พี่สาวเจ็ดคนทีสวยสง่าของผม

บทที่ 14 หาเรื่องกลับ



บทที่ 14 หาเรื่องกลับ

คนพวกนี้ทั้งหมดนั้นล้วนถูกฟางซื่อเหาเรียกมาแน่นขนัด เป็นแผ่นใหญ่ ลองนับดูอย่างคร่าวๆ มีประมาณสองสามร้อย คนได้

ฟางซื่อเหายิ้มเย็น เขาไม่เชื่อว่าคนตั้งมากมาย จะจัดการ เนี่ยเฟิงคนเดียวไม่ได้

จัดการมัน ตีมันให้ตาย! ”

ฟางซื่อเหาก็ไม่ได้พูดพร่ำทำเพลงอะไร ยกมือขึ้น ออกคำ สั่ง “ตีมันตายมาที่ฉันได้! ใครสามารถทำมันตายได้ ฉันจะ ให้คนนั้นล้านนึง!”

ขอเพียงรางวัลอย่างงาม ย่อมมีผู้กล้าถวายตัวรับใช้ แน่นอนประโยคนี้พูดเอาไว้ไม่มีผิดจริงๆ

คนพวกนี้ที่ถูกฟางซื่อเหาเรียกมานั้นส่วนใหญ่ก็พร้อมที่จะ ตาย พวกเขาฟังที่ฟางซื่อเหาพูด ก็รีบถืออาวุธในมือเดินหน้า ไปทางเนี่ยเฟิงจากนั้นก็สับลงไป

“โครม” เนี่ยเฟิงปิดประตู เขากระโดดเตะ เข้ากับคนที่พุ่ง เข้ามาก่อนจนคนพวกนั้นล้มลง

ถึงแม้ว่าจะจัดการพวกที่อยู่ข้างหน้าสุดแล้ว แต่ทว่าก็ยังมี คนข้างหลังเข้ามาอีกอย่างต่อเนื่อง
เนื่องจากคางเพิ่งเป็นห่วงเนี่ยเฟิง ดังนั้นจึงรีบไปดูที่ หน้าต่าง จึงได้เห็นกลุ่มคนกลุ่มใหญ่ร้องตะโกน

พริบตาเดียวคางเพิ่งก็ตกใจจนหน้าซีด เธอคิดอยากจะ เปิดประตู แต่ทั้งคฤหาสน์นั้น โดยปิดกั้นจนหมด

เธองกาเงินๆหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันที รีบเร่งโทร หาเย่หรูเสว “พี่หกไม่มีแล้ว มีคนหลายคนจะจัดการเสี่ยว เฟิง! พี่รีบมาเร็วๆเข้า

ในตอนนี้เย่หรูเสว่ประชุมเสร็จพอดี รับโทรศัพท์จากคาง เพิ่ง ใบหน้าของเธอครึ้มลงทันที “เธอทำใจให้สงบก่อน อย่า ให้เสี่ยวเฟิงได้รับบาดเจ็บ ฉันจะรีบไปทันที!

หลังจากที่เข่หรูเสว่วางสาย ก็หยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมากล่าว ว่า “สถานการณ์ฉุกเฉิน ทุกคนเตรียมอาวุธให้พร้อม ออก เดินทางทันที!!

“ตี! มันให้ตาย!

ฟางซื่อเหากัดฟันร้องตะโกน มองดูเนี่ยเฟิงที่ถูกล้อมเอา ไว้ ฟางชื่อเหารู้สึกเพียงว่าหน้ากลับมาได้

แต่เนี่ยเฟิงนั้นมีฝีมือสูง ไม่ว่าจะมีคนโถมเข้ามาเท่าไหร่ ก็ ไม่มีใครสามารถทิ้งรอยแผลแม้เพียงเล็กน้อยไว้บนตัวของ เนี่ยเฟิงได้

พูดเป็นเล่น ชุดนี้เป็นชุดที่พี่หกของเขาซื้อให้
“ฉีกขาด!”

คาดไม่ถึงว่าวินาทีต่อมาก็ถูกโจรซุ่มโจมตีฉีกแขนเสื้อของ เนี่ยเฟิงขาดทันที

ทันใดนั้น กลิ่นอายรอบตัวของเนี่ยเฟิงก็เปลี่ยนไป ร่วมกับ กลิ่นอายความตายเข้มข้น ทันทีเขาก็ใช้เท้าถีบพวกอันธพาล ข้างตัวออก

เห็นเพียงเขาใช้มือจับที่คอของคนที่ฉีกแขนเสื้อของเขา “แกกล้าทําลายเสื้อผ้าที่พี่หกซื้อให้ฉัน?”

พริบตานั้นเจ้าโจรก็รู้สึกว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่ใกล้ จะตายแล้ว ความรู้สึกกลัวและหวาดกลัวแพร่กระจายขึ้นมา ในใจ!

เขาคิดว่าเขาจะถูกฆ่าในวินาทีถัดไป

ตอนที่เขาหายใจไม่สะดวก เตรียมตัวที่ตาย ก็มีเสียงเสียด หูของไซเรนดังลอยมา

เนี่ยเฟิงเงยหน้าขึ้นมา มองเห็นรถตำรวจที่อยู่ไกลๆวิ่งเข้า มาในเขต เขาก็เลยปล่อยมือออก

มีตำรวจจำนวนมากลงมาจากรถตำรวจ ในมือของพวก เขาล้วนถือโล่ป้องกัน ล้อมบริเวณสถานที่เกิดเหตุอย่าง รวดเร็ว

เย่หรูเสวีที่อยู่ในชุดตำรวจอย่างสง่าผ่าเผย เธอมองเห็นพวกอันธพาลเหล่านั้น ทันใดนั้นก็ตะโกนว่า “มีเรื่องต่อย กัน จับพวกเขาทั้งหมดเอาไว้

“แกกล้า! รู้ไหมฉันคือใคร? ฉันคือคุณชายใหญ่ตระกูล

ฟาง!”

ฟางซื่อเหาคิดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น เดิมทีที่ เขาเรียกคนมามากขนาดนี้ ก็เพื่อที่จะจัดการเนี่ยเฟิง ให้ตาย แต่ตอนนี้เนี่ยเฟิงไม่อะไรแม้แต่น้อย คนของเขากลับจะโดน จับไป?!

“จับพวกเขาทั้งหมด ไม่ต้องสนใจว่าเขาจะเป็นคุณชาย

ใหญ่อะไรนั่น!”

เย่หรูเสบู่มองปราดไปที่ฟางชื่อเหาที่กำลังกระโดดโลด เต้นอยู่

พวกอันธพาลพอเห็นตำรวจมา ทันใดนั้นก็ตกใจเป็นอย่าง มาก เพียงแวบเดียวก็เละเป็นโจ๊ก ยังมีบางคนที่คิดจะปืน กำแพงหนีแต่ก็ถึงอย่างนั้นก็ถูกจับกลับมาอยู่ดี

ในสถานการณ์ที่วุ่นวายนั้น เหรูเสวก็เดินมาที่ข้างๆ เนี่ยเฟิง มองเนี่ยเฟิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล “เสี่ยวเฟิง นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

เนี่ยเฟิงยิ้มพร้อมส่ายหัว ถึงแม้ว่าพี่หกจะเป็นคนปากร้าย แต่ก็ใจดี ถึงแม้ว่าปกติจะเป็นคนโหดร้าย แต่ในเวลาจริงจังแล้วก็ยังคงเป็นเอาใจใส่เขา

“ผมไม่ได้บาดเจ็บอะไร แต่ว่าเสื้อผ้าที่ซื้อให้ผมมันขาด แล้ว”

เนี่ยเฟิงแค่คิดถึงตรงนี้ก็กำหมัดแน่น ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ ตั้งแต่แรก เมื่อกี้นี้ก็น่าจะจัดการคนคนนั้นอย่างรวดเร็ว คาด ไม่ถึงว่าจะกล้าทำลายเสื้อผ้าที่พี่หกซื้อ ให้เขาได้ ไม่น่าให้ อภัยจริงๆ!

“ไม่เป็นไร ก็แค่เสื้อผ้าชุดหนึ่งเท่านั้นเอง นายอยากจะได้ อีกกี่ชุดพี่หกก็จะซื้อให้เอง ไม่ต้องกลัว คนพวกนั้นทำอะไร นายไม่ได้แน่ พี่จะปกป้องนายเอง

เย่หรูเสพูดจบก็ขวางหน้าเนี่ยเฟิงเอาไว้ มองคนพวกนั้น อย่างเย็นชา “เอาตัวไป

“เสี่ยวเฟิง นายก็ตามไปให้ปากคำด้วย อีกเดี๋ยวเราค่อย กลับบ้านด้วยกัน” เนี่ยเพ่งพยักหน้าอย่างลนลาน

ฟางชื่อเหาจ้องมองสถานการณ์ทั้งหมด ทันใดนั้นก็กัดฟัน ด้วยความโมโห ตอนที่เขาขึ้นรถตำรวจ ก็โทรศัพท์หาคุณลุง ของเขา “คุณลุง จะต้องให้ความเป็นธรรมกับหลาน

การที่ตระกูลฟางสามารถปักหลักที่นี่ได้ จะต้องไม่ธรรมดา อย่างแน่นอน ตระกูลของเขามีแผนการอุบายไม่ธรรมดา ความสัมพันธ์ก็มีกว้างขวาง
คนที่คุณลุงของฟางชื่อเหารู้จักนั้นมีไม่น้อยที่เป็นคนใหญ่

คนโต

คุณลุงได้ฟังที่หลานของตัวเองถูกรังแกแล้ว ก็โมโหมากๆ ขึ้นมาทันที “วางใจได้ ลุงจะทวงความยุติธรรมคืนให้แก เอง!”

เย่หรูเสวกุมตัวคนพวกนั้น ครืดคราด โครมเคลมกลับไปที่ สถานีตำรวจ

หลังจากที่บันทึกคำให้การของคนพวกนี้เสร็จ ก็พาคน พวกนั้นไปคุมขังไว้

แต่คาดไม่ถึงว่าฟางซื่อเหาจะถูกคนมาประกันตัวไป “ผู้อำนวยการ? อย่างนี้ไม่สมเหตุสมผลนี่คะ?”

เหรูเว่เห็นฉากนี้ในใจก็ไม่สบายอย่างมาก รีบไปหาผู้ อ่านวยการทันที

ผู้อำนวยการเพิ่งจะรับโทรศัพท์เสร็จ ก็ให้ปล่อยคนไป หลังจากนั้นก็มองเหรูเว่อย่างโมโหเอามากๆ “เสี่ยวเย คุณรู้หรือไม่ว่าคุณเป็นตำรวจประชาชน? ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ควรจะเพื่อประเทศชาติและเพื่อประชาชนถึงจะถูก ทำไมคุณ ถึงได้ใช้อำนาจหน้าที่ไปในทางที่ผิด

ผู้อำนวยการ ฉันไม่เข้าใจค่ะ ฉันจะใช้อำนาจหน้าที่ใน ทางที่ผิดได้อย่างไรคะ? ถ้าหากว่าวันนี้ไม่ไป คนที่โดยดีจนตายก็คือเนี่ยเฟิง!”

“เรื่องนี้ตามแนวทางปฏิบัติแล้วไม่ควรจะทำแบบนี้ คุณก็รู้

ดีอยู่แก่ใจ! ”

ผู้อ่านวยการตบลงทีบนโต๊ะอย่างแรง

“ทำตามแนวทางปฏิบัติ? แต่ว่ามีคนจำนวนมากต้องการที่ จะทำร้ายผู้ชายธรรมดาที่ไม่ได้มีอาวุธใดๆ ในมือ ถ้าอย่างนั้น จุดจบของเขาคงมีแค่ตายเท่านั้น หรือว่าพวกเราต้องมองดู ชาวบ้านตายไปเฉยๆหรือคะ?”

“หุบปากซะ! คุณรู้เรื่องไม่ว่าการกระทำของคุณทำให้ทีม ของพวกเราถูกร้องเรียน เรื่องนั้นให้ทีมไหนไปทำไม่ได้ คุณ ยังมีอีกภารกิจที่สำคัญหรือว่าคุณไม่เข้าใจ?

เย่หรูเว่เม้มปาก ใช้เส้นผมคิดเธอก็ยังรู้ คนที่ร้องเรียน เธอก็คือฟางชื่อเหาแน่นอน

“คุณนี่มันเริ่มได้แย่จริงๆเลย! เดือนนี้คุณไม่ต้องเข้าร่วม งานลาดตระเวนทั้งหลายแล้ว นี่คือประกาศจับอาชญากร ระดับทั้งสิบคน คุณเป็นคนที่รักความยุติธรรม คิดเพื่อ ประชาชนแบบนั้น นั้นก็ไม่สู้ไปจับอาชญากรพวกนั้นซะ!

เหรูเสาถือแฟ้มเอกสาร เปิดพลิกดูทันที จากนั้นก็ขมวด คิ้วออกมา “ผู้อำนวยการ หนึ่งเดือน?

“ใช่ มีปัญหาอะไรไหม? คุณมีฝีมือเป็นเลิศไม่ใช่หรือไง?ผมจะบอกคุณให้นะ ถ้าภายในหนึ่งเดือนนี้ คุณไม่สามารถ จับอาชญากรระดับAทั้งสิบคนได้ละก็ ถ้าอย่างนั้นคุณก็อย่า อยู่ที่นี่อีกเลย!”

ผู้อำนวยการกดที่ขมับ โบกมือไล่ด้วยความไม่สบายใจ อย่างมาก ออกไปเถอะ!”

เหรูเสวกัดที่ริมฝีปาก ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าไม่เป็นธรรม แต่ ทว่าอย่างไรเสีย คืองานที่หัวหน้าสั่งลงมา


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ