บทที่ 1 ชิงชัง (5)

เธอไม่เคยเชื่อฟังที่แม่บอก เพราะเธอรู้ว่าพ่อรักอาธัน และอาธีนก็รักเธอมาก ทุกครั้งที่ปิดเทอมภาคฤดูร้อน หรือปิดเทอมเล็ก พ่อมักจะพาเธอมาหาคุณย่าน้ำเงินอยู่ เป็นประจํา เธอจึงได้อยู่ใกล้ชิดกับเขา

เท่าที่จำความได้ ตอนเด็ก ๆ เธอติดเขามาก เรียกว่า ติดหนักถึงขนาดร้องจะนอนห้องเดียวกับเขา แน่นอนว่า ธันวาตามใจเธอเสมอ เขาตามใจและดีกับเธอในทุก ๆ เรื่อง

แม้แม่จะพยายามสั่งห้ามไม่ให้เธอเข้าใกล้เขาก็ตาม แต่ ความใจดีของเขาก็ทําให้เธอรักเขา และติดเขามาก

คุณอานอกสายเลือดรายนี้เล่นเป็นเพื่อนเธอทุกครั้งที่ เธอมาพักอยู่ด้วย เขาซื้อขนมอร่อย ๆ ให้เธอกิน แล้วไหน

เขาจะซื้อของเล่นที่อยากได้ให้เธออยู่เป็นประจำ

มันจึงกลายเป็นความรัก ความผูกพัน และความประทับ ใจใจตัวเขา แต่พอแม่รู้เรื่องเข้า แม่ก็มักจะตีเธอ แย่งเอา ของเล่นที่อาธันซื้อให้ไปทิ้งทั้งหมด

ถึงเธอจะเสียใจ แต่แม่ก็ไม่สนใจ มันเกิดขึ้นซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า เพราะเป็นแบบนี้เธอจึงพยายามไม่อยู่ใกล้เขา กระนั้นความรู้สึกดี ๆ ที่มีก็ยังไม่หมดไป เพราะมาที่บ้าน คุณย่าทีไร เธอก็ได้เจอเขาเช่นเดิม
จนกระทั่งเธอโตขึ้น เรียนจบชั้นมัธยมปลาย พ่อก็ส่งเธอ มาอยู่ที่บ้านคุณย่า เพราะบ้านของคุณย่าน้ำเงินอยู่ใกล้ กับมหาวิทยาลัยที่เธอเรียน

ตอนแรกแม่ของเธอก็คัดค้านไม่ให้เธอมาอยู่กับคุณย่า โดยแม่ให้เหตุผลว่า

‘ถ้าบ้านย่าของแกไม่มีไอ้ตัวกาฝากนั่นอาศัยอยู่ ฉันจะ ให้แกไป แต่ที่ฉันไม่ให้แกไปเพราะไอ้กาฝากนั่นไม่ใช่ ญาติของแก ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นคงจะงามหน้า เพราะแก ไม่ใช่เด็ก ๆ เหมือนก่อนแล้ว ฉันไม่ไว้วางใจ!!!

ตอนนั้นเธอเคว้งอย่างมากเพราะไม่รู้ว่าจะไปเรียนที่ไหน แต่พอแม่รู้จากคุณย่าน้ำเงินว่าอาธันไม่ได้อยู่บ้านคุณย่า เหมือนแต่ก่อน เพราะเขาได้ขึ้นไปทำไร่ส้มทางภาคเหนือ เพื่อสืบทอดกิจการของทางบ้าน แม่จึงยอมให้เธอย้ายมา พักอยู่กับคุณย่า

ทุกอย่างดูราบรื่นดี จนกระทั่งก่อนปีใหม่ธันวาก็ลงมา จากเหนือเพื่อมาร่วมงานแต่งญาติ

ครอบครัวของเธอทั้งหมดได้รับเชิญให้ไปร่วมงานแต่ง ด้วยเช่นกัน แต่เพราะป้าอำภาไม่ค่อยลงรอยกับคุณย่า พ่อของเธอจึงเป็นผู้จัดแจงเรื่องนี้

พ่อจัดการให้สมาชิกทุกคนที่จะไปร่วมงานแต่งไปรถคันเดียวกัน เธอจำได้แม่นว่าวันนั้นธันวาเป็นคนอาสาขับ รถ ส่วนคุณย่า เงินไม่ได้ไปเพราะท่านไม่สบาย เธอจึง อยู่เป็นเพื่อนคุณย่า

พอห้าทุ่มของวันนั้นเธอก็ได้รับข่าวร้ายจากเจ้าหน้าที่ ตำรวจ รถตู้ที่ธันวาขับเกิดประสบอุบัติเหตุ พ่อกับแม่ของ เธอถูกส่งโรงพยาบาลอาการโคม่า ส่วนธันวาสลบไป เป็นอาทิตย์ เขาบาดเจ็บสาหัส ส่วนป้าอำภากลายเป็น อัมพาตครึ่งตัวและสูญเสียความจํา

หลังจากที่รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลได้เพียงสัปดาห์ เดียว พ่อกับแม่ของเธอก็พร้อมใจกันจากไป ซึ่งการสูญ เสียในครั้งนั้นมันทําให้เธอเสียใจมาก เธอกลายเป็นเด็ก กําพร้า ชีวิตขาดที่พึ่งไปโดยปริยาย

ผ่านเหตุการณ์ความเจ็บปวดครั้งใหญ่นั้นมาเธอก็เริ่ม เกลียดขี้หน้าเขา เธอกล่าวโทษเขา เพราะเขาคนเดียวที่ ทำให้เธอต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย พอความโศก เศร้าจางลง ความแค้น และความเกลียดชังก็เข้ามาแทนที่

เธอได้ตั้งปณิธานอย่างแรงกล้าว่าจะหาวิธีแก้แค้นเขา ให้สาสม ไม่ว่าเขารักใคร ชอบใคร คบหาใครอยู่ เธอจะ พรากคนรักของเขาไปให้หมด ทำเหมือน ๆ ที่เขาทำกับ เธอ ทำให้เขาได้ลิ้มลองความเจ็บปวด ให้เขาได้รู้รสชาติ แห่งความสูญเสีย แล้วเธอก็ทําสําเร็จ…
เธอรู้ว่าช่วงเวลานั้นธันวากำลังคบหากับเดือนกาญ จน์อยู่ ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงที่สวยราวเจ้าหญิง และ เพียบพร้อมในทุก ๆ เรื่อง เธอแอบรู้มาว่าทั้งคู่มีแผนที่จะ แต่งงานกันหลังจากที่ธันวาหายจากอาการบาดเจ็บ แต่ เธอก็ทำให้ทุกอย่างละลายกลายเป็นฝุ่นผง

เธอได้วางแผนและสร้างหลักฐานเท็จขึ้นมา โดยสร้าง ภาพว่าธันวาเป็นผู้ชายหลายใจแอบมีความสัมพันธ์กับผู้ หญิงคนอื่น โดยเธอได้แอบวางยานอนหลับให้เขากิน

จากนั้นเธอก็ลากเขาเข้าห้องนอนพร้อมจัดการถอด เสื้อผ้าแล้วถ่ายรูปแบล็คเมล์ พร้อมส่งภาพที่ชวนให้ เข้าใจผิดนี้ให้กับเดือนกาญจน์ และรวมไปถึงญาติสนิท ของเดือนกาญจน์

หนึ่งสัปดาห์หลังจากนั้น เธอก็รอดูทุกอย่างพังพินาศ ด้วยความสะใจ เดือนกาญจน์เป็นคนมาบอกเลิกคุณอา ขาของเธอ แล้วเจ้าหล่อนก็หอบเสื้อผ้าบินไปพักใจในต่าง ประเทศ ซึ่งในเวลาอีกหนึ่งเดือนต่อมา เดือนกาญจน์ได้ ส่งการ์ดเชิญร่วมงานแต่งงานกับหนุ่มตาน้ำข้าวมาให้คุณ อาขาของเธอด้วย

ถือเป็นชัยชนะอันงดงามสำหรับเธอ เพราะธันวาในตอน นั้นมีสภาพแทบไม่เหมือนผู้คน