บทที่ 3 ถูกพวกหล่อนเข้าใจผิดว่าเป็นย

แม้เนี่ยเฟิงอยากจะอธิบายกับคังเมิ่งดี ๆ แต่ตอนนี้พี่เจ็ดยัง โมโหอยู่ ถ้าเขาหยุดอยู่ตรงนั้น ต้องถูกทุบหัวปูดเป็น ซาลาเปาแน่

ตอนนี้ตัวเขาต้องรีบไปที่โรงแรมอินเตอร์เนชั่นแนลเพื่อ ยับยั้งพิธีแต่งงานที่เหลวไหล ถ้า ใบหน้าหล่อเหลาของเขา เป็นแผลเข้า แล้วเขาจะเปิดตัวอย่างมีประกายได้อย่างไร ?

“ไม่ต้องตามหรอก ! ผมเสร็จธุระแล้วจะกลับมาหาคุณ !!

ประโยคนี้ของเนี่ยเฟิง ทำดังเมิ่งโมโหเข้าจริง ๆ เท่ากับว่า เขาเอาเปรียบแล้วยังท่าเป็นคนดี !

ในเวลานี้เอง สายตายังเพิ่งก็เจอคนคุ้นเคยเข้า เธอรีบร้อง เรียกไปว่า:

“เย่หรูเสรีบจับคนหิ่นกามนี้ไว้เร็ว เมื่อเขาทำชั่วกับฉัน ไว้บนรถไฟ !”

“อะไรนะ ! ปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว !”

สมรรถภาพของเย่หรูเสดีกว่าคงเพิ่งเยอะมาก เธอตาม ไล่ตามไปอย่างรวดเร็ว วิ่งเร็วมาก !

“เจ้าหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าหยุดเดี๋ยวนี้นะ !”
เนี่ยเฟิงตะลึงไปชั่วครู่ เขาวิ่งหนีมาไกลแล้ว นึกไม่ถึงว่าพี่ เจ็ตของเขาจะตามมาทัน จำได้ว่าตอนเล่นซ่อนแอบพี่เจ็ดวิ่ง ไม่เท่าไหร่ก็เหนื่อยไม่ไหวแล้ว สุขภาพออกจะแย่

เนี่ยเฟิงอดใจไม่อยู่เหลียวหันกลับไปดู เห็นแค่แว๊บเดียวก็ อึ้งไปเลย

ผู้หญิงที่เนี่ยเฟิงเคยเจอเรียกได้ว่าเยอะเท่าขนวัว แต่คนที่ อยู่ตรงหน้าเขากลับสามารถทำให้เขาสูญเสียพลังความคิด ไปชั่วขณะได้

ตัวที่ตรงเผงของเธอ เครื่องแบบตำรวจห่อหุ้มรูปร่างที่น่า ภูมิใจเอาไว้ ภายใต้แสงแดดที่สะท้อนลงมา ผ่านผิวพรรณที่ ขาวละเอียดของเธอจนเปล่งแสง

คิ้วทรงใบหลิวที่ขมวดบนใบหน้าใบนั้น ดวงตากลมดั่งลูก แอปริคอท คงเพราะวิ่งด้วยความรีบร้อนเกินไป พวงแก้มทั้ง คู่จึงแดงก่ำ จมูกเรียวปากลูกเชอรี่ ลมหายใจหอมดั่งดอก กล้วยไม้ !

เรียกว่าเป็นโบตั๋นงามประดับเมืองจริง ๆ !

เนี่ยเฟิงฝืดคอกลืนน้ำลาย “คุณสวยจริง ๆ เลย

พอเย่หรูเสว่ได้ยินเนี่ยเฟิงพูดเช่นนี้ โกรธจนกัดฟันกรอด

ๆ “นายมันเป็นกุ้ยจริง ๆ ยอมให้จับซะดี ๆ เนี่ยเฟิงถึงได้รู้ตัวอีกที บนตัวเธอสวมเครื่องแบบตำรวจซึ่งเท่ากับว่าเธอเป็นตำรวจหญิง !

มีหรือที่เนี่ยเฟิงจะยอมจำนน โดยดี ถ้าถูกจับไปสอบสวนที่ โรงพัก ก็เท่ากับเสียเวลาพอดี

“คุณตรวจคนสวย ! ผมไม่ได้ทำผิด คุณไม่มีหลักฐาน เที่ยวจับคนไม่ได้จะ

“คุณไม่ได้ทําผิด แล้วทำไมต้องหนี ?”

น้องเจ็ดบอกว่าเขาเสียมารยาทกับหล่อน น้องเจ็บจะ

โกหกได้อย่างไร ?

“คุณไล่ตามผมผมก็ต้องหนี้สิ หรือจะให้ผมยืนเชื่อก็ถูกคุณ จับน่ะสิ

“เหลวไหล !”

เนี่ยเฟิงดูเย่หรูเสวีที่ไล่ตามไม่ลดละ เขาได้แต่วิ่งอย่าง สนุกบนความเหนื่อยไป แต่นึกไม่ถึงว่ากำลังของเหรูเว่จะ ดีเช่นนี้ วิ่งไล่ตามเขามาหลายไมล์แต่ก็ไม่หยุดเลย

เนี่ยเฟิงเหลือบลูกตา คิดในใจว่าเป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ใช่ วิธีที่ดี ต้องหาทางสลัดเธอออกไปให้ได้ !

เนี่ยเฟิงสำรวจลักษณะพื้นที่ที่เขาอยู่ในตอนนี้ พวกเขาวิ่ง กันมาจนถึงไซด์ก่อสร้าง

ลักษณะพื้นที่ของที่นี่ดูซับซ้อน น่าจะสลัดเธอออกไปได้
เนี่ยเฟิงตัวเบาเหมือนนกนางแอ่น เท้าลอยลม วิ่งเร็วมาก แม้จะเป็นเช่นนี้ เย่หรูเสวก็ยังตามติดมาข้างหลัง ดูท่าทาง ไม่มีความคิดที่จะปล่อยเนี่ยเฟิงไป

“คุณอย่าตามอีกเลย ผมไม่มียาแก้ไอน้ำดำหรอก !

“ตาตื่นกาม ฉันต้องจับนายไปลงโทษตามกฎหมายให้ได้ อย่าได้ใจนัก อ่ะ !”

นึกไม่ถึงในเวลานี้เอง เย่หรูเสบู่ก้าวไปในอากาศตกลงไป

เนี่ยเฟิงหยุดฝีเท้าชั่วครู่ ค่อย ๆ ถอยหลังมา มองดูตัวของ เหรูเสาที่อยู่ในถังบำบัดน้ำเสียกว่าครึ่ง ใบหน้าเผยรอยยิ้ม ความเจ้าเล่ห์

“อุ๊ยตาย คุณตำรวจหญิง คุณตกลงไปได้อย่างไร ? เมื่อกี้ ไม่ได้ดูทางให้ดี ๆ เหรอ ?”

ที่แท้นี่คือถังบำบัดน้ำเสียของไซด์งาน !

เดิมทีตัวถังบำบัดน้ำเสียที่มีกลิ่นรุนแรงอยู่แล้ว และก้นถัง ก็เต็มไปด้วยโคลนตม ทั้งเละทั้งสิ้น เวลานี้เย่หรูเสจึงไม่กล้า ขยับตัว เพราะกลัวว่ายิ่งขยับก็จะยิ่งจมปลักลงไป

เหรูเสวรู้สึกลนลานขึ้นมา เมื่อกี้เอาแต่ไล่ตามเนี่ยเฟิง ไม่ ได้มองดูใต้ฝ่าเท้าให้ดี จึงติดกับดักของเนี่ยเฟิง

เนี่ยเฟิงของตัวอยู่ข้างถังบำบัด มองเหรูเสวจากมุมสูง “คุณอย่าขยับเด็ดขาด ยิ่งคุณขยับก็จะยิ่งจมปลักเร็วขึ้น
“นายมันคนชั่ว ถ้าฉันออกจากที่นี่ไปได้ ฉันจะไม่ปล่อย

นามแข่

เย่หรูเสวกัดฟัน ต้องเนี่ยเฟิงด้วยความเคียดแค้น

“ถ้าคุณพูดอย่างนี้ผมก็ต้องกลัวแล้วล่ะ ยิ่งเป็นคนขี้ขลาด อยู่ด้วย ตกใจไม่ได้ ฉวยโอกาสตอนที่คุณยังปืนขึ้นมาไม่ได้ เผ่นก่อนดีกว่า”

เนี่ยเฟิงพูดพลางก็หันตัวกลับเดินจากไป

“เอ๊ะ ! กลับมาเดี๋ยวนี้นะ !”

เย่หรูเสว่เริ่มร้อนใจขึ้นมา เมื่อตอนเธอเข้ามาไม่เห็นมี ใครคิดว่าคนงานคงกลับไปทานข้าวกัน หรือว่าตัวเองต้อง อยู่ในถังบำบัดสักพักแล้ว ?

เย่หรูเสว่ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ครู่หนึ่งก็ลนลานขึ้นมา “นายกลับมานะ ฉันยอมปล่อยนายแล้ว!”

“จริงเหรอ ? คุณตาของผมเคยบอกว่า ผู้หญิงที่ยิ่งสวย ยิ่งเชื่อไม่ได้ คุณสวยซะขนาดนั้น คำพูดที่ออกมาคงโกหกผม ทั้งเพล่ะสิ ? เมื่อคุณเพิ่งบอกว่าจะจับผมไปลงโทษตาม กฎหมาย แล้วยังว่าผมว่าตื่นกามด้วย

เนี่ยเฟิงกระพริบตาปริบ ๆ มองเหรูเสด้วยท่าทีที่ไม่มีภัย

ก้นถังบำบัดน้ำเสียทั้งเละทั้งลื่น เย่หรูเสวไม่มีจุดให้โฟกัส เลย อยากปีนขึ้นไปเจรจาคงไม่ง่าย
“ฉันเป็นคนพูดคําไหนคำนั้น ฉันเป็นตำรวจนะ นายรีบดึง ฉันขึ้นไปที! ฉันไม่กลืนคำพูดตัวเองหรอก”

แม้เย่หรูเสว่จะพูดเช่นนี้ แต่ในใจไม่ได้คิดอย่างนี้ เธอ อยากจะขึ้นไป เจ้าหมอนี่แทบแย่ แล้วก็ลากตัวไปสอบสวน สามวันสามคืน

“ผมว่านะคุณตำรวจคนสวย ดูท่าทางการขอร้องของคุณ ไม่ค่อยถูกเท่าไหร่นะ มีใครเขาขอร้องกันอย่างคุณบ้าง ? ถ้าคุณพูดให้เพราะ ๆ ผมฟังแล้วรู้สึกสบาย อาจจะยอมดึง คุณขึ้นมาก็ได้นะ”

“นายอย่ามาทําตัวได้คืบจะเอาศอก !”

“ดูคุณ ดผมอีกแล้ว คุณจะให้ผมเชื่อคุณได้อย่างไรหา !”

เนี่ยเฟิงพูดจบทําท่าจะเดินจากไป

“กลับมา ! ไหนนายว่ามาว่าอยากจะฟังอะไร ?

เย่หรูเสว่ได้แต่อดกลั้นน้ำเสียง ทว่าบัญชีนี้เธอจดจำไว้ใน

ใจแล้ว

เนี่ยเฟิงลูบคางสักครู่ จากนั้นก็ดีดนิ้วดังเปาะ “ถ้าไง คุณ เรียกผมว่าที่รักสักคำ ? หรือไม่ก็เรียกผมว่าพี่ชายที่แสนดีที่ ว่าไงล่ะ”

“ถุย! ทำไมหน้าไม่อายเลย ? ไม่ดูตัวเองซะบ้าง เส้นผม ยังไม่ขึ้นก็กล้าเอาเปรียบฉันแล้ว ?
“ในเมื่อคุณพูดเช่นนี้ งั้นเราก็สิ้นสุดความร่วมมือกันเถอะ คุณก็อยู่ที่นี่สักพักแล้วกัน ยังไงต้องมีคนมาช่วยคุณแน่

เนี่ยเฟิงยักไหล่ จากนั้นก็ชมเพลง ดูท่าทางคงปล่อยไว้ไม่ สนใจแล้ว

“ฉันเรียก ฉันเรียก โอเคไหม ?”

“โธ่ ทำแบบนี้ตั้งแต่แรกก็เรียบร้อยแล้ว แต่ท่าทางของ คุณเมื่อทำให้ผมห่อเหี่ยว ฉะนั้นเรียกผมว่าพี่ชายคงทําผม พอใจไม่ได้ ถ้าไงคุณเปลี่ยนคำเรียกก็แล้วกัน”

เย่หรูเสากัดริมฝีปากล่างที่แดงระเรือของเธอ หมอนคิดจะ ทําอะไรอีก ?

“คุณดึงฉันขึ้นไปก่อนก็แล้วกัน แล้วเปลี่ยนคำเรียก อย่างไรก็ว่ามา !”

เนี่ยเฟิงหาท่อนไม้เท่าที่ได้โยนลงไป เย่หรูเสว่คว้าไว้แม้ เสมือนไร้ค่าเฉดหญ้าฟาง เธอจับท่อนไม้ด้านหนึ่งไว้ได้ แต่ ในบ่อบำบัดทําอย่างไรก็ออกแรงไม่ได้

“คุณออกแรงดึงสิ !”

เย่หรูเว่ โมโหเล็กน้อย

“คุณยังไม่เรียกเลย คุณเรียกก่อน แล้วผมค่อยดึงคุณขึ้น มาว่าอย่างไร ?”
สายตาของเนี่ยเฟิงส่องประความเจ้าเล่ห์ขึ้นมา “ถ้าคุณ เรียกผมว่าสามีที่รัก ผมก็จะดึงคุณขึ้นมาทันที การแลก เปลี่ยนครั้งนี้คุ้มค่าใช่ไหม ?”

ดวงตาทั้งคู่ของเย่หรูเสวต้องเหมือนสายฟ้าพิฆาต “นาย มันชั่วช้า ไร้ยางอาย !”