บทที่8 ผู้ชายใจร้าย!

ในบ้านเต็มไปด้วยความโกรธของเฮ่อหยิน เจียน เจียหรูตื่นตระหนก รีบซ่อนแปรงขนนกไว้ มาถึง ห้องเก็บของแล้วมองไป เหมือนฟ้าผ่า! จริงๆ แล้ว ซื้อแปรงขนนกมาลังนึง! เจียนเจียหรูตาแดงๆ ย้าย เหล้าในตู้เย็นออกมา นั่งดื่มอยู่บนพื้นกระดกเหล้า เวลาที่ฟุ้งซ่านแบบนี้ ดื่มซุปไก่ก็ไม่มีประโยชน์อะไร หรือดื่มเหล้าจะดีกว่า พอเมาแล้วก็ไม่รู้เรื่องอะไร แล้ว เจียนเจียหรูเมาๆ แล้วคลานขึ้นไปบนโซฟา ยิ้มโง่ๆ ไม่รู้เรื่องเลยว่ามีคนมาเปิดประตู เฮ่อหยิน เข้ามาก็ได้กลิ่นเหล้าเต็มห้องไปหมด ยกคิ้วขึ้น เดิน เขามา เห็นผู้หญิงคนนึงนอนอยู่บนโซฟา หน้าเธอ แดงๆ ทั้งแดงทั้งอ่อน ตาใสๆ คู่นั้นสวยมาก ราวกับ น้ำในฤดูใบไม้ร่วง “มา เฮ่อหยิน เรามาดื่มกันสัก แก้ว ฉันขอให้นายมีเหล้ามีเนื้อมีสาว สาวหน้าตาน่า เกลียด” เจียนเจียหรูรินน้ำยกแก้วขึ้นมาดูแล้วยัง เหขย่าแก้วอีก เฮ่อหยินเดินไปแบบหน้านิ่งๆ ดึงคอ เสื้อจากขึ้นหลัง ลากไปดูอย่างละเอียด พบกว่าเมา จริงๆ ด้วย ยืนยังยืนไม่นิ่งเลยประคองไว้ที่อก “เธอ รู้หรือป่าวว่าเธอทำอะไรผิด?” เจียนเจียหรูเหล่ตา รู้ ว่าตัวเองดื่มไปเยอะมากแล้ว ถึงแม่มีเฮ่อหยินสอง คน มองไปรอบๆ แต่เครื่องน้ำดื่มเป็นของจริง เปิด มือของเขาอย่างใจร้อน เดินไปถึงเครื่องดื่มน้ำ พูด อย่างจริงจัง : “ฉันไม่ผิด ถังโม่งก็ไม่ได้ชอบลู่จื่อเชิ นอยู่แล้ว ตอนแรกที่คบกันคือความเข้าใจผิด” ต่อมา ก็ใช้เสียงที่โศกเศร้าบอกถึงความเข้าใจผิด วันนั้น เจียนเจียหรูลากถังโม่งไปครอบแก้ว หลังก็เลยบวมถังโม่งสมองผิดปกติ ให้เขาดึงที่หน้าอก ให้หน้าอก ใหญ่ขึ้น คนทำก็ต้องทำตามที่ถังโม่งต้องการ สุดท้ายหน้าอกบวมขึ้นมา ใส่เสื้อในไม่ได้แล้ว…… ถังโม่งกลับถึงบ้าน ถูกแม่ถังโม่งจับได้ แม่ถังโม่ง พูดอย่างตกใจ : “นี่เธอคบแฟนอะไรช่างเหี้ยมโหด จัง ปากหนัก จนบวมขนาดนี้เลยหรอ!” เป็นครั้งแรก ที่ถังโม่งเข้าใจว่าคนมีความรู้เจอคนไม่มีวัฒนธรรม พูดอะไรกันก็รู้เรื่อง แม่ถังโม่งมีความคิดของตัวเอง ดื่มด่ในความคิดของตัวเอง เธอคิดว่าวันนั้นถังโม่ง ได้เจอลู่จื่อเชิน ก็คิดว่าเรื่องนี้เป็นความรับผิดชอบ ของลู่จื่อเชิน แต่ว่ามีผลประโยชน์ทางธุรกิจกัน

ถังโม่งก็รู้สึกผิดกับถังโม่งมาโดยตลอด ที่ให้เขา รับผิดอยู่คนเดียว แต่ตอนนี้ลู่จื่อเชินก็จัดการเรื่อง วุ่นวายได้แล้ว “ฉันจะช่วยเพื่อนสนิทของฉัน! พวก เขาต้องเลิกกันให้ได้!” เฮ่อหยินฟังเรื่องราวเศร้านี้ ด้วยท่าทางนิ่งๆ ทนไม่ไหวก็หัวเราะออกมา เจียน เจียหรูหัวร้อน เรื่องแบบนี้มันล้อเล่นกันได้หรอ? เธอ โกรธมาก เธอปิดปาก พูดจึมงำ: “หัวเราะสิ ฉันจะกัด ปากนาย” เฮ่อหยินไม่ใช่คนเห็นบ้ากามขนาดนั้น แต่ ว่าสักพัก ใจก็ร้อนเหมือนมีไฟไหม แบบไร้เหตุผล จับข้อมือกดค้างไว้กดค้างกดไว้บนเตียง เจียนเจีย หรูจ้องมองที่หน้าคนข้างหน้าอย่างว่างเปล่า ยัง ไม่ทันสร่างเมา : “นายจะทำอะไร?”

“นาย” หมาป่าอยากกินแกะ ตามขั้นตอน ที่จริงก็ ไม่ใช่เรื่องยาก เจียนเจียหรูมึนๆ งงๆ ปล่อยไปเลย ตามเลย รู้สึกเหมือนมีใครบางคนโผเข้าหาตัวเองดิ้นรนอยู่สองครั้งจากนั้นก็ปล่อยเลยตามเลย “ฉัน ไม่ได้ใหเกินฟรีนะ พรุ่งนี้ต้องไปโรงแรมตี้เหา คน พวกนั้นอยากเจอแฟนของฉัน คุณไม่ไปประชุมได้ ไหม? ไม่ได้!” เธอเอาผ้าห่มมาห่ม หลับตา แล้วนอน หลับ