ตอนที่1 ความเป็นความตายบนเตียง

เดือนกันยายน ที่เพิ่งจะเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง อากาศใน เมืองAยังคงร้อนระอุ เสียงของจักจั่นที่อยู่บนกิ่งต้นไม้ อันเขียวชอุ่มนั้นร้องดังไม่หยุด………องฟ้ามืดครึ้ม บรรยากาศอันแสนซึมเศร้าเช่นนี้ ให้ความรู้สึกราวกับ ฝนกำลังจะตก

ผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังยืนอยู่หน้าประตูห้องผ่าตัดสูติ นรีเวชในโรงพยาบาล เขามีหน้าตาอันหล่อเหลา อวัยวะ บนใบหน้ามีความโดดเด่นยิ่งนัก ดวงตากลมโตราวกับ ลูกพีช แววตาของเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

เขามีชื่อว่า หลี่เวยอัน อายุ28ปี เป็นทนายหนุ่มที่เปิด สำนักงานกฎหมายอยู่ในเมืองAแห่งนี้

เสียงฝีเท้าเดินไปเดินมาวนเวียนอยู่หน้าห้องผ่าตัด

ไม่รู้ตั้งกี่รอบ

ทันใดนั้นที่ประตูห้องผ่าตัดเปิดออกมา พยาบาลคน หนึ่งเดินออกมาจากทางด้านใน แววตาของพยาบาลดูมี ความกังวลเป็นอย่างมาก แล้วจึงเอ่ยถามออกมา “ญาติ ของเวินหน่วน ใครคือญาติของคุณเงินหน่วนคะ?”

“ผม….ผมเองครับ”

หลี่เวยอันเดินไปยังด้านหน้า ด้วยความร้อนใจ “คุณ พยาบาลครับ เวินหน่วนเป็นอย่างไรบ้างครับ ลูกคลอด ออกมาแล้วใช่ไหม?”
“สถานการณ์ของคนป่วยไม่ค่อยดีนักค่ะ อารมณ์ไม่ มั่นคง แล้วก็ไม่ยอมออกแรงเลยค่ะ หากยังเป็นเช่นนี้ เกรงว่าจะมีเลือกออกซึ่งค่อนข้างจะอันตราย เราจึง จําเป็นต้องผ่าคลอดแทน” พยาบาลยื่นใบการผ่าตัดส่ง ให้เขา “การผ่าตัดทางครอบครัวจะต้องเซ็นชื่อด้วย คุณ คือสามีของเธอใช่ไหมคะ?รบกวนเซ็นชื่อให้ด้วยค่ะ”

“ครอบครัว?”

หลี่เวยอันรู้สึกลังเล

“อะไรหรือคะ?คุณไม่ใช่ครอบครัวของเธอหรือ?” พยาบาลสังเกตเห็นความลังเลในสายตาของผู้ชายคน นี้ จึงเอ่ยถามขึ้น หากคุณไม่ใช่ ขอให้คุณรีบช่วยแจ้ง ครอบครัวหรือญาติของเธอให้หน่อยนะคะ ตอนนี้เธอ ยังอยู่ในภาวะอันตรายมาก จะต้องรีบทำการผ่าตัด รอ ไม่ได้”

พยาบาลเอ่ยทิ้งไว้ดังนั้น แล้วหันหลังกลับเข้าไปใน ห้องผ่าตัด

ชายที่ยืนอยู่ตรงประตูหน้าห้องแววตาเริ่มเปลี่ยนไป อย่างเย็นชา มือทั้งสองกำหมดแน่น

ทำไมไม่เป็นเขาที่เป็นสามีของเวินหน่วน ทำไมถึงเป็น ไอ้คนเลวคนนั้นที่ไม่เคยเห็นคุณค่าเธอเลย?

นัยน์ตาอันแดงก่ำของเขา ทำให้เขาล้วงหยิบ โทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงออกมา แล้วกดโทรออกไปยังหมายเลขที่เขาไม่อยากจะโทรออกไปมาก ที่สุด

เสียงสัญญาณดังครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ไม่มีคนรับ สาย จนกระทั่งเขากดโทรออกไปเป็นครั้งที่เจ็ด ในที่สุด เขาก็โทรติดเสียที

ปลายสายเป็นเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นด้วยน้ำ เสียงฉอเลาะ “ตอนนี้คุณเจียงอี้อยู่กับฉัน กรุณาอย่า รบกวนเราค่ะ…

“เรียกให้เจียงอี้มารับสายเดี๋ยวนี้” ประโยคที่พูดออก ไป หลี่เวยอันตวาดออกมาจนเส้นเลือดที่ผุดขึ้นบนหน้า ผากแทบจะระเบิด

ผู้หญิงปลายสายดูเหมือนกับจะตกใจมาก เอ่ยบอก เขาไปด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “คุณเจียงคะ เขาจะคุยกับ คุณ…”ประมาณสิบวินาทีต่อมา ปลายสายก็เปลี่ยนเป็น เสียงของผู้ชายดังขึ้นแทน เสียงโทนต่ำน่าฟังแต่กลับ ฟังดูติดรำคาญเอ่ยดังขึ้นว่ามาสิ โทรหาผมมีอะไร?”

“เจียงอี้ คุณมันโง่ เวลาแบบนี้คุณยังไปมั่วกับคน อื่นอยู่ได้อีกหรือ คุณรู้ไหมว่าตอนนี้เป็นหน่วนอยู่โรง พยาบาลกำลังจะคลอดลูกของคุณอยู่ คุณรู้ไหมว่า เธอคลอดยาก แล้วคุณรู้ไหมว่าตอนนี้เธอจะต้องผ่าตัด ด่วน?”

ปลายสายนั้นเงียบไปเพียงไม่กี่วินาที ก็ตอบกลับมา ด้วยเพียงเสียงหัวเราะอันแสนเย็นชานั่น “เธอคลอดลูกแล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม?”

คำพูดนี้ทำให้หลี่เวยอันรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก หาก เจียงอี้อยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ เขาคงจะต่อยเขากลับ ไปอย่างไม่ลังเล และจะเตะไปที่จุดที่กำเนิดชีวิตเขามา ให้ตลอดชีวิตนี้เขาไม่ต้องมีลูกได้อีกเป็นคนที่สอง

แต่เป็นหน่วนยังอยู่ในห้องผ่าตัด เธอต้องการให้เจียง อี้เซ็นชื่อยินยอมในการผ่าตัดครั้งนี้เพื่อชีวิตของเธอ

หลี่เงินอันจึงกล่าวต่ออย่างอดทน “เจียงอี้ ถือว่าผม ขอร้องคุณ มาที่โรงพยาบาลหน่อยได้ไหม? พวกเรา อยู่ที่แผนกสูตินรีเวชโรงพยาบาลในเมือง เป็นหน่วน ต้องการลายเซ็นต์ของคุณ ผมขอล่ะ นี่เธอกำลังจะ คลอดลูกของคุณนะ ถ้าไม่ได้รับการผ่าตัด เธออาจจะ ต้องตาย…”

“ผมบอกไปแล้ว เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับผม ใครจะ เกิดใครจะตาย ไม่เกี่ยวอะไรกับผมทั้งนั้น เพราะถึง อย่างไร เธอก็เป็นฆาตกรอยู่ดี…”