ตอนที่18 การแข่งขันของอ๋องเก้า2

มู่หรงเฉินไม่ต้องการให้ข้าเจอกับองค์ชายเก้าหรือ? เย่เล่อจือคิดไตร่ตรอง โดยไม่พูดอะไรออกมา

มู่หรงหลี่คิดว่านางโกรธเขาอยู่ พลันพูดต่อ ไป: “คนที่ทําลายแคว้นเฌอหลีของเจ้า คนที่ฆ่าพ่อแม่ พี่น้องของเจ้าคือมู่หรงเฉินมู่หรงเจิง เจ้าคงไม่เอาความ โกรธพวกนี้มาลงที่ข้าใช่มั้ย? ตอนนั้นมู่หรงเฉินอยาก จะฆ่าเจ้า เป็นข้าที่เข้าไปขอให้ไว้ชีวิตของเจ้าไว้ เจ้าคง จำไม่ได้ใช่มั้ย? ”

เย่เล่อจือชะงักไป มิน่านางถึงยอมที่จะอยู่ที่หอ นางโลม ดีกว่าอยู่ในวังหลวง ถึงต้องแต่งกับขอทานยัง ไงก็ไม่ยอมแต่งกับฮ่องเต้

“บุญคุณของท่านอ๋องข้าไม่เคยลืมแต่ว่าทำไม ตอนนั้นท่านถึงต้องปกป้องชีวิตข้าด้วย? 11

มู่หรงหลี่ทำหน้าน่าเสียดายออกมา”ข้าสงสาร องค์หญิง บ้านเมืองถูกทำลายไม่พอ ยังต้องมาโดนมู่ห รงเฉินหลอกลวงอีก ช่างน่าสลดใจอะไรขนาดนั้น? ”

“มู่หรงเฉิน? หลอกลวงข้าหรือ? “เย่เล่อจือถาม

กลับ

มู่หรงหลี่พูดขึ้น: “ตอนนั้นมู่หรงเฉินไปที่แคว้น เฌอหลีเรื่องงานแต่ง แต่กลับคิดโจมตีแคว้นเฌอหลีใน วันแต่งงาน หากว่าเขารักเจ้า ทำไมเขาต้องฆ่าพ่อแม่เจ้าด้วยล่ะ? แล้วทำไมถึงยอมส่งเจ้าไปอยู่ที่หอนาง โลมได้? ถึงจะบอกว่าเป็นเพราะความโมโห แต่วันที่ เจ้าเข้าไปอยู่ในนั้น เขากลับตัดสินใจรับฮองเฮาจิ้งเฉิง แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเจ้าเลย”

พอได้ยินแบบนี้ มู่หรงเฉินทำกับนางก็ดูจะเกินไป หน่อยแล้ว พอคิดถึงตอนที่กลับเข้ามาในวังแล้วเขาก็ทำ ดีกับนางอย่างมาก จนในใจนางก็รู้สึกเคลิ้มตาม: “แต่ ว่าสวนดอกเหมยนั่นได้ยินมาว่าเขาทำขึ้นมาเพื่อข้าเลย”

“ก็แค่กลอุบายเท่านั้ เจ้าเป็นถึงองค์หญิงของ แคว้นเฌอหลีคงไม่ใช่ว่าถูกเขาหลอกจนเชื่อใจแล้วใช่ มั้ย? เจ้ารู้บ้างมั้ยว่าเขามีแผนการที่จะสร้างตำหนักเด็ด ดวงจันทร์ให้กับฮองเฮา ใหญ่กว่าสวนดอกเหมยหลาย เท่า”มู่หรงหลี่หัวเราะเบาๆ

เย่เล่อจือรู้สึกผิดหวังนิดหน่อย ตอนนั้นที่ได้ยิน มู่หรงเจิงพูดเรื่องที่มาของสวนดอกเหมยนี้ นางเองยัง รู้สึกซาบซึ้งแทนองค์หญิงเล่อจือเลย คิดไม่ถึงว่าจะลุ่ม หลงในความงามของหญิงสาวแบบนี้ แต่ก็แค่ความรู้สึก เริ่มแรกเท่านั้น หากว่าองค์หญิงเล่อจือไม่หลงรักเขาก็ คงจะหยิ่งเกินไป

มู่หรงหลี่กดเสียงต่ำลง : “เย่เล่อจือ ถ้าเจ้า ต้องการจะล้างแค้น ข้าจะยอมช่วยเจ้าทุกอย่าง”

“ท่านอ๋องคงไม่ช่วยข้าเปล่าๆใช่หรือไม่? “เย่เล่อ จือพูดขึ้น
มู่หรงหลี่พยักหน้าพลันยิ้มออกมา: “ข้าก็ยัง ต้องการสิ่งนั้น เงื่อนไขไม่เปลี่ยน ถ้าคิดดูแล้วมาหาข้า ได้ตลอดเวลาเลยนะ”พูดเสร็จเข้าก็ยืนขึ้น แล้วมองออก ไปไกลสายตา ราวกับว่าพูดกับตัวเอง: “เดือนนี้ช่าง ผ่านไปเร็วยิ่งนัก! ”

เงื่อนไขอะไร? สิ่งของอะไร?

ตอนนี้มู่หรงเจิงที่อยู่ไปก็เดินมาคนเดียวก็มอง เห็นสะพานเล็ก มู่หรงหลี่พูดขอลาเย่เล่อจือแล้วก็เดิน ออกไปทางมู่หรงเจิงมู่หรงเจิงไม่ทำความเคารพมู่หรง หลี่แล้วไม่พูดอะไร จึงเดินมาหาเย่เล่อจือ

ไม่เจอหนึ่งเดือนผอมลงเยอะมาก แต่ก็ยังสวม เสื้อคลุมสีขาว เพียงแต่ว่าวันนี้ดูสวมใส่เยอะเป็นพิเศษ เสื้อขนาดใหญ่ เป็นชั้นๆทับกัน ยิ่งดูทะมัดมะแมง มีสง่า ราศี จนสามารถมองฐานะของเขาออกไป และยังคง เป็นกลิ่นหอมอ่อนๆที่น่ายั่วยวนอย่างมาก

“ในที่สุดเจ้าก็มาหาข้าแล้ว”ไม่ได้เจอกันเลย แต่ นางกลับไม่ได้รู้สึกว่าห่างจากเขาเลย บางทีเขาก็อาจจะ ไม่เคยมาที่นี่เลย

มู่หรงเจิงมองน้ำชาบนโต๊ะ แล้วเอามือไปเปิดฝา กาน้ำชาดูแวบนึง แล้วก็สบตานาง “ข้าไม่ได้มาหาเจ้า ข้าแค่เดินผ่านมา ก็เลยเข้ามาทักทาย”แล้วเขาก็นั่งลง ตรงที่มู่หรงหลี่นั่งลงเมื่อครู่นี้

นางเริ่มใจเต้นอีกแล้ว เย่เล่อจือรู้สึกเขินอายขึ้นมาพลันเบะปาก: “ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะไม่รบกวนท่าน อ๋องแล้ว”พูดเสร็จนางก็กำลังจะเดินไป มู่หรงเจิงยื่นมือ ไปจับแขนนางไว้: “หยุด องค์ชายเก้ามาคุยอะไรกับ เจ้า? 11

เย่เล่อจือไม่ค่อยชอบนิสัยแบบนี้ของเขาอย่าง มาก แล้วหันกลับมา พลันก้มลงไปพูดที่ข้างหูเขา : “เจ้า กับมู่หรงเฉินทำลายประเทษบ้านของข้า ท่านลุงของ เจ้าบอกว่าท่านกับมู่หรงเฉินทำร้ายแคว้นของข้า แล้ว ฆ่าพี่น้องของข้า”

มู่หรงเจิงชะงักไป พลันลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เขา สูงกว่านางเกือบครึ่งตัว ดังนั้นสายตาของเขาก็จากข้าง บนฉานมาที่หน้านาง : “ยังไงซะช้าหรือเร็วเจ้าก็ต้อง รู้อยู่ดี คนที่ห้ามไม่ให้บอกเจ้า เรื่องทำลายแคว้นนั่น คือข้าเอง คนที่ทําลายคือแคว้นเฌอหลีคือข้าเอง คนที่ วางแผนฆ่าพ่อแม่พี่น้องเจ้าก็คือข้า หากว่าเจ้าต้องการ ล้างแค้น อย่าไปกดดันฮ่องเต้เลย”

“มู่หรงเจิง ทำไมถึงต้องทำลายแคว้นเฌอ

หลี? “เย่เล่อจือพูดขึ้น

“แคว้นเฌอหลีถูกทำลายหมดแล้ว พูดอะไรไป ก็ไม่มีประโยชน์ เย่เล่อจือนี่คือสิ่งที่ข้าติดค้างเจ้า ข้า ขอโทษที่ผิดต่อเจ้า ชีวิตข้าเจ้าสามารถเอาไปด้วยทุก ที่”มู่หรงเจิงทำหน้าเศร้าใจ แล้วก็พลันดึงดาบออกส่งให้ นาง