บทที่ 9 ต้องรับผิดชอบ

คุณชายเอ็ม

ตระกูลรุจิพรเป็นหนึ่งในตระกูลใหญ่ในเมืองเจียงหนาน คุณ ชายเอ็มชื่อเอ็ม รุจิพร อายุยี่สิบสองปี

ถึงแม้ว่ายังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย แต่มีชื่อเสียง ได้รับความ นิยมจากสาวๆ ทั้งหลาย

ตระกูลรุจิพรและตระกูลโลหนันทน์มีความสัมพันธ์กัน

แม่ของเอ็มและพ่อของณัฐเป็นพี่น้องกัน

ดังนั้น ในนาม เอ็มต้องเรียกณัฐว่า “พี่ชายฝั่งแม่” ทันทีที่ได้ยินผลแบบนี้ ใบหน้าของณัฐเย็นชาลงอย่างบอกไม่ถูก

สาวๆ คนนี้ คนที่เธอชอบคือน้องชายฝั่งแม่ของเขาเอง

หลังจากกลับมาที่วิลล่า ณัฐไม่ได้ปลุกมทิตา แต่คืออุ้มเธอ กลับห้องนอนอย่างระมัดระวัง

มองดูสีหน้าสงบนิ่งของหญิงสาว ภายในร่างกายของณัฐมีไฟ ลุกมากขึ้นมาเรื่อยๆ

ในที่สุด ภายใต้ความช่วยเหลือของอินทัช เขาเข้าห้องน้ำไป อาบน้ำเย็น
ในคืนนี้ มหิตานอนข้างๆ ณัฐ

การหายใจของเธอ สม่ำเสมอและเย้าแหย่ใจมาก

ยี่สิบแปดปีแล้ว เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้นอนข้างเขา ความรู้สึกนี้แปลก แต่ก็อบอุ่นมาก

เขาได้กลิ่นเธอ กลิ่นนั้นเบามากและมีกลิ่นหอม

เขานอนไม่หลับ เหลียวมองไปที่เธอ

ภายใต้แสงจันทร์ ใบหน้าของเธอช่างสวยละเอียดและอ่อน สงบ เหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ สวยมาก และดูแล้วสบายใจ

เธอเชย ก็มีเหตุผล

เพราะสภาพครอบครัวของเธอ เธอไม่เคยใส่เสื้อผ้าดีๆ สวยๆ และก็ไม่แต่งหน้าด้วย

ในมหาวิทยาลัย ใครๆ ก็คิดว่าเธอเชย แต่เธอไม่น่าเกลียด

ในยุคที่นับถือความสวยงามนี้ บริสุทธิ์ของเธอ ดูธรรมดาเกิน

แต่มทิตาเช่นนี้ ทำให้ณัฐชอบใจมาก

ทันใดนั้น จู่ๆ เด็กสาวที่หลับใหลกออกเสียง “อืม……

น่าจะเป็นเพราะว่าหน้าต่างเปิดอยู่ ลมเย็นพัดเข้ามา เธอรู้สึกหนาว ฉะนั้นเธอจึงก้มหัวไปข้างๆ ณัฐ โดยจิตใต้สำนึก
รู้สึกอบอุ่น เธอก็หลับไปทันที

ความต้องการของณัฐเพิ่งจางหายไป ก็ลุกขึ้นมาเร็ว

เขาอยากขยับตัว แต่กลับพบหญิงสาวพักแขนของเขา กำลัง หลับสนิท

เขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากจับมตาไว้ในอ้อมแขนของเขา ในท่านี้

เขานอนหลับไม่สนิทสบายทั้งคืน

มทิตาขยับตัวเสมอ ไม่ใช่วางขาที่รอบเอวเขา หรือไม่ก็จับ แขนเขาแล้วพลิกตัว……

เขาตัวแข็งทื่อ เหมือนหุ่นเชิด

หลังกลางดึก

เขารู้สึกถึงความแปลกประหลาด ลืมตาขึ้น แต่บังเอิญเผชิญ หน้ากับดวงตาคู่หนึ่งที่หันมาอย่างมั่นคง เขาสะดุ้ง และไม่ขยับ

ตัว

“ลุง……มทิตานอนบนอกของเขา จ้องมองเขาอย่างตั้งใจ

เมื่อถูกจ้องมองแบบนี้ ณัฐรู้สึกตื่นตระหนกไปหน่อย “หือ?”

“ลุง นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันนอนกับผู้ชาย” ภายใต้แสงจันทร์ เธอ ย่นใบหน้าและพูดช้าๆ ได้ยินครั้งแรก ณัฐมีความรู้สึกที่สบายใจอย่างอธิบายไม่ถูก
“อ๋อ เขาตอบเบาๆ

“ลุง คุณต้องรับผิดชอบฉัน”มทิตาลุกขึ้นนั่ง พูดอย่างโกรธๆ

ผมเธอเลอะเทอะ เหมือนเล้าไก่อยู่บนหัว

รับผิดชอบ?

“ถ้าผมไม่รับผิดชอบล่ะ จู่ๆ ณัฐก็อยากจะหยอกล้อเธอ เสียง เย็นชา เหมือนไม่มีความอบอุ่น

“สูง แต่เป็นคุณบอก อยากเป็นสามีของฉัน เธอชะงักและหัน กลับมาด้วยความโกรธเล็กน้อย

เธอมองเขาด้วยสายตาจริงจัง

เจอกันครั้งแรก เธอกัดฟันทําถึงจะตกลงว่าแต่งงานกับเขา แต่รอบนี้ จู่ๆเธอก็เต็มใจอยากจะแต่งงานกับเขา ลุงเป็นคนดี อย่างน้อยไม่ใช่คนที่ชอบฉวยโอกาส

“ตอนนี้ไม่อยากเป็นแล้ว” หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสุข แต่ค่าตอบนั้นเย็นชามาก

“อ่อ งั้นฉันไปหาสุดหล่อของฉัน”มทิตาลุกขึ้น ลงลงมาจาก เตียง เดินไปที่ห้องประตู