บทที่ 13 มาหาถึงที่

“ไม่มีอะไร แผลพวกนี้ล้วนเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว”

เนี่ยเฟิงใส่ชุด “ไอ อย่าบอกว่า ชุดนี้ที่พี่หกเลือกมายังดูดี ถึงแม้ว่าที่เนี่ยเฟิงพูดครั้งนี้คือต้องการที่จะเปลี่ยนหัวข้อ สนทนา แต่ทว่าพี่สาวทั้งสามมองพวกรอยแผลที่โหดร้าย ทารุณก็สามารถดูออกได้ว่าเนี่ยเฟิงไม่ได้ใช้ชีวิตตามที่ใจ อยากอย่างแน่นอน

“เอาละ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ทานเสร็จก็ควรไปอาบน้ำ นอนได้แล้ว”

ชิวมู่เฉิงตบที่บ่าของเนี่ยเฟิง เนี่ยเฟิงพยักหน้ายิ้มว่า “ผม รู้แล้ว ผมจะนอนอย่างดี!

จะว่าไปแล้วความรู้สึกพวกนี้ก็มหัศจรรย์มาก เนี่ยเฟิงจำ ไม่ได้แล้วว่านานแค่ไหนแล้วที่ไม่มีคนมาคอยเป็นห่วงเป็นใย อารมณ์ความรู้สึกที่บริสุทธิ์ไม่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ใดๆ นี้ ทำให้เนี่ยเพิ่งถอนหายใจไม่หยุด

“คิดไม่ถึงว่าเพียงพริบตาเดียว เสี่ยวเฟิงก็โตขึ้นมากแล้ว ตอนที่ยังเด็กเสี่ยวเฟิงแม้จะเข้าห้องน้ำยังต้องให้พี่ตามไปส่ง ยังบอกว่าตัวเองกลัวความมืด!”

คางเมิ่งอดไม่ได้ที่จะผิวปาก เมื่อนึกถึงเรื่องตอนที่ยังเด็กนั้น

ในตอนนั้นเนี่ยเฟิง กลัวมาก แถมยังชอบหวังพึ่งพี่สาวทั้ง เจ็ดคนอีกด้วย ในวันธรรมดา เนี่ยเฟิงก็ยังคงเป็นเหมือน สมบัติล้ำค่าของพวกเธอ คางเพิ่งนึกถึงเนี่ยเฟิงในตอนเด็ก แล้วดูเนี่ยเฟิง ในตอนนี้ เวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยนโดยแท้

ตอนเด็กนุ่มๆนิ่มๆ น่ารักเหมือนกับก้อนหิมะน้ำแข็ง ตอนนี้ กลับโตเป็นผู้ชายเต็มตัวแล้ว

“พี่เจ็ด นั่นมันก็เป็นเรื่องก่อนหน้าที่นานเท่าไหร่แล้วนะ? ผมจําได้ว่าตอนเด็กๆจะต้องนอนกอดผม ใครกันแน่ที่ กลัว? ไม่งั้นวันนี้ผมกอดพี่เจ็ดนอน?”

ใบหน้าของคางเมิ่ง “จ๋า” แดงขึ้นมา

“พูดบ้าอะไรนะ ตอนนี้นายนะโตเป็นผู้ชายแล้ว โตแล้ว ห้ามพูดอะไรเหลวไหลอีก ถ้าไปพูดกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้ละ ก็ ผู้หญิงคนนั้นจะต้องมีนายแน่!

ถึงแม้ว่าจะพูดออกไปอย่างนั้น แต่ในใจคางเพิ่งนั้นกลับ คาดหวังอยู่เล็กๆ

ตอนกลางคืน เนี่ยเฟิงนอนหลับสบาย

ตั้งแต่ที่เขาจากบ้านเกิดและคนในครอบครัวมา ไม่มีเลย สักวันที่เขาจะนอนหลับอย่างรู้สึกปลอดภัย เขามักนอนกิ่ง หลับกึ่งตื่นอยู่ตลอด ร่างกายตื่นตัวเป็นอย่างมาก บางครั้งแค่ลมพัดใบไม้ขยับก็จะตื่นทันที

แต่ว่าในตอนนี้เนี่ยเฟิงสามารถนอนหลับได้อย่างสบาย อย่างไรเสียก็กลับมาสู่สภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย ยังมีพี่สาวอีก ตั้งหลายคนที่คอยปกป้องดูแล

วันที่สอง เนี่ยเฟิงตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น หลังจากที่ล้าง หน้าบ้วนปากลงตึกมา ก็เห็นมีอาหารมื้อเช้าวางอยู่เต็มโต๊ะ

“ที่วางอยู่บนโต๊ะมีแต่ของที่นายชอบ ลองชิมดู

แม้ซิวมู่เฉิงจะเป็นคนเย็นชาดูแล้วไม่น่าคบค้าสมาคมด้วย แต่ฝีมือด้านการทําอาหารนั้นยอดเยี่ยม เธอตั้งใจอย่างมาก ในการทําโจ๊กหมูเนื้อแดง ให้เนี่ยเฟิง

เนี่ยเฟิงดมกลิ่นรสชาติ จนเคลิ้มแล้วบอกว่า “หอมมาก อาหารเช้าที่พี่ใหญ่ทำอร่อยที่สุดแล้ว!

“อีกเดี๋ยวพี่ยังต้องออกไปบริษัทสักรอบ เนื่องจากเมื่อวาน นายออกไป

วุ่นวายที่ข้างนอก พอดีวันนี้น้องเจ็ดมีเวลาว่าง วันนี้ก็ให้ น้องเจ็ดอยู่เพื่อนแล้วกัน”

เนี่ยเฟิงกะพริบตา เดิมทีวันนี้เขาวางแผนว่าจะไปโรง พยาบาลเยี่ยมเนี่ยเหล่า ดูท่าแล้วคงต้องสายหน่อยถึงจะไป

ได้

“พี่ใหญ่ ผมก็ไม่ใช่เด็กแล้ว ผมรู้หนักเบา” เนี่ยเฟิงกะพริบตา เดิมก็คิดจะขอให้ชีวมเฉิงยอมให้เขาออกไปข้างนอกคน

เดียว

แต่ทว่ายังพูดได้ไม่ทันจบ ก็ถูกเย่หรูเสวีที่กำลังลงมาขัดชะ

ก่อน

ถ้านายไม่ใช่เด็กจะออกไปวุ่นวายได้ยังไง?

“พี่หก คำพูดพี่ก็ไม่ถูกแล้ว ผมก็แค่ออกไปทำความคุ้น เคยกับสถานการณ์ มีตรงไหนที่วิ่งวุ่น?”

เย่หรูเว่ส่งเสียงเชอะออกมา “ไม่อนุญาตให้เถียง มีแต่ เด็กเท่านั้นแหละที่มักจะออกไปวิ่งเล่น พี่จะบอกอะไรนายให้ นะ ทางพี่นะสามารถสืบไปตามตัวประสานใหญ่ๆของ มอนิเตอร์ควบคุมได้ พี่จะคอยจับตาดูนาย

ฉับพลันเนี่ยเฟิงก็เหมือนลูกบอลที่ถูกปล่อยลม “งั้นก็ได้ วันนี้ผมก็อยู่บ้านวันนึง พักผ่อนกายใจ

พวกพี่สาวล้วนพยักหน้าพอใจ

หลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จ ซิ่วเฉิงกับเย่หรูเสวก็ออก ไปจากคฤหาสน์

ในตอนนี้คางเพิ่งที่อยู่ในชุดนอนสีชมพูกำลังนอนเล่น โทรศัพท์อยู่บนโซฟา

เนี่ยเฟิงเห็นดังนั้น ก็รีบเข้าไปใกล้ชิดข้างหูของคางเพิ่ง พูดว่า: ” พี่เจ็ด พี่กำลังดูอะไรอยู่หรือ?
คางเพิ่งตกใจ หลังจากที่ได้ยินเสียงทุ้มต่ำของเนี่ยเพิ่งที่ ข้างหูดังขึ้น โดยฉับพลัน คางเพิ่งรู้สึกขนลุก

สมควรตาย เนี่ยเฟิงคนนี้โตขึ้นแล้วแม้แต่เสียงก็เปลี่ยนไป เสียงเปลี่ยนไปเป็นทุ่มแถมยังดึงดูด แทบจะขานรับ ประโยคนั้นทันทีอย่างง่ายๆเลย ฟังแล้วหยังกับว่าจะท้องได้

“ทําอะไรนะ!”

คางเมิ่งปิดใบหูที่ร้อนๆของตัวเอง สายตาก็เปลี่ยนเป็นลูก ลี้ลุกลน

เนี่ยเฟิงที่น่าสงสารเป็นอย่างยิ่งกล่าวว่า “ผมก็อยากดูว่า พี่ทำอะไรอยู่ ผมทำไมเนี่ย? ตอนเด็กๆ พี่เจ็ดก็คอยปกป้อง ผมอยู่ชัดๆ”

“เหอะ! นั่นมันก็เป็นเรื่องสมัยเด็กแล้ว อย่าโวยวาย บน รถไฟวันนั้นที่ถูกนายก่อกวน แฟนคลับพวกนั้นบางส่วนล้วน ออกจากการเป็นแฟนคลับ ตอนนี้ให้ฝ่ายตรงข้ามเห็นเป็น เรื่องตลก”

เนี่ยเฟิงเดินอ้อมหนึ่งรอบ ก็นั่งลงที่ข้างๆกางเมิ่ง “ฝ่าย ตรงข้ามอะไรอะ?”

“ก็เน็ตไอดอลผู้หญิงที่แข่งกันกับฉันนั่นไง

คางเพิ่งด้านหนึ่งพูดไปอีกด้านก็เปิดรูปโปรไฟล์อีกฝ่าย อย่างคล่องแคล่ว “อะ ดู เธอนี่แหละ
หลังจากเนียเฟิงดูแล้ว ก็แบะปากออกมา “อะไรเนี่ย หน้าตาไม่เห็นสวยสักนิด ไม่ได้หนึ่งเปอร์เซ็นต์ของความสวย ของพี่เจิด”

คางเมิ่งได้ฟังประโยคนั้นของเนี่ยเฟิงก็พอมีประโยชน์ เธอ พยักหน้าเบาๆ “ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ทว่าถึงแม้ว่าเธอจะ ไม่ได้สวยเท่าไหร่ แต่ความสามารถในการหาแฟนคลับนั้น สูงมากทีเดียว ไอ ครั้งก่อนโดนนายก่อกวน ฉันเสียแฟนคลับ ไปเยอะมาก ตอนนี้คงต้องอธิบายดีๆสักรอบ

“ขอโทษครับ”

เนี่ยเฟิงชำนาญในการแสดงน้ำเสียงอ่อนนุ่ม เขารู้ว่าพวก พี่สาวนั้นแพ้ทางอะไรแบบนี้

“ช่างเถอะ ใครใช้ให้นายเป็นน้องชายฉัน พี่เจ็ดไม่คิดเล็ก

คิดน้อย!”

เห็นไหม ได้ผลจริงๆ

“ไม่อย่างนั้น ให้ผมช่วยชี้แจงให้ไหม?”

ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังหารือว่าจะชี้แจงเรื่องในตอนนั้น อย่างไร อยู่ๆก็มีเสียงที่น่ากลัวของโทรโข่งดังมาจากนอก ประตูห้อง

“ไอ้หนู ไสหัวออกมาซะ! ฉันรู้นะว่าแกอยู่ที่นี่! เสียงที่คุ้นเคยของฟางชื่อเหาดังเข้ามา เนี่ยเฟิงคิ้วกระตุกอ่า คาดไม่ถึงว่านายคนนี้จะกล้ามาจริงๆ?

“เกิดเรื่องอะไรกัน? ทำไมต้านนอกถึงได้เสียงดังขนาด

กางเมิ่งงงวยบางส่วน

“พี่เจ็ด พี่นั่งรออยู่ตรงนี้ ผมจะออกไปดูเอง

เนี่ยเฟิงพูดจบก็ลุกขึ้น คางเพิ่งรีบจับเนี่ยเฟิงไว้ “นายไม่ ต้องไป พี่ไปดูเอง!”

“ที่ด้านนอกนั้นไม่รู้ว่ามีอันตรายหรือเปล่า? ผมจะสามารถ ให้คนน่ารักน่าหลงใหลอย่างที่เจ็ดออกไปเจออันตรายได้ อย่างไร? เชื่อฟังนะ พี่รออยู่ตรงนี้ ผมไปแป๊ปเดียวก็กลับ

คำพูดของเนี่ยเฟิงนั้นไร้ข้อสงสัย คางเพิ่งก็โดนความเด็ด ขาดของเนี่ยเพิ่งทําให้ตะลึงไป

เนี่ยเฟิงเปิดประตูออกก็มองเห็น ที่ด้านนอกนั่นแน่นขัดไป ด้วยกลุ่มคน โดยได้ล้อมคฤหาสน์เอาไว้เรียบร้อยแล้ว

คนที่เป็นหัวหน้านั้นไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คือฟางซื่อเหา นั่นเอง

“ไอ้หมอนี่จมูกสุนัขหรือไง? ถึงได้หาที่นี่เจอได้?”

ฟางชื่อเหาเพียงแค่นึกถึงความอัปยศเมื่อวานนี้ ทันใดนั้น ก็รู้สึกโกรธขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ เพียงแค่เห็นเนี่ยเฟิงก็เหมือนกับเห็นคู่อริที่ฆ่าพ่อของตัวเอง “ไอ้หนู! คิดไม่ถึงว่า เมื่อวานนี้จะกล้าทำอย่างนั้นกับฉัน จะบอกอะไรให้นะ ฉัน ไม่มีทางปล่อยแกไปแน่! วันนี้ฉันจะทำให้แกตายไปซะ! ”

เนี่ยเฟิงหัวคิ้วกระตุก ดูท่าแล้วครั้งนี้ฟางชื่อเหาคงต้องการ ให้เขาตายจริงๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่กันมาเป็นกองทัพเช่นนี้ เอาคนมาซะเยอะแยะ