ตอนที่ 6 เปิดโลกให้ท่านอ๋อง2

สั่งอี้รับคําสั่ง พลันจะเดินเข้ามาก็หยุดทันที แล้วก็หัน ไปกวักเรียก พวกเจ้าสองคน เอาตัวมันออกไป“ทหาร สองนายที่พี่

จะเข้ามาก็ลากตัวขอทานผู้นั้นออกไปทันที

“ท่านอ๋อง ยังเหลือฤกษ์ดีอีกแค่ครึ่งชั่วยามนะพ่ะย่ะ ค่ะ ที่คู่บ่าวสาวจะสามารถไหว้ฟ้าดินได้”สั่งอี้พูดขึ้น

มู่หรงเจิงหันไปมองเขาอย่างเยือกเย็น แต่ก็ไม่ได้พูด อะไร สั่งอี้จึงปิดปากตัวเองทันที และก็รู้ว่าตัวเองต้อง ออกไปแล้วปิดประตูอย่างดี

และในห้องนี้ก็เหลือเพียงพวกเขาสองคน เย่เล่อจือ นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ แล้วก็พลันนกกาน้ำชามารินให้ตัวเอง เพื่อให้ได้สติ แล้วก็เสแสร้งทำเป็นคนที่น่าสงสาร แล้ว เดินมาที่ด้านหน้าของมู่หรงเจิง พลันพูดขึ้น: “ท่านอ๋อง ไม่สิ มู่หรงเจิง ช่วยยกเลิกงานแต่งงานครั้งนี้ให้ข้าได้ มั้ยเพคะ? “

“เจ้ากำลังอ้อนวอนข้าหรือ? “มู่หรงเจิงรู้สึกไม่ค่อย

ปกติ

เย่เล่อจือพยักหน้ารับ“เจ้าบ่าวท่านก็มองเห็นแล้ว ถึง ตายยังไงข้าก็ไม่ยอมแต่ง”

“ถ้าหากจะบอกว่าเจ้าเอาหัวโขกโต๊ะ จนจำเรื่องเมื่อก่อนไม่ได้ ข้าก็สามารถเข้าใจได้ แต่ว่าทำไมลักษณะ นิสัยของเจ้าก็ดันเปลี่ยนไปด้วย? “มู่หรงเจิงกอดนางไว้ ทันที

“จะทําอะไร? “เย่เล่อจือร้องออกมา แต่ว่าแรงของ นางสู้แรงเขาไม่ได้เลย ดิ้นยังไงก็ไม่หลุด แล้วก็ถูกเขา อุ้มไปที่เตียง มู่หรงเจิงฉีกเสื้อผ้าของนางออก

คนสมัยก่อนไม่น่าจะทำอะไรเปิดเผยแบบนี้นี่น่า? อย่างน้อยนางก็เป็นเจ้าสาวที่กำลังจะแต่งงานอยู่แล้ว แบบนี้? แรงของเขาก็มากเกินไปมั้ยเนี้ย? ทำอะไรไม่ ได้เลย? ถึงจะเป็นเจ้าสาวของขอทานแต่ก็ไม่ควรจะ รังแกกันแบบนี้นะ? ชายที่อยู่ตรงหน้านั้นดูเหมือนเป็น คนดีมีสกุล คิดไม่ถึงว่าจะเลวแบบนี้ เย่เล่อจือจับมือเขา เอาไว้ แล้วก็สะบัดออกไปอย่างแรง แล้วพลันตบหน้า เขาจนเสียงดังเพรี้ยะ ภายในห้องจึงสงบลง

เย่เล่อจือเห็นเขาแสดงความตกใจออกมา ใบหน้า ของเขาเป็นรอยนิ้วมือห้านิ้วที่แดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ ชัด สายตาเต็มไปด้วยความโมโห ราวกับว่ากำลังจะ ฉีกนางออกเป็นชิ้น สีหน้าของเขาก็ดูดำเขียวขึ้นอย่าง โมโห พลันกัดฟันแล้วพูดขึ้น: “เย่เล่อจือเจ้ากล้าตบข้า หรือ? ”

นางถูกเขากดตัวลงบนเตียงทันทีโดยที่ไม่สามารถ ขยับไปไหนได้ ทำได้เพียงด่าทอออกมา: “มู่หรงเจิง หากท่านกล้าทำอะไรบ้าๆ เราก็จะได้ตายไปพร้อมๆกัน

มู่หรงเจิงแตะไปที่ตัวนางเพื่อสะกดจุดทันที และไม่พูดอะไร แล้วพยายามถอดชุดนางออก เย่เล่อจือโมโห มากที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้ แต่ว่าโดนสะกดจุดไว้แบบ นี้ ก็ไม่สามารถกระดุกกระดิกได้เลย ทำได้แค่พูดต่อว่า ออกมา“มู่หรงเจิงเห็นท่านดูเป็นสุขุมนึกว่าจะเป็นคน ดี ไม่คิดเลยว่าท่านจะกล้าทำเรื่องเลวทรามแบบนี้ได้ รังแกผู้หญิงไม่มีทางสู้ มันใช่ลูกผู้ชายควรทำกันหรือ ไง? ”

พูดแบบนี้ออกไปนางก็เพียงสัมผัสได้ว่าตรงหน้าอก ของนางนั้นเริ่มหวิวๆ เสื้อผ้าก็ถูกถอดออกไปหมด ตอน นี้เห็นเพียงเนื้อหนังที่ขาวเนียนของนาง ถึงแม้ว่าจะ ไม่ใช่ร่างของนาง แต่ว่าตอนนี้นางก็ได้เข้ามาอยู่ในร่าง นี้ ก็เหมือนกับเป็นเจ้าของร่างแล้ว เย่เล่อจือทนความ โมโหไม่ไหวจึงต่อว่าเขาอย่างต่อเนื่อง มู่หรงเจิง ท่าน มันสารเลว ท่านมันคนเป็นอันธพาล รังแกคนที่ไม่มีทาง สู้ แต่หากว่าข้ายังมีลมหายใจอยู่ ข้าต้องฆ่าท่านให้จง ได้! ”

“เย่เล่อจือเก็บเรี่ยวแรงไว้เถอะ ถ้าหากข้าต้องการ ตัวเจ้า ข้าคงทำไปนานแล้ว ทำไมต้องรอมาทำตอนนี้ ละ? ” มู่หรงเจิงลูบหน้าอกของนางเบาๆ ตรงนั้นมีรอย แผลเป็น เป็นรอยขูดขีดของเล็บ แล้วก็พลันเอามือออก จากนั้นเขาจึงสวมเสื้อผ้าให้นางอย่างเรียบร้อย โดยไม่ ได้ล่วงเกินอะไรนาง

“เมื่อครู่ที่ข้าล่วงเกินเจ้า ต้องขอโทษด้วย”เสียงที่พูด ออกมานั้นไม่ได้แสดงความบริสุทธิ์ใจเลยสักนิด และ เขาพึ่งคลายจุดให้นาง นางก็พลันตบเขาไปอีกครั้ง และ ในจังหวะนี้ที่หน้าของมู่หรงเจิงหันไปเพราะแรงตบ เขาจึงหันมาคว้ามือนางเอาไว้ เปเล่อจือเจ้าอยากจะฆ่าข้า จริงๆหรือ? ”

เย่เล่อจือชะงักไป เมื่อครู่นี้ที่เขาพยายามจะดูรอย แผลเป็นนั้นก็เพื่อจะดูว่าเป็นตัวจริงหรือตัวปลอม เขา เองก็ไม่ได้อยากจะล่วงเกินนางจริงๆ ที่นางตบเขาก็ เพราะความโกรธที่ไม่สามารถทำอะไรได้ก็เท่านั้น แล้ว นางก็พลันสบถออกมา “หากว่าท่านช่วยข้ายกเรื่อง งานแต่งงาน ข้าก็จะไม่ทำ ว่าไง?”

มู่หรงเจิ่งหลบสายตาทันที ราวกับว่าทำอะไรไม่ ได้ เรื่องแต่งงานนี้เป็นรับสั่งของฮ่องเต้ ถ้าต้องการ ยกเลิกเกรงว่าจะไม่ง่าย

หญิงนางโลมคนนึงแต่งงานกับขอทาน ต้องมีรับสั่ง จากฮ่องเต้ด้วยหรอ? มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? เย่ เล่อจือรู้ทันทีว่า หมู่ตันคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ เรื่อง งานแต่งนี้ก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน ดูแล้วเรื่องก็ยิ่งดูซับ ช้อน

“แต่ว่า เพียงแค่เจ้าพูดออกมา ข้าจะรับปากเจ้า ทันที” มู่หรงเจิงหันมามองหน้านางทันที แล้วกุมมือนาง เอาไว้ ราวกับว่ากำลังให้คำมั่นสัญญา