บทที่ 18 ใครกล้าลงมือกับเขา

วันรุ่งขึ้น เนี่ยเฟิงตื่นตั้งแต่เช้า เขามองดูนาฬิกาข้อมือ พยักหน้า วันนี้เป็นวันคิดบัญชี เขาจะรอดูว่าอาคารฟางเจิ้งนั้นราบเรียบไป หรือยัง

“นายจะไปไหน?”

ขณะที่เนี่ยเฟิงกำลังจะแอบออกไปข้างนอกเงียบๆ ทันใดนั้น ซิวมู่เฉิงก็พูดขึ้น

เนี่ยเฟิงถึงกลับตัวสั่น จากนั้นก็พูดอย่างแห้งๆว่า “พี่ใหญ่ ทำไมพี่ไม่ไปที่บริษัท?”

“งานที่บริษัทจัดการไปได้พอสมควรแล้ว นายตั้งใจที่จะไป

อาคารฟางเจิ้ง?”

เนี่ยเฟิงอึ้งไป “พี่ใหญ่ พี่รู้ได้อย่างไร?”

“ลุงสี่มาหาที่นี่ นายตั้งใจจะไปจัดการฟางชื่อเหาคนเดียว?”

เนี่ยเฟิงคิดไม่ถึงว่าเมื่อวานตอนที่เขากับคางเพิ่งไปแข่ง เนี่ย เหล่าสี่จะมา เนื่องจากเรื่องที่ฟางซื่อเหาระดมคนมากมายมาล้อม คฤหาสน์ เปิดโปงตำแหน่งของคฤหาสน์ เนี่ยเหล่ากังวลมาก ก็ ไม่มีเวลารักษา ถึงได้มาหา

“พี่ใหญ่ พี่ก็รู้ว่าสำหรับผมแล้วบ้านเดิมมีความหมายมาก ผม จำเป็นต้องไป พี่ไม่ต้องขวางผม”
เนี่ยเฟิงหน้าเข้มทันที พูดอย่างจริงจังมาก

“อืม ไม่ได้ตั้งใจจะขวางนาย ไปเถอะขึ้นรถ

“อ๋?”

เนี่ยเฟิงอึ้งไป “พี่ใหญ่ พี่ พี่จะไปส่งผม?”

“พ่อแม่นายก็คือพ่อแม่พี่ พวกเราจะทำเป็นไม่สนใจได้ อย่างไร? พี่บอกพี่สาวทั้งหลายของนายแล้ว ไป ก็ถึงเวลาที่จะให้ พวกเขาได้รับรู้ถึงความสามารถของพวกเราตระกูลเนี่ยแล้ว”

ในตอนนั้นดวงตาของเนี่ยเฟิงรู้สึกร้อน “เยี่ยม!”

พวกเขาขับรถไปถึงอาหารฟางเจิ้งอย่างรวดเร็ว ฟางซื่อเหารู้ ว่าเนี่ยเพิ่งจะมา ดังนั้นจึงจัดวางคนเสร็จตั้งแต่เช้า

เขาเรียกรวมคนมีฝีมือของกลุ่มมืดมานับพันคน ดักซุ่มอยู่

ภายในอาคารฟางเจิ้ง ก็เพื่อที่จะให้เนี่ยเฟิงตายอย่างไร้ที่ฝังศพ

ในเวลานั้นเอง กก็มีรถมาเซราติสีขาวขับเข้ามาจอดที่สนาม หญิงงามที่สวมใส่เสื้อเสื้อผ้าสีขาว สวนแว่นตาดำาเดินลงมา ดู เหมือนว่ารูปร่างของเธอจะดีมาก “ดูท่าน่าจะเป็นที่นี่”

ฟางซื่อเหามองจนดวงตาตรงแล้ว ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร? ทำไม ถึงได้สวยงามขนาดนี้?

ยังไม่ทันให้เขามีปฏิกิริยาตอบกลับ ก็มีรถBMWสีแดงขับเข้า มาอีกคัน

ที่ลงจากรถลงมาคือสองสาวงามขั้นสุด คนหนึ่ง ใส่ชุดกี่เพ้าผมสีดำาเป็นลอนกระจายออกจากกัน ที่หางตามีไฝคนงามหนึ่ง เม็ด เป็นสาวงามที่ราวกับว่าเดินออกมาจากภาพวาดในสมัย โบราณ!

อีกคนนั้นสีหน้าเคร่งขรึม สายตาเฉียบแหลม แลดูมีความ สามารถในการทํางาน ผมมัดหางม้า มีกลิ่นอายของราชินีที่ ทำให้คนยอมสวามิภักดิ์

สาวสวยทั้งสามทำให้คนพวกนั้นน้ำลายหก

ในตอนนั้นเองซิวมู่เฉิง คางเมิ่ง และเนี่ยเฟิงก็มาถึง คางเมิ่งวิ่งลงมาจากรถ คล้ายกับผีเสื้อที่กำลังเต้นรำรวดเร็ว ฉับไว “พี่สาม พี่ พี่ห้า ไม่เจอกันนานเลยนะคะ!”

“เป็นน้องเจ็ดเองหรอ”

บนใบหน้าของคนงามแบบโบราณปรากฏรอยยิ้มอ่อนโยนขึ้น เธอก็คือพี่คนที่สามหลินซูอิน

พี่สี่หมิงหานพยักหน้าเบาๆ และพี่ห้าโจวซือที่กำลังมองไป รอบๆ “ไม่ใช่ว่าเสี่ยวเฟิงก็มาด้วยหรอ? อยู่ไหนละ?”

พวกพี่สาวเครียดขึ้นมาทันที พวกเธอได้รู้ข่าวว่าเนี่ยเฟิงยังมี ชีวิตอยู่ ก็รีบร้อนมาในทันที

“พวกพี่สาว ผมก็คือเสี่ยวเฟิง!”

เนี่ยเฟิงได้พบพวกพี่สาว ทันใดนั้นตื่นเต้นเป็นอย่างมาก พวก พี่สาวของเขานั้นมีเสน่ห์เพาะตัวท่าทางอ่อนหวาน
โดยที่ทั้งหมดนั้นก็อยู่ในสายตาของฟางชื่อเหา

เนี่ยเฟิงซางน่ารังเกียจนัก! “เนี่ยเฟิง! แกไม่มีใครหนุนหลังหรือไง ถึงได้พาทหารหญิงมาก

ลุ่มหนึ่ง!”

ฟางซื่อเหาเดินกร่างลงมา ด้านหลังของเขาเต็มไปด้วยคนมี ฝีมือในกลุ่มมืด

เนี่ยเฟิงมองอออกว่าครั้งนี้นั้นมีจำนวนคนมากกว่าครั้งที่แล้ว มาก

ฟางซื่อเหาลำพองใจสีหน้าทุเรศเป็นพิเศษ “ครั้งที่ปล่อยให้แก หนีไปได้ ไม่ได้หมายความว่าครั้งนี้แกจะรอดไปได้!”

เนี่ยเฟิงกวาดสายตาไปมองคนที่ฟางซื่อเหาหามา เทียบพวก

กับครั้งที่ไปล้อมคฤหาสน์แล้วมีฝีมือมากกว่าจริงๆ ดูท่าแล้วฟาง

ชื่อเหาหวังเก็บเกี่ยวจากการลงทุนอย่างมาก

“ฟางซื่อเหา ฉันไม่ได้บอกแกแล้วหรือไง? ว่าให้เวลาแกสาม วันในการทำลายที่นี่ให้ราบเป็นหน้ากลอง แกกลับไม่ฟัง?”

เนี่ยเฟิงยืนขวางข้างหน้าพวกพี่สาวเอาไว้ วันนี้เขาก็เป็น เหมือน หนึ่งคนเฝ้าด่าน ทหารนับหมื่นมิอาจย่างกราย

“แกนับเป็นอะไรได้? ถึงแม้ว่าฉันจะทำลายสุสานบรรพบุรุษ ของพวกแก แล้วแกจะทําอะไรฉันได้?”

ฟางซื่อเหาหัวเราะอย่างเยือกเย็น มองซิ่วเฉิงที่ยืนอยู่ด้านหลังเนี่ยเฟิงก็รู้สึกเดือดดาลขึ้นในใจทันที

“ซิวเฉิง เธอทําให้ฉันเสียหน้าต่อหน้าคนที่มีตำแหน่งสูง มากมาย ฉันไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่! สวรรค์มีทางกลับไม่ไป นรกไร้ประตูกลับแส้เข้ามา วันนี้ฉันจะทำให้พวกแกมาได้แต่กลับ ไปไม่ได้! ฆ่าพวกมันให้หมด!!

ฟางซื่อเหาโกรธจนตาแดงทั้งสองข้าง พวกผู้มีฝีมือด้านหลัง

เขาหลังจากที่ได้รับคำสั่งก็รีบเตะต่อยออกมา

คางเพิ่งที่เห็นสถานการณ์เช่นนี้ ก็ถึงกลับตกใจทันที ชิวมู่เฉิงก ลับหรี่ตา: “ปกป้องเสี่ยวเฟิง!”

พวกพี่สาวรีบล้อมเป็นวงกลม โดยให้เนี่ยเฟิงอยู่ตรงกลางของ

ทันใดนั้นเนี่ยเฟิงไม่รู้ว่าจะร้องได้หรือหัวเราะดี เขาจะยอมให้

พี่สาวปกป้องเขาได้อย่างไร?

อีกอย่างหนึ่ง ที่นี่มีคนเกือบจะเป็นพันคน คนมากขนาดนี้ถึง แม้ว่าพวกเธอจะสามารถคาดการได้แต่อย่างไรก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้

ชิวมู่เฉิงพึ่งจะจัดการล้มไปคนหนึ่ง ใครจะรู้ว่าจะมีเงาด่ามา ลอบทําร้าย!

เธอกำลังคิดที่จะโต้กลับ แต่ยังไม่ได้จะโดนอีกฝ่าย จู่ๆคนๆ นั้นก็ถูกตีฟุบไปแล้ว!

ชิวมู่เฉิงรู้สึกได้ถึงอานุภาพอันแข็งแกร่งและรุนแรงมาจากทาง ด้านหลังของเธอ!
เธอตกใจ เธอยังคงไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมา จากที่เต็ม ไปด้วยคนมีฝีมือ คิดไม่ถึงว่าจะบาดเจ็บและตายไป

“เร็วมาก!”

โจวลี่อลืมตาจนลูกตาดำที่สวยงามนั้นโต

แต่ทว่าในตอนนี้พวกเธอก็สนใจอะไรไม่ได้มากมาย เพราะว่า ศัตรูช่างมากมายจริงๆ!

ขณะที่เนี่ยเฟิงปลดปล่อยตัวตน เคลื่อนไหวไปมาในกลุ่มคนนี้ จัดการพวกเขาพี่น้องไม่ให้มีโอกาสอีก พลันก็มีเสียงปืนดังขึ้น มา!

ทุกคนถูกเสียงปืนทำให้ตกใจกลัว

รถตำรวจยี่สิบกว่ากันครามเข้ามา ที่ลงมาจากรถคือกลุ่ม ตำรวจพิเศษพร้อมปืนและกระสุนจริง พวกเขาใส่เสื้อเกราะ ใน มือถือโล่ป้องกันและปืนกล ได้รับการฝึกฝนมา จัดแถวหน้า กระดาน

“ใครกล้าลงมือกับเขา!”

เย่หรูเสวีที่อยู่ในชุดตำรวจ บุคลิกสง่าผ่าเผย ทรงพลังเหมือน กับต้นไม้ ยืนรวมอยู่ในกลุ่มตำรวจพิเศษ ดูเหมือนไม่มีอะไรแต่ ทว่าน่าเกรงขาม

“เย่หรูเสว่ เป็นแกอีกแล้ว!”

ฟางซื่อเหากัดฟันด้วยความโกรธ
เย่หรูเสวมองฟางซื่อเหาอย่างเยือกเย็น “ครั้งที่แล้วปล่อยแก ให้หนีไปได้ แต่ทว่าครั้งนี้จะไม่มีทางให้แก่หนีไปได้อีก จับกุม เขา!”

“ใครกล้า!”

ฟางซื่อเหาตวาด “แกรู้ไหมว่าพ่อบุญธรรมฉันเป็นใคร!

เย่หรูเสวรู้ว่าฟางซื่อเหาคนๆนี้จะต้องมีเบื้องบนอีก ไม่อย่างนั้น

ครั้งที่แล้วจะหลุดไปได้ง่ายๆได้อย่างไร? “ทำไมต้องสนใจว่าแกจะเป็นใคร! คิดจะทำร้ายเสี่ยวเฟิง ฉัน

ก็จําเป็นจะต้องกำจัดแก!”

“ใครให้อำนาจแกมากขนาดนั้น! ”

ในเวลานั้นเอง ก็มีรถตำรวจพรั่งพรูเข้ามา รองผู้อำนวยการ สำนักงานตำรวจลงมาจากรถ มองเหรูเว่เย็นๆ “เย่หรูเว่ คุณ ใช้อำนาจหน้าที่ในทางที่ผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า หรือคุณคิดว่า สำนักงานตำรวจเป็นบ้านคุณ?

หลังจากที่ฟางซื่อเหาเห็นรองผู้อำนวยการมา บนใบหน้าก็

ปรากฏรอยยิ้มแห่งความยินดี

“ตอนนี้ฉันขอถอดถอนอำนาจหน้าที่คุณชั่วคราว เอาปืน ประจำกายออกมา! ยังมีจับพวกที่ก่อเรื่องก่อกวนสังคมให้หมด”

ที่รองผู้อำนวยการชี้ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คือเนี่ยเฟิง เย่หรูเสวรู้ว่ารองผู้อำนวยการเป็นพวกเดียวกับฟางซื่อเหาแน่นอนว่าไม่สามารถมองเนี่ยเฟิงถูกจับไปได้ เธอยกมือขึ้นทันที ยิงปืนขึ้นเตือนอีกครั้ง “ใครที่กล้าทำร้ายเนี่ยเฟิง ฉันก็จะยิงคน นั้นให้ตาย!”

“เย่หรูเสว! คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่?”

รองผู้อำนวยการตกตะลึงอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ คิดไม่ถึงว่า เย่หรูเสว กล้าที่จะต่อต้านคำสั่ง รองผู้อำนวยการ คุณคิดจะทำ ร้ายเสี่ยวเฟิงไหม?”

เหรูเสาหินปากกระบอกปืนไปทางรองผู้อำนวยการ และปืน ในมือตำรวจพิเศษที่อยู่ข้างกายรองผู้อำนวยการก็หันมาทางเ หรูเว่ พริบตาเดียวสถานการณ์ก็เปลี่ยนเป็นตึงเครียด

ในช่วงที่ไม่มีใครยอมใครนั่นเอง ทันใดนั้นบนพื้นก็มีเสียงดัง กึกก้องดังขึ้นมา จากไกลจนใกล้ แม้กระทั่งพื้นก็กำลังสั่นสะเทือน ทุกคนต่างสงสัยและมองไปยังที่มาของเสียง เห็นเป็นรถหุ้ม เกราะสีขาว รถถังขนาดใหญ่จากที่ไกลๆ กำลังเข้ามา

ที่กลิ้งอยู่ภายในควันบุหรี่เข้มข้น ก็คือครูปรับปรุงกองทหาร ใหม่ทั้งห้าคน ทหารนับแสนคนได้ปิดล้อมที่นี่เอาไว้ แน่นขนัดไป ด้วยปากกระบอกปืน ปากกระบอกปืนล้วนเล็งเป้าไปที่ตำรวจ พิเศษที่รองผู้อำนวยการนำมารวมถึงคนทั้งหมดภายในอาคาร ฟางเจิ้ง

คนหนึ่งพันคนเผชิญหน้ากับทหารบกนับแสนคน ง่ายๆเลยก็ คือเป็นเหมือนเม็ดกรวดขนาดเล็ก

รถจี๊ปทหารกันคันหนึ่งที่ควบคุมทุกฝ่ายหยุดอยู่ตรงกลาง ผู้หญิงที่ใส่ชุดแม่ทัพ บนใบหน้าเพ้นสีน้ำมันอย่างบ้าระห่ำเดินลง จากรถมา สีหน้าจริงจังพูดว่า “ฉันคือผู้บัญชาการเขตการต่อสู้ ตงไห่หยูจิงหง พวกคุณถูกล้อมเอาไว้หมดแล้ว ขอให้ละทิ้งการ ต่อต้านที่ไร้ประโยชน์”

เพียงแค่หยูจึงหงยกมือขึ้น บนฟ้าก็มีเสียงดังกึกก้องลอยมา เครื่องบินยิงทําลายยี่สิบล่า เครื่องบินรบ 30 ล่าตั้งขบวนบินมา

“พวกเราคือกองทัพอาการหัวเซีย อาคารสำนักงานใหญ่ของ ฟางชื่อกรุ๊ปถูกหน่วยทหารของฉันตั้งเป็นเป้าหมายในการโจมตี เรียบร้อยแล้ว ขอให้ผู้คนที่ไม่เกี่ยวข้องหลีกหนีจากบริเวณใกล้ๆ อาคารใหญ่อย่างรวดเร็ว หลังจากห้านาทีพวกเราจะโจมตีที่นี่ ทันที”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ