยังอ้อนเหมือนทุกครั้ง
“ได้สิ หน่วนหยางถอนหายใจเบาๆ อาหารอยู่ในปากแล้ว แท้ๆแต่ไม่รู้รสชาติ คำว่าศักดิ์ศรี พูดออกมาว่าเลี่ยงไม่ได้ และทุกข์ใจแค่ไหน การกระทำของไหวี่สุดท้ายก็หลอกตัว เอง

สามีภรรยาที่มีความคิดต่างกันจะอยู่ด้วยกันได้นานแค่ ไหนล่ะ ?

หน่วนหยางรอให้ถึงเวลาเลิกงานถึงกลับบ้าน เรื่องตกงาน หล่อนไม่อยากให้พ่อแม่รู้ ไม่อยากให้พวกเขากังวลตาม

สุขภาพของแม่ไม่ดี ช่วยหล่อนดูอานอาน พ่อก็ขา พิการ แม้ว่าจะมีงานเป็นยามที่โรงงานแต่เงินเดือนก็ไม่พอ ครอบครัวนี้พึ่งพารายได้ของหล่อนคนเดียว หล่อนจะล้มลง ไม่ได้

ที่จริงแล้วพวกเขาไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆของหล่อน

แม่มีลูกไม่ได้ ส่วนพ่อก็ไม่ล้มเลิกง่ายๆ ตอนนั้นพวกเขา ไปตามโรงพยาบาลเฉพาะทางที่มีบุตรยาก แต่บังเอิญว่า ตอนนั้นหล่อนถูกพ่อแม่แท้ๆจิตใจโหดเหี้ยมทิ้งไว้อยู่ตรง หน้าโรงพยาบาล พวกเขาเลยรับหล่อนมาเลี้ยง จากวันนั้นก็ เลี้ยงหล่อนเหมือนเป็นลูกแท้ๆ

ตอนที่พาอานอานมาก็เกิดความวุ่นวายใหญ่โตและยัง ไม่ได้เข้าไปอยู่ในบ้าน ตอนแรกพวกเขาตกใจแต่สุดท้ายก็ ยอมรับเด็กตัวเล็กๆคนนี้ พ่อปลอบตัวเองว่า“พ่อกำลังคิดอยู่ เลยว่าตระกูลเงินของเรายังไม่มีทายาท แต่หน่วนหยางก็เอาเจ้าหญิงตัวน้อยๆนี้มาให้ หน้าตาเหมือนหน่วนหยางมาก เลย”

อานอานใช้นามสกุลเงินของพ่อ อาศัยอยู่ในตระกูลเงิน และได้กลายเป็นหลานสาวของตระกูลเงินไปแล้ว หน่วนหยางตื้นตันใจอย่างมา และสาบานว่าชีวิตนี้จะดีกับ

พวกเขาสองคนให้มากที่สุด