บทที่5พ่างหัว เราจะต้องเจอกันอีกแน่นอน

“ตอนนี้คุณยังอยากแต่งงานกับฉันมั้ย?” หลินฟางหัวยิ้ม

และถาม

ดูเหมือนเป็นรอยยิ้มของนางฟ้า เธอทำไมหลี่ต้าเกนถึง รู้สึกเหมือนปีศาจที่ชั่วร้ายบังเกิดแล้ว

“ไม่แต่งแล้ว ไม่แต่งแล้ว”

หลินฟางหัวคนนี้น่ากลัวมาก ฉันอยากแต่งงานนะ แต่ฉัน ก็อยากมีชีวิตอยู่ด้วย!

“สําหรับเงินสินสอด……

“ไม่เอาแล้ว ไม่เอาแล้ว!” หลี่ต้าเกนกัดฟันแรงๆ

แม่มึง ห้าร้อยเอามาซื้อชีวิตตัวเอง

เขาจะอดทน!

“ทำไมถึงไม่แต่ง? คุณโง่หรือเปล่า!” หลินฟางหัวมีสีหน้า ที่เกลียดเหล็กที่ไม่ได้กลายเป็นเหล็ก

หลี่ต้าเกนไม่เข้าใจ “คุณหนูเอ๊ย เธอหมายความว่า อะไร?”
“ฉันหมายความว่า นายไม่เพียงต้องเอาเงินสินสอดคืน ไปเท่านั้น ยังต้องเก็บดอกเบี้ยด้วย เพื่อเป็นการชดเชย ความเสียหาย เข้าใจหรือยัง?” หลินฟางหัวยักคิ้ว

“ได้ๆ น้องเล็ก เธอพูดอะไรฉันจะทำตามหมดเลย รีบให้ ยาถอน พิษฉันเถอะ……

หลี่ต้าเกนรีบพยักหน้า เกือบที่จะร้องไห้ออกมาแล้ว

“ไม่ว่านายจะใช้วิธีอะไร ภายในสามวันฉันต้องเห็นการ ยกเลิกงานแต่งงาน ถึงตอนนั้นฉันจะให้ยาถอนพิษนาย เอง นายสบายใจได้ ภายในสามวันนี้ พิษจะยังไม่ออก ฤทธิ์…”

“ได้ครับๆ น้องเล็กพูดอะไรก็คืออย่างนั้น!” หลี่ต้าเกน ทําได้แค่ตอบตกลง

“มันแน่นอนอยู่แล้ว”

ไม่ง่ายเลยที่จะพูดให้หลี่ต้าเกนกลับไป หลินฟางหัวพิง กำแพงและรู้สึกโล่งใจ

ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดงานแต่งของเธอน่าจะถูกยกเลิก แล้ว เรื่องต่อไปที่น่ากังวลก็คือการใช้ชีวิตในยุคแปดศูนย์ แล้วแหละ
เธอเดินทางย้อนเวลามาจากศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด และ ได้รับมรดกความรู้จากอาจารย์หมออาจารย์หมอเซียน ยังเป็นผู้พยากรณ์ของยุคนี้ เธอไม่เชื่อว่าตัวเองจะไม่ สามารถประสบความสำเร็จ เจริญรุ่งเรืองในยุคแปดศูนย์

เธอปัดๆไปที่เสื้อผ้าของตัวเองพึ่งเดินออกจากบ้าน เธอ ได้ยินเสียงบนหลังคาบ้านมีเสียงแปลกๆ

“ใครอยู่บนนั้นนะลับๆ ล่อๆ จะทำอะไรนะ?”

หลินฟางหัวพึ่งพูดจบ เงาดำนั้นก็ได้กระโดดลงมาจาก หลังคาและมาอยู่ตรงหน้าเธอ

เธอเตรียมท่าป้องกันตัวทันที

“อย่าวางยาผมๆ พวกเรากินเหล้าอยู่บนหลังคานานแล้ว แค่คุณไม่ได้สังเกตเห็นเฉยๆ!”

คนที่กระโดดลงมาเป็นคนแรกรีบพูดออกมา สำเนียง เยนจิงชัดเจนมาก

“ยาพิษอะไรละ? เจียงเห้าหราน นายอ่านนิยายมากเกิน ไปหรือเปล่า? นายไม่เห็นเปลือกลูกพลับหรือ? เธอใช้ เปลือกลูกพลับมาหลอกนาย จะมียาพิษที่ไหนละ!” ชาย อีกคนหัวเราะใหญ่
น้ำเสียงที่เหมือนคนร้ายและเฉยชา คำพูดที่พูดออกมาก ลับทำให้หลินฟางหัวตกใจ

ถูกต้องแล้ว ในวงการแพทย์แผนจีนมีประโยคหนึ่งเรียก ว่าการเป็นหมอรักษาและการเป็นหมอพิษล้านเป็นหมอ เหมือนกัน

ถึงเธอจะทำยาพิษเป็น แต่พึ่งมาอยู่ที่นี้ไม่มีเวลา และ ไม่มีส่วนผสมด้วย

เธอถึงต้องใช้ลูกพลับที่ยังไม่สุกเอาไปหลอกหลี่ต้าเกน

ที่เขารู้สึกแน่นหน้าอกและซี่โครงเจ็บ ก็เพราะว่าเธอไป กดจุดฝังเข็มของเขา

ไม่คิดเลยว่าผู้ชายคนนี้ เพียงแค่มองก็รู้ความจริงแล้ว หลินฟางหัวมองไปที่ชายคนที่พูด

ภายใต้แสงจันทร์ ใบหน้าที่โครงหน้าที่ชัดเจนยิ่งมอง ยิ่งดูหล่อ จมูกที่โด่ง ดวงตาที่ใหญ่ ริมฝีปากปากที่แดง เสื้อผ้าที่ธรรมดา แต่ก็ไม่อาจจะซ่อนร่างกายที่สูงใหญ่ ของเขาได้ เหมือนเสือชีต้าห์ที่เตรียมจะพุ่งเข้าใส่
เหยื่อ

มีพลังและความแข็งแรงที่ซ่อนอยู่

ผู้ชายคนนี้ ไม่ควรมีเรื่องด้วย

เมื่อเธอรู้แบบนี้แล้ว เธอเลยเปลี่ยนกลยุทธ์

เธอก้มหน้าไปมองที่พื้น และพูดด้วยความน่าสงสาร “พี่ คนนี้พูดถูก นั้นเป็นลูกพลับที่ยังไม่สุกจริงๆ แต่ฉันหมด หนทางจริงๆ นะ….ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ ฉันก็ถูกบังคับให้ แต่งงานกับเขา…..ได้ยินแม่ฉันบอกว่าก่อนหน้านี้นี้เขา เคยขืนใจภรรยาของเขาจนตายไปแล้วสองคน……ฉัน ขอร้องนะพวกนายอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกหลี่ต้าเกนเลย นะ”

ชายสองคนนี้ไม่รู้ว่าเป็นศัตรูหรือเป็นมิตรเธอเลยแสดง ความอ่อนแอไว้ก่อน

เส้าเฉินก้มหน้าไปมองเด็กผู้หญิงคนนี้

เด็กผู้หญิงคนนี้มัดผมหางม้า มีผมปลิวอยู่ตรงหน้าผาก เล็กน้อย ใต้แสนจันทร์ ผิวของเธอดูนุ่มนวลและส่ง ประกายออกมาอ่อนๆ ภายใต้คิ้วที่เรียวยาว มีดวงตาที่ดู เหมือนเชื่องแต่แฝงไปด้วยความแปลกประหลาด
ถึงบนหน้าผากของเธอจะมีรอยแผลที่ยังไม่หายดี แต่ก็

ไม่สามารถปกปิดความสวยของเธอได้

โดยเฉพาะตอนที่เห็นริมฝีปากที่แดงก่ำและคอที่ขาว และเรียวยาว ริมฝีปากของเส้าเฉินเริ่มแห้งแล้ว

เพียงแค่เห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนี้…..เธอก็จะควบคุม ตัวเองไม่อยู่แล้ว

นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาเป็นแบบนี้

เส้าเฉินรู้สึกตื่นเต้นและยักคิ้ว ก็ไม่แปลกนะที่หลี่ต้าเกน ถึงหลงใหลในความสวยของเธอสุดท้ายก็โดนขู่

บางครั้งมีเสน่ห์บางครั้งโหดเหี้ยม บางครั้งอ่อนโยน

ความรู้สึกไหนของเธอที่เป็นเธอจริงๆ?

“โห่โห่โห่ ความจริงไม่ใช่ยาพิษนี่เอง ทำให้ฉันตกใจหมด พี่เฉิน” พี่รู้ได้ไง?

เสียงตะโกนได้มาตัดตอนความคิดของเส้าเฉิน

“หุบปากเฉียงเห้าหราน” เส้าเฉินขมวดคิ้ว พูดออกมา ด้วยความรำคาญ
“ครับ พี่เฉิน! ”

เจียงเห้าหรานรีบเอามือปิดปาก และมองไปที่เส้าเฉิน และหลินฟางหัว

เอ๊ะ? เขารู้สึกบรรยากาศมันแปลกๆ?

เส้าเฉินหันไปและพูดด้วยสีหน้าที่อบอุ่นว่า “เธอ สบายใจได้ ผมไม่รู้จักหลี่ต้าเกน เรื่องคืนนี้ผมก็ถือว่าผม ไม่รู้ไม่เห็นก็แล้วกัน”

“งั้นก็ขอบคุณเพื่อนทั้งสองคนด้วยนะ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว ฉันต้องกลับไปแล้ว”

หลินฟางหัวตอบพวกเขาเสร็จ ก็ได้รีบกลับไป

ถึงเธอจะเดินไปไกลแล้ว แต่สายตาของเส้าเฉินยังอยู่ที่ เธอตลอดเวลา

“พี่เฉิน ผู้หญิงคนนี้ดูสวยจริงๆ แต่ก็น่ากลัวไปหน่อย! เจียงเห้าหรานพูดและถอนหายใจ

สาวทุกบ้าน ทำไมทำตัวน่ากลัวแบบนี้

เขายังชอบผู้หญิงที่อ่อนโยนมากกว่า
“นายจะไปรู้อะไร!

เส้าเฉินตีไปที่ศีรษะของเขา “อะไรคือความน่ากลัว ถ้า ไม่เข้าใจก็อย่ามาพูด นี่เขาเรียกว่าน่าสนใจ!

“อ่อ”

เจียงเห้าหรานลูบหัวตัวเองด้วยความน้อยใจ

ผ่านไปสักพักถึงเอ่ยปากถามว่า “พี่เฉิน พี่ชอบผู้หญิงคน นี้แล้วหรือ!”

เส้าเฉินไปเด็ดหญ้าหางหมาเอามาอมไว้ในปาก และ ถามไปด้วยเสียวที่ดูเหมือนเป็นคนร้ายว่า “มีอะไร? นายมี ปัญหาหรือ?”

“ไม่มีๆ!” เจียงเห้าหรานรีบพยักหน้า

เส้าเฉินยังจ้องมองเงาร่างของหลินฟางหัวเหมือนเดิม จนถึงมองไม่เห็นเงาร่างเธอ ถึงได้ตะโกนออกมาว่า “ฟาง หัว พวกเราต้องเจอกันอีกแน่นอน

หลินฟางหัวที่เดินอยู่บนถนนที่มืดเธอเกือบที่จะล้มหัว
เสียงของผู้ชายคนนั้นใหญ่มาก จนทำให้เธอได้ยินชัดเจ นมากๆ

คนในยุคแปดศูนย์เป็นคนที่ไม่เปิดเผยมาก หรือ

ว่า……เขาจะชอบเธอหรือ?

เธอรู้ว่าหลินฟางหัวสวย แต่เธอไม่คิดเลยว่าคนที่พึ่งเจอ กันครั้งแรกจะแสดงความรู้สึกดีกับหลินฟางหัว

ถ้าทุกคนที่แสดงความรู้สึกดีกับเธอ และเธอต้องตอบรับ ทุกคน งั้นเธอไม่เหนื่อยตายเลยหรือ?

ที่สำคัญ คนสองคนนั้นสำเนียงไม่เหมือนคนมณฑลยู่ จะเจอกันอีกได้ไง?

สรุปก็คือหมอหลวงหลินไม่ได้เก็บคำพูดของเส้าเฉินไว้ ในใจ กลับไปก็ลืมเรื่องนี้ไปอย่างสิ้นเชิง

วันที่สองเธอยังไม่ตื่น ก็ได้ยินเสียงทะเลาะกันลอยมา จากที่ลานบ้าน “หลินฟางหัวอยู่ไหน รีบให้นางออกมา เธอ อยากตายแล้วสินะ กล้าที่จะแบ่งสมบัติกับพวกเรา! หลังแบ่งสมบัติพวกเธอครอบครัวสามคนเตรียมตัวอด ตายได้เลย! “