บทที่ 1 สิ่งที่กำลังเกิดขึ้น…มีฉันกับเธอเท่านั้นที่รู้ (1)
ปัง!
เสียงประตูปิดลงอย่างแรง โดยที่ร่างสองร่างกำลังกอดรัด นัวเนียกันตั้งแต่หน้าประตู จนกระทั่งมาหยุดยืนอยู่ที่ปลายเตียง มือเรียวลูบไล้แผ่นอกแกร่งอย่างหลงใหล ขณะที่ริมฝีปากถูก ประกบบดขยี้รุนแรงตามอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ
ฟองซัวล์เอื้อมมือไปรั้งท้ายทอยร่างเพรียวให้แหงนเงยขึ้นรับ สัมผัสหนักหน่วง เขาเลาะเล็ม ขบเม้มเรียวปากอิ่ม ก่อนจะสอด ปลายลิ้นเข้าไปในโพรงปากตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กมาพันเล่นดูดกลืน ความหวานไม่รู้เบื่อ
ชาลิดารู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไร เธอรู้ว่าสิ่งที่ทำมันผิด มันไม่ใช่ สิ่งที่เธอต้องการ ทว่า….ทุกอย่างมันอยู่เหนือการควบคุม ตอนนี้ ร่างกายเขาแทบไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว นอกจากจะรอเวลาได้รับการ ปลดปล่อย ซึ่งเธอก็ใช่ว่าจะไม่รู้ว่ามันต้องแลกมาด้วยอะไร…
ร่างเพรียวถูกประคองให้นอนลงบนเตียง โดยมีร่างสูงตาม ประกบลงมาไม่ห่าง ริมฝีปากหนายังคงเคล้าคลึงเรียวปากอิ่ม มอบบทเรียนให้แก่คนอ่อนประสบการณ์ได้เรียนรู้และลองปฏิบัติ ตาม
“อั้ม…” เสียงแหบหลุดคราง ในความรู้สึกของเขา เขาว่ามันฟังดูเซ็กซี่ดี ฟองซัวล์เริ่มลงมือล้วงเข้าไปในเสื้อกล้ามชำ ๆ สอด แทรกฝ่ามืออุ่นร้อนเข้าไปในบราเซียร์กอบกุมทรวงอกอิ่มไว้ใน มือ เพียงเท่านั้นก็ทำให้ชาลิตาหลุดครางเสียงลั่นแอ่นอกหามือ ร้อน
“อือ!”
“ฉันรู้ว่าเธอโดนวางยา…
“อึก…ใช่ ฉะ…ฉัน… ” ชาลิตาพูดได้แค่นั้นก็ต้องกัดปากแน่น สัมผัสจากมือหนากำลังทำให้สติที่มีอยู่น้อยนิดขาดผึ้ง เธอรู้สึกดี จนบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้เลย ต้องเป็นเพราะยานี่แน่ ๆ ที่ ทำให้เธอเป็นแบบนี้
“เธอกำลังทรมาน ฉันพูดถูกใช่ไหม” เขายังถามต่อโดยที่มือเริ่ม บีบเคล้นนวดคลึงอกอิ่มแรงขึ้นพลางโน้มหน้าลงไปหาร่างเพรียว จนปลายจมูกชนกันรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนซึ่งกันและกัน
“…” ชาลิตาเลือกที่จะไม่ตอบสะบัดหน้าหนีไปอีกทาง ดวงตาคู่ สวยพร่าเบลอเพราะหยดน้ำตาที่กำลังหลั่งริน ทำไมเธอถึงต้อง มาเจอเรื่องแบบนี้ อยากจะผลักไส แต่ร่างกายกลับตอบสนอง อยากให้เขาช่วยดับความร้อนที่กำลังจะฆ่าเธอให้ตายทั้งเป็น
“อยากให้ฉันช่วยไหม” เสียงทุ้มเอ่ยถามคล้ายหวังดี แต่การกระ ทำกลับตรงข้าม เพราะทันทีที่พูดจบ มือหนาก็จัดการเลิกชายเสื้อ ขึ้นไปกองไว้เหนือเนินอก
“คุณมัน…” เธอเองก็อยากจะด่า แต่พอเห็นสายตาร้อนแรงที่มอง มายังหน้าอกตัวเอง อาการร้อนวูบวาบบิดมวนที่หน้าท้องก็รุนแรง ขึ้น จนต้องหนีบขาเข้าหากันบิดไปมาอย่างไม่รู้จะทำยังไง
“อย่ามั่วฉัน…มันไม่เป็นผลดีต่อเธอ” ฟองซัวล์ถึงกับกัดฟันกรอด ขบกรามแน่นพลางจ้องเขม็งใบหน้าสวยที่แดงก่ำตามแรงอารมณ์ เรียวขายาวสองข้างกำลังถูไถกับต้นขาเขา นี่เธอลืมไปหรือเปล่า ว่าเขากําลังนั่งอยู่ที่หว่างขาเธอ คิดจะยั่วเขาเหรอ เดี๋ยวได้เจอดี แน่
“ฮึก…ฉันไม่ไหวแล้ว ฉัน…ต้องการ…คุณ ได้โปรด…
“โปรดอะไร หึม แม่สาวช่างยั่ว เธอมันยายแม่มดชัด ๆ เธอเสก อะไรใส่ฉันกันแน่ ทำไมฉันถึงได้รู้สึกแบบนี้” ท้ายประโยคเสียง ทุ้มกระซิบแหบพร่าที่ข้างหู ก่อนจะแลบลิ้นเลียเบา ๆ แต่กลับ เรียกเสียงครางกระเส่าได้เป็นอย่างดี
“อื้อ! อย่าแกล้งฉัน! จะทำอะไรก็รีบ ๆ ทำ ฉันไม่อยากทรมาน อย่างนี้อีกแล้ว!” เสียงห้าวตะโกนเสียงดังอย่างหมดความอดทน จนร่างสูงที่ได้ยินแบบนั้นก็กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ นัยน์ตาสีฟ้าเข้มฉายแววเลือดเย็นจับจ้องมองเหยื่อสาวที่นอนส่ายหน้าไป มาประกอบคําพูดเป็นการบอกให้เขารับรู้ว่าเธอทรมานแค่ไหน ท่าทางแบบนั้นก็ไม่ต่างจากการยั่วยวนเร่งเร้าให้เขาตอบสนอง เธอ ตอนนี้เขาพร้อมที่จะเริ่มบทรักและสอนทุกท่วงท่าให้เธอได้ รู้จักว่าร่างกายของเพศชายกับเพศหญิงสามารถทำอะไรได้บ้าง ยามอยู่บนเตียง!
อยากยั่วดีนัก ต่อให้ฟ้าจะถล่ม ดินจะทลายก็อย่าหวังว่าเขาจะ ยอมหยุด จนกว่าเขาจะได้ลิ้มรสเธอ เขาถึงจะยอมปล่อยตัวเธอ ไป…
โดยไม่รอช้า ฟองซัวล์ก็ก้มลงประกบริมฝีปากหนาของตัวเอง เข้ากับเรียวปากอิ่มบดขยี้รุนแรง ดุดันตามแบบฉบับ สองมือตรง เข้าขยำก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นล้นมืออย่างเมามัน ทั้งฟอนเฟ้นทั้งบีบ คลึงปลุกเร้าอารมณ์อีกคน แล้วมันก็ได้ผล เมื่อคนใต้ร่างแอ่นกาย ขึ้นรับสัมผัสจากเขา มือเรียวสอดแทรกปลายนิ้วเข้ากุมเส้นผม หนาระบายความเสียวซ่านที่กำลังได้รับ
“อื้อ…แฮ่ก….” เมื่อถูกปล่อยปากเป็นอิสระ ชาลิตาก็รีบโกย อากาศเข้าสู่ปอด แต่ยังไม่ทันได้พักหายใจนาน เธอก็ถูกร่างสูง กดจูบลงมาใหม่ ครั้งนี้เร่าร้อน รุนแรงและยาวนานกว่าเดิม
จูบนี้จะเรียกว่าถูกบังคับก็ไม่ใช่ จะเต็มใจก็ไม่เชิง เธอรู้แต่ว่ารู้สึก ดีที่ถูกสัมผัสแบบนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เต็มใจเสียทีเดียว แต่เธอกลับ ชอบที่จะได้รับมันอีกครั้ง อุณหภูมิในร่างกายเริ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ อีกทั้งอาการบิดมวนในช่องท้องก็รุนแรงขึ้น จนเธอ เกร็งไปทั้งร่าง เปล่งเสียงครางน่าอายออกมาไม่หยุด ยิ่งร่างสูง เคลื่อนริมฝีปากลงต่ำมาซุกไซ้ซอกคอ เธอก็ยิ่งเสียวซ่านครวญ ครางออกมาไม่หยุด
ทั้ง ๆ ที่รู้สึกตัวแท้ ๆ แต่กลับห้ามตัวเองไม่ให้ตอบสนองไม่ได้ เลย ไม่ใช่ว่าเธอรังเกียจเขา แต่ว่ามันต้องไม่ใช่กับเหตุการณ์แบบ นี้ เธอกำลังจะเสียตัวให้กับใครที่ไหนก็ไม่รู้ ที่แม้แต่ชื่อก็ยังไม่รู้ จักเลย น่าสมเพชที่สุด!
“อ๊ะ…ยะ…อย่า” เสียงแหบสั่นพร่าร้องห้าม เมื่อริมฝีปากหนา พรมจูบไปทั่วเนินอก ดวงตาคู่สวยเหลือบมองลงไปยังอกตัวเองก็ ต้องตกใจเมื่อเห็นมือหนากำลังจะดันบราเซียร์ของเธอออก
“อย่านะ! หยุด!”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ