ตอนที่2 เธอเป็นฆาตกร

ชายที่อยู่ในปลายสายเอ่ยอย่างไร้ความรู้สึกใดๆ คำ พูดทุกคำล้วนเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

หลี่อันเวยจึงตวาดกลับด้วยความโมโห “เวินหน่วน ไม่ใช่ฆาตกร เธอไม่ได้ฆ่าเวินซิน…”

“หยุดพูดซะ ห้ามพูดถึงเวินซินกับผม พวกคุณมันไม่มี สิทธิแม้แต่จะเอ่ยชื่อเธอ”

แล้วปลายสายก็วางสายไปทันที มีแต่เพียงเสียง สัญญาณดังขึ้น

หลี่เวยอันแทบจะเป็นบ้า เมื่อโทรกลับไปอีกครั้ง กลับ มีแต่เสียงที่บ่งบอกว่าเขาปิดเครื่องไปแล้วตอบกลับมา

ปีง เขาเขวี้ยงโทรศัพท์มือถือลงพื้นอย่างแรง รู้สึก

โมโหจนได้ใช้เท้าเหยียบไปมาอยู่แบบนั้น

แต่ไม่ว่าเขาจะระบายความโกรธออกมาอย่างไร นั่น ก็เป็นเพียงแค่โทรศัพท์มือถือ เพราะถึงอย่างไรเจียงอี้ ก็ไม่มาอยู่ดี แต่เงินหน่วน เธอต้องการลายเซ็นยินยอม จากเขา

บนเตียงในห้องผ่าตัด เวินหน่วนนอนลืมตากัดฟัน อย่างเจ็บปวดด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวอยู่บนเตียง หน้า ผากของเธอเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาเต็มไปหมด ราวกับกำลังอยู่ในห้องอบซาวน่าอย่างไรอย่างนั้น
คิ้วของเธอได้รูป แววตาดูใสสะอาดบริสุทธิ์ จมูกได้ รูป ริมฝีปากยกขึ้นเล็กน้อย เพียงแต่ขาดเลือดเสียจน ซีดเซียว

คุณหมอมาพูดกับเธออยู่ตรงข้างๆหู “คุณต้อง ออกแรงหน่อยนะ ถ้าคุณไม่ช่วยกันออกแรง ไม่เพียง แต่เด็กจะไม่ออกมา แต่แม้กระทั่งชีวิตของคุณเองก็จะ อันตรายไปด้วย”

ออกแรง?

เวินหน่วนหัวเราะออกมา รอยยิ้มของเธอซีดเซียว ราวกับดอกไม้ที่กำลังจะร่วงโรยช่างดูอ้างว้างเหลือเกิน

เธอไม่มีแรงเหลือแล้ว แล้วจะเอาแรงมาจากไหนกัน?

ชีวิตนี้ของเธอ เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีในการรักเจียงอี้ ไปหมดแล้ว แต่เขากลับกล่าวหาว่าเธอเป็นฆาตกร ไม่ ยอมแม้แต่คิดจะรักเธอ และยิ่งไปกว่านั้นคือเขาไม่เคย เชื่อเธอเลยซักนิด

คนที่เธอให้ความรักทั้งหมดไป กลับเกลียดเธอเข้า กระดูกดำ เป็นเรื่องที่น่าตลกเสียจริงๆ แล้วก็เป็นเรื่องที่ น่าสมเพชและให้ความรู้สึกน่าเศร้ามากเช่นกัน…

จริงๆแล้ว เธอกับเจียงอี้เดิมทีไม่ควรจะมีลูกด้วยกัน เสียด้วยซ้ำ เจียงอี้ไม่ได้รักเธอ แต่เขากลับบังคับขืนใจ เธอ นั่นเป็นเพราะเขาเกลียดเธอ เขาอยากจะให้เธอ ทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิต
คิ้วของเธอได้รูป แววตาดูใสสะอาดบริสุทธิ์ จมูกได้ รูป ริมฝีปากยกขึ้นเล็กน้อย เพียงแต่ขาดเลือดเสียจน ซีดเซียว

คุณหมอมาพูดกับเธออยู่ตรงข้างๆหู “คุณต้อง ออกแรงหน่อยนะ ถ้าคุณไม่ช่วยกันออกแรง ไม่เพียง แต่เด็กจะไม่ออกมา แต่แม้กระทั่งชีวิตของคุณเองก็จะ อันตรายไปด้วย”

ออกแรง?

เวินหน่วนหัวเราะออกมา รอยยิ้มของเธอซีดเซียว ราวกับดอกไม้ที่กำลังจะร่วงโรยช่างดูอ้างว้างเหลือเกิน

เธอไม่มีแรงเหลือแล้ว แล้วจะเอาแรงมาจากไหนกัน?

ชีวิตนี้ของเธอ เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีในการรักเจียงอี้ ไปหมดแล้ว แต่เขากลับกล่าวหาว่าเธอเป็นฆาตกร ไม่ ยอมแม้แต่คิดจะรักเธอ และยิ่งไปกว่านั้นคือเขาไม่เคย เชื่อเธอเลยซักนิด

คนที่เธอให้ความรักทั้งหมดไป กลับเกลียดเธอเข้า กระดูกดำ เป็นเรื่องที่น่าตลกเสียจริงๆ แล้วก็เป็นเรื่องที่ น่าสมเพชและให้ความรู้สึกน่าเศร้ามากเช่นกัน…

จริงๆแล้ว เธอกับเจียงอี้เดิมทีไม่ควรจะมีลูกด้วยกัน เสียด้วยซ้ำ เจียงอี้ไม่ได้รักเธอ แต่เขากลับบังคับขืนใจ เธอ นั่นเป็นเพราะเขาเกลียดเธอ เขาอยากจะให้เธอ ทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิต
เวินหน่วนรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยจนแม้แต่จะพูด ออกมาเธอยังแทบไม่มีแรง เธอค่อยๆหลับตาลง

ราวกับเธออยู่ในความฝันที่แสนจะยาวนาน ในความ ฝันที่เวินซินยังคงมีชีวิตอยู่ พวกเขายังคงเป็นคู่พี่น้อง ฝาแฝดที่รักกัน

ส่วนเจียงอี้ก็เป็นรุ่นพี่ที่ย้ายมาจากโรงเรียนอื่นตอน ที่เธอเข้ามัธยมต้น และพวกเขาก็อยู่โรงเรียนเดียวกัน จนถึงมัธยมปลาย

เธอชอบเจียงอี้มาตั้งแต่ตอนอายุสิบสี่ แต่เจียงอี้กลับ เขียนจดหมายรักให้กับพี่สาวของเธอ เวินซิน…

ตอนที่เธอรู้ว่าคนที่เจียงอี้ชอบนั้นคือเวินซินพี่สาวของ เธอ ไม่ใช่เธอนั้น เธอก็ได้แต่ทนเก็บความรู้สึกของเธอ ไว้ ทำเพียงได้แค่แอบรักเขาอย่างเงียบๆเพียงเท่านั้น

เจี้ยงอี้ที่หลังจากกลับมาจากเรียนต่อที่ต่างประเทศ ขณะนั้นเขาอายุ28ปี เมื่อเขากลับมาสิ่งแรกที่เขาทำนั่น ก็คือขอเวินซินที่ขณะนั้นอายุ26ปีแต่งงาน

เขาหาคนทำอัญมณีเป็นแหวนเพชรที่สวยที่สุดมอบ

ให้กับเวินซิน ดอกกุหลาบจำนวนเก้าพันกว่าดอกล้อม รอบตัวของเธอไว้เช่นนั้น

ตอนนั้น เวินหน่วนคาดหวังเหลือเกินว่าอยากให้คนที่ เขาขอแต่งงานเป็นตัวเธอเอง ใบหน้าที่เหมือนกัน แต่ เธอกลับชอบในความต่ำต้อยธรรมดาๆแบบนั้น ชอบที่ะไม่ต้องเป็นที่สังเกตของคนอื่น