บทที่ 006 ให้ตำรวจจัดการ
เว่ยเหออึ้งไป ……….เรื่องอะไรกัน?
ริมฝีปากที่เย็นของ หลินเฉินเม้มแน่น ดวงตาที่มืดครึ้มและ แคบยาวจ้องไปที่ฉินซู ออร่าที่แข็งแกร่งและเยือกเย็นแผ่กระจาย ออกมาทันที
ฉันรู้สึกหนาวเหน็บไปทั้งตัว
เมื่อต้องพบกับสายตาที่จับจ้องเหมือนดั่งนกอินทรีของเขา หัวใจของเธอก็รู้สึกบีบรัดทันที
ตอนนี้เอง ลมหายใจของเธอก็เหมือนกับว่าโดนตรึงไว้ด้วย ฝ่ามือที่มองไม่เห็น ทำให้หายใจไม่ออก
ฉิน หลบสายตาของเขาอย่างไร้ร่องรอย
ตอนนี้เอง เสียงที่เย็นชาของหลินเฉินก็ดึงขึ้น “เว่ยเหอ ส่ง แขก”
เว่ยเหอเข้าใจความหมายของนายของตัวเอง ก็รีบเดินเข้าไป
หาพวกนักข่าว
“นายของพวกเราต้องการจัดการเรื่องส่วนตัวนิดหน่อย ขอ เชิญพวกคุณกลับไปก่อนนะครับ แล้วอีกอย่าง ได้โปรดทุกท่าน ช่วยลบวิดิโอและรูปถ่ายของวันนี้ที่ตระกูลออกไปทั้งหมดด้วย นะครับ”
พวกนักข่าวมองหน้ากัน ให้พวกเขากลับไปก็ไม่ได้เป็นอะไร หรอก แต่ว่าข้อหลังนี้ยากที่จะเข้าใจ พวกเขาได้แต่มองไปที่คุณผู้ หญิงคู่
“อาเฉิน ทำอะไรน่ะ?” ซึ่งจีนทรงพูดอย่างไม่พอใจ นักข่าวพวก นี้เธอเป็นคนเชิญมาโดยเฉพาะเลยนะ
“คุณย่าครับ เดี๋ยวคุณย่าก็รู้
ภายใต้ความต้องการของหลินเฉิน คนที่ไม่เกี่ยวข้อง ทั้งหมดก็ถูก “เชิญออกไป
ในห้องโถง เหลือแต่คนของตระกูลไม่กี่คน แล้วก็ฉินซู คนรับใช้รออยู่ด้านนอกห้องโถง
ยิ่งคนน้อย ซึ่งหมายความว่าเรื่องมันร้ายแรงมาก
ฉันรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา แต่ว่ากลับไม่ได้เปิดเผยบนใบหน้าของ
เธอ
หลินเฉินเห็นท่าทางฉินซูพยายามจะสงบ ก็อดไม่ได้ที่จะ
หัวเราะเยาะ
เขาแฉออกมาอย่างไม่เกรงใจเลย “วิ่งมาถึงตระกูลเพื่อ หลอกลวงต้มตุ๋น ถือว่ากล้าไม่น้อยเลยนะ! เธอจะออกไปคนเดียว หรือว่าให้ฉันให้คนมาโยนเธอออกไป?”
ฉินซูหน้าซีดทันที
ดูเหมือนว่า คุณชายคนนี้จะมองเธอออกแล้ว
ฉินซูขยับปาก แต่ว่าซ่งจีนทรงกลับเอ่ยปากก่อนอย่างงงวย “อาเฉิน นี่หลานหมายความว่ายังไง? ใครหลอกลวง?”
“เธอ”
ดวงตาที่เย็นชาของหลินเฉินเหมือนดาบที่แหลมคม มองไปที่
ฉินซู
“นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง?” ซึ่งจีนทรงลุกขึ้น “หลานเป็นคนบอก เองว่าจะแต่งงานกับเธอ แล้วก็ยังให้หลักฐานแสดงตัวตนไปอีก ย่าถึงได้ส่งคนไปรับเธอกลับมาที่บ้านเราไง!!
หลักฐานนั้นเธอก็ได้ตรวจสอบแล้ว มันเป็นของจริงอย่าง แน่นอน
“คุณย่า หลักฐานนั้นผมให้ผู้หญิงที่ชื่อหวังอี้หลิน สำหรับเธอ
หลินเฉินหรี่ตาลงอย่างเยือกเย็น “ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เธอมีหลักฐานของผมได้ยังไง”
“นี่ นี่มัน…ผิดคนยังงั้นเหรอ?”ซงจีนทรงช็อค ยากที่จะรับได้
หยุนซีที่ยืนอยู่ด้านข้างก็หัวเราะอย่างดูถูก “คุณย่า หนูว่าไม่ ได้ผิดคนหรอก แต่ว่าบางคนมีแรงจูงใจแอบแฝง อยากเข้า ตระกูลของพวกเราอย่างไร้ยางอาย! คนที่ชื่อฉันซูเนี่ย เป็นของ ปลอม!”
พอพูดจบ สายตาของคนในตระกูลฉู่ที่มองฉินซูก็ไม่เป็นมิตร อีกต่อไป
หลินเฉินพูดกับเว่ยเหออย่างเย็นชา “โทรหาตระกูลหวัง”
“ครับ”
เว่ยเหอเดินไปคุยโทรศัพท์อีกฝั่งหนึ่ง
แล้วเขาก็กลับมาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับพูดว่า “คุณชายครับ คุณ หลินบอกว่า หลักฐานหายไป แล้วอีกอย่าง ”
เว่ยเหอมองไปที่ฉินซูอย่างรวดเร็ว และพูดเสริมว่า “พอผมพูด ถึงฉินซู คุณหลินก็ประหลาดใจอย่างมาก เธอบอกว่าฉันคือ เพื่อนร่วมชั้นและเป็นเพื่อนร่วมห้องของเธอ ทั้งสองคนอยู่ใน ชุมชนเดียวกัน วันก่อนตอนที่จบการอบรม ฉินซูช่วยเก็บสัมภาระ ให้เธอ
ข้อเท็จจริงเหมือนจะปรากฏอยู่ตรงหน้า
ฉินซูใกล้ชิดกับหวังอี้หลิน อยากจะขโมยหลักฐานก็เป็นเรื่อง
ง่ายจะตาย
หลินเฉินมองฉินซูด้วยสายตาที่เยือกเย็น ออร่าที่แข็งแกร่ง และกดดันปกคลุมอยู่เหนือศีรษะของฉัน
“เธอยังมีอะไรจะพูดอีกไหม?
“ฉันไม่ได้ขโมยของของอี้หลิน”
ฉิน อธิบายโดยอัตโนมัติ แต่สำหรับสายตาที่เย็นชาของ หลินเฉิน เธอก็ตระหนักได้ว่า ในเมื่อเขาเปิดโปงเธอแล้ว พูดมาก ไปแล้วจะมีประโยชน์อะไรกัน?
เธอสารภาพว่า “แต่ว่าฉันสวมรอยจริงๆ…….
ตอนนี้เธอถึงพึ่งเข้าใจ ข้อความสุดท้ายที่แม่บุญธรรมเธอส่ง มาว่าทำไมถึงให้เธอตัดขาดกับหวังอี้หลิน
ที่แท้ พวกเขาก็ให้สวมรอยมาเป็นเธอนั่นเอง พอเห็นว่าฉันซูยอมรับ ดวงตาของหลินเฉินก็ดูรังเกียจมาก
“พี่ผู้หญิงคนนี้ยังมีหน้ายอมรับอีกเหรอ? น่ารังเกียจจริงๆเลย รีบไล่เธอออกไปเร็ว!!
ฉ่หยุนซึมองไปที่ฉินซูด้วยสายตาดูถูก
หลินเฉินเม้มปากแน่น ร่างกายของเขาแผ่ความเยือกเย็น ออกมา เหมือนกับเทพที่เย็นชาและไร้หัวใจ น่ากลัวมาก
หลังของฉินซูเหยียดตรง มือที่ห้อยอยู่ข้างตัวกำแน่น รอการ
จัดการของเขา
ผ่านไปนาน เสียงที่เย็นชาและไร้อารมณ์ความรู้สึกของเขาก็ ดังขึ้น “ไล่ออกไปมันง่ายเกินไปหน่อยไหม โทรเรียกตำรวจมา จัดการ”
ส่งเธอให้ตำรวจยังงั้นเหรอ?
ใบหน้าของฉินซูซีดเซียวลงทันที
ถ้าเกิดว่าเธอเข้าสถานีตำรวจ ชีวิตนี้เธอจะไม่พังหรอกเหรอ? แล้วอีกอย่าง ย่าเธอล่ะจะทำยังไง……..
พบ!
ด้านข้างมีเสียงหนึ่งดังขึ้น
คุณค่า!
“แม่—
“คุณผู้หญิง……
ทันใดนั้นซ่งจีนทรงก็ล้มลงกับพื้น ตาเหลือก ร่างกายกระตุก อย่างไม่สามารถควบคุมได้
คนในตระกูลอู่ตกใจมาก
หญิงชรามีสุขภาพดีมาโดยตลอด ก่อนหน้านี้ไม่เคยเป็นแบบ
นี้เลย
ฉินซูที่อยู่ใกล้ที่สุดตะลึงไปหนึ่งวินาที หลังจากนั้นก็ดึงสติกลับ
มาอย่างรวดเร็ว
เธอย่อตัวลงทันทีเพื่อช่วยเหลือ
แต่ว่าอีกร่างหนึ่งเคลื่อนไหวเร็วกว่าเธอ เหมือนลมกระโชก
ฉันซูรู้สึกว่าหลังของเธอถูกกระแทกอย่างแรง เธอล้มลงอย่าง ไม่เป็นท่า เข่ากระแทกกับพื้น เธอรู้สึกเจ็บอย่างมาก
ตอนที่เธอเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นใบหน้าที่เคร่งขรึมของหลิน เฉิน ไปประคองหญิงชราขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
เสียงที่ทุ้มต่ำของเขาเย็นชาและรุนแรง “เว่ยเหอ เรียกรถพยาบาล!”
เว่ยเหอรีบโทรศัพท์ทันที
ฉ่ซวและคนอื่นๆก็รีบล้อมเข้ามาช่วยทันที
ฉินซูถูกเบียดออกไปด้านข้าง เธอขมวดคิ้วมองดูตระกูลที่ ล้อมกันเป็นวง
“รีบไปเอาผ้าขนหนูและน้ำมา
หลิ่วเหวยลู่เห็นน้ำลายฟูมปากที่มุมปากของหญิงชรา ก็รีบสั่ง คนใช้
ฉ่ซและหยุนซีช่วยกันจับแขนขาที่สั่นเทาของเธอไว้
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นสถานการณ์แบบนี้ จิตใจสับสน ยุ่งเหยิง ทำอะไรไม่ถูก
ตอนนี้เอง ก็มีเสียงที่ชัดเจนและสงบเงียบดังขึ้น
“พวกคุณทำแบบนี้จะทำร้ายคุณนายได้นะคะ
ฉินซูลุกขึ้นมาจากพื้น สีหน้าเคร่งขรึม
ฉู่หยุนซีรีบกลอกตาใส่เธอ “หุบปาก! เพราะว่าของปลอม อย่างเธอที่ทำให้คุณย่าโกรธจนล้มไป!”
ฉินซู:
เธอเห็นอาการของคุณผู้หญิงแล้ว ถ้าปล่อยให้พวกเขาทำ อะไรแบบนี้ ต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่ๆ
“เธอมานี่!”
เสียงที่ทุ้มเหมือนแม่เหล็กดังขึ้น
หลินเฉินมองไปที่ฉินซู ดวงตาที่ลึกล้ำดูสงบมากกว่าคน ทั่วไปเล็กน้อย ในเมื่อฉันซูเป็นเพื่อนร่วมชั้นของหวังอี้หลิน แสดงว่าเธอก็ต้อง
รู้ทักษะทางการแพทย์
ฉู่หยุนซืประหลาดใจ “พี่?”
หัวใจของหมอ ฉันจะไม่ยอมนั่งดูอยู่เฉยๆ
ดังนั้นพอหลินเฉินพูดแบบนี้ เธอก็รีบเดินเข้าไปทันที แล้วก็ ผลัก หยุนออกไปด้านข้าง
“คุณนายเป็นลมบ้าหมู! ห้ามจับมือกับเท้าของเธอ มันจะ
ทำร้ายกล้ามเนื้อกับข้อต่อของเธอได้
หยุนซีไม่เชื่อคำพูดของฉันซู “ลมบ้าหมูอะไรกัน! คุณย่าของ ฉันไม่เคยเป็นลมบ้าหมูมาก่อน เธออย่ามาพูดจามั่วซั่ว!”
ระหว่างที่พูด ก็จะเข้ามาจากตัวเธอออกไป
หลินเฉินตะโกนออกมาอย่างเยือกเย็น “ถอยไปอยู่ด้าน ข้าง!”
ฝีเท้าของอู่หยุนซีหยุดนิ่ง แต่ภายใต้บรรยากาศที่ทรงพลังของ หลินเฉิน เธอทำได้แค่ถอยหลังไปด้วยความรำคาญ
ฉินซูมองไปที่หลินเฉินอย่างซาบซึ้ง แต่ได้สบกับสายตาที่บูดบึงของเขา เต็มไปด้วยพลังที่ดุเดือด
เขาออกปากเตือนอย่างเยือกเย็น “ถ้าเกิดว่าน่าฉันเป็นอะไรไป ฉันจะไม่มีวันให้อภัยเธอ!”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ