ตอนที่14 ลู่เจิ้งหลินเราเจอกันอีกครั้งแล้ว

สามวันต่อมา

บ้านลู่ได้เหมาโรงแรมห้าดาวในเมืองจิน คนปกติเวลา จัดงานแต่งมักจะวางรูปแต่งงานไว้หน้าประตูโรงแรม แต่ลู่กลับไม่เหมือนกัน ทุกอย่างดูถ่อมตนและง่ายดาย จนกระทั่งมาถึงหน้าลิฟต์ของงาน จึงจะได้กลิ่นความ มงคลบ้าง

เย่หลินฮวนเดินออกมาจากลิฟต์พร้อมกับบ้านลี่ คนใช้ ข้างๆ ต่างก็เข็นรถเข็นของลี่หมู่เชินอยู่

เธอมองดูทางเข้าที่ไม่ไกลมากนัก เงาที่ใส่ชุดสูทนั้น อยู่ในสายตาของเธอตลอด ยิ่งอยู่ก็ยิ่งชัดเจน ราวกับ ภาพที่คุ้นตาเธอมาก

“คุณปู่ คุณป้าลี่ รอพวกท่านมานานมากแล้วครับ”

ในวินาทีที่เจอลู่เจิ้งหลินในระยะใกล้ เย่หลินฮวนก็ยัง อึ้งไปเลย

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอยืนในจุดยืนของคนนอกแล้วมองดู ผู้ชายที่ตัวเองรักมาสามปี

ชุดสูทแต่งงานที่ถูกตัดมาพอดีตัวเป๊ะ ตรงหน้าแกมีด อกไม้และเข็มกลัดของเจ้าบ่าว เธอจำได้อย่างชัดเจน ชุดตัวนี้เป็นตัวที่เธอสั่งทำเองจากอิตาลี ในตอนที่ทั้ง สองตกลงหมั้นกัน
พอคิดถึงจุดนี้ เย่หลินฮวนก็หัวเราะในใจขึ้นมา

ศพของว่าที่ภรรยายังไม่หายหนาว ลู่เจิ้งหลินก็รีบ แต่งใหม่แล้ว ยังคิดว่าเขามีความรู้สึกที่ลึกซึ้งอีก ทํา แม้แต่เวลาที่จัดสั่งเสื้อผ้าตัวใหม่ก็ไม่มี ใส่ชุดเก่าต้องรับ คนใหม่ บ้าบอคอแตกจริงๆ

หลังจากลู่เจิ้งหลินทักทายกับคนในบ้านลี่เรียบร้อย แล้ว แววตาสุดท้ายคือหยุดอยู่ที่บนตัวของเย่หลินฮวน สายตาของเขาดูสงสัยมาก “ท่านนี้คือ…….

สามปีก่อนเย่หลินฮวนแต่งเข้าบ้านลี่ ก็มีแต่ตอนงาน แต่งเท่านั้นที่เคยเจอกัน จากนั้นไม่นานก็ติดคุกแล้ว ฉะนั้นลู่เจิ้งหลินจำเธอไม่ได้นั้นเป็นเรื่องปกติ

ลี่หยู่ซินหัวเราะไปทีหนึ่ง ในแววตาเต็มไปด้วยความ เยาะเย้ย รอดูสภาพที่แย่ของเย่หลินฮวน

ที่จริงแล้วแววตาที่ลังเลของคนในบ้านลี่ ลู่เจิ้งหลินก็ เดาออกแล้วว่าฐานของเย่หลินฮวนคือใคร ทันใดนั้นก็ รู้สึกว่าตัวเองปากไวไป ทำไมถึงผิดพลาดตรงจุดนี้

หลายปีมานี้ตระกูลลี่อยู่ในเมืองจินไม่เคยล้ม คำพูด ที่พูดข้างนอกต่างก็ต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ เพียง สิ่งเดียวคือสามปีก่อนลูกสะใภ้คนโตเข้าคุกเพราะ ฆาตกรรม ถึงแม้ตระกูลลี่จะกดทับข่าวลือไว้ แต่ก็ต้อง มีคนหาวิธีพูดกันข้างหลัง คิดก็ไม่ต้องคิด รู้เลยว่าเธอก็ คือคนที่เขาลือกัน
มองดูคนส่วนมากทำสีหน้าหวาดกลัว แววตาของเย่ หลินฮวนมีรอยยิ้มที่สุขุมผ่านไป จากนั้นก็ยื่นมือไปทาง ลู่เจิ้งหลิน

“สวัสดีค่ะ เราน่าจะเคยเจอกัน ในพิธีสมรสของฉันกับ หยู่เชิน คูณลู่ก็ยังหนุ่มเหมือนเมื่อสามปีก่อนเลยนะคะ วันนี้ในงานยิ่งเต็มไปด้วยความวัยรุ่น ดีมากๆ ค่ะ”

แววตาของเธอนิ่งมาก ไม่มีสีหน้าที่ไม่ดีเลย ตอนนี้ยัง ยกคางเล็กน้อย ทำให้เธอดูดีขึ้นมามาก ทำให้ผู้คนไม่ กล้านินทาอีกเลย

ไม่เพียงแต่คนนอก แม้กระทั่งคนในบ้านลี่ยังอึ้งไป เลย

นิสัยของลูกสะใภ้คนโตตระกูลลี่ทุกคนต่างก็รู้ดี เมื่อ ก่อนอยู่ข้างนอกจะทักทายกับใครต่างก็ต้องทะเลาะ วิวาทก่อน วันนี้หลังจากเข้าคุกแล้ว เปลี่ยนไปเลยหรอ?

ลู่เจิ้งหลินเองก็อึ้งไปเลย รู้สึกว่าแววตาที่เย่หลินฮวน มองตัวเองนั้นคุ้นเคยมาก แต่กลับไม่ทันได้คิด รีบตอบ คำพูดกลับก่อน

“ผมตาบอดไปเอง เดี๋ยวผมขอดื่มลงโทษตัวเองแก้ว หนึ่งนะครับ”

ความเย็นนี้สามารถปกปิดความอึดอัดเมื่อกี้นี้ไปได้ เลย ก่อนที่คุณท่านลี่จะเข้าประตู ก็ยิ้มไปทางเย่หลิน ฮวนอ่อนๆ และชื่นชมในแววตา
เย่หลินฮวนยิ้มอ่อน พยักหน้าเป็นการตอบกลับ ใน ตอนที่ก้มหัวลงตัวเองกลับหันไปมองลู่เจิ้งหลินโดยไม่รู้ ตัว จากนั้นตรงหน้าก็มีความรู้สึกโดดเดี่ยวที่ชัดเจนผ่าน ไป

ลี่หยู่เชินนั่งอยู่บนรถเข็น จากมุมของเขาแล้วสามารถ เก็บทุกแววตาของเย่หลินฮวนไว้ในสายตาได้ พอมอง ถึงจุดนี้ แววตาก็มีความแน่นขึ้นเล็กน้อย

พิธีง่ายดายมาก แม้กระทั่งรายการกล่าวความในใจ ก็ไม่มี ไม่มีการแสดง มีเพียงพิธีกรประกาศแลกแหวน แต่งงานกันเท่านั้น

เย่หลินฮวนยืนอยู่ในหมู่ผู้คน โทรศัพท์เปิดคลิปอัด วิดีโอตลอดเวลา ในหน้าจอโทรศัพท์เป็นพิธีที่ลู่เจิ้งหลิน และอันจิ๋วกิ่วทั้งสองเปลี่ยนแหวนกัน