บทที่ 4 ระบบคุณพ่อมือใหม่

“ก็มีประกันทุกประเภทเลย แค่ค่าประกันของลูกๆ แต่ละคนไม่ ต่ำกว่าหนึ่งล้าน! ” เปียซึ่งเหยาพูดออกมาโดยไม่มีท่าทีลังเล เลย

หลินหมิงฟังแล้ว อดไม่ไหวที่จะกลืนน้ำลาย และยกนิ้วโป้งให้

เป้ยขิงเหยา

ค่าประกันหนึ่งล้านกว่าต่อเด็กหนึ่งคน งั้นเด็กเจ็ดคนก็เท่ากับ เจ็ดแปดล้าน เธอยอมเสียสละให้กับลูกๆเยอะมากจริงๆ

แน่นอน มองจากอีกมุมนึง ก็เห็นจิตใจอันดีงามของเปียซึ่ง เหยา ไม่เหมือนหน้าตาที่เย็นชาของเธอ

“ไปกันเถอะ”

เปียซึ่งเหยามองเวลา และพูดว่า”ยังเหลืออีกสองชั่วโมง เด็กๆ

จะต้องกินนมแล้ว”

หลินหมิงที่ได้ยิน ก็ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้เมื่อได้ยินเรื่องนี้ สุดท้ายนั่งรถไป

เพียงแต่ว่า ระหว่างทางนั้น ในใจหลินหมิงร้อนรนเหมือนไฟ เรื่องของตัวเองยังจัดการไม่เสร็จเลย อีกอย่างยังมีหนี้สินก้อน ใหญ่ที่พ่อทิ้งไว้อีก ตอนนี้ยังมีลูกเป็นครึ่งโหลอีก

นี่คือจะฆ่าเขาให้ตายทั้งเป็นเลยหรือไง
“ช่างมัน ไม่ว่ายังไงก็ต้องรับมือให้ได้ รถไปถึงภูเขาแล้วย่อม มีเส้นทางเสมอ!

หลินหมิงเก็บความคิดนั่นอย่างรวดเร็ว เขาไม่ใช่คนที่จะคิด

เล็กคิดน้อย พอมีปัญหา ยังไงก็ต้องมีทางแก้แน่นอน อีกอย่างก็

ต้องแก้ปัญหาทันทีที่พบ นั่งรอไปปัญหาก็ไม่แก้เองหรอก รถได้มาจอดที่หน้าปากซอยอย่างรวดเร็ว หลินหมิงเดินตาม

หลังเปียซิงเหยา เดินขึ้นหอจนถึงชั้นบนของข้างในห้อง

“อุแงงง……..

สองคนฟังถึงห้อง ข้างในก็ได้มีเสียงเด็กร้องไห้ดัง

“ติ๊ด!

“เจ้าภาพเชื่อมระบบสําเร็จ

“ระบบคุณพ่อมือใหม่กำลังจะเปิดใช้งาน

“ระบบเปิดใช้งานสำเร็จ ขอให้เจ้าภาพตั้งใจเลี้ยงเด็ก ระบบ จะติดตามการเลี้ยงเด็กของเจ้าภาพและให้รางวัล!

หลังจากที่หลินหมิงได้ฟังเสียงเด็กร้องไห้แล้ว ในสมองจู่ๆมี

เสียงของหุ่นยนต์ดังขึ้นมา

“ระบบ? ให้ตายสิ!

จริงหรอเนี้ย? ”

หลินหมิงช็อก เรื่องในนิยายเขาไม่เคยคิดที่จะเชื่อ เพราะงาน อดิเรกของเขาก็คือการเขียนนิยาย

“ระบบเตือนขอให้เจ้าภาพตั้งใจเลี้ยงเด็ก ให้ประสบความสําเร็จ ไม่ต้องสงสัยระบบมีอยู่จริงไหม ถ้าหากเจ้าภาพเลี้ยงล้ม เหลว ระบบจะลงโทษเจ้าภาพตามลำดับ

“มันคือเรื่องจริง! ระบบเลี้ยงเด็กสำเร็จแล้วมีรางวัลอะไร? แล้วถ้าล้มเหลวจะมีบทลงโทษอะไร? ” หลินหมิงถามอยู่ใน สมอง

เพียงแต่ว่า ครั้งนี้ในสมองเสียงในระบบไม่ได้ตอบกลับอีก

“หลินหมิง นายยืนเหม่ออะไร? เข้ามาเร็วคนรองร้องอีกแล้ว”

ในตอนนี้เอง เสียงของเปียซิงเหยาดังมา เห็นหลินหมิงยืน เหม่ออยู่ คิ้วก็ขมวดขึ้น

เสียงเด็กร้องไห้ทำเอาเขาตกใจ!

งั้นก็หมายความว่า หลินหมิงไม่อยากรับผิดชอบเรื่องนี้

“อา……ครับ! ”

หลินหมิงออกจากความคิดตัวเอง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ในสมองของ เป้ยซิงเหยาคิดอะไรอยู่ เขาก้าวขาและเดินเข้าไปในห้อง เพียงแต่ว่า พึ่งเดินถึงหน้าห้องนอน หลินหมิงก็ยืนช็อก

ข้างในห้องนอนที่มีเตียงใหญ่นุ่ม มีเด็กหกคนนอนอยู่เงียบๆ แต่ในอ้อมกอดของเปียซึ่งเหยา ยังอุ้มไว้อีกหนึ่งคน

หลินหมิงกลืนน้ำลาย แล้วเดินเข้าไป

บนเตียง เด็กหกคนนี้น่าจะอายุเพียงสองเดือน ร่างเล็กๆ มี บางคนนอนอ้าขา บางคนนอนกอดเข่า
ผิวเด็กๆทุกคนขาวละเอียดอ่อน ใบหน้าน่ารัก และปากเล็กๆ

จิ้มลิ้ม

เห็นภาพนี้แล้ว ใจหลินหมิงก็แทบจะละลายในพริบตา

น่ารักเท่าโลกเลย!