บทที่ 1 พี่ชายที่แสนดี

“อือ…ฮือ” เสียงร้องไห้ที่ดังมาทางสายโทรศัพท์เรียก ความตกใจให้กับคนที่อยู่ปลายสายเป็นอย่างมาก หัวใจ ของคนเป็นพี่เหมือนมีใครเอามีดมากรีดเลยก็ว่าได้

“แต้วเป็นอะไร ใครทำแต้วบอกพี่มา พี่จะไปจัดการมัน?” เสียงเหี้ยมเกรียมของนายหัวปุณณ์เอ่ยถาม ใบหน้าคม คร้ามแข็งกระด้างน่ากลัว

“พี่ปุณณ์ มัน มัน…ฮือ

ปนัดดาพูดได้เพียงเท่านี้ก็ปล่อยโฮยกใหญ่ ส่งผลให้คน ที่รอคำตอบถึงกับนั่งไม่ติดพื้น การที่น้องสาวสุดที่รักร้อง ห่มร้องไห้หนักขนาดนี้ ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ใจของคน เป็นพี่ยิ่งเจ็บจี๊ดขึ้นหลายเท่า

“มีอะไรแต้ว บอกพี่มา บอกพี่มา?” เขาถามซ้ำๆ หลาย รอ

“พี่ปุณณ์ น้ำหอมมันแย่งแฟนแล้ว ฮือ…มันจะแย่งพี่พีไป จากแต้ว”
ป้าหอม ใครคือ าหอม แล้วน้ำหอมคนนี้มาแย่งคนรักของ ปนัดดาน้องสาวเขาได้อย่างไร ในเมื่อทั้งคู่จะแต่งงานกัน ในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า

“เดี๋ยวก่อนนะแต้ว งงไปหมดแล้ว ใจเย็นๆ แล้วเล่าให้ฟั ฟังตั้งแต่ต้นสิว่าคนที่ชื่อน้ำหอมมาแย่งพีไปจากแต้วได้ยัง ไง”

เสียงพี่ชายถามมาตามสาย ปนัดดาหยุดร้องไห้ หยุด สะอื้น เปิดปากเล่าเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นให้ปุณณ์ฟัง

สีหน้าของคนที่ฟังอยู่เข้มขึ้นทีละนิด มือใหญ่กำโทรศัพท์ ไร้สายแน่น กรามทั้งสองข้างขบและเสียดสีกันจนเป็นสัน นูน ที่แท้คนที่ชื่อน้ำหอมคือผู้หญิงไม่มียางอาย ใช้มารยา ยั่วยวนว่าที่น้องเขยของเขา จนทำให้พีรวัฒน์ทะเลาะกับ ปนัดดาบ่อยครั้ง แล้วเป็นที่มาของความเสียใจของน้องสาว

“พี่ปุณณ์ต้องจัดการให้แล้วนะคะ ไม่อย่างนั้นพี่พี่ต้องทิ้ง แต้วไปอยู่กับมันแน่ๆ ค่ะ ฮือ” ปนัดดาเอ่ยบอกพี่ชายหลัง จากเล่าทุกอย่างให้อีกฝ่ายฟัง

“พี่จัดการให้แล้วแน่ๆ พี่ไม่ยอมให้ผู้หญิงที่ชื่อน้ำหอมมาแย่งพีไปจากแต้วเด็ดขาด” คนที่รักน้องยิ่งชีพกล่าว เสียงเข้ม ปนัดดายิ้มแก้มแทบฉีก

“จริงๆ นะคะพี่ปุณณ์ พี่ปุณณ์อย่าโกหกแล้วนะคะ”

“พี่เคยโกหกแล้วเหรอ พี่พูดจริงทำจริงแล้วก็รู้

ใช่ เธอรู้ดีว่าพี่ชายสุดที่รักของตนนั้นพูดจริงทำจริงและ เป็นคนจริงมากแค่ไหน ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถปกครอง ลูกน้องได้เด็ดขาดชนิดที่ไม่เคยมีปัญหาตามมาแม้ว่าลูก น้องส่วนมากจะเป็นพวกที่ผ่านคุกผ่านตะรางมาแล้วหลาก หลายโทษทัณฑ์

“พี่ปุณณ์ต้องรีบจัดการให้แล้วนะคะ ก่อนที่มันจะแย่งพี่พี ไปจากแผ้ว พี่พีทำท่าจะหลงมันมากด้วย บึ้งตึงใส่แผ้วทุก วันเลยค่ะ ฮือ”

ปนัดดาทำเสียงเศร้าพร้อมส่งเสียงร้องไห้ กระตุ้นให้พี่ ชายทำตามคำพูดเร็วๆ เพื่อที่เธอจะได้สบายใจเรื่องขอ งอักษรา หนามยอกใจ

“ไม่ต้องห่วงพี่จะจัดให้เสร็จภายในสามวัน” ปุณณ์บอก ระยะเวลาให้น้องสาวสบายใจ
“แล้วพี่ปุณณ์จะจัดการมันยังไงคะ?”

“ขอพี่คิดดูก่อนก็แล้วกัน แค่ไม่ให้น้ำหอมมายุ่งกับพี่ไม่ใช่ เหรอ?”

“แค่นั้นไม่พอค่ะ พี่ปุณณ์ต้องทำมากกว่านั้น พี่ปุณณ์ทำ ตามแผนที่แล้วคิดไว้นะคะ รับรองว่ามันไม่กล้ามายุ่งกับพี่พี แน่นอนค่ะ”

หากเธอจะคิดกำจัดเสี้ยนหนามให้พ้นไปจากหัวใจ ต้อง ขจัดให้แบบถาวรจะได้ไม่กลับมาทิ่มแทงหัวใจของเธออีก

“วิธีไหนล่ะแต้ว?” พี่ชายถามกลับ

“ทำอย่างนี้นะคะพี่ปุณณ์…

ปุณณ์นั่งฟังแผนการของน้องสาวด้วยท่าทีนิ่งเฉย แผนการของปนัดดาดูจะโหดร้ายไปสักหน่อย แต่เขาก็คิด ว่ามันเหมาะสมกับพฤติกรรมชอบแย่งคนรักของคนอื่น สม น้ำสมเนื้อกับสิ่งที่หญิงสาวชื่อเล่นว่า น้ำหอม ควรจะได้รับ
“ได้ ไม่มีปัญหา พี่จัดการให้” นายหัวสุดโหดพูดขึ้นหลัง จากที่น้องสาวบอกเล่าแผนการจบ เขามีคติประจำใจว่า คน ทําน้องสาวเขาเจ็บ คนผู้นั้นยิ่งเจ็บมากกว่า

ปนัดดายิ้มอย่างพอใจกับคำตอบรับของปุณณ์ “เดี๋ยวแต้ว จะส่งรูปของมันไปให้พี่ปุณณ์ทางมือถือนะคะ”

เจ้าของเสียงพูดจบก็ตัดสายทิ้ง ต่อจากนั้นก็รีบส่ง ภาพถ่ายของศัตรูหัวใจที่เธอแอบถ่ายไว้ไปยังหมายเลข โทรศัพท์ของปุณณ์ทันที เพราะเขาเป็นคนเดียวที่จะทำให้ คนที่ตนเองเกลียดชัง หลุดออกไปจากวงโคจรของพีร วัฒน์

“ไอ้เข้ ไอ้เข้โว้ย” เสียงเรียกราวกับฟ้าผ่า ทําให้เจ้าของ ชื่อรีบเร่งฝีเท้าวิ่งมาหาเจ้านายของตนทันที

“ครับนายหัว”

“พรุ่งนี้กูจะเข้ากรุงเทพฯ ไปบอกไอ้หลามกับไอ้เหลือมให้ เตรียมตัว มึงด้วยนะ มึงไปกับกูด้วย” นายหัวจอมโหดสั่ง ลูกน้อง

“ครับนายหัว” เมื่อรับคำสั่งจากเจ้านายเรียบร้อย ไอ้เข้หรือสมศักดิ์ก็เดินไปยังบ้านพักคนงานที่อยู่ท้ายเกาะ

ปุณณ์ก้มหน้ามองภาพหญิงสาวแสนสวยบนหน้าจอมือ ถือที่ถูกส่งตรงมาจากโทรศัพท์ของน้องสาว เขาไม่คิด เลยว่า ผู้หญิงที่เขาเห็นจะมีนิสัยชอบแย่งคนรักของคนอื่น ยั่วยวนเก่งชนิดที่เรียกว่า ตัวแม่ เพราะลักษณะภายนอกดู เรียบร้อย แต่ก็อย่างว่า คนสมัยนี้ดูยาก หน้าตาสวยไม่ใช่ ว่านิสัยจะสวยตามไปด้วย อาทิเช่นผู้หญิงที่เขากำลังมอง เป็นต้น

“เธอได้เจอฉันแน่น้ำหอม