บทที่ 3 คุณมองตัวเองสูงเกินไปหรือเปล่า

หลังจากวันนั้นครึ่งเดือนเพิ่งเฉินก็ไม่เคยกลับบ้าน แต่ถั่วมั่น สามารถเห็นข่าวซุบซิบที่เกี่ยวกับเขาทุกเรื่องได้จากรายงานข่าว บนโทรทัศน์ได้ตลอด เขาพาหลัวแมนจีเข้าออกทุกสถานที่อย่าง เปิดเผย โดยไม่สนใจคำวิจารณ์จากโลกภายนอกเลยแม้แต่ น้อย

หลัวแมนจีเป็นดาราสาวผู้โด่งดัง มีนักข่าวจํานวนไม่น้อยที่ คอยติดตาหลังเขา นักข่าวที่มีความสามารถมหัศจรรย์นั้นไม่รู้ว่า ทำเช่นไรถึงได้เบอร์โทรของถั่วมั่น โทรมาไม่หยุดทั้งวันยี่สิบสี่ ชั่วโมงเพื่อถามว่าเฟิงเฉินนั้นมีชู้ระหว่างแต่งงานหรือว่าหย่าขาด จากกันไปแล้ว

ด้วยเหตุนี้ ลั่วมั่นจึงถูกรบกวนจนเกินที่จะทน

ณ ห้องรับแขกในคฤหาสน์ตระกูลเฟิง

“โทรผิดแล้ว ฉันไม่ใช่ลั่วมั่น

เสียงวางสายโทรศัพท์“ตุ๊ดๆ”ลั่วมั่นถือบัตรเชิญงานประมูล ด้วยใบหน้าไม่น่ามองเป็นอย่างยิ่ง

สุดสัปดาห์นี้ ซูชิเดอจัดงานประมูลหนึ่งปีครั้งที่เจียงเฉิง การ์ด เชิญนั้นเขียนด้วยชื่อของเฟิงเฉินและชื่อเธอทั้งสองคน ซึ่งถูกส่ง ไปถึงบ้านของคนที่มีชื่อเท่านั้น

เมื่อมองบัตรเชิญแล้ว ลั่วมั่นก็ลังเลเป็นเวลานาน หรือว่าเธอควรโทรหาเบอร์ของเฟิงเฉิน นี่เป็นสายแรกที่โทรหาเพิ่งเฉิน ตั้งแต่วันที่เพิ่งเฉินพาหลัวแมนจี้จากที่นี้ไปเมื่อครึ่งเดือนที่ผ่านมา

“สวัสดี นั้น ใครน่ะ”อีกฝั่งของโทรศัพท์รู้แล้วแต่ยังถาม

“เฟิงเฉิน ฉันเอง “ลั่วมั่นชะงักแล้วตอบอย่างอารมณ์ดี

เสียงที่ลอยเข้ามาของเฟิงเฉินนั้นเฉยชาและเชื่องช้า นำพามา ซึ่งความเย้ยหยันไม่น้อย

“นางหญิงเฟิงโทรหาฉันขณะที่กำลังยุ่งอยู่เหรอ ? ตระกูลถั่ว ของพวกคุณมีเรื่องใหญ่สุดๆอะไรเกิดขึ้นอย่างงั้นเหรอ?”

ลั่วมั่นขมวดคิ้วเล็กน้อยๆ แต่กลับไม่สนใจการยั่วยุของเขา “บัตรเชิญงานประมูลของซูซิเดอสุดสัปดาห์นี้อยู่ที่ฉัน คุณมี เวลาไปหรือเปล่า ?”

“ไม่ไป เสียงอันเย็นชาจากโทรศัพท์ฝั่งนั้น “สุดสัปดาห์ฉันมี

ประชุมต่างประเทศ”

หลังจากได้ยินประโยคนี้ ลั่วมั่นรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่กลับ รู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก

อย่างน้อยเมื่อถึงเวลาที่มีคนถามขึ้นมา เธอก็คงมีเหตุผลที่จะ ตอบ ไม่ถึงกับ……อึดอัดใจมากขนาดนั้น

แต่เฟิงเฉินที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์นั้นราวกับสามารถรับรู้ถึง ความรู้สึกของเธอ หัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

“เอาล่ะ ฉันมีธุระ ไม่ว่างฟังเธอหรอก ยังมีอะไรอีกไหม? ”
เห็นชัดว่าเฟิงเฉินได้ตั้งใจคำอธิบายของเธอ ลั่วมั่นนั้นเหมือนก้างปลาติดคอ แล้วค่อยๆ พูดสองค่าออก

“ไม่

สายโทรศัพท์ถูกวางทันที หลังจากภายห้องความ เงียบงันปกคลุมอีกนาน

ลั่วมั่นพิงบนโซฟา ยกมือขึ้นแล้วลูบขมับ ว่าเพราะอะไร สายตาของเธอจึงมองกรอบบนผนังด้านหลังโต๊ะอาหารด้านในกรอบเป็นภาพแต่งงานของสอง ทั้งต่าง ธรรมดาด้านหลัง ทันใดนั้นเธอมือต้องการที่จะหลงใหลความรู้สึกภายสายตานั้นครั้ง

ใช่แล้ว เคยมอง

สุดสัปดาห์

งานประมูลของซูชิเดอจัดตะวันตกของทะเลสาบ ถั่วมั่นขับไปที่นั่นเพียงลำพัง

โถง โรงแรมฮอลิเดย์ทองงดงาม ความหรูหรามั่งคั่ง เก้าอี้โซฟาหนังสีแดงเรียงเป็นแถว ด้านข้างเป็นโต๊ะชา ขนมและแตงโม ซึ่งหรูหราเป็น

ท่อนบนของถั่วคือเสื้อเชิ้ตขาวด้วยกระโปรงเอวสูงลายสก๊อตสีกาแฟ ส่วนรองเท้าเป็นรองเท้าส้นสูงหนังกลับสีดำ เผยให้เห็นนิ้วเท้าขาวชมพูดสวยงามและหลังเท้าโค้งขาวเนียน ผมสีด่ายาวสลวยมัดมวยยกสูง ผูกด้วยสายรัดผมเพชรสีเงิน เรียบง่ายแต่ดูแพงและงดงาม ดึงดูดสายตาและความสนใจของ ผู้ชายทั้งหลายทันทีที่เข้ามา

เธอมาช้า งานประมูลของซูซิเดอ ในเขตเจียงเฉิงนั้นอยู่ใน ความรับผิดชอบของหลี่เหยาที่อยู่ตรงปากประตูคอยต้อนรับแขก เมื่อเห็นถั่วมั่นแล้วเขาก็ต้องรับเธอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอย ยิ้ม

“นางหญิงเฟิงมาแล้ว…..

ลั่วมั่นยิ้มขอโทษ “บนถนนรถติด เลยมาช้าเลย ขอโทษด้วย นะคะ”

“ปกติ เมืองเจียงไม่มีรถติด หลี่เหยาพยักหน้าเข้าใจอย่าง

มาก แล้วมองไปด้านหลังของเธอ

“คุณเฟิงล่ะครับ ทำไมถึงไม่มาด้วยกัน

ลั่วมั่นพูดอธิบายอย่างสบายๆ “วันนี้เขามีประชุมเลยไม่ได้มา ค่ะ ให้ฉันพาพวกคุณประธาน………

เมื่อเสียงนั้นตกไป ก็เห็นสายตาของหลี่เหยานั้นเปลี่ยนไปใน ทันที มองข้ามไหล่ของเธอไปยังด้านหลังเธอ แล้วมองมายังลั่ว มั่นอย่างอึดอัดใจ ไม่พูดออกมา

“นั้น……. นางหญิงเฟิง…..เอ่อเอ่อ
ล้วมั่นขมวดคิ้วแล้วหันหลังกลับไป รอยยิ้มบนใบหน้าที่กำลัง มองผู้ที่มานั้นหยุดชะงัก ในพริบตา แล้วเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้าง อย่างช้าๆ

ชายหญิงคู่หนึ่ง ผู้ชายสวมชุดสูทสีดำสำหรับผู้ชาย ผู้หญิงสวม กระโปรงสีไวน์แดง แขนแข็งแรงของผู้ชายนั้นเต็มไปด้วยความ รู้สึกรักอันหลากหลาย เหมือนกับคู่รักที่กำลังรักกัน โดยไม่อาย สายตาของคนรอบข้างเลยแม่แต่น้อย

เพียงแต่ ผู้ชายที่เหมือนกับตกหลุมรักนั้นคือ เฟิงเฉิน สามีของ เธอนั้นเอง