บทที่ 1 สารภาพรักผิด

อรุณสวัสดีค่ะ สุดหล่อ สวัสดีตอนกลางวัน สุดหล่อ

ราตรีสวัสดิ์ สุดหล่อ

ฉันขอบคุณ สุดหล่อ

คุณเป็นแฟนฉันได้ไหมคะ สุดหล่อ

เพื่อสารภาพรักกับสุดหล่อ กฎเกณฑ์แห่งการไม่สามารถ เคลื่อนไหวได้นั้น เธอได้ทำตามเป็นเวลาสามเดือนเต็ม แต่มทิตา เปรมปรีดิ ไม่เคยได้รับคำตอบใดๆ เธอถูกที่บ้านบังคับแต่งงานกับผู้ชายที่มีอายุมากกว่าเธอมาก แต่สุดหล่อเอ็ม รุจิพรเป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอรัก เธอต้อง พยายามถึงที่สุด

เพื่อให้ตัวเองกล้าหาญมากขั้นเธอดื่มเหล้าไป และนัดกับสุด

หล่อ

ริมแม่น้ำ สายลมเย็น ๆ ทำให้เธอรู้สึกหนาวจนตัวสั่น

“มทิตา คุณหาผมมีเรื่องอะไรหรอ” เสียงที่อ่อนโยนและสง่า งามของ เอ็ม ดังขึ้นข้างหลังเธอ
หันหัวมา ใบหน้าหล่อสะท้อนเข้าตาของเธอทันที หัวใจของเธอรัดกุมในทันที กระสับกระส่ายเล็กน้อย

เธอให้กำลังใจกับตัวเองไว้แล้วมองมาที่เขาพูดอย่างรวดเร็ว ว่า”ฉันชอบคุณ เอ็ม

พอพูดจบก็หลับตาลง

หัวใจในอกเต้นแรงมากแบบไม่มีจังหวะ

แต่ทันใดนั้น ความรู้สึกของเธอก็ถูกทำลายไป “ขอโทษครับ ผมมีแฟนแล้ว”

“โอม”เสียงในใจของเธอดังขึ้นมา

หัวใจของเธอ พังทลายลง

ในใจ เธอรู้สึกว่างเปล่าและเจ็บปวด

มหิตามึนงง ทั้งพิศวงงงงวยทั้งทำอะไรไม่ถูก

เธอตะลึง ยังไม่ได้พูดอะไร เอ็มก็บอกว่า “ถ้าไม่มีอะไร และก็ ผมไปก่อนนะครับ แฟนของผมยังรอผมอยู่

เขาพูดแบบเย็นชา แต่พอพูดถึงแฟนของผมสามคน ใบหน้า มีรอยยิ้มจาง ๆ อยู่

เขาแทบรอไม่ไหวที่จะจากไปนั้น ทำให้มทิตารู้สึกแทงใจมาก เธอตัวแข็งไป คำรามแบบอกอีแป้นจะแตกว่า “คุณไม่ชอบฉัน แต่ทำไมคุณไม่ปฏิเสธฉันโดยที่ฉันส่งข้อความไปให้คุณทุกวัน
สามเดือนผ่านมา เธอส่งข้อความสารภาพรักไปให้เขามาสาม

เดือนแล้ว

เธอคิดว่า เธอยังมีโอกาสอีก

“ผมไม่เคยได้รับข้อความอะไร คุณส่งผิดคนรึเปล่า เมื่อเอ็ม

พูดจบแล้วก็หันหลังจากไป

หลังของเขาช่างเฉยเมย

ส่งผิด?

ส่งผิดให้ใคร?

ความหวังของมทิตาทั้งหมดพังทลายลง

เรื่องแต่งงานกับชายแก่ๆคนนั้นก็เป็นเรื่องแก้ไขไม่ได้แล้ว

เธอล้มลงกับพื้น เหมือนลูกหมาตกน้ำ ทั้งน่าสงสารทั้งรู้สึกสิ้น

หวัง

มีเบียร์สองกระป๋องที่ยังไม่ได้เปิดอยู่ข้างเท้า

เธอไม่ลังเลเลย เงยหน้าขึ้น แล้วดื่มลงไป

ในขณะที่เธอกำลังเมา เธอเอามือถือออกมา กดหมายเลขที่ โน้ตว่าชื่อสุดหล่อ

เสียงบีบสองครั้ง

โทรติด

แต่ฝั่งนั้น เงียบมาก
ความเงียบแบบนี้ทำให้ความล่มสลายในหัวใจของมุทิตาถูก ขยายใหญ่ไปทันที

เธอร้องให้คุณใจร้าย คุณไม่ชอบฉัน ทำไมไม่บอกกับฉันก่อน ทําไม”

“ฉันรังแกได้ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ”

“พ่อไม่ชอบฉัน แม่เลี้ยงไม่ชอบฉัน พี่สาวก็ไม่ชอบฉัน ฉันทำ ผิดอะไร ทำไมทุกคนต้องทำขนาดนี้กับฉัน

“ฉันบอกคุณนะ ฉันกำลังจะแต่งงานกับผู้ชายคนแก่ๆคนหนึ่ง อายุของเขาเป็นพ่อฉันก็ว่าได้ เหอ……..ตลกมากใช่ไหมคะ”

สติเบลอ พูดเรื่องไร้สาระ

มทิตาก็ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่

พอเธอหยุดพูด แล้วหายใจเข้าลึกๆสองครั้ง

แต่ในขณะนี้ มีเสียงหยิ่งผยองดังขึ้นในโทรศัพท์นั้น คุณอยู่ ไหน”

เสียงต่ำ แบบ เซ็กซี่……..

มทิตาฟังแล้วแม้แต่กระตุกก็อยากจะละลายไป

อืม………ไม่ใช่เอ็ม

“แก่ไม่เลือก คุณเป็นใครของฉัน” มทิตาอดไม่ได้ที่จะดุเดือด อย่างดุร้าย แล้วตัดสายไป
เธอหยิบโทรศัพท์ใส่กระเป๋าด้วยความโกรธ พิงราวบันได เป็นลมหมดสติไป

สิบนาทีต่อมา มทิตาถูกนำตัวไป

คนนั้นเป็นผู้ชาย เขานั่งรถเข็น แต่เขามีใบหน้าที่หล่อสมบูรณ์ แบบ

สายตาลึก ส่วนประกอบใบหน้าซัดเจนมาก หล่อแบบค้นหา ยากมากในโลกใบนี้