บทที่ 8 ครอบครัวได้พบกันน้ำตาคลอ

“แต่ทำไมเขาโตมาไม่เหมือนกับตอนเด็กเลยล่ะ ?”

ดังเมิ่งหน้านิ่วคิ้วขมวด ดวงตาเหมือนแสงเลเซอร์ ดู เนี่ยเฟิงตั้งแต่หัวจรดเท้า

“นั่นเพราะเธอไม่ได้ดูให้ดี

ชิวมู่เฉิงเดินมาจับศีรษะของเนี่ยเฟิงเอาไว้ “ดูนี่ ไฝที่อยู่ ข้างดวงตา เธอดูเค้าโครงนี้ให้ดี ๆ รูปปาก ตอนเด็ก ๆ เหมือนอย่างกับตุ๊กตา โตขึ้นมาก็หล่อเต็มที่

ซิวเฉิงวิเคราะห์อย่างจริงจัง

จนเนี่ยเฟิงรู้สึกเขิน

“นายคือเสี่ยวเฟิงจริงเหรอ ?

ดังเมิ่งกระพริบน้ำที่ปริ่มอยู่ในดวงตา ในใจยังคงไม่กล้าที่ จะเชื่อ

แน่นอนสิ !” เนี่ยเฟิงพยักหน้า “พี่เจ็ดก็พูดเอง รอผมโต แล้วจะแต่งงานกับผม ! อีกอย่างยังใช้หญ้าหางจิ้งจอกท แหวนให้ผมด้วย วันนั้นเล่นพ่อแม่ลูกกันยังบอกผมว่าจะ แต่งงานกับผมอยู่เลย”

ดังเมิ่งได้ยินเนี่ยเฟิงพูดถึงประวัติด้านมืดสมัยเด็กขึ้นมาอยู่ ๆ ก็อยากหารอยตะเข็บเจาะเข้าไป เธอรีบพุ่งเข้าไป เอา มืออุดปากเนี่ยเฟิงไว้ “ฉันเชื่อ ! ฉันเชื่อ ! นายหยุดพูดได้แล้ว

!”

เนี่ยเฟิง ดเผยอปากยิ้มไม่ได้ รอยยิ้มนี้ออกมาจาก ภายในใจ

“เสี่ยวเฟิง ?”

ในเวลานี้เสียงที่พอจะเดาได้ดังเข้ามา ทำให้เนี่ยเฟิงอด สั่นเทิ้มไม่ไหว อยู่ ๆ ร่างกายก็แข็งทื่อขึ้นมา ข้อต่อของ ร่างกายไม่คล่องแคล่วเหมือนเคย เหมือนว่าค่า PPTของ เขาชะงักต้องค่อย ๆ ไหลไปทีละขั้น ๆ

“พี่ พี่หก….

เนี่ยเฟิงเขาขอสาบาน ! ถ้ารู้ว่าเหรูเว่เป็นพี่หกตั้งแต่ แรก เขาจะไม่ล้อเล่นกับเย่หรูเสบู่เช่นนี้เด็ดขาด !

“นายตัวแสบ กล้าล้อเล่นกับพี่หกของเธออย่างนี้เลย หรอ ? ซึม ! กินหัวใจหมีดีเสือดาวมาล่ะสิ ?”

เย่หรูเว่เดินมาอย่างช้า ๆ กำปั้นทุบลงกะโหลกของ เนี่ยเฟิง ขอ “เขกรัก” ให้กับเนี่ยเฟิง”

สมัยเด็กเนี่ยเฟิงกลัวพี่หกที่สุด เพราะพี่หกคนนี้ค่อนข้าง เข้มงวด แล้วยังกวดขันเขามากเป็นพิเศษ

ในบรรดาพี่สาวทั้งหมด สุขภาพร่างกายของเยี่หรูเสวดีที่สุด เธอรับผิดชอบฝึกฝนเนี่ยนเฟิง ทุกวันต้องลุกจากเตียง ตนตีห้าครึ่ง ทำตามเป้าไม่สำเร็จเนี่ยเฟิงก็ต้องถูกฝีมือ

“เสี่ยวเฟิง พี่สาวอย่างฉันผิดหวังจริง ๆ นึกไม่ถึงว่าเธอจะ แปดเปื้อนบรรยากาศที่ไม่ดีมากมายเช่นนั้น ! รู้จักแทะโลม สาวแล้วนะเธอ”

เย่หรูเสบู่พอนึกถึงเนี่ยเฟิงกล้าให้เธอเรียกเขาว่าสามีสุด ที่รักตอนเธอตกที่นั่งลำบาก ก็อดโมโหไม่ได้ อยากจะจัดการ เนี่ยเฟิงขึ้นมา !

สมัยเด็กเนี่ยเฟิงเห็นเย่หรูเว่ ก็เหมือนกับที่หนูเห็นแมว ต่อให้ตอนนี้โตแล้ว เย่หรูเสาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอีกต่อไป แต่พลังความน่าเกรงขาม ยังคงฝังแน่นอยู่ในใจของเนี่ยเฟิง

เนี่ยเฟิงส่ายหน้าร้องไห้เศร้าสลดขึ้นมา ทั้งหมดนี้เป็นการ เข้าใจผิดอ่ะ พี่หก !”

“เข้าใจผิด ?”

“เอาล่ะ ๆ เสี่ยวเฟิงเพิ่งจะกลับมา เธออย่าทำให้เขาตกใจ

ขณะที่เนี่ยเฟิงคิดว่าตัวเองจะถูกตีมือ ซิ่วเฉิงก็เอ่ยปาก ขึ้นมา ปกป้องเอาไว้ “พี่ใหญ่! พี่เป็นอย่างนี้ทุกครั้งเลย เจ้า ตัวแสบนี้ถ้าไม่ให้รู้จักเจ็บบ้างก็ไม่รู้หรอกว่าอะไรคือกฎ เกณฑ์
แม้ท่าทางของชีวเฉิงจะดูเย็นชา แต่ก็ปกป้องเนี่ยเฟิงไว้ ทุกครั้ง ทนเห็นเนี่ยเฟิงเจ็บไม่ได้แม้แต่นิดเดียว

“เขายังมีชีวิตอยู่นั่นก็เพียงพอแล้ว”

คำพูดของชีวมเพิ่งทำให้หัวใจดังเมิ่งกับเหรูเสทั้งสอง คนสั่นเทา

สักพักขอบตาของคังเพิ่งก็แดง เธอกลั้นไม่อยู่แล้ว พุ่ง ไปข้างหน้าอย่างไม่ห่วงภาพลักษณ์ ร้องไห้คร่ำครวญขึ้นมา

“เสี่ยวเฟิง ! เธอไม่รู้หรอกว่าช่วงเวลานั้นฉันอยู่อย่างไร ทุกวันที่ตื่นขึ้นมาก็อยากไปตามหาเธอ มันหดหูมาก !”

แม้เย่หรูเสว่จะไม่ได้เป็นเอามาก แต่ก็อดที่จะเช็ดหางตา ไม่ได้

เนี่ยเฟิงนึกว่าจิตใจที่ด้านชา จะไม่หวั่นไหวกับเรื่องใด อีก แต่พอเห็นพี่สาวทั้งสามดีใจปนร้องไห้ เพราะข่าวการยัง มีชีวิตรอดของเขา อยู่ ๆ ก็รู้สึกแปลบที่หัวใจขึ้นมาก

คงเพิ่งกอดเนี่ยเฟิงเอาไว้แน่น เนี่ยเพิ่งรู้สึกความอ่อนนุ่ม กดไว้จนแทบหายไม่ออก

“เอาล่ะ ๆ เสี่ยวเฟิงทุลักทุเลเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ยัง ไม่ได้ทานข้าวเลย พวกเธอหยุดกันสักเดี๋ยวเถอะ

ซิวเฉิงเอ่ยขึ้นมา คงเพิ่งจึงได้สะอึกสะอื้นคลายมือ
“พี่ใหญ่พูดถูก !”

ในที่สุดเนี่ยเฟิงก็หายใจหายคอทั่วท้องแล้ว เขาเกือบจะ โดนคนโหดร้ายทําให้ตาย

“เสี่ยวเฟิง เธอมีที่ปักหลักหรือยัง ? ถ้ายังไม่มี คืนนี้ก็พัก ของฉันที่นี่เถอะ”

เนี่ยเฟิงเพิ่งกลับมาแน่นอนต้องยังไม่มีที่ปักหลัก แม้ว่าจะ พักโรงแรกหรือซื้อห้องชุดอยู่ก็ได้ แต่เมื่อได้อยู่กับพี่สาวใจ จึงต้องออกไปหาห้องข้างนอกด้วยล่ะ ?

“ผมเพิ่งกลับมาที่นี่ ยังไม่มีที่พัก

“ก็ได้ ฉันจะขึ้นไปเก็บห้องให้เธอ

“พี่ใหญ่ ! เตรียมให้ฉันห้องหนึ่งด้วย คืนนี้ฉันก็พักที่นี่ ฉันมีหลายอย่างจะคุยกับเสี่ยวเฟิง

คงเพิ่งกระพริบดวงตาที่กลมโต อย่างกับดูไม่พอ คอยมอง

เนี่ยเฟิง

เป็นการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วมาก ตอนแรกที่คงเพิ่งไม่รู้ ว่าเนี่ยเฟิงเป็นใครก็ทำตัวเหมือนเม่น พอตอนนี้รู้แล้ว ก็ กลายเป็นคนสุภาพอ่อนโยนเหมือนสมัยเด็กตอนนั้น

“พี่ใหญ่ คืนนี้ฉันก็นอนที่นี่ด้วยคน

เหรูเสวกล่าวพลางมองไปที่เนี่ยเฟิง “ที่ผ่านมาเธอได้ออกกําลังกายบ้างหรือเปล่า ? ฉันเห็นเธอวิ่งเร็วมากทีเดียว พรุ่งนี้เช้ามาแลกเปลี่ยนกันหน่อย

เนี่ยเฟิง: …

เขาจะปฏิเสธได้เหรอ ?!

“ได้ คืนนี้พวกเรามาฉลองกัน !!

ในคืนนั้น เนี่ยเฟิงถูกพี่สาวทั้งสามซักใช้เรื่อง “ความเป็น

ความตาย”

พวกหล่อนสามคนกะใช้เวลาทั้งคืนสอบถามทุกอย่าง หลายปีมานี้ของเนี่ยเฟิง เนี่ยเฟิงคิดแล้วคิดเล่าก็ไม่ได้เผยอ อกไปหมด ปิดบังตัวตนและศักยภาพของตัวเองในตอนนี้เอา ไว้ บอกแต่เพียงว่าตัวเองเร่ร่อนอยู่ข้างนอก ใช้ชีวิตช่วงหนึ่ง ไม่ต่างจากขอทาน ต่อมาหลังจากระหกระเหินช่วงหนึ่ง อาศัยความทรงจํากลับมายังที่นี่

เรื่องนี้ถึงกับทำให้พี่สาวทั้งสามเจ็บปวดใจทีเดียว พวก หล่อนทั้งสามมองดูสายตาของเนี่ยเฟิงเหมือนมองดูหนุ่ม น้อยผู้น่าสงสาร และพวกหล่อนทั้งสามก็สาบานกับตัวเองใน ใจว่า จะปกป้องเนี่ยเฟิงให้ดี จะไม่ให้เขาต้องพบความ ล่ามาก ใด ๆ อีก

รุ่งเช้าของวันที่สอง เรื่องที่ยังเพิ่งสูญเสียแฟนคลับไป ทำให้ต้องกลับบริษัทมาจัดการหน่อย ส่วนเหรูเสวก็ไม่ได้หยุด ได้แต่กลับไปที่สถานีตำรวจก่อน

ต่อมาก็คือซิวมู่เฉิง แม้ว่าเขาจะลาออกแล้ว แต่ต้องไปเดิน เรื่องให้เสร็จ

“เสี่ยวเฟิง เช้านี้เธอก็อยู่บ้านไปก่อนนะ ช่วงบ่ายรอพี่เจ็ด กลับมา จะให้หล่อนพาเธอไปเดินรอบ ๆ

พี่สาวทั้งสามสั่งเนี่ยเฟิงเสร็จก็ออกจากบ้านไป

ทว่าเนี่ยเฟิงไม่คิดจะอยู่ในบ้าน วันนี้เขาอยากไปดูบ้าน เกิดของเขา พ่อแม่เขาเสียไปนานแล้ว เขาไม่ได้กลับไปบ้าน เกิดเลย จึงคิดถึงเป็นพิเศษ

เนี่ยเพิ่งออกจากบ้าน ตามรอยความทรงจำของตัวเอง นั่ง แท็กซี่มายังบ้านเกิด แต่เดิมที่ควรจะเป็นบ้านของเขา กลับ กลายเป็นตึกระฟ้าตึกหนึ่ง