บทที่ 17 พ่ายแพ้ยับเยิน

มีเน็ตไอดอลชื่อดังสองคนอย่างคางเมิ่งกับซงจื้อมาช่วย ห้าง เซ็นจูรี่เลยได้รับความสนใจมากมายจากผู้คน

คางเมิงได้โน๊ตเพลงที่ร้องร่วมกันมามองดูเพียงเล็กน้อยก็ เข้าใจได้

เนี่ยเฟิงเห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของผู้จัด ในใจก็รู้สึกกังวล สงสัยว่าผู้จัดจะต้องมีปัญหาแน่ เขาคิดเช่นนั้น ก็ขยับนิ้วมือ แฮก โปรแกรมหลังเวทีของที่นี่

และหลังจากที่ทั้งสองคนแสดงร่วมกันเสร็จแล้ว พิธีกรก็ดี เหล็กตอนร้อน “ต่อจากนี้ไป ก็คือการแสดงที่สำคัญ trump card! ระหว่างสองท่านนี้สุดท้ายแล้วใครจะเป็นคนที่แข็งแกร่ง กว่ากันแน่? หลังจากช่วงเวลาในการเต้นอย่างร้อนแรง ทุกคนตั้ง หน้าตั้งตารอ!”

เพลงที่พวกเธอใช้ในการแสดงนั้นล้วนเป็นผู้จัดเตรียมไว้ คาง เพิ่งถือโน๊ตเพลงเอาไว้ ก็ย่นหัวคิ้วทันที

“เพลงนี้ฉันไม่ค่อยชำนาญนัก เปลี่ยนเพลงไม่ได้หรอ?”

“ขอโทษด้วย คุณคาง เพลงพวกนี้ล้วนถูกเตรียมไว้อย่างดีแล้ว ถ้าเปลี่ยนก็คงไม่ทันการ

นี่เป็นการกลั่นแกล้งเธอมาแต่ไหนแต่ไร
เป็นไปตามที่เนี่ยเฟิงกังวลจริงๆ ผู้จัดมีปัญหาจริงๆ

“ทําไม ไม่กล้าแข่งแล้ว?”

ซ่งสี่จื้อยิ้มเย็น เธอตั้งใจกระตุ้นกางเมิ่ง

ดังนั้นที่ซ่งจื้อพุ่งเป้าไปที่คางเมิ่งสุดๆ ล้วนเป็นเพราะก่อน หน้านี้ตอนที่คางเพิ่งไปแคสงานก็แย่งบทเธอ

ซึ่งจื้อไม่ง่ายเลยที่จะไปประจบเสี่ยเลี้ยงถึงได้มีโอกาส คิดไม่ ถึงว่ากลับโดนคางเมิ่งแย่งไป

เป็นเพราะว่าคางเพิ่งมีฝีมือการแสดงดี อีกทั้งยังหน้าตา สวยงาม แต่ผู้กำกับนั่นเห็นเธอเข้า ก็ตั้งใจที่จะเลือกเธอ

หลังจากที่ซึ่งจื้อได้รับข่าวนี้ก็โกรธเป็นอย่างยิ่ง ต้องรู้ว่านี่คือ โอกาสดีในการเปลี่ยนแบบงาน

ซ่งสี่จื้อ โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ จะไม่ยกโทษให้คางเพิ่งอย่าง

แน่นอน

คางเมิ่งหรี่ตามองซ่งจื้อ ถึงแม้จะรู้ว่าเป็นวิธีการยั่วยุ แต่ว่าก็ ไม่คิดจะเห็นซึ่งจื้อเย่อหยิ่งอวดดี! “ทำไมฉันจะไม่กล้า แข่งก็ แข่ง ใครกลัวกัน?”

“ดี แต่ทว่าฉันขอบอกอะไรสักหน่อยนะ ถ้าเกิดว่าเธอแพ้ เธอ จะต้องเป็นคนไปยกเลิกบทนนักแสดงสมทบหญิงในเรื่อง

((Dreamlike)) เป็นไง

คางเพิ่งรู้ว่าซ่งสี่ซื้อไม่สามารถสงบจิตใจได้ เพียงแต่เธอกับผู้จัดสมรู้ร่วมคิดกัน เธอกังวลว่าผู้จัดจะใช้กลอุบายกับเธอ

“ตกลงก็ตกลง”

ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เนี่ยเฟิงเดินมาถึงที่ข้างกายคางเมิ่ง คางเพิ่ง ตกใจหมด “เสี่ยวเฟิง นายมาตอบตกลงแทนฉันทำไม?”

เนี่ยเฟิงให้คางเพิ่งไปหลบอยู่ด้านหลัง ยิ้มไปมองซ่งสี่ซื้อไป “แต่ถ้าเธอแพ้ละ?”

“ฉันเนี่ยนะจะแพ้? น่าขำ! ” ซึ่งจื้อหัวเราะเย็นๆ

“เธอมั่นใจในตัวเองเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าคุยอะไรกับผู้จัดอย่าง ดีแล้ว? วางแผนทำร้ายพวกเรา?”

เนี่ยเฟิงมองซ่งสี่จื้อด้วยความสนใจเป็นอย่างยิ่ง ซ่งสี่จื้อถูกพูดแทงใจ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นลึกลับทันที แต่เธอก็ ทํากลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว

“โอเค งั้นนายก็บอกมาว่าจะพนันอะไร?”

“เอาอย่างนี้ ถ้าเกิดว่าพวกเราแพ้ เช่นนั้นคางเพิ่งบ้านเราก็จะ ยกเลิกตำแหน่งนักแสดงสมทบหญิง แต่ถ้าเธอแพ้ งั้นเธอก็ คุกเข่าเลียรองเท้าคางเมิ่งต่อหน้าผู้คน เป็นอย่างไร?”

ซ่งสี่จื้อหรี่ตา “แข่งก็แข่ง ฉันกลัวเธอหรือไง? คอยดูแล้วกัน!” ซ่งสี่จื้อพูดจบก็หมุนตัวเดินจากไป

“ไอหยา! ทำไมนายถึงได้ทำตามความเห็นของตัวเอง โดย พลการ” คางเพิ่งกระทืบเท้าด้วยความโมโห ท่าทางโมโหนสุดน่ารักเสียจริง

“เธอกับผู้จัดสมรู้ร่วมคิดกันแน่นอน ดังนั้นจึงได้มีความมั่นใจ

นัก น้องเจ็ดวางใจได้ ผมจะช่วยดูให้อย่างเงียบๆ ไม่ให้พวกเขา ทําอะไรแน่นอน

แม้ว่าคางเพิ่งจะโกรธอยู่บ้าง แต่อย่างไรก็ตอบตกลงไปแล้ว เธอก็แค่ต้องทําให้ดีเท่านั้น

“งั้นก็ได้..…..….

เนี่ยเฟิงกลับไปที่ที่นั่ง หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เมื่อกี้นี้เขา ได้ใช้ระบบลึกลับแฮกเข้าไปในคอมพิวเตอร์และมอนิเตอร์ ควบคุมของ ผู้จัดเรียบร้อยแล้ว เขาสงสัยว่าซึ่งจ๋อกับผู้จัดนั่นจะ ต้องมีปัญหา ดังคาดเขาได้ความถี่ของเสียงมาบางส่วน “น่า สนใจ”

อาศัยหุ่นยนต์อย่างซ่งจื้อ ยังคิดที่จะรังแกพี่เจ็ดของเขา? เพ้อฝัน!

การเต้นอย่างร้อนแรงกำลังจะจบลงแล้ว ต่อไปเป็นการแข่ง ร้องเพลง ผู้มีชื่อเสียงสองท่านหยิบเพลงที่จะใช้ในการแข่งขัน

คนที่จะแสดงเป็นคนแรกก็คือคางเพิ่ง

ถึงแม้ว่าจะไม่ถนัดเพลงนี้ แต่คางเพิ่งก็ยังคงสีหน้าร้องเพลง เดิมทีเธอเป็นคนที่มีพรสวรรค์เป็นอย่างยิ่ง ความยากระดับนี้ไม่ สามารถทําอะไรเธอได้

เสียงร้องของเธอนั้นคล้ายกับเสียงของนกขมิ้น ทำการแสดงเพลงที่เสียใจเกี่ยวกับความรักนี้อย่างเต็มที่

คิดไม่ถึงว่า ตอนที่เริ่มท่อนที่สอง อยู่ๆทำนองดนตรีสูงขึ้น

ยังดีที่ว่าความสามารถในการรับมือต่อสถานการณ์แข็งแกร่ง พอ พลังที่ปล่อยออกมาก็สูงมาก สุดท้ายก็ตามทันจังหวะและ ทํานอง

หลังจากที่ร้องเพลงนี้จบ คางเพิ่งก็โกรธขึ้นมา นี่มันตั้งใจชัดๆ

จากนั้นก็ถึงคิวของซงจื้อขึ้นเวที ครั้งที่เธอร้องอย่างสุภาพ เรียบร้อยราบรื่นเป็นอย่างยิ่ง

หลังจากที่ทั้งสองแสดงเสร็จเรียบร้อย กรรมการก็ให้คะแนน คางเมิ่งศูนย์คะแนนทันที

คาดไม่ถึงว่ากรรมการพวกนี้จะความผิดปกติ

แน่นอนว่าคางเพิ่งนั้นโกรธมากๆ “พวกแกเป็นพวกเดียวกัน

อย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ!!

“ไอหยา คางเมิ่ง เธอไม่ใช่หรอ? เมื่อกี้นี้ที่เธอร้องเพลงจน แทบจะหมดลมอยู่แล้ว ฝีมือในการแสดงก็แย่ กรรมการให้เธอ ศูนย์คะแนนแล้วอย่างไร?” ซึ่งจื้อพูดอย่างยินดีปรีดา

“พวกแกสมรู้ร่วมคิดกัน เมื่อกี้นี้เขาตั้งใจปรับทำนองเพลงของ ฉันให้สูงขึ้น พวกคุณไม่ได้ยินหรอ?!”

คางเพิ่งชี้ไปที่คนปรับเสียงอย่างเดือดดาล เธอก็ไม่ได้คิดที่จะ เก็บมันเอาไว้
คางเมิ่ง ผู้ชมมากมายกำลังดูอยู่นะ เธอแพ้ก็คือแพ้ ทำไมแพ้

ไม่เป็น? ถ่ายทอดสดก็ถ่ายอยู่น่ะ!”

ซึ่งจื้อชี้ไปที่กล้องอย่างอิ่มอกอิ่มใจ

ครั้งนี้ตกอับแน่ เดาว่าความนิยมของคางเมิ่งคงจะตก ฮวบฮาบอย่างแน่นอน!

ผู้ชมที่อยู่ด้านล่างก็แอบกระซิบกระซาบกัน คางเพิ่งอึดอัดจน

หน้าแดง

“คางเมิ่ง กล้าแข่งก็ต้องกล้าแพ้!!

ซึ่งสี่จื้อยกตนข่มท่าน

แต่ทว่า ในเวลานี้เองก็มีเสียงดังออกมาช่วงหนึ่ง และบนหน้า จอยักษ์ก็ปรากฏภาพช่วงหนึ่งที่มอนิเตอร์

“ต้องทำให้เธอแพ้ให้ได้ เข้าใจไหม? พวกคุณวางใจ ผล ประโยชน์ที่พวกคุณจะได้ไม่มีทางน้อย!”

“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะทำให้เธอร้องไม่ได้!” ซึ่งจื้อจ้องมองตาโตทันที “ใครทำ! ปิดมันเดี๋ยวนี้!”

“คุณซ่ง ตอนนี้กำลังถ่ายทอดสดอยู่ คุณไม่ได้เที่ยวโอ้อวดว่า เป็นคนเปิดเผยตรงไปตรงมาหรือ? ทำไมถึงได้ทำเรื่องไม่มีศีล ธรรมเช่นนี้?”

เนี่ยเฟิงแสยะยิ้ม สถานการณ์เปลี่ยนไปในพริบตา

“รีบปิดเร็ว!”
งจื้อแยกเขียวยิงฟันตะโกนร้องด้วยความโมโห ความอ่อน โยนก่อนหน้านี้ก็พังทลายลงมาภายในชั่วพริบตา

ผู้คนส่วนใหญ่ต่างแย่งกันพูดคุย แม้แต่แฟนคลับในอินเทอร์

เน็ตของซ่งจื้อ ก็รู้สึกเพียงว่าถูกหลอก พากันออกจากการเป็น แฟนคลับ! “คุณซ่ง กล้าแข่งก็ต้องกล้าแพ้ไม่ใช่ว่าต้องคุกเข่าขอโทษ

เลียรองเท้าหรือ?”

ซึ่งจื้อในหน้าซีดเผือก เธอมองดูคนมากมายที่อยู่ด้านล่าง อึดอัดจนไม่สามารถออกมาได้

คำพูดพวกนั้นที่เธอพูดกับผู้จัดทำไมถึงได้ถูกเอามาฉายบนจอ ได้?

ผู้ชมด้านล่างต่างก็โกรธ รวมถึงแฟนคลับของคางเมิ่งด้วย

“ให้เธอคุกเข่าซะ!”

“คนที่มีแผนการมากมาย ยากจะบอกได้ว่าจะทำอะไรขึ้นมา อีก ให้เธอเพิ่มความจำ

ซึ่งจื้อกลืนน้ำลายอย่างลำบาก เธอเดินเซถอยไปด้านหลัง หนึ่งก้าว “พวกแกหุบปาก! ไม่ใช่เรื่องของพวกแก พวกแกนับ เป็นอะไรได้ พวกกระจอก!”

คำพูดของซ่งจื้อทำให้ผู้ชมโมโห เดิมที่ทุกคนยังคงเห็นใจ เธอ แต่ตอนนี้ไม่มีเหลือแม้แต่น้อย
“คุกเข่า!”

“ใช่แล้ว กล้าแข่งก็ต้องกล้าแพ้

คางเพิ่งเห็นฉากนี้ ก็รู้สึกเสียใจในบางส่วน ถึงจะรู้ว่าซ่งจื้อ นั้นตั้งใจจะทําร้ายเธอ แต่ทว่าการให้คุกเข่าเลียรองเท้ามันก็ออก จะเกินไปหน่อยไหม?

“ไม่งั้นก็ช่างมันเถอะ”

คางเมิ่งพูดออกมาเบาๆ ผู้ชม พวกแฟนคลับได้ยินก็รู้ปวดใจ เป็นอย่างยิ่ง นางอสรพิษที่ทำร้ายเธอขนาดนี้แล้ว คิดไม่ถึงว่าเธอ ใจดีขนาดนี้!

“ใครใช้ให้แกเสแสร้ง! แกคิดว่าแกเป็นใคร? แกก็แค่คนที่ไป นอนกับคนอื่นถึงได้มีทรัพยากร! แกก็เป็นแค่คนที่ออกไปขาย!”

วันนี้ซ่งสี่จื้อโกรธจนทะลุสวรรค์ จะเอาที่ไหนมาคิดอะไร

มากมาย?

“คุณพูดอะไร”

เนี่ยเฟิงหรี่ตา ในดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยจิตสังหาร เขาเดินพุ่ง ไปที่ซ่งสี่จื้อ “พูดใหม่อีกรอบ?”

ซ่งจื้อรู้สึกกลัวจนหนาวขึ้นมา เธอทนไม่ไหวตัวสั่น เหมือน โดยงูพิษจ้องมองหนาวเย็นทั่วทั้งตัว

“ขอโทษ เดี๋ยวนี้ ”

เนี่ยเฟิงมองซ่งเจื้อคล้ายมองคนตาย ซึ่งจื้อตกใจไม่เบาทันใดนั้น “ติ่ง” คุกเข่าอยู่ที่พื้น เธอถูกทำให้ตกใจกลัวจนตัวสั่น

“ขอ ขอโทษ ฉันผิดไปล้ว”

ความกดดันจนน่าสะพรึงกลัวเช่นนั้นทำให้งสี่จื้อปลุก สัญชาตญาณในการเอาตัวรอดออกมา เธอคลานเข้าไป เลีย รองเท้าให้คางเมิ่ง

คางเพิ่งตกใจ รีบดึงเท้ากลับมา สีหน้าแปลกประหลาด: “ช่าง เถอะช่างเถอะ เสี่ยวเฟิง พวกเรากลับกันเถอะ”

เนี่ยเฟิงมองไปทางคางเมิ่ง ก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มบริสุทธิ์ได้ พิษสง “ได้!”

หลังจากที่ทั้งสองคนได้จากไปแล้วนั้น ซึ่งจื้อราวกับตื่นจาก ฝัน เมื่อกี้เธอเป็นอะไรไป? เป็นฝ่ายคุกเข่าแถมยังเลียรองเท้า

คางเมิ่ง!

“คางเมิ่ง! ฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่!!

ซึ่งจื้อคุกเข่าคลานขึ้นมา รู้สึกว่าตัวเองจะต้องโดนวางยาพิษ

แน่ๆ

ในระหว่างทางที่กลับนั้น คางเพิ่งมองไปที่เนี่ยเฟิงตลอดเวลา

“พี่เจ็ด บนหน้าของผมมีอะไรหรอ?”

“ไม่มี”

“ถ้าอย่างนั้นแล้วพี่จะมองผมตลอดทำไม?” เนี่ยเฟิงสงสัย
“เมื่อกี้นายทําอะไรกับเธอ?” ไม่อย่างนั้นซึ่งจื้อจะหวาดกลัว ได้อย่างไร?

“ด้วยความสัตย์จริง ผมไม่ได้ทำอะไรเลย เธออาจจะสำนึกผิด ขึ้นมาเองก็ได้!”เนี่ยเฟิงพูดออกมา โดยไม่ต้องคิด

ถึงแม้ว่าคางเพิ่งจะยังสงสัย แต่เธอก็ไม่ได้เก็บเรื่องนี้มาใส่ใจ เธอตรวจดูแอคเคาท์ของตัวเอง แฟนคลับกลับมาแล้ว!

เนี่ยเฟิงเห็นคางเพิ่งดีใจ ตัวเองก็พลอยดีใจไปด้วย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ