ตอนที่ 3 ปวดกระเพาะ

กรรณาราสวยมาก ร่างสูงหุ่นดี คู่กับสุพจน์เหมาะมาก แต่หลัง เธอเป็นแม่บ้าน ใส่แต่เสื้อยืดและกางเกงขายาว ไม่แต่งหน้า เหมือนเมียหน้าแก่ที่บ้าน

จันทรัต และกรรณาราเปรียบเทียบกันไม่ได้ เพราะเธอ นอกจากให้สุพจน์เห็นสิ่งที่ดีที่สุดในตัวเธอแล้ว ไม่สนใจคนอื่น เลย

“พี่สุพจน์ เนคไท สวยจัง เหมาะกับพี่มาก” กรรณาราเอา เนคไทมาลองดู

สุพจน์ยิ้มแบบรักหลงว่า “ของที่คุณเลือกสวยทุกอย่าง

กรรณารายิ้มแบบขี้อาย “งั้นพี่รีบเปลี่ยน

สุพจน์ถอดเนคไทอย่างเชื่อฟัง ยื่นเนคไทเก่าให้กรรณารา แล้ว เอาเนคไท ใหม่มาใส่

กรรณาราพูดว่า “เนคไทเชยจัง ทิ้งไปเลยเน้อ พี่ใส่อันใหม่ดี

กว่า”

“อืม”

จันทรัตร์อยู่ตรงข้ามไม่ไกลจากพวกเขา มีแต่เสื้อผ้าไม่กี่ตัว ปกปิดร่างอักอ่วนของเธอไว้ ดูกรรณาราเอาเนคไทที่เธอตั้งใจ เลือก ในเช้านี้ทิ้งลงถังขยะ หัวใจของเธอก็ถูกกรรณาราทิ้งลงถังขยะไปด้วยกัน

หน้าไม่อาย ฉันช่วยแกตบมัน” หทัยพัชรดาไปพลางทำท่าจะ เดินไปหา

จันทรัต ดีงหทัยพัชรไว้ ส่ายหัว “อย่า ช่างเถอะ

“นี่แก สุพจน์เป็นผัวแกนะ”

จันทรัตร์กัดริมฝีปากตัวเอง พูดอย่างเศร้าใจว่า “ต่อไปก็ไม่ใช่ แล้ว”

“เธอยังไม่อยากจะบอกเขาหรือ คนที่ช่วยเขาไว้ในห้าปีก่อน คือเธอ ไม่ใช่ไอ้กรรณารา เรื่องนี้เธอเก็บไว้มานานแล้ว จะเก็บ มันไปตลอดชีวิตหรือไง” หทัยพัชรไม่ชอบความอ่อนแอของ เพื่อน

จันทรัต เงยหน้าขึ้น เธอเคยบอกสุพจน์แล้ว แต่เขาไม่เชื่อ เท่านั้น เพราะความจำบางส่วนของ เขาหายไป เธอแค่เพียงแต่ อยากให้สุพจน์มีคนอยู่เคียงข้างหลังชีวิตต่อไป

แยกย้ายกับหทัยพัชรโดยไม่สุขใจ จันทรัตร์เอาชุดสูทที่เลือก ไว้มาให้สุพจน์ที่สำนักงาน เธออยากเอาชุดสูทที่เตรียมเรียบร้อย แล้วให้สุพจน์

ไม่ว่าที่ทำงานหรือที่บ้าน เธอไม่อยากให้เขาต้องป่วยหัวกับ เรื่องเล็กๆที่ไม่สำคัญพวกนี้

หน้าประตู ได้ยินเสียงกรรณาราดังขึ้น “พี่สุพจน์ อย่าทำแล้ว พอแล้ว…….อ๋อ………
เสียงจางๆเบาๆทำให้จันทรัตร์ยืนแข็งอยู่ที่เดิม ครั้งนี้ไม่ใช่ เจ็บใจ แต่คือปวดกระเพาะ ความเจ็บปวดนี้ทำให้กล้ามเนื้อใน ร่างเธอกระตุก

เธอผลักประตูเข้าไป เห็นสุพจน์และกรรณารานอนอยู่บนโซฟา ด้านหลังของกรรณาราเกือบเปลือยหมด เธอเห็นจันทรัตร์เข้ามา เลยตกใจและรีบเข้าหาอ้อมกอดของสุพจน์

สุพจน์ขบเคี้ยว พูดด้วยน้ำเสียงโกรธ “ออกไป

จันทรัต ฝืนใจทําเป็นสงบนิ่ง พูดยิ้มๆว่า “คุณกรรณารา ใจร้อนจัง ขณะอยู่สำนักงานก็อดจนไหว”

กรรณารามองสุพจน์อย่างน่าสงสาร สีหน้าสุพจน์ สุดขีด พูด อย่างเย็นชาว่า “จันทรัตร์ ฉันกับกรรณาราจะทำอะไรก็ไม่เกี่ยว กับเธอ ออกไป”

จันทรัตร์กำมือให้แน่น หัวใจเหมือนโดนจับอยู่ เจ็บมาก เธอ รู้สึกว่ามีกระแสร้อนจะล้นออกมาจากลำคอ เธอวางชุดสูทลงบน โต๊ะทํางาน ฝืนยิ้ม “คุณสุพจน์ นี่คืนชุดสูทของคุณ ต่อไปอย่าลืม อีก งานคุณยุ่งขึ้นมาคุณก็ลืม หากต้องออกงานก็คงต้องให้ผู้ช่วย เตรียมให้อีก ถึงฉันไม่อยู่ คุณก็ต้องดูแลตัวเองดีๆ

“เธอบ้าอะไร”สุพจน์ ยืนหลังจันทรัตร์ด้วยใบหน้าโกรธ

จันทรัต หันหน้าไปหา แววตาแฝงด้วยความรักใคร่จ้องมอง พจน์ “ไม่มีอะไร กลัวคุณจะดูแลตัวเองไม่ดี”

“จันทรัตร์ เธอไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะดูแลพี่สุพจน์ให้ดี”กรรณารากอดแขนสุพจน์ “ฉันต้มโจ๊กทะเลให้พี่สุพจน์เมื่อกี้ เธอก็มากิน หน่อย ”

พูดจบ กรรณาราก็เทโจ๊กให้จันทรัตร์ถ้วยหนึ่ง จันทรัตร์กินไป นิดหนึ่ง กลิ่นคาวปลา ทำให้เธอปวดกระเพาะอาการจุกเสียด ได้ กลิ่นคาวเลือดเข้าสู่หลอดลม จันทรัต ทนไม่ไหว ถ้วยล้มลงกับ พื้น ปิดปากแล้วรีบวิ่งไปอ้วกที่ห้องน้ำ

เลือดทําให้กระเบื้องสีขาวกลายเป็นสีแดง ดูแล้วรู้สึกน่ากลัว มาก ใบหน้าจันทรัต ซีดมาก มองไปกระจก เห็นสุพจน์เดินเข้า มา เธอรีบเปิดก๊อกน้ำล้างเลือดให้สะอาด