4

Chapter 4

ไอ้เขามันไม่กล้า จะให้ทำยังไงดี คุณครูสาวดูน่ารัก อ่อนโยน ตรงตามสเปกเขาเสียด้วย แบบนี้ยิ่งดูหนักใจเข้าไปใหญ่ เพราะ ตอนนั้นบิดามารดาจัดการหาคู่ให้ แต่คราวนี้เขาต้องจีบจริงนะ แล้วตัวเองก็เป็นพ่อหม้ายลูกติด ไม่แน่ใจว่าคนตรงหน้าจะอยาก มาเลี้ยงดูลูกเขาหรือไม่ แค่เอ็นดูตามประสาครูบาอาจารย์ที่รัก เด็กเท่านั้น

“คุณพ่อขา… ขนมอยู่ไหนคะ เอามาให้คุณครูสิคะ”

“อ้อ… พ่อลืมครับหนูนา คุณครูรอแป๊บนึงนะครับ พอดีผมซื้อ ขนมมาฝากนะครับ” ภคินียังไม่ทันจะได้พูดอะไร อีกฝ่ายเดินไป ยังรถยนต์ส่วนตัวที่จอดอยู่หน้าโรงเรียนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก่อนจะหอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรังมาจนเต็มมือทั้งสองข้าง

“ขนมและของฝากครับคุณครูนี้ พอดีผมไปต่างจังหวัดมา เลย ชื้อมาฝาก”

“คุณนนท์ไม่น่าลำบากเลยนะคะ เกรงใจแย่เลย” ภคินีเกรงใจ เพราะของที่เขาซื้อมาเกินจำเป็นจริงๆ และมันมากมายจนชวน อึดอัดที่จะรับ อีกทั้งเขากับเธอก็เพิ่งจะคุยกันอย่างจริงจังเมื่อครู่นี้ เอง ไม่ได้รู้จักกันหรือรู้จักมักจี่กันก่อนหน้าเลยด้วยซ้ำ แต่เขาทำ เหมือนรู้จักคุ้นเคยกับเธอมานาน ถึงได้ซื้อข้าวของมาให้เยอะ แยะแบบนี้
“ไม่ลำบากหรอกครับ ถ้าผมไม่เอามาฝากน่ะสิ ยายหนู เอาตายแน่เลยครับ” นนท์พูดยิ้มๆ

“หนูนาคะ วันหลังไม่รบกวนคุณพ่อนะคะ” ภคินีพูดกับลูกศิษย์ ตัวน้อยที่จับมือเธอเอาไว้แน่นมองอย่างรักใคร่ ของฝากส่วน ใหญ่เป็นขนมและของจากทะเลที่แปรรูปเรียบร้อยแล้ว ถ้าเราไม่ ผิดเขาคงไปปักษ์ใต้มาหรือไม่ก็คงภาคตะวันออก

“ไม่รบกวนเลยค่ะ คุณพ่อมีเงินเยอะค่ะ และหนูก็อยากให้ คุณครูได้กินขนมอร่อยๆ ของหนูด้วย” เด็กน้อยพูดอย่างไร้เดียง สา ท่ามือกางออกข้างตัวบ่งบอกให้รู้ว่าบิดามีเงินเยอะ

“งั้นถ้าเยอะแบบนี้ ขอเอาไปแจกให้ครูท่านอื่นๆ กับเด็ก นักเรียนได้ไหมคะ เยอะมากเลยค่ะ นี่กินคนเดียวเดือนนึงก็ไม่ หมด” เพราะใช้ชีวิตอยู่คนเดียว เธอจึงกินง่ายอยู่ง่าย จึงไม่ต้อง ทุนของกินอะไรเอาไว้มากมาย

“ได้เลยครับครูนี นอกจากสวยแล้วก็ยังมีน้ำใจอีกนะครับ

“ค่ะ” ภคินีเขินอายเป็นครั้งแรกเมื่อได้รับคำชมและสายตามี ไมตรีของอีกฝ่าย

นรีรัตน์ยกนิ้วโป้งให้บิดา ก่อนจะหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ มันต้องอย่างนี้ คุณพ่อของหนูนา อย่ามัวทำเป็นอาย เดี๋ยวจีบไม่ ติดเพราะคุณครูนี้มีหนุ่มๆ มาขายขนมจีบเยอะแยะมากมาย จน หนูนาต้องคอยสกัดเอาไว้ไม่หวาดไม่ไหว คุณพ่อก็อย่าช้านะคะ เด็กน้อยแอบกระซิบกระซาบ ให้คุณพ่อหูผึ่ง จะได้เป็นการเร่ง ปฏิกิริยาเคมีให้ฟรุ้งฟริ้งกันเร็วๆ
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ คือต้องไปทำงานแล้วนะครับ เดี๋ยว ตอนเย็นพ่อมารับนะครับหนูนา” นนท์บอกบุตรสาวก่อนจะก้มลง หอมแก้มซ้ายขวา เขารีบเปลี่ยนเรื่องกลบเกลื่อนเพื่อเอ่ยลา เนื่องจากมองหน้าคุณครูสาวแล้วใจสั่นแปลกๆ ถ้ารู้ว่าน่ารัก ขนาดนี้ เขามาตั้งแต่ที่บุตรสาวยุแล้ว เขาคงต้องถือคติตามที่ ยายตัวเล็กบอกแล้วสินะ ว่าด้านได้อายอด

“บ๊ายบายค่ะคุณพ่อ ขับรถดีๆ นะคะ” นรีรัตน์โบกมือให้บิดา อีกมือก็จับมือของคุณครูประจำชั้นเอาไว้อย่างเหนียวแน่น ทำ เนียนเหมือนอีกฝ่ายเป็นคุณแม่ยังสาวมาคอยยืนส่งคุณพ่อของ ลูกขับรถไปทํางาน

“หนูนาคะ ทีหลังไม่รบกวนคุณพ่อนะคะ คุณครูเกรงใจ” เมื่อ เห็นบิดาของหนูน้อยขับรถไปไกลแล้ว คุณครูสาวจึงนั่งลงให้ ใบหน้าเสมอกับเด็กน้อย ก่อนจะบอกอย่างเกรงใจจริงๆ

“ไม่ต้องเกรงใจค่ะ หนูนารักคุณครูนะคะ เลยอยากให้คุณครู กินขนมของหนูนา” นรีรัตน์ออดอ้อนกอดคอว่าที่คุณแม่ใน อนาคตที่ไม่มีวันรอดมือเธอไปได้เอาไว้อย่างเหนียวแน่น ก่อนจะ ซบหน้าอ้อนๆ จนคุณครูสาวใจลูบศีรษะอย่างเอ็นดู

“ได้จ้ะ ครูจะกินขนมของหนูนา เดี๋ยววันนี้เอาไปแจกคนอื่นๆ ด้วยนะคะ”

“ดีค่ะ คุณพ่อบอกว่าการแบ่งปันเป็นสิ่งที่ดีค่ะ” เด็กน้อยแสน ฉลาดตอบจนคุณครูสาวถึงกับยิ้มกว้าง

“ใช่แล้วค่ะ” คุณครูสาวสวยลูบศีรษะเล็กๆ ของลูกศิษย์ตัวน้อยด้วยความรักและเอ็นดู

“คุณครูขา…” เด็กน้อยยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้นไม่ยอมไปไหน ส่วนเพื่อนรักอย่างรวอรกำลังหันไปสนใจกับการเล่นชิงช้าตัว โปรด

“ว่ายังไงคะหนูนา” ภคินีก้มมองลูกศิษย์ตัวน้อยที่กำลังเงย หน้ามองเธอเหมือนมีเรื่องอะไรอยากจะถาม

“คุณครูมีแฟนหรือยังคะ” กามเทพตัวน้อยถามออกไปแล้วรอ ลุ้นฟังคำตอบ ถ้าคำตอบเป็นที่น่าพอใจ เย็นนี้บิดามารับเธอจะ ได้รับรายงาน แต่จะแอบสืบๆ มาบ้างตามประสาเด็กอยากรู้ อยากเห็น แต่บิดาเคยบอกว่าจะเชื่อหรือจะฟังอะไรใคร ต้องถาม เจ้าตัวเองดีกว่า จะได้ข้อมูลแม่นยำกว่า

“ทำไมถามอย่างนี้คะ” ภคินีเลิกคิ้วขึ้นมอง แววตายังเอื้อเอ็นดู ไม่คลาย

“หนูนาถามเป็นข้อมูลค่ะ” เธอตอบอย่างที่บิดาสอนมาเป็น อย่างดี

“ใครให้ถามคะ” ภคินีนั่งยองๆ ลงอีกครั้ง มองหน้าจิ้มลิ้ม อย่างเอ็นดูปนมันเขี้ยว

“หนูนาอยากรู้น่ะค่ะ” ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อย่างแนบเนียนตาม ประสาเด็กฉลาดและเจ้าเล่ห์ ภคินีแอบค้อนลูกศิษย์ตัวน้อยไม่ได้ ดูคุณพ่อก็ไม่เห็นเจ้าเล่ห์ แล้วไปได้ความเจ้าเล่ห์มาจากไหน อย่า บอกว่ามาจากคุณแม่ล่ะ เธอคิดเองเองคนเดียว
“แล้วอยากรู้ไปทําไมคะ” ยังไม่ยอมตอบ อยากแกล้งเด็ก อยากรู้อยากเห็นนักว่าจะถามต่อว่าไง

“หนูนาจะได้เอาไว้พิจารณาค่ะ” คราวนี้ตอบตามใจคิด

“เอ… ชักจะยังไงๆ แล้วนะคะนี่ พิจารณาอะไรเอ่ย ไหนบอก คุณครูมาสิ” คาดคั้นเอาความจริง เพราะสีหน้าเจ้าเล่ห์แบบเด็กๆ ทำให้เธออยากรู้มากขึ้นไปอีก

“ถ้าบอกแล้วคุณครูสัญญานะคะว่าจะไม่โกรธ” เด็กน้อยรีบขอ คำมั่นสัญญาเพราะกลัวอีกฝ่ายหนึ่งจะโกรธ

“ไม่โกรธค่ะ ไหนบอกมาสิคะ” คุณครูสาวแสนใจดีบอกด้วย น้ำเสียงปรานี เธอมีอาชีพและจิตวิญญาณเป็นครู ไม่เคยแสดง ความโกรธต่อหน้านักเรียนเลยสักครั้ง และรู้จักสงบจิตสงบใจ เนื่องจากนั่งสมาธิบ่อยๆ

“คือคุณพ่อของหนูนาน่ะค่ะเป็นคนขี้อาย จีบผู้หญิงไม่เป็น จีบ ไม่เก่งเลยค่ะคุณครู” เด็กน้อยเริ่มเข้าเรื่อง จะรอให้บิดาจัดการ เองคงไม่คืบหน้า

“แล้วยังไงคะ” ใจของคุณครูสาวเต้นถี่แปลกๆ

“หนูนาก็เลยมาถามให้แน่ใจ จะได้บอกให้คุณพ่อทำใจ ถ้า คุณครูมีแฟนแล้ว” บอกไปตามตรง ไม่เห็นต้องอ้อมค้อม เด็ก น้อยมองคุณครูสาวตาปริบๆ

“คุณครูยังไม่มีแฟนค่ะ” ตอบไปแล้วหน้าแดง นึกถึงหน้าบิดา ของนรีรัตน์แล้วเผลอยิ้ม ผู้ชายคนนั้นดูอบอุ่นอ่อนโยนและที่สําคัญรักครอบครัว

“เย้ๆๆ” เด็กน้อยไชโยเสียเสียงดังเชียว

“ดีใจจนออกนอกหน้าเลยนะคะ แล้วไม่มีแฟนก็ไม่ได้ หมายความว่าจะอยากมีนี่คะ” ภคนี้ดักคอลูกศิษย์ตัวน้อยแล้ว อมยิ้ม

“ถ้ายังไม่มีแฟนก็แสดงว่าคุณพ่อหนูนายังมีสิทธิ์สิคะ” เด็ก น้อยตบมือชอบใจ อมยิ้มแก้มตุ่ย

“รู้ได้ยังไงว่าคุณพ่อของหนูนาชอบครู หนูนาคิดไปเองหรือ เปล่า” คุณครูสาวเอียงคอมองเด็กน้อยอย่างสงสัย

“คุณพ่อบอกหนูนาเอง แต่ไม่กล้าจีบคุณครู กลัวคุณครูจะว่า ให้ว่าเป็นเฒ่าหัวงู” จริงๆ มีความจริงแค่บางส่วน บิดาบอกว่า ไปจีบคุณครูกลัวจะโดนว่าเป็นเฒ่าหัวงูน่ะจริง แต่ไม่กล้าจีบ คุณครูบิดายังไม่ได้พูดออกมาตรงๆ แค่แบ่งรับแบ่งสู้

“ราวนี้คนที่หัวเราะคือภคินี เธอหัวเราะจนท้องแข็ง เพิ่งหลุด มาดคุณครูแสนเรียบร้อยก็คราวนี้เอง

“คุณครูหัวเราะอะไรเหรอคะ” เด็กกะพริบตาปริบๆ ถามอย่างงุนงง