ตอนที่15 เบียดบังภาพวาดของกู้ลิงเฉิง

ลู่เจิ้งหลินเหมือนรีบมากที่จะจบงานนี้ หลังจากแลก เปลี่ยนแหวนเรียบร้อยแล้วก็รีบจูงมืออันจิ่วลิ่วลงมา ต้อนรับแขก ราวกับว่าจะปกปิดอะไรบางอย่าง

เย่หลินฮวนเดินไปในมุมที่ไม่มีคน แล้วมองดูคลิป วิดีโอที่เธอถ่ายเมื่อกี้ แล้วกดส่ง แล้วคุยโทรศัพท์ด้วย เสียงที่ต่ำ “คลิปครึ่งแรกของงานแต่ง ฉันส่งไปให้แล้ว ส่งค่ามัดจำมาแล้ว เดี๋ยวฉันจะส่งครึ่งหลังไปให้”

ผ่านไปสักพัก “ติ๊ง” โทรศัพท์ของเธอมีผู้โอนเงินเข้า

เธอนับจํานวนเงินแล้ว พอใจมาก เธอยิ้มเบิกบาน จาก นั้นก็นำคลิปครึ่งหลังส่งต่อไป

ในเมื่อลู่เจิ้งหลินจะมีชู้แล้วยังจะปกปิดอีก บนโลกใบนี้

จะมีเรื่องดีแบบนี้ได้ไงล่ะ

นึกว่างานแต่งง่ายๆ แบบนี้ เขาก็เป็นผู้ชายที่ดีแล้ว

หรอ?

รอบๆ ข้างมีแขกอยู่เป็นสองสามกลุ่มเดินผ่านไป แล้ว พูดนินทากันว่า “” งานแต่งลู่ก็แอบน่าสงสารไปแล้วมั้ง”

“ก็เพราะว่าว่าที่ภรรยาของลู่เจิ้งหลินพึ่งเสียชีวิต พึ่ง ขึ้นทีวีว่าจะให้เงินรางวัลห้าล้านบาทกับผู้ที่หาภรรยา เจอ ข้างหลังก็แต่งงานแล้ว ถ้าทำพิธีใหญ่โตคนอื่นจะว่า ยังไงล่ะ?”
“ถือว่ามีใจอยู่เหมือนกัน แต่ว่าทำไมเขาต้องรีบขนาด นี้ล่ะ? ความเสี่ยงไม่น้อยเลยนะ มีคนมามากมายขนาด

“คงจะเป็นเพราะรีบแหละมั้ง ฉันได้ยินมาว่า เจ้าสาว ท้องสามเดือนแล้ว ถ้าไม่จัดงานแต่งออีก ก็ปกปิดไม่ ไหวแล้ว”

“จริงหรอ……”

“จริงแท้แน่นอน เพื่อนของฉันเป็นเพื่อนเจ้าสาว……

คำพูดนินทาของแขกเข้าไปในหูของเย่หลินฮวนที่ยืน อยู่ตรงมุม แก้วไวน์ที่เธอถืออยู่ค่อยๆ บีบรวมกันมากยิ่ง ขึ้น มองดูเจ้าสาวที่กำลังดื่มไวน์กับแขกอยู่ ในดวงตา เต็มไปด้วยแสงสว่าง

สามเดือนก่อน เป็นเวลาที่เธอกับลู่เจิ้งหลินปรึกษาว่า จะหมั้นกัน

จากที่ไกล อันจิ๋วจิ๋วใส่ชุดสีขาวควงแขนลู่เจิ้งหลิน กำลังพูดคุยกับคนบ้าน

เย่หลินฮวนเก็บโทรศัพท์ แล้วถือแก้วไวน์เดินตรงไป

พึ่งเดินเข้าใกล้ก็ได้ยินคำพูดหวานๆ ของอันจิ๋วจิ๋ว

“ได้ยินว่าคุณปู่ชอบตัวภาพของซูซัมซิวมานานแล้ว ค่ะ ก่อนหน้านี้ตอนวันเกิดคุณปู่หนูก็อยากมอบเป็นของขวัญให้แล้วค่ะ แต่ว่าตอนนั้นหนูอยู่ที่ฝรั่งเศส วันนี้บัง เอิญมากๆ ค่ะ รู้ว่าคุณปู่จะมา ก็เลยนำภาพนั้นมาให้คุณ ปู่โดยเฉพาะค่ะ”

“ทุกวันนี้ภาพวาดของท่านซูมีไม่น้อยแล้ว นี่เป็นรูป ซัมซงที่มีชื่อเสียงหนึ่งในนั้น แต่ว่าน่าเสียดาย ข้างนอก เต็มด้วยของปลอม ของจริงไม่รู้ว่าหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วค่ะ”

พอพูดถึงจุดนี้ ลู่เจิ้งหลินและอันจิ๋วจิ่วทั้งสองก็สบตา

กัน

“ก็คือภาพซัมซง” แววตาของลู่เจิ้งหลินได้ใจมาก จับ ไหล่ของอันจิ่วลิ่ว

“เพื่อรูปนี้จิ๋วยั่วให้เพื่อนช่วยสืบข่าวไม่น้อยเลยครับ ครึ่งปีก่อนพึ่งได้ราคาสูงจากคนฮ่องกงคนหนึ่งครับ”

“ใช่มั้ยล่ะ!” คุณท่านดีใจมาก “งั้นฉันขอดูหน่อยสิ”

ในตอนที่เย่หลินฮวนเดินไป อันจิ๋วจิ๋วได้ให้คนนำภาพ วาดมาแล้ว เห็นว่ารูปสวยมาก แขกในงานต่างๆ ก็ล้อม รอบหมดแล้ว

ในตอนที่เห็นภาพวาดนั้น แววตาของเย่หลินฮวนอัด แน่นมาก เล็บของเธอเกือบจะหยิกเข้าโดนเนื้อของเธอ แล้ว

อะไรได้ราคาสูงจากคนฮ่องกงเมื่อครึ่งปีที่แล้ว ภาพวาดนั้นเป็นรูปที่แขวนอยู่ในห้องของคุณพ่อตั้งแต่เธอ ยังเด็กๆ เป็นแค่ของสะสมชั้นหนึ่งของคุณพ่อเธอก็ เท่านั้น

คุณท่านมองดูภาพวาด สีหน้าจริงจังมาก

“เป็นของจริงแน่นอน ปู่กล้ารับรองเลย” ลู่เจิ้งหลิน ได้ใจใหญ่ “ถ้ารูปนี้เป็นของปลอม งั้นรูปที่อยู่ตามงาน ของซูซัมซิวก็เป็นของปลอมหมดแหละครับ”

แขกในงานถูกใจภาพนี้ไม่น้อย ดูไปนานมากก็ยัง พยักหน้าเห็นด้วย

“คุณปู่คะ ให้หนูดูหน่อยได้ไหมคะ?” เย่หลินฮวน ยืนนานมากแล้ว มองดูรอบๆ ข้างๆ บันเทิงกันสักพัก แล้ว เธอจึงเปิดปากพูด เสียงเบาอ่อนมาก สักครู่เดียวก็ ทำให้เสียงของคนรอบๆ ข้างเงียบลง