3

Chapter 3

“หนูนาไม่เอาครับ กวนคุณครูแบบนั้นได้ยังไง”

“ไม่กวนหรอกค่ะ จริงๆ หนูนาแกเป็นเด็กขี้อ้อน คุยจ้อเชียวค่ะ ช่างพูดช่างคุย อยู่ด้วยแล้วหายเหงาไปเลยค่ะ

“ขอบคุณมากครับคุณครูที่เอ็นดูแก และต้องขอโทษด้วยถ้า แกจะทำให้คุณครูต้องลำบากอะไร หนูนาแกขาดแม่ตั้งแต่เด็กน่ะ ครับ” นนท์ยังพูดอย่างเกรงใจ

“น่าสงสารแกนะคะ คงอยากมีแม่เหมือนคนอื่นๆ เขา” ภคินี พูดด้วยความเอ็นดูระคนสงสาร

“ครับ รบเร้าผมใหญ่เลย แต่ผมก็ไม่รู้จะไปหาที่ไหน” นนท์พูด

ติดตลก เพื่อสร้างความเป็นกันเองกับคุณครูสาว

“คุณแม่ของแกเสียนานแล้วเหรอคะ” ภคินีเอ่ยถาม ขณะที่ ปล่อยให้เด็กน้อยวิ่งไปหาเพื่อนรักอีกด้านหนึ่ง

“ตั้งแต่แกคลอดน่ะครับ ผมเลี้ยงแกมาตลอด อีกอย่างนึง ถ้า จะหาคนมาเป็นแม่ของแก ผมก็อยากจะให้ผู้หญิงคนนั้นรักแก จากใจจริงด้วยครับ” เขาเป็นผู้ชายมีความต้องการก็จริง แต่เขา ไม่ใช่พ่อหม้ายตัวเปล่าๆ ดังนั้นเรื่องความต้องการตามประสา ผู้ชายเขาหาเอานอกบ้านได้ แต่กับบุตรสาวคนเดียว เขาต้องรัก และดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
“หายากนะคะคุณพ่อที่น่ารักแบบคุณนนท์ แต่จริงๆ แล้วนี้ว่ามี ผู้หญิงมากมายให้คุณนนท์เลือกนะคะ แต่คุณนนท์คงไม่สนพวก เธอเสียมากกว่า”

ภคินีพูดแล้วอมยิ้ม คนหน้าตาดี ฐานะดี แถมยังดูหนุ่มแน่น อย่างนนท์ ไม่น่าจะร้างหญิงสาวมาเคียงข้าง เขาคงต้องมีบ้าง แต่อาจจะชั่วครั้งชั่วคราวเพราะไม่อยากให้บุตรสาวมีปัญหาเรื่อง แม่เลี้ยงลูกเลี้ยง เธอคิดว่าเธอเดาถูกเพราะเขาดูดีมาก ทั้งสุภาพ และอ่อนโยน ยิ่งเป็นพ่อหม้ายแถมร่ำรวย ไร้ภรรยา ใครๆ ก็ อยากมาอยู่ในตำแหน่งนั้นแทนที่คนเก่าที่ตายจากไปแล้ว

“ไม่มีหรอกครับ ใครจะสนใจพ่อหม้ายลูกติดอย่างผมกัน

“แหม…ถ่อมตนจังนะคะ ถึงจะเป็นพ่อหม้ายแต่คุณนนท์เป็น คนดี รักครอบครัว ขยันขันแข็งออกแบบนี้ มีคนอยากจะสมัคร เป็นแม่ของหนูนาเยอะแน่ๆ เลยค่ะ” คุณครูสาวเอ่ยเสียงสุภาพ ด้วยรอยยิ้ม เมื่อเขาเป็นกันเองไม่ถือตัว

“ไม่มีจริงๆ ครับ วันๆ ผมทำแต่งาน แล้วก็ดูแลลูก ไม่ได้สนใจ ผู้หญิงที่ไหนเลย” นนท์ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยไปมา บอกด้วยน้ำ เสียงอายๆ ซึ่งจริงๆ เขาก็เป็นแบบนั้นบางส่วน แต่บางส่วนก็มี ปลดปล่อยกันบ้างตามประสาผู้ชาย แค่ไม่บ่อยจนกลายเป็น หมกมุ่นเท่านั้น

“สงสัยคุณนนท์จะรักเดียวใจเดียวกับแม่ของหนูนามากๆ นะคะ เลยไม่สนใจคนอื่นจริงๆ แบบนี้”

“ครับ แต่เมื่อก่อนผมก็ไม่ได้จีบแม่ของยายหนูหรอกครับผู้ใหญ่จัดให้” เขาบอกตามจริง เพราะติดจะเป็นคนขี้อาย เรียบร้อยเด็กเรียน ขยันขันแข็งในการทำงาน เลยไม่ค่อยได้สน ใจสาวๆ คนไหน อาจมีบ้างตามประสาคนโสด แต่เมื่อเขา แต่งงานก็ไม่เคยนอกลู่นอกทางเลยสักครั้ง

“เดี๋ยวนี้ยังมีคลุมถุงชนกันอีกเหรอคะ”

“ก็มีครับ พ่อกับแม่ของผมกับพ่อกับแม่ของแม่ยายหนูให้ลอง ศึกษากันก่อน ผมเป็นพวกขี้อายไม่กล้าจีบใคร พ่อแม่เป็นห่วง กลัวขึ้นคาน ก็เลยหาคู่ให้ แต่แม่ของยายหนูน่ารัก ผมเลยตกลง ปลงใจกับผู้ใหญ่ อีกอย่างเธอเองก็ไม่ได้รังเกียจผม”

“แบบนี้คงกินแห้วสิคะ ถ้าจะจีบใครมาเป็นแม่ของหนูนาอีก คน”

“ผมก็ว่าอย่างนั้นล่ะครับ” นนท์พูดแล้วหัวเราะ ภคินีจึงหัวเราะ

ตาม

“จริงๆ นีล้อเล่นนะคะ” เธอรู้ว่าเขาถ่อมตน มีผู้หญิงทอด สะพานให้ เขาคงไม่สนต่างหาก

“ล้อเล่นเรื่องอะไรครับ” นนท์ถามอย่างงุนงง

“เรื่องกินแห้วน่ะสิคะ บางทีเนื้อคู่อีกคนของคุณนนท์อาจจะ กำลังรออยู่ก็ได้นะคะ” เธอพูดยิ้มๆ ให้กำลังใจเขา

“เนื้อคู่ผมอาจจะไม่มีแล้วก็ได้ครับ” เขาตอบกลับเสียงนุ่ม ค่อยๆ ทอดสายตามองคุณครูสาวที่บุตรสาวคลั่งไคล้หนักหนา เพื่อเก็บรายละเอียดอย่างเงียบเชียบ เธอดูดี วางตัวดี ยิ้มง่ายและดูใจดี

“เคยมีคนบอกว่าเนื้อคู่มีหลายคนค่ะ เพราะเกิดหลายชาติ” เธอพูดติดตลก เพราะตัวเองก็เป็นหม้ายสามีตาย ผู้ใหญ่ก็อยาก ให้ลองศึกษาดูใจคนใหม่ เพื่อจะได้ดูแลกันยามแก่เฒ่า เธอเอง ยังไม่คิดจะมีใครใหม่ เพราะยังรักฝังใจกับบิดาของบุตรชาย และยังหาคนที่ดีพอที่จะรับเธอและลูกไม่ได้

“คุณครูนีเชื่อเรื่องนี้ด้วยเหรอครับ” นนท์ถามอย่างแปลกใจ

“ก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งค่ะ” เธอพูดเสียงนุ่ม ทำท่าคิดตาม

“แล้วคุณครูล่ะครับ ไม่คิดจะหาใครมาดูแลบ้างเหรอครับ” ภคินีหัวเราะเสียงสดใสเป็นประกายตามประสาคนอารมณ์ดี ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลตามนิสัยของเธอ

“คงไม่มีใครสนใจแม่หม้ายลูกติดอย่างนี้หรอกค่ะ อีกอย่างนึง

นีกับลูกก็โอเคดีค่ะ”

“ลูกของคุณครูอายุเท่าไหร่แล้วครับ โทษนะครับผมถามได้ ไหม”

“โตแล้วค่ะ สิบแปดแล้ว ปีนี้แกเข้าเรียนมหาลัยปีหนึ่งค่ะ สอบ ได้คณะแพทยศาสตร์ค่ะ”

“เก่งจังเลยครับ ผมน่ะมีลูกตอนอายุเยอะแล้ว มัวแต่ทำงานไม่ กล้าจีบสาว กว่ายายหนูจะโตผมคงแก่เป็นคุณตาแล้วครับ”

“คุณนนท์ไม่เห็นแก่เสียหน่อยนี่คะ พูดเสียตัวเองแก่มากขนาด นั้น”
ปี ผมสี่สิบแล้วนะครับ ตอนแต่งงานก็สามสิบสามสามสิบสี่ แล้ว ตอนแม่ยายหนูท้องยายหนูผมก็สามสิบสี่ ยายหนูคลอดผม กสามสิบห้าพอดี”

“แบบนี้ไม่เรียกแกหรอกค่ะ”

ให้กำลังใจผมจังเลยนะครับ”

“นีน่ะมีลูกเร็วมากค่ะ ยี่สิบได้มั้งคะ คบกับพ่อของตาคม พอ เรียนจบก็แต่งงานกัน แต่มีลูกก่อนแต่งค่ะ” เธอบอกตามตรง แปลกใจตัวเองเหมือนกันที่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้คนตรงหน้าฟัง

“ดีสิครับมีลูกทันใช้” เขาพูดตามที่คนเฒ่าคนแก่เค้าพูดกัน ภคินีอมยิ้มไม่ได้ว่าอะไร ก่อนจะเปลี่ยนไปคุยเรื่องลูกศิษย์ตัว น้อยแสนน่ารักแทน

“หนูนาตื่นเช้าจังเลยนะคะ มาโรงเรียนก่อนเด็กคนอื่นๆ เลย ค่ะ” ภคินีพูดเสียงอ่อนโยน เพราะเธอเองก็มาทำงานเช้าเหมือน กัน นรีรัตน์จะมาโรงเรียนก่อนเด็กคนอื่น โดยเฉพาะช่วงเวลานั้น ยังไม่มีใครมานอกจากครูเวรที่ยืนรอรับอยู่หน้าโรงเรียนเท่านั้น หรือไม่ก็จะมีเพื่อนสนิทของเด็กหญิงตัวน้อยที่อยู่ใกล้โรงเรียนมา พร้อมๆ กัน หรือไล่เลี่ยกัน

“แกอยากมาเล่นกับเพื่อนรักของแกนะครับ” เขาหมายถึง ร อร เพื่อนรักของบุตรสาวที่เข้าขากันดี ชนก็ชนเหมือนกัน คุยจ้อ เหมือนกัน แถมยังชอบอะไรเหมือนๆ กัน

“รวอรน่ะเหรอคะ ขานั้นก็มาเช้าค่ะ พ่อแม่เค้างานยุ่งเลยเอา ลูกมาทิ้งไว้ตั้งแต่เช้า” พูดด้วยความเอ็นดู
“แกพูดถึงแต่คุณครูนีบ่อยมากนะครับ ผมแทบอยากจะพูดว่า คลั่งน่ะครับ เหมือนคลั่งดาราที่ชอบสักคน พอตื่นขึ้นมาอาบน้ำ แต่งตัวกินข้าว อยากจะมาโรงเรียนมาเจอคุณครูนิ เวลาแกนิก อะไรขึ้นมาได้ ก็บอกว่าครูสอนอย่างโน้นอย่างนี้ครับ” นนท์พูด ตามจริง เขาเห็นบุตรสาวเอาแต่พูดถึงครูประจำชั้น เรียกว่า หายใจเข้าหายใจออกเป็นคุณครูก็ว่าได้

“จริงเหรอคะนี่” ภคินียิ้มกว้าง แม้จะคลั่งไคล้กับการที่ลูกศิษย์ ตัวน้อยชอบเธอพอสมควร แต่เขาถึงกับใช้คำว่าคลั่งก็ทำให้เธอ รู้สึกเขินอย่างบอกไม่ถูก

“จริงสิครับ แกรักคุณครูมาก คุณครูคนอื่นๆ แกไม่เคยเห็นพูด ถึงเลย จนตอนนั้นผมอยากมาทำความรู้จักเลยครับ”

นนท์พูดตามจริง และมีจุดประสงค์อื่นในใจด้วยตามค่ยุยง ของบุตรสาว เลยอยากจะมาเห็นหน้าคุณครูสาวแสนสวยสักครั้ง เขาเองก็แทบไม่เชื่อว่าภคินีจะอายุ สามสิบแปดย่างสามสิบเก้า เข้าไปแล้ว เธอยังดูเด็กกว่าอายุจริงหลายปี น่าจะเหมือนคนอายุ สามสิบต้นๆ เพราะยังสาวยังสวย แถมยังดูอ่อนโยนอย่างไม่น่า เชื่อ

“ก็รู้จักแล้วนี่คะ” เธอพูดยิ้มๆ นนท์ลูบท้ายทอยไปมา เขาคง รุกเพียงแค่นี้ เพราะจีบผู้หญิงไม่ค่อยเป็น กลับบ้านบุตรสาว รบเร้าแต่จะให้เขาจีบคุณครูประจำชั้นคนนี้ไปเป็นแม่ให้ได้