บทที่ 15 งานที่ยากลำบาก

ในตอนนี้เนี่ยเฟิงที่ให้ปากค่าเสร็จแล้วก็กำลังรออยู่ที่ด้านนอก

เขาเห็นเย่หรูเว่เดินออกมา โดยที่ในมือถือแฟ้มเอกสารเอาไว้ ใบหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย

ในวันธรรมดา เย่หรูเสวก็ทำหน้าตาแบบนี้ แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ ได้มีสายตาที่เหงาหงอย นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน?

“พี่หก ไม่เป็นไรใช่ไหม?

เย่หรูเสว่ส่ายหัว “พี่ไม่เป็นไร เรื่องนั้นก็ดำเนินการไปประมาณ หนึ่งแล้ว พวกเรากลับกันก่อนเถอะ ใกล้จะเที่ยงแล้ว ท้องนายก น่าจะหิวแล้วละ”

การออกแรงที่น้อยนิดเมื่อกี้นั้นไม่เพียงพอที่จะทำให้เนี่ยเฟิง รู้สึกหิวได้ เนี่ยเฟิงมองดูแฟ้มเอกสารของเยี่หรูเสวี่แวบหนึ่ง ครุ่นคิด

เย่หรูเสมอบหมายงานให้กับเพื่อนร่วมงานของตัวเอง จาก นั้นก็พาเนี่ยเพิ่งไปทานข้าวที่ร้านอาหารที่อยู่ใกล้ๆ

“พี่หกพี่ไม่ต้องปิดบังผมแล้ว เวลาที่มีเรื่องอะไรที่มักจะ แสดงออกทางสีหน้า แค่มองก็รู้แล้ว เป็นเพราะผมหรือเปล่าที่ ทำให้พี่โดนต่อว่า?”

เนี่ยเฟิงมองเย่หรูเสวตาปริบๆ เย่หรูเสบู่เห็นท่าทางของเนี่ยเฟิง ก็ตื้นตันใจเล็กน้อย “เรื่องนี้ไม่อาจตำหนินาย

“ถ้างั้นพี่ก็เล่าให้ผมฟังหน่อย ไม่ใช่ว่าเจอเรื่องที่ทำให้ไม่ สบายใจในที่ทํางาน? 1

เย่หรูเสบู่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็ค่อยๆเล่าออกมา

เนี่ยเฟิงฟังเย่หรูเสว่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ให้ฟัง ก็โกรธมาก ขึ้นมาทันที แทบอยากจะไปกลับไปจัดการผู้อำนวยการอย่าง โหดเหี้ยม ในตอนนี้

“ที่จริงเป็นพี่ที่ประมาทเอง แต่ว่ากฎระเบียบนั้นไม่ได้มีชีวิต แต่คนมีชีวิต พี่ก็ไม่ได้เสียใจในสิ่งที่ตัวเองทำทั้งหมดภายหลัง

เนี่ยเฟิงได้ฟังที่เย่หรูเสวพูดออกมา ก็รู้สึกอบอุ่นในใจ มากมาย

“พี่หก พี่ให้ผมดูได้ไหม? ผมจะได้ช่วยพี่จับตาดู ไม่แน่ว่าบางที

ผมอาจจะเคยเห็นอาชญากรพวกนั้นมาก่อน”

ประกาศจับพวกนี้ก็เคยปล่อยอยู่ในอินเทอร์เน็ตพร้อมรางวัล นำจับ ดังนั้นนี่ก็ไม่ได้นับว่าเป็นเรื่องที่เป็นความลับมากมาย ขนาดนั้น

ยิ่งกว่านั้นที่อยู่ตรงหน้าก็คือเนี่ยเฟิง เธอไม่มีเงื่อนไขอะไรที่จะ ไม่เชื่อใจเนี่ยเฟิง ดังนั้นเธอจึงไม่ลังเลที่จะยื่นแฟ้มเอกสารให้ เนี่ยเฟิง

เนี่ยเฟิงมองดูอย่างคร่าวๆหนึ่งรอบ อาชญากรสิบคนนี้หนีคดี มานานคนที่นานที่สุดก็สิบปีมาแล้ว
ผู้อำนวยการ ตั้งใจจะกลั่นแกล้งพี่ชัดๆ ตามสืบมาเป็นสิบปี แล้วก็ยังตามสืบไม่เจออาชญากรพวกนั้น ให้พี่จับพวกเขาใน หนึ่งเดือน จะเป็นไปได้ยังไง?”

เย่หรูเสวค่อยๆถอนหายใจออกมา “แม้ว่าจะเป็นไปไม่ได้แต่ก็ ต้องทํา ในเดือนนี้พี่คงจะยุ่งมาก แต่ว่าถ้าฟางซื่อเหานั่นกลับมา รังแกนายอีก นายรีบบอกพี่ทันที พี่ไม่มีทางปล่อยเขาไป แน่นอน! ”

เนี่ยเฟิงยิ้มพร้อมกับพยักหน้าออกมา จากนั้นก็ตาม “พี่หก ถ้า ภารกิจนี้สำเร็จไม่ได้ พี่จะถูกย้ายไปที่ไหน?”

ทันใดนั้นเย่หรูเสวก็รู้สึกท้อใจบางส่วน “ถึงตอนนั้นก็คงโดน ย้ายไปแผนกจราจรนะ”

จากผู้หญิงที่เดิมมาจากตำรวจอาชญากรรมทันใดนั้นก็ถูกย้าย

ไปเป็นตำรวจจราจร ฟังดูแล้วก็น่าเสียดายจริงๆ

“ผมถ่ายรูปข้อมูลพวกนี้นะ ผมจะพยายามหา

เนี่ยเฟิงพูดพร้อมกับกดถ่ายรูปไม่กี่ทีก็ถ่ายทั้งหมดจนเสร็จ

“ช่างเถอะ นายไม่ต้องไปตามหาดีกว่า คนพวกนั้นล้วนแต่ชั่ว ช้าสามานย์สุดขีด พี่กลัวว่านายจะเจออันตรายได้ เอาล่ะ อาหาร มาแล้ว นายรีบทานเถอะ ทานอิ่มแล้วเดี๋ยวไปส่งนายกลับไป

หลังจากที่ทั้งสองคนทานอาหารเสร็จ เย่หรูเสวก็ไปส่งเนี่ยเป็ งกลับคฤหาสน์

คางเพิ่งเห็นเนี่ยเฟิงกลับมาอย่างปลอดภัย ก็ผ่อนลมหายใจออกมา รอบตาของเธอมีสีแดงๆ ดูท่าแล้วน่าจะเพิ่งผ่านการ ร้องไห้มา

“ทําให้ตกใจจริงๆ นายไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว! ฟางซื่อเหาช่าง ชั่วช้าจริงๆ ยังดีที่พี่ใหญ่ไม่ได้แต่งให้เขา

คางเมิ่งตบลงที่กลางอกของตัวเอง “เสี่ยวเฟิงนายโดนทำให้ ตกใจใช่ไหม? ไม่งั้นนอนขึ้นไปพักผ่อนข้างบนไหม?”

เนี่ยเฟิงมีเรื่องที่ต้องทำพอดี เขาก็ถือโอกาสพยักหน้ารับ

หลังจากขึ้นมาที่ชั้นบน เนี่ยเฟิงก็ปิดประตูห้อง เขาเปิด บราวเซอร์ในโทรศัพท์มือถือ ใส่รหัสที่ซับซ้อนต่อเนื่องกันลงไป หลังจากนั้นก็ปรากฏหน้าเว็บไซต์ขึ้นมา

เขาผ่านการสแกนใบหน้า รูม่านตา ลายนิ้วมือแยกแยะ หลัง จากเข้าใช้ได้ เขาก็เรียกรวมศิษย์ของสำนักมังกร

“ฉันจะให้เวลาพวกแกสองวัน ถึงแม้จะต้องขุดพื้นลงไปเป็น สิบๆเมตร ก็ต้องหาสิบคนนั้นมาให้ฉันให้ได้!!

ลูกน้องตอบรับคำสั่งทันที

เนี่ยเฟิงถือโอกาสปิดหน้าเว็บไซต์ เขาค่อยๆจึงตัวลงบนเตียง

เขาเพิ่งจะปิดตารวบรวมความคิดได้ไม่นานเท่าไหร่ ชั่วพริบตา ก็มีลิ้งก์หนึ่งที่ถูกส่งมาจากแฮกเกอร์ระบบส่งมาที่บนโทรศัพท์มือ ถือของเนี่ยเฟิง

“กราบเรียนราชามังกร ตอนนี้ที่เขตหนานซานเมืองตงไหพบบุคคลเป้าหมาย ได้ดำเนินการทำเครื่องหมายเรียบร้อยแล้ว

“จับกุม”

เนี่ยเฟิงผ่อนคลายร่างกาย ระดับความเร็วของครั้งนี้ถือว่าเร็ว นิดหน่อย ถึงอย่างไรก็เป็นอาชญากรที่อยู่ระหว่างการหนี พวก เขามีวิธีจัดการอย่างลับๆแน่นอน แม้แต่สวรรค์ก็ยังหาพวกเขา ไม่เจอ ให้คนของพรรคมังกรไปหา ก็จำเป็นต้องใช้ฝีมืออย่าง แท้จริง

“จับเสร็จแล้วค่อยมาบอกฉัน อย่าจับผิดละ

เนี่ยเฟิงส่งข้อความเสร็จก็ทำลายมันทิ้งทันที

หลังจากที่เนี่ยเฟิงออกคำสั่งเรียบร้อย ก็ลงมาจากชั้นบน เห็น คางเมิ่งดูโทรศัพท์มือถือพร้อมกับคิ้วขมวด

“มีอะไรหรอพี่เจ็ด ทำไมถึงยนหน้าล่ะ?”

คางเมิ่งโกรธสุดๆเงยหน้าขึ้น ต้องเนี่ยเฟิงอย่างไม่พอใจ “นายยังมีหน้ามาพูดอีกนะ มันเป็นเพราะนายนั่นแหละ!

“ผมทําอะไรผิดอีกเนี่ย?”

เนี่ยเฟิงกะพริบตา สอบถามในสิ่งที่ไม่เข้าใจบางส่วน

“ล้วนโทษนาย ถ้าไม่ใช่เพราะนาย พี่จะมีทางเสียแฟนคลับ มากมายขนาดนั้นได้ไง เมื่อกี้นี้มีคนวิ่งมาเหน็บแนม ทำเอาพี่

โมโหแทบตาย!”

เนี่ยเพิ่งหยิบเอาหมอนอิงที่คางเมิ่งขว้างทิ้งที่ข้าโซฟานั่งลงที่ข้างคางเมิ่ง “ใครกัน? เน็ตไอดอลผู้หญิงคนนั้น?”

“จะไม่ใช่ได้ไง? เธอบอกว่าพี่หมดความนิยมแล้ว คิดจะเทียบ กับเธอไม่มีทางเป็นไปได้ ให้รีบเก็บข้าวของ ไสหัวออกไปจาก วงการนี้ นายว่านี่มันน่าโมโหไหมล่ะ?”

“ฟังดูแล้วก็น่าโมโหจริงๆ” เนี่ยเฟิงพยักหน้า เขาชาเลืองมอง ชื่อบัญชีของอีกฝ่ายชื่อว่า งอ ไม่อย่างนั้นก็แอบจัดการเธอใน ที่มืดให้มันแล้วไป

“คิดไม่ถึงว่าเธอจะกล้าท้าทายพี่! บอกว่ารูปร่างที่เธอไม่ได้ หน้าตาก็ไม่รู้เธอ แม้แต่ร้องเพลงก็ยังสู้เธอไม่ได้! พี่ก็ยังไม่รู้ว่า นางนั่นเอาหน้ามาจากไหน!

คางเมิ่งทุบเนี่ยเฟิงอย่างโมโหสุดๆ ถึงจะคิดยืมเนี่ยเพิ่งมา ระบายอารมณ์ แต่ความเป็นจริงแล้วกำปั้นของเธอไม่มีเรี่ยวแรง สักนิด

“เธออยากจะแข่งอะไรละ?”

เนี่ยเฟิงก็ไม่ได้หลบหนี ปล่อยให้คางเพิ่งทุบต่อไป

“เธอบอกว่าพรุ่งนี้ให้ไปแข่งกันร้องเพลงที่ห้างเซ็นจูรี่ แถมยัง บอกอีกว่า อย่างนี้ช่วยให้พี่กอบกู้แฟนคลับกลับมาได้ น่าแปลก เธอไม่น่าจะมีความเจตนาดีขนาดนั้น ความจริงแล้วเธอก็แค่ อยากให้พี่อับอายต่อหน้าผู้คน

คางเพิ่งถูฟันกรามข้างหลัง “ก็จะอยากไม่เชื่อ คนที่ไม่มีอะไร สักอย่างสู้ฉพี่ได้ คิดไม่ถึงว่าจะกล้าเหยียบหัวขึ้นไป พี่จะต้องสั่งสอนสักหน่อยแล้ว!”

“ถึงตอนนั้นผมไปกันพี่เจ็ดด้วยแล้วกัน!!

เนี่ยเฟิงกุมมือที่เล็กๆของคางเพิ่งไว้ คางเพิ่งหน้าแดง ต่อสู้ ดิ้นรนดึงเอาก๋าปั้นของตัวเองกลับมา

“พี่ไม่พานายไปหรอกนะ เมื่อก่อนนายสร้างปัญหาให้พี่ ทำให้ พี่เสียแฟนคลับไปตั้งเยอะ ถ้าครั้งนี้พานายไป เกิดนายพูดจา

เหลวไหลขึ้นมาจะทำยังไง? “ไม่หรอก ไม่หรอก พี่พาผมไปด้วย ผมอยู่ด้านข้างช่วยตะโกน

เชียร์พี่!”

เนี่ยเฟิงตบอกตัวเองสัญญาอย่างมั่นใจ คางเมิ่งมองเนี่ยเฟิง ไม่พูดไม่ได้ว่าน้องชายตัวเองนั้นยิ่งโตยิ่งหล่อจริงๆ “งั้นก็ได้ จะ ฝืนใจพานายไปด้วยก็แล้วกัน”