บทที่ 5 การหายตัวไปของสาวนิรนาม (2)

หญิงสาวไม่เสียเวลาคิดอะไรนานนักรีบหย่อนเท้าลงกับพื้น ทว่า…ในจังหวะที่กำลังหยุดกายลุกขึ้น ความเจ็บก็แล่นปลาบ ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ก่อนจะไปกระจุกรวมกันอยู่ที่จุดเดียว จุดที่บอบช้าที่สุดของร่างกาย เกือบไปแล้ว เธอเกือบหลุดร้อง ออกไปแล้ว ดีที่ยกมือขึ้นมาปิดปากไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นเรื่องทุก อย่างมันอาจจะแย่ลงกว่าเดิม

ชาลิตาค่อย ๆ พยุงร่างตัวเองก้าวไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้า เท้าลงบนพื้นห้องอย่างเงียบเทียบระมัดระวัง จนกระทั่งไปหยุด ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ โดยไม่เสียเวลาคิดเธอก็รีบกระชากประตูเปิด เข้าไปด้านในทันที

เอาล่ะ คงได้เวลาที่เธอจะต้องชำระร่างกายให้สะอาดทุกซอก ทุกมุม แม้ว่าสัมผัสร้อนระอุของชายหนุ่มจะยังตราตรึงอยู่ในความ ทรงจำก็ตาม

“ไม่ ๆ เลิกคิดได้แล้ว เรื่องทุกอย่างมันก็แค่ฝันร้าย เดี๋ยวมันก็ ผ่านพ้นไป เลิกคิดถึงมันเสียที” เสียงห้าวพิมพ์แผ่วเบาพยายาม ตอกย้ำตัวเองไม่ให้คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เธอก้าว เข้าไปยืนอยู่ใต้ฝักบัวก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดมัน ปล่อยให้สายน้ำ เย็นฉ่ำไหลผ่านร่างกายตัวเอง…

แม้ปากจะพยายามพูดแบบนั้น แต่ใจเธอกลับคิดตรงกันข้าม เอาแควนเวียนคิดถึงสัมผัสจากเขา น้ำเสียงอบอุ่นที่ปลอบโยนและดวงตาคมกริบแสนเย็นชาที่มองเธอราวกับเหยื่อ อันโอชะที่น่าลิ้มลอง

เวลาผ่านไปทำให้จิตใจของเธอสงบลงมาก พอมั่นใจว่าตัวเอง ล้างคราบราคะออกจนหมดแล้วก็ก้าวออกมาพลางเอื้อมมือไปปิด ฝักบัว สองเท้าลากไปหยุดยืนอยู่หน้ากระจก ก่อนที่ดวงตาเรียว จะกวาดมองไปทั่วร่างจับจ้องรอยแดงเป็นจํา ๆ ที่ปรากฏเด่นชัด เกือบทุกตารางนิ้วบนผิวกาย เมื่อคืนเขาคงเล่นงานเธอหนักน่าดู ไม่อย่างนั้นตัวเธอคงไม่เข็ดขัดยอกแบบนี้หรอก เวลาที่ก้าวเดิน แต่ละทีรู้สึกเหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ เจ็บแปลบตลอด เวลาเลย

ชาลิดาปล่อยให้ร่างกายได้หยุดพักและปล่อยให้สมองคิดอะไร ไปเรื่อยเปื่อย จนรู้สึกว่าเธอเสียเวลาไปมากพอสมควรแล้ว ถึงได้ เอื้อมมือไปคว้าผ้าขนหนูมาพันกายก้าวออกจากห้องน้ำ

ดวงตาสีนิลฉายแววซับซ้อนอ่านยาก บอกไม่ได้เลยว่าหญิงสาว กำลังคิดอะไรอยู่ ร่างเพรียวก้าวมาหยุดยืนอยู่ปลายเตียงพลาง กวาดมองเรือนกายกำยำที่นอนเปลือยอยู่บนเตียงเงียบ ๆ แต่พอ สายตาไปปะทะเข้ากับอาวุธทำลายล้าง เธอก็รีบเบือนสายตาหนี แทบไม่ทัน ใบหน้าสวยร้อนวูบราวกับถูกไฟแผดเผา เนื้อตัวสั่น ระริกอย่างควบคุมไม่อยู่

ทําไมเธอถึงต้องมีอาการแบบนี้ด้วย มันไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย เธอไม่แปลกใจหรอกที่จะมีผู้หญิงมากหน้าหลายตามาเสนอ ตัวให้เขา ยอมเป็นของเล่นชั่วคราวเพราะเขามีเสน่ห์ดึงดูดบาง อย่างที่ทำให้สาว ๆ ค่อนโลกหลงใหลและอยากครอบครอง แต่ นั่นไม่ใช่สําหรับเธอ…

ชาลิตาปรายตามองอีกฝ่ายเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะคว้าเสื้อผ้า ทุกชิ้นที่ตกอยู่ข้างเตียงขึ้นมาสวมใส่อย่างรวดเร็ว โดยไม่อยู่รอ ให้อีกฝ่ายตื่นขึ้นมาเจอ เธอก็รีบคว้ากระเป๋าเป้ นําขึ้นพาดบ่า แต่ ในจังหวะที่กำลังจะเดินออกไปจากห้อง เธอก็อดไม่ได้ที่จะหัน กลับมามองอีกคน

“ลาก่อน หวังว่าเราจะไม่เจอกันอีก…

เสียงห้าว มนําออกมาเพียงเท่านั้นก็พาสองเท้าก้าวออกจาก ห้องไปทันที โดยที่ไม่หันหลังกลับมามองอีก…

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง จนตะวันเคลื่อนมาหยุดอยู่กลาง ท้องฟ้า แสงแดดที่เคยสาดส่องเข้ามาอ่อน ๆ กลายเป็นแรงขึ้น จนคนหลับเริ่มรู้สึกตัว ร่างสูงขยับตัวเล็กน้อยพลางกะพริบตาถี่ ๆ ปรับสายตาให้เข้ากับแสง เขาใช้เวลาอยู่นานกว่าจะเปิดเปลือก ตาที่หนักอึ้งให้ลืมขึ้นมาได้…ความรู้สึกแรกที่โจมตีชายหนุ่มคือ ความอิ่มเอม

ใช่แล้วล่ะ มันเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าการร่วมรักบนเตียงเป็น อะไรที่น่าตื่นเต้น เร้าใจและท้าทาย เขากลืนกินหญิงสาวซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับคนตายอดตายอยากมาแรมปี กินไม่รู้จักอิ่ม กินเท่าไรก็ไม่รู้สึกเบื่อ ไม่รู้จักพอ จนเวลาล่วงเลยผ่านไป ในที่สุด ความเพลียก็เล่นงานพวกเขาและผล็อยหลับไปในที่สุด

ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขารู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย

ฟองซิวล์คลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มที่หาได้ยากมาก จากผู้ชายคนนี้ ก่อนที่วงแขนแข็งแรงจะตวัดไปโอบกอดร่างนุ่ม นิ่มที่เขาตักตวงความหวานตลอดทั้งคืน แต่ทว่า…เขาก็ต้องเจอ กับความว่างเปล่า วงคิ้วเข้มขมวดชนกัน ก่อนจะตบมือหนาลงบน เตียงสองสามครั้งควานหาร่างแม่สาวยั่ว แต่ไม่ว่าจะหาเท่าไรก็ไม่ เจอ

ฟรีบ

“หายไปแล้ว” ร่างสูงถลึงกายขึ้นนั่งพลางตวัดสายตาไปมอง ที่ว่างบนเตียง พื้นที่ซึ่งก่อนหน้านี้มียายแม่มดจับจองอยู่ แต่ ทว่า…ตอนนี้กลับไม่มีแล้ว ผู้หญิงคนนั้นหายไปแล้ว

คิ้วเข้มกระตุก ขณะที่ดวงตาสีฟ้าเข้มค่อย ๆ ฉายแววเย็นเยียบลง เรื่อย ๆ อารมณ์ที่กำลังดี ๆ ค่อย ๆ ลดฮวบต่ำลงจนถึงขีดสุด ในใจ พลันร้อนรุ่มด้วยความรู้สึกหงุดหงิด ทั้งขัดเคืองและโมโหที่ตื่น ขึ้นมาแล้วไม่เจอคนที่เขาเพิ่งปรนเปรอให้ตลอดทั้งคืน
ผู้หญิงคนนั้นกล้าดีอย่างไรถึงได้หนีเขาไปแบบนี้

หวยคาดแดนในอีกเท่าตัว ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด สองมือ กำหนดแน่นโดยไม่รู้ตัว ฟองซัวส์พยายามทำให้ตัวเองใจเย็นลง ผ่านไปเกือบพักใหญ่ เขาก็สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ ก่อน จะหันกลับมามองบนเตียงอีกครั้ง ภาพอันเร่าร้อนเมื่อคืนของแม่ ฉายบนมาราวกับแผ่นหนัง ไม่รู้ทำไมเขาถึงอยาก สาวชาวว จดจําทุกช่วงเวลาที่ได้ครอบครองเธอ ความบริสุทธิ์ของเธอทำให้ เขารู้สึกหวงแหน ไม่อยากให้ผู้ชายหน้าไหนเข้าใกล้ ยิ่งได้เห็น หยดเลือดบนเตียงก็ยิ่งทำให้เขาแทบคลั่ง ความรู้สึกรุนแรงขึ้นไป อีก แต่ในเวลาเดียวกันก็ทำให้ชายหนุ่มคลี่ยิ้มออกมาได้ ดวงตา คมที่เคยแข็งกร้าวทอแสงอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว

“หึ ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งไม่จำเป็นที่นายต้องเก็บมาคิดใส่ใจเลย สักนิด เอ…

เสียงทุ้มเอ่ยแผ่วเบา ก่อนจะวัดขาก้าวลงจากเตียง เดินตรงไป ยังห้องน้ำที่พอก้าวเข้าไปแล้วก็ต้องชะงัก เมื่อเท้าเหยียบกับน้ำ ที่ยังคงเฉอะแฉะเปียกเต็มพื้นอยู่ ชายหนุ่มไม่สนใจก้าวเดินต่อ เข้าไปด้านใน ร่างกำยำเข้าไปหยุดยืนใต้ฝักบัวก่อนจะปล่อยให้ สายน้ำไหลผ่านตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ในหัวยังคงคิดวนเวียน เกี่ยวกับสาวนิรนามที่เขาไม่ทราบชื่อ
เขาไม่จําเป็นต้องรู้จักชื่อเธอ นั่นคือสิ่งที่เขาสมควรทํา

ใช่ว่าเขาไม่เคยมีเซ็กส์กับสาวพรหมจรรย์ ก่อนจะมีครั้งที่สอง ใคร ๆ ก็ต้องผ่านครั้งแรกกันทั้งนั้นและผู้หญิงพวกนั้นก็มักจะ เลือกเขาเป็นผู้ชายคนแรกที่สอนประสบการณ์ให้กับพวกเธอ เขาเลือดเย็นพอที่จะไม่รู้สึกอะไรกับความสดซิง เขาไม่ชอบการ ผูกมัด ไม่ชอบให้ใครมาแสดงตนเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ไม่ชอบอะไร ที่อยู่เหนือการควบคุม เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัวเขา มัก อยู่ภายใต้การปกครองของเขาทั้งหมด

เมื่อพวกเธอต้องการเขา เขาก็ไม่เคยปฏิเสธที่จะสนอง และก่อน จะแยกทางกันเขาก็ใจดีให้ค่าตอบแทนที่สร้างความสุขให้แก่เขา ไปอีกเล็กน้อย เพื่อจะได้ไม่มาวุ่นวายกันอีกในภายหลัง