บทที่ 2 คิดว่าเป็นความจริง

ปวด

ปวดหัวจนจะแตก

เหล้าอะไรเนี่ย

ฤทธิ์เดชเหล้ามากขนาดนั้นเลยเหรอ มทิตาหัวของเธอ ตื่นจากสติที่พร่ามัว

เปิดตา เป็นฝ้าเพดานสีขาว

ที่นี่ที่ไหน

มองไปรอบๆ ก็พบว่าเป็นโรงแรม

หรือว่าเป็นเอ็มพาคนเมาอย่างเธอมาที่โรงแรม เมื่อคิดแบบนี้แล้ว มทิตา ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทันใดนั้น ลมหายใจของเธอหยุดนิ่ง

หัวเตียง ข้างหน้าต่าง

มีผู้ชายคนหนึ่ง นั่งอยู่ในรถเข็น

หลังโดดเดี่ยวและตรงนั้นเหมือนนกอินทรีในยามค่ำคืน

“คุณ……..คุณเป็นใคร” มทิตากรีดร้องด้วยความตกใจ

เรื่องเกี่ยวกับชื่อเสียงของเธอ เธอใจเย็นไม่ได้หรอก”
ผู้ชายคนนั้น ตกอยู่ในความเงียบชั่วครู่ แล้วพูดว่า”ณัฐ โล หนันทน์”

ชื่อนี้คุ้นจัง

เหมือนเคยได้ยินที่ไหน

ผู้ชายคนนั้นไม่หันกลับมา ลมหายใจอันแรงกล้าทําลายทุกสิ่ง ทุกอย่าง

แต่ถึงอย่างนั้น มทิตาก็ยังอยากจะถามต่อไปว่า “ฉัน ฉันอยู่ที่ นี้ได้ยังไง”

เธอระมัดระวัง แต่เธอจำไม่ได้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน

เธอเมา

เรื่องที่เกิดขึ้นทีหลัง ในสมองของเธอว่างเปล่าไป

ณัฐหันกลับมา ไม่ได้พูดอะไร หมุนรถเข็นให้ชิดกับเตียงมาก

ขึ้น

ร่างกายของเขาเรียว ท่อนบนของเขาเปลือยเปล่า และเสื้อเชิ้ต สีขาวคาดเอวที่คับแคบ

เหนือขอบเสื้อ มันคือแอปเปิลของอดัมที่ขึ้นลงพร้อมกับการ กลืน

เหนือขึ้นไปอีก เป็นใบหน้าที่หล่อจนทำให้คนดูแล้วหายใจไม่ ออก โครงหน้าลึกเหมือนกรีด ดวงตาสีเข้มและลึก ริมฝีปากบางเปิดเล็กน้อย เซ็กซี่จนถึงตาย

ผู้ชายคนนี้

คนเสน่ห์ดึงดูดไรงี้

แค่สบตาครั้งเดียว ก็ทำให้มทิตาตื่นตระหนก

ถ้าเปรียบเทียบความสดใสของสุดหล่อ ในคิ้วของ ณัฐ มี ความเป็นผู้ใหญ่และสงบขึ้นเล็กน้อยกว่า

“ลุงคะ ฉันอยู่ตรงนี้ได้ยังไงคะ เมื่อเห็นแบบนี้ มทิตาก็ถาม อย่างขี้ขลาด

ร่างกายของเธอบอกเธอไว้ว่า เธอไม่ได้ถูกละเมิด

แต่เธอก็ยังอยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ลุงหรือ

ณัฐขมวดคิ้ว และความโกรธ ในใจก็เพิ่มขึ้นมาทันที “ผมแก่ ขนาดนี้เลยหรอ”

เขาอายุแค่เพียง 28 ปี

“พี่……พี่ค่ะ”มหิตายิ่งสั่นสะท้านหวั่นวิตกเล็กน้อย

พี่หรอ

“การเรียกแบบน่ารําคาญ”ณัฐพูดเบาๆ

เสียงของเขาแทบห้าวและต่ำ เหมือนตกลงไปในเหว
“ณัฐ”มทิตา ใจร้อน แล้วเรียกเขาด้วยชื่อและนามสกุล เสียงคำรามของมหิตานั้น ทำให้ณัฐหรี่ตาโดยไม่ตั้งใจ มีคนที่สอง ในเมืองเจียงหนานที่สามารถเรียกเขาด้วยชื่อและ

นามสกุลได้หรือไม่

คําตอบคือ ไม่มี

เขาไม่อยากถือสากับเธอ ดวงตาสีเข้มจ้องที่เธออย่างลึกซึ้ง

ทรงพลังมีพลานุภาพหยุดลงมาทันที “ทำไมคุณถึงไม่เรียกผม ว่าสุดหล่อ”

เขาจงใจลดเสียงลง พร้อมสัพยอกเธอ

สุดหล่อ?

การหายใจของมทิตาแข็งที่อ

เธองง

น่าจะเป็นเพราะว่าดูความสงสัยของเธอออกมา ณัฐก็โยน

โทรศัพท์มือถือของเขาให้เธอ

เมื่อเสร็จแล้ว มทิตาตื่นตระหนก

ในที่สุดข้อมูลทั้งหมดถูกส่งถึงเขาหมด

บางเรื่อง ในโลกบังเอิญมากพอดี

“อือ ขอโทษค่ะ ฉัน………ฉันไม่ได้ตั้งใจส่งผิดค่ะ”มทิตาขยี้ผม อย่างเชื่องช้าเพื่อซ่อนความตื่นตระหนก
ชายที่อยู่ข้างหน้าเธอ มีพลังความยิ่งใหญ่ประกฏจากกระดูก ของเขา

ผู้ชายคนนี้เธอแตะไม่ได้

ขอโทษ?

ณัฐโน้มตัวลง เอื้อมมือไปแตะกรามของเธอด้วยมือที่มีแคลลัส

ด้วยเสียงที่ได้ยินเพียงคนสองคน เสียงทำให้คนรู้สึกทั้งเป็น และหนาว แต่ว่าผม คิดอย่างจริงจังแล้ว

คิดแบบจริงจัง ?

ไม่!

เขาต้องล้อเล่นอยู่แน่ ๆ

มทิตาต่อสู้ในใจกับตัวเธอ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ต่อสู้สัก ครูก็แพ้กับตัวเธอไปแล้ว

“โทร…….”เธอหายใจ และเตรียมพร้อม

เมื่อจ้องมองไปที่เธอ ณัฐก็ยิ้มเล็กน้อย ทั้งใบหน้า หล่อ สมบูรณ์แบบ เหมือนซาตาน ที่ใครๆก็ไม่สทรยศเขาได้

เขาบอกว่า”ผมอยากเป็นสามีเธอมากกว่าเป็นแฟน”