บทที่5 เพื่อนรักช่วยฉันหน่อย

ในหอพัก สาวๆ เธอมองฉัน ฉันมองเธอ สายตา มองเห็นถึงความยุ่งยง สุดท้ายก็มีคนยืนขึ้น “เจียน เจียหรู เสาร์อาทิตย์นี้ชวนแฟนเธอมากินข้าวด้วยกัน สักมื้อสิ ก็นานแล้วนะ เธอควรพาแฟนเธอมาให้พวก เราดูตัวได้แล้วนะ” หลินถิงยืนยิ้มอยู่ข้างเตียง พูด กับเจียนเจียหรูที่นอนอยู่บนเตียง เจียนเจียหรูลังเล มาก ไม่ต้องพูดถึงกินข้าว เฮ่อหยินกินเธอเข้าไปยัง มีโอกาสมากกว่า ที่ตัวเองไปหลอกเขาไว้ ยังไม่หาย โกรธเลย คนนึงมีหน้าที่พูด คนที่เหลือก็ล้อมรอบไว้ ทั้งหมดก็พูดแต่เรื่องนี้

“จะเรียนจบแล้ว ต่อไปจะทำอะไรด้วยกัน จะมาใช้ เวลาร่วมกันโอกาสก็น้อยลง มาเถอะนะ สุดสัปดาห์ มารวมตัวกันเถอะ!” “เธอคงไม่ได้กลัวว่าผู้ชายจะ ถูกพวกเราแย่งไปนะ พวกเราไม่ได้เป็นพวกโสเภณี ที่ชอบแย่งผู้ชายของคนอื่น” พวกเธอพูดจาแปลกๆ เจียนเจียหรูยกมุมปากขึ้น ผู้หญิงพวกนี้กำลังด่าเธอ อ้อมๆ! เธอกัดฟันโทรหาเฮ่อหยิน พูดอย่างอบอุ่น : “สุดสัปดาห์นี้มีเวลาไหม?”

“ไปดูงาน” เฮ่อหยินพูดสั้นๆ ก็วางสายไปง่ายๆ เจียนเจียหรูยังพูดไม่จบ เธอต้องเผชิญหน้ากับความ จริงที่เฮ่อหยินไม่สนใจเขา “เขาไม่สะดวกหรอ?” หลินถึงพูดยิ้มๆ ดูๆ แล้วอ่อนโยน แต่ความจริงก็แค่ รอดูเรื่องตลก คนอื่นก็พูดมาประโยคนึง เยาะเย้ย เล็กน้อย : “คนแก่อายุหน้าสิบกว่าสุดสัปดาห์คงจะพาหลานไปเที่ยว ต้องไม่สะดวกออกมาแน่ๆ เลย” พอพูดจบ รู้สึกว่าจะล่วงเกินเกินไป ยังพูดเสริมมา อีก : “ฮ่าฮ่าฮ่า ฉัยพูดเล่น” หลินถึงคอยเสริม : “พวก เราคนกันเอง พูดเล่นเฉยๆ เธออย่าโกรธนะ อีกอย่าง เธอไม่ได้เป็นคนคิดเล็กคิดน้อยใช่ไหม” เจียนเจีย หรูเกลียดจนเข็ดฟัน : “ใช่!” เธอไม่อยากให้เสีย บรรยากาศ มองไปรอบๆ มีจุดสนใจ เลยก่อหวอดสัก นิด พูดอย่างใจเย็น “ใครบอกว่าไม่สะดวก? สะดวก สิ! สุดสัปดาห์นี้ละกัน เดี๋ยวฉันไปจองโต๊ะเอง”

ความเป็นเพื่อนของผู้หญิงก็เหมือนดอกไม้ พลาสติก มองดูสวยแต่มันปลอม ในขณะที่มองยัง ต้องเปรียบอันไหนสูงอันต่ำ ตอนกลางคืน เจียนเจีย หรูโทรหาเพื่อนสนิทของตัวเองถังโม่ง พูดอย่างน่า สมเพช : “เจ้าหญิงไท่ผิง แม่น้ำทะเลสาบแย่แล้ว ฉัน โดนนังผู้หญิงพวกนั้นดูถูก เธอต้องช่วยฉันนะ! รีบ มาแกล้งเป็นแฟนฉันหน่อย ทำให้พวกนั้นตาบอดไป เลย!” ที่บ้านเธอมีคนหน้าตาดีอยู่ไม่ใช่หรอ? เจียน เจียหรูเบะปาก : “เขาพึ่งไม่ได้ ฉันเลยมาหาเธอไง” “ฉันเป็นผู้หญิง!” “ส่องกระจกดูสิ มั่นใจในตัวเอง หน่อย! เธอกล้าอยู่แล้ว แต่งตัวก็บอยๆ ยังเป็นเจ้า หญิงไท่ผิงอีก แมนสุดๆ ไปเลย! ”

ถังโม่งอยากจะฉีกปากเธอจริงๆ “เจียนเจีย หรู” นี่เธอมาขอความช่วยเหลือหรือหาที่ตาย?!

ทั้งสองคนนัดเจอกันวันเสาร์ ถังโม่งมาถึงร้าน กาแฟ หาเธอเจอแล้ว ขยิบตา : “เจียนเจียหรู เธอต้องช่วยฉัน” เจียนเจีบหรูลูบผมตัวเอง แอบคิดว่า วันนี้เราขอให้เธอมานี ผิดคิวแล้วอ่ะ ถังโมงสั่งกาแฟ สองแก้ว เจียมเจียหรูเกือบจะสำลักกาแฟ แล้วมอง บน: “บอกเลิกแทนกันได้ด้วยหรอ?” ถังโม่งโบกมือ ไม่เห็นด้วย: “ฉันแต่งงานกับเขาเพราะเงิน ไม่ค่อยจะ พูดคุยเจอหน้ากันหรอก เขาแทบจะได้ยินเสียงฉัน ไม่ได้เลย”