บทที่ 10 ระบาย โทสะ
“แกอยากจะขี้เกียจถึงได้พูดอย่างนี้ล่ะสิ ? จะมีคนใช้ขาข้างเดียว เตะคนลอยละลิ่วได้อย่างไร ? แกสมองเสื่อมเหรอเปล่า ?”
เฮยเป้าถุยน้ำลายอย่างเคียดแค้น
“แต่ว่า นี่เป็นเรื่องจริง !”
เจ้าอ้วนรีบร้อนจนไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี
เฮยเป้าจ้องเจ้าอ้วนพริบตาหนึ่ง จากนั้นก็มองเนี่ยเฟิงตั้งแต่หัว จรดเท้า
เนี่ยเฟิงเป็นประเภทใส่เสื้อแล้วดูบางถอดเสื้อแล้วมีกล้าม ดู ไม่ออกว่าเป็นคนที่มีพลังรุนแรง
เฮยเป้าเดินเข้ามา “เฮ้ นายตัวแสบ นายมาจากไหน ? ไม่รู้เห
รอไงว่าที่นี่เป็นที่ไหน ? ถึงได้กล้ามาก่อเรื่องที่นี่ ?”
เนี่ยเฟิงไม่กลัวเฮยเป้าแม้แต่น้อย
เฮยเป้าทั้งสูงทั้งกำยำ ต่อให้บนตัวสวมชุดรักษาความ ปลอดภัย แต่ก็ไม่สามารถบดบังกล้ามเนื้อของเขาได้ มองผิวเผิน เขาก็เหมือนภูเขาเล็ก ๆ ลูกหนึ่ง
“ฉันรู้ว่าที่นี่เป็นที่ไหน ที่นี่เป็นบ้านของฉัน
เนี่ยเฟิงมองเฮยเป้าอย่างเยือกเย็น พูดอย่างช้า ๆ
คำพูดของเนี่ยเพิ่งทำให้เฮยเป้าอดหัวเราะเสียงดังไม่ได้
“น่าเป็นบ้า! ไอ้ติงต้องที่มาจากไหน ? ที่เป็นทรัพย์สินของ ฟาง อกรุ๊ปต่างหาก ! อาคารฟางเจิ้ง เข้าใจไหม ? รู้แล้วก็รีบ ไสหัวไปซะ อย่ามาขวางหูขวางตาอยู่ที่นี่ !
เฮยเป้ายื่นมือออกมา ใช้แรงตบไปที่บ่าของเนี่ยเฟิง พละกำลัง ของเขาดีมาก จิ้มจนหัวไหล่ของเนี่ยเฟิงสะเทือน
“ฟางชื่อกรุ๊ป ?” เนี่ยเฟิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เป็นทรัพย์สินของ พวกเขาตระกูลฟาง ?”
“ไง ? รู้แล้วใช่ไหม ? รู้แล้วแล้วยังไม่รีบไสหัวไปอีก ? “เฮย เป้าปริ้นตาขาวใส่
เนี่ยเฟิงคิดขึ้นมาได้อย่างฉับพลัน “โลกมันแคบจริง ๆ
เฮยเป้าเห็นเนี่ยเฟิงพึมพำกับตัวเอง อดโมโหขึ้นมาไม่ได้ “หมอนฟังภาษาคนไม่ออกเหรอไง ? หรือจะให้ฉันพูดซ้ำอีก ครั้ง ? หา !”
เฮยเป้าใกล้จะหมดความอดทนแล้ว ถ้าไม่ห่วงว่าลงมือหนัก ไปจนฆ่าคนตาย ตอนนี้เนี่ยเฟิงคงคุกเขาร้องขอชีวิตแล้ว !
เนี่ยเฟิงเก็บอารมณ์ความคิดไว้ มองไปที่หัวแม่มือของเฮยเป้า พูดด้วยความไม่พอใจว่า: “นายลองจิ้มฉันอีกทีสิ ?”
“ลองดูก็ลอง !” เฮยเป้าหมอนี่ช่างไม่กลัวร่างบอบบางที่ไม่ กลัวลมของเนี่ยเฟิง !
เฮยเป้าจิ้มลงไปอีกที เขามองดูเนี่ยเฟิงอย่างได้ใจ: “จิ้มนาย แล้วยังไง? คนอย่างนายจะทำอะไรฉันได้ ?”
เนี่ยเฟิงฉับพลันก็ยื่นมือมา จับหัวแม่มือของเฮยเป้าไว้ได้ยิน แต่เสียง “กรอบ” ดังออกมา เฮยเป้าส่งเสียงร้องครวญครางด้วย ความหวาดกลัวออกมา !
เนื่องจากเนี่ยเฟิงหักนิ้วหัวแม่มือของเธอเป้าในพริบตา!
เสียงร้องของเฮยเป้าดังสนั่นไปทั่วอาคารฟางเจิ้ง !
“หัวหน้า !”
บอดี้การ์ดคนอื่นเห็นสภาพ ก็รีบกระโจนกันออกมา
เนี่ยเฟิงไม่ได้คิดที่จะคว้านิ้วหัวแม่มือของเฮยเป้าให้หลุดเลย ในขณะที่คนอื่น ๆ กระโจนเข้ามา เขาก็ใช้ตัวเฮยเป้าเป็นโล่ กําลัง !
เฮยเป้ารูปร่างใหญ่โตขนาดนั้น ถูกเนี่ยเฟิงเล่นงานด้วยมือ ไม่มีทางที่จะต่อต้านได้เลย
หมัดของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนอื่น รวมทั้งกระบอง ไฟฟ้ามาลงที่ตัวเฮยเป้าหมด เฮยเป้าถูกซ้อมร้องโหยอย่างเจ็บ
ปวด!
เนี่ยเฟิงเตะหมาหมู่กลุ่มนี้ลอยละลิ่วด้วยเพียงขาเดียว แค่วิทยายุทธเพียงพริบตา คนกลุ่มนี้ก็ถูกเตะหงายฟ้าแล้ว เนี่ยเหล่าสี่เห็นภาพนี้ อดกลืนน้ำลายลงคอไม่ได้ คุณชายของพวกเขาช่างร้ายกาจเหลือเกิน ! ตระกูลเนียมีความหวังแล้ว ! พวกที่ถูกเนี่ยเฟิงต่อยเรียกได้ว่าฟันร่วงเต็มพื้น ส่วนเฮยเป้าที่ถูกเนี่ยเฟิง ใช้เป็นโล่กำบัง ก็ถูกต่อยจนหน้าบวม
จมูกเขียวจนมึนหัวหลงทิศไปแล้ว
หลังจากเนี่ยเฟิงคลายมือ เฮยเป้าหมุนตัวอยู่รอบหนึ่ง แล้วก็ ล้มตัวลงบนพื้น
เนี่ยเฟิงมองคนพวกนี้จากมุมสูง พูดอย่างเยือกเย็นว่า
“กลับไปบอกฟางซื่อเหา เกลี่ยอาคารนี้ให้ราบภายในสามวัน ฉันจะตั้งป้ายวิญญาณของพ่อแม่ใหม่ที่นี่ กราบไหว้วิญญาณพ่อ แม่ หากทําไม่ได้ ก็อย่าหาว่าฉันเป็นคนโหดเหี้ยม !”
เนี่ยเฟิงพูดจบ ก็หันหลังพาเนี่ยเหล่าสี่เดินจากไป
เนี่ยเหล่าสี่รีบเดินกระโผกกระเผลกตามไป ใบหน้าที่ชราเต็ม ไปด้วยรอยยิ้มแห่งความปีติ
“คุณชาย ! ท่าหลายท่าเมื่อกี้ของคุณชายสุดยอดไปเลย ! ผม ขอนับถือ !”
“ฝีมือเด็ก ๆ เท่านั้นเอง ลุงสี่ ผมจะพาลุงไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด ก่อน แล้วค่อยไปหาหมอรักษาขากับคุณลุง”
สำหรับเนี่ยเฟิงแล้ว การต่อสู้เมื่อครู่ยังไม่ถือว่าเป็นการ วอร์มอัพด้วยซ้ำ
เนี่ยเหล่าสี่พยักหน้าซ้ำ ๆ ที่จริง ตอนนี้สารรูปเขาดูไม่ได้ ติดตามเนี่ยเฟิงก็ดีแต่ขายหน้าคนอื่น รีบไปเปลี่ยนชุดดีกว่า จะได้ คอยปรนนิบัติเนี่ยเฟิง
ส่วนสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดในอาคารฟางเจิ้ง ฟางซื่อเหาได้รับรู้ แล้ว
หลังจากเฮยเป้ากระเสือกกระสนลุกขึ้นมา พูดด้วยความโมโห ว่า: “เร็ว ! ส่งภาพกล้องวงจรปิดไปให้คุณชาย! ไอ้ตัวแสบบังอาจ พูดจาสามหาว !”
คนอื่นก็ไม่กล้าซักช้า รีบส่งภาพจากกล้องวงจรปิดไปให้ฟาง ชื่อเหา
เวลานี้ฟางชื่อเหากำลังใส่ฟันปลอมอยู่
พอรู้ข่าวนี้เข้า เห็นชัดว่าคนที่มาหาเรื่องเป็นใครก็โกรธจน ควันออกหู !
“หมอนี่เป็นใครกันนะ! ไปสืบมาสืบให้รู้! ฉันจะเอาให้มัน
ตาย !”
เรื่องว่าที่ “ภรรยา” ของฟางซื่อเหาหนีงานแต่งไปกับหนุ่ม ยาจกก็ขายหน้าจะแย่แล้ว
นึกไม่ถึงว่าหนุ่มยาจกนี้จะมาหาเรื่องถึงที่ แล้วยังกล้าสั่งให้ เขาเกลี่ยอาคารให้ราบ !
“เศษสวะอย่างพวกแก ! ไม่มีใครสู้มันได้เลยเหรอ ? แล้วฉันจะ เลี้ยงพวกแกให้เสียข้าวสุกทำไมกัน?”
ฟาง อาหาค่าจนปากฉีก แต่เพราะฟันปลอมยังใส่ไม่เสร็จ ฉะนั้นเวลาพูดจึงมีลมเสียดสีออกมา
“คุณชาย ไม่ใช่ว่าพวกเราสู้ไม่ได้ หมอนี่มันเล่นไม่ซื่อ มัน… มันรู้การต่อสู้แค่ตื้น ๆ !”
เฮยเป้าพูดจาตะกุกตะกัก
ความจริงแล้วเนี่ยเฟิงฝีมือร้ายกาจต่างหาก แค่ไม่กี่ทีก็ทำพวก เขาล้มไม่เป็นท่าแล้ว
“ให้ตาย เห็นพยัคฆ์ไม่คำราม คิดว่าฉันเป็นแมวป่วยล่ะสิ ? เฮยเป้า เรียกพรรคพวกมาให้หมอ! เกิดอะไรขึ้นฉันแบกรับเอง ! อย่าให้มันหนีไปได้ !”
“ครับ ! คุณชายไม่ต้องห่วง! ผมจะจัดการให้เรียบร้อย !”
ฟางซื่อเหาเลียริมฝีปากที่แห้งของตัวเอง สายตาดูเหี้ยมโหด เขาไม่ปล่อยหมอนไว้แน่!
ส่วนทางเนี่ยเฟิง เขาพาเนี่ยเหล่ามายังโรงแรมใกล้ ๆ เปิด ห้องในโรงแรมก่อน จากนั้นก็สั่งของกิน
พอเนี่ยเหล่าอาบน้ำเสร็จก็สวาปามอาหารอย่างเสือโหย กิน ไปกินมา จนเนี่ยเหล่าสี่ร้องไห้ออกมา
เนี่ยเฟิงเห็นท่าทางเนี่ยเหล่าสี่เช่นนี้ ก็ได้แต่รู้สึกปวดใจ เนี่ย เหล่าสี่เป็นคนจงรักภักดีอย่างยิ่ง ไม่เช่นนั้นคงไม่เฝ้าบ้านเกิดมา ตลอด ถูกคนตีจนขาหักก็ไม่จากไปไหน
หลังจากเนียเหล่าสี่เก็บข้าวของเสร็จ เนี่ยเฟิงก็พาเขาไปตรวจ ที่โรงพยาบาล
ขาของเนียเหล่า ยังรักษาระยะหลังได้ แต่ค่าใช้จ่ายก็ไม่น้อย
ทว่าเงินเล็กน้อยแค่นี้สำหรับเนี่ยเฟิงแล้วเป็นแค่จำนวนน้อย นิต ในจํานวนมหาศาล
“ไม่ว่าอย่างไร พวกคุณต้องรักษาขาเขาให้หาย ไม่ว่าจะต้อง
ใช้เงินเท่าไหร่ก็ตาม เนี่ยเฟิงพูดไป แล้วก็รูดค่ารักษาพยาบาล ทางโรงพยาบาลได้
เงินแล้ว แน่นอนต้องใช้วิธีที่ดีที่สุด
ไป ๆ มา ๆ ฟ้าก็มืดลง
เนี่ยเฟิงหยิบมือถือออกมาดู ปรากฏว่าแบตเตอรี่หมดแล้ว ไม่รู้ว่าเหล่าพี่สาวติดต่อเขาไม่ได้จะร้อนใจแค่ไหน
“ลุงสี่ ลุงรักษาตัวอยู่ที่นี่ พรุ่งนี้ผมจะมาหาลุงใหม่
เนี่ยเฟิงปลอบเนี่ยเหล่าเสร็จ เนี่ยเหล่ารีบพยักหน้าซ้ำ ๆ
“คุณชายไม่ต้องห่วงไปเถอะ
พอเนี่ยเฟิงออกมา กำลังจะเรียกรถ ก็รู้สึกว่ามีคนตามเขามาข้างหลัง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ