บทที่ 10 สุดท้ายแล้วจุดประสงค์ในแต่งงานกับฉันเพื่อ อะไรเหรอ

ฝนเริ่มตก ในตอนบ่าย ต่อเนื่องไปจนถึงกลางคืน สายลมยาม ค่ำคืน บ้านทั้งหลังเต็มไปด้วยความหนาวสั่น ถั่วมั่นไปอาบแล้ว เปลี่ยนชุดนอน ลงไปชั้นล่างนั่งรอบนโซฟาในห้องรับแขก

ท่ามกลางความมืดในกลางคืน เสียงข้อความแสดงขึ้น “ติ๊ง ลอยมาจากโต๊ะน้ำชา

ลั่วมั่นลืมตาขึ้นแล้ว รีบเปิดโทรศัพท์เพื่อตรวจดูอย่างรวดเร็ว ประกายในแววตาของเธอเมื่อมองภาพนั้นลดลงภายในพริบตา แล้วเต็มไปด้วยความเงียบงัน

ในรูปภาพ ใบหน้าของหลัวแมนจีซบบนอกอันเปลือยเปล่า ของเฟิงเฉิน ทั้งสองนอนอยู่บนเตียงในโรงแรม แม้ว่าจะถ่ายมา แค่ไหล่ แต่ก็พอเดาได้ว่าภาพอยู่ด้านล่างที่เหลือนั้นเป็นอย่างไร

มือถือ โทรศัพท์เริ่มแข็งทื่อ สีหน้าเยาะเย้ยตัวเองบนใบหน้า ของเธอ ปล่อยให้โทรศัพท์ของเธอหลุดมือจากฝ่ามือ กระแทกกับพื้นด้วยเสียง “ปัง”

เธอกอดเข่าในอ้อมแขน ผมยาวสีเข้มร่วงไปที่ไหล่ ตามด้วย ไหล่ที่สั่นไหว

หนึ่งหยด สองหยด…..
น้ำตาที่ไหลเหมือนไม่สามารถหยุดได้ ร่วงหล่นลงมาเรื่อยๆ จนทำให้พรมเปียกชื้น

สามปีของการเป็นสามีภรรยา นางหญิงเฟิงที่ดูสดใสและ งดงาม แท้จริงแล้วแม้แต่นักแสดงก็ไม่สามารถเทียบได้

หน้าต่างของคฤหาสน์ปิดไม่สนิท ลมหนาวไหลผ่านเข้ามาใน บ้านตลอดทั้งคืน เธอร้องไห้จนซัก ในที่สุดก็ขดตัวบนโซฟา เธอ

กอดผ้าห่มแน่น สติก็ยิ่งคลุมเครือมากขึ้นเรื่อยๆ

ขณะสะลึมสะลือกลางห้องก็เหมือนมีแสงไฟวูบวาบ และมีเสียง อันคุ้นเคยลอยเข้ามาในหูของเธอ

“นางหญิงเฟิง ทำไมถึงมานอนตรงนี้ล่ะ เฮ้….นางหญิง เฟิง….ทำไมถึงตัวร้อนแบบนี้ล่ะ ?”

สติกลับมาอยู่ในความสับสนวุ่นวายใหม่อีกครั้ง ราวกับว่าตก

อยู่ในภาพลวงตาอันสุดซึ้ง

เหตุการณ์ตรงหน้านั้นราวกับส่องแสงประกาย เธอลืมตาขึ้น มองภาพสะท้อนตัวเองจากกระจก

“ลั่วมั่น ไปกันเถอะ ที่เมืองเจียงมีไนต์คลับมาเปิดใหม่ มีธีม ปาร์ตี้สนุกๆ ไปกันๆ”

“ฉันไม่ไป…ได้ยินมาว่าที่นั่นวุ่นวายจะตายไป

“ไม่วุ่นวายนะ พวกเรามีกันเยอะแยะ อีกอย่างที่หรง ก็ไป ด้วยล่ะ!”
แสงไฟในไนต์คลับสาดแสงส่อง วัยรุ่นหนุ่มสาวฟลอร์เต้นรำที่ แต่งกายด้วยเสื้อผ้าอาภรณ์อันสดใส เสียงอึกทึกของเพลงเกือบ ทําให้ผู้คนพลิกคว่ำ

เธอนั่งหงุดหงิดที่บาร์ แล้วดื่มน้ำส้มคั้นหนึ่งแก้ว

มีร่างสูงโปร่งตรงปากประตูห้องน้ำ ร่างของเขาเต็มไปด้วย กลิ่นแอลกอฮอล์

ทันใดนั้นภาพก็เริ่มสั่นไหวทันที

แสงไฟที่สาดส่องภายในห้อง และร่างที่กระแทกกับผนัง และถูกความเจ็บปวดแทรกซึมอย่างรุนแรง

ภาพกะพริบอีกครั้งมงคลคู่สีแดงสดบนผนังนั้นสะดุดตาเป็น พิเศษ และเธอนั่งเงียบ ๆ ข้างเตียง ในชุดแต่งงานแบบจีน เสียงเปิดประตูดังขึ้น ตามด้วยฝีเท้าที่เดินสะเปะสะปะ พร้อม

กลิ่นเหล้าที่ลอยมาแตะจมูก

“เอ่อ….” เธอส่งเสียงร้อง เธอถูกเฟิงเฉินสามีที่เพิ่งแต่งงาน ผนึกไว้ด้วยร่างที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า เขาจับลำคอของเธอไว้ โดยไม่ทันตั้งตัว

“ถั่วมั่น บอกฉันมาสิ สุดท้ายแล้วจุดประสงค์ในแต่งงานกับ

ฉันเพื่ออะไรเหรอ”

ดวงตาของเขาเป็นสีแดง น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“ดี คุณไม่บอกสินะ งั้นฉันจะบอกให้! คุณพยายามอย่างหนัก เพื่อเข้าใกล้ฉัน แต่งงานกับฉัน เพียงแค่ตระกูลเฟิงจะมอบของ ขวัญให้สินะ หลังจากนั้นก็จะใช้เพื่อชดเชยและระดมทุนให้เครือ ตระกูลถั่วสินะ ใช่หรือไม่?

* คุณนกตัญญูจริงๆ? เพื่อตระกูลถั่ว เพื่อพ่อแม่ มีอะไรที่คุณยัง ทําไม่ได้อีกล่ะ ?”

“คุณฟังฉันก่อน ….ฟังฉันอธิบาย….

เสียงฉีกอะไรบางอย่าง ชุดแต่งงานสีแดงสดถูกฉีกขาดเป็นชิ้น ๆ ด้วยมืออันใหญ่ของเฟิงเฉิน เหมือนดั่งผ้าชิ้นหนึ่งหลุดที่ออก จากข้างเตียง “อ้า……..

ลั่วมั่นกรีดร้อง ตื่นขึ้นจากความเจ็บปวดจากใจที่เต้นแรง เมื่อ ลืมตาขึ้นกลับพบว่าตัวเองนอนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แปลก ประหลาดอย่างสมบูรณ์

เธอลุกขึ้นยืน พร้อมกับเหงื่อที่ท่วมตัว จับจ้องไปที่เสื้อเชิ้ตลาย ทางจากด้านหลัง เพราะว่าความกลัว หัวใจตรงหน้าอกของเธอ นั้นเต้นตึกตักๆ ไม่ยอมหยุด เธอปิดหน้าอกของเธอไว้ด้วยความ กลัวอย่างรุนแรงแม้เหตุการณ์นั้นจะผ่านไปแล้วแต่ในใจยังคง หวาดผวาอยู่ ใบหน้าไร้ซึ่งสีสันใดๆ

ผ่านไปเป็นเวลานาน เธอถึงมีสติได้กลิ่นแรงของยาฆ่าเชื้อ ซึ่งอยู่ในโรงพยาบาล

“ฟื้นแล้วเหรอ?”

เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากประตู เพิ่งเพิ่งถือขวดน้ำร้อนในมือ ของเขา พร้อมรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าของเขา

“ในที่สุดมันก็ตื่นขึ้นมาแล้ว คุณมีไข้สูงและคุณก็นอนทั้งบ่าย”