บทที่4 “เอง”

ไหม ให้ผมโทรตามญาติคุณมาไหมครับ ไม่เป็นไรคะ ฉันไม่ อยากให้พวกเขาเป็นห่วง ออ โทรศัพท์ คุณเห็นโทรศัพท์ฉันไหม ไม่เห็นน่ะ คาลิสตอบ คุณจะโทรหาใครเอาโทรศัพท์ผมก่อนก็ได้ ครับ งาน งานงานของฉัน ตายแล้วต้องโดนไล่ออกแน่เลย ไม่ได้ โทรไปลาด้วย

งั้นก็โทรไปลาสิครับ ฉันจําเบอร์ไม่ได้ เบอร์มันอยู่ในเครื่องอ่ะ ออออ ทําไงดีเนี่ย …เอางี้คุณทํางานบริษัทไหนเดี่ยวผมโทรไป ลาให้ โมนา มองหน้าดาลิส แล้วตอบกลับไปว่า ฉันเป็นเพียง พนักงานขายในห้างเท่านั้นคะ

ห้างไหนครับ “คาลิส”ถามเธอ ห้าง……..จตุรัสมอลล์ ค่ะ

คาลิสเล็กคิ้วขึ้นมา นั้นมันเป็นห้างในเครือของเขานี่ แต่ก็ไม ได้พูดออกมา อ๋อ คุณทําแผนกไหนทำอะไร ฉันอยู่แผนกเสื้อผ้า แบรน ยูนิโคล่ คะ เดี๋ยวผมจัดการให้ครับ
พูดจบเขาก็ โทรไปหาเลขายงยุทธ ทันที เขาบอกรายละเอียด โมมาบอก เลขาถามขึ้นมาว่า เธอชื่ออะไรครับ คาลิส จึงถาม เธอไปว่า ….

คุณ ออะไรครับ ฉันชื่อ โมนา คะ เธอบอกว่าเธอชื่อ โมนา นายรีบจัดการให้ฉันด้วยน่ะ

ครับท่าน หลังจากที”คาลิส ” วางสายลง “โมนา” จึงถามว่า

เป็นยังไง

เลยถามออกไปว่า คุณชื่ออะไรคะ ผมชื่อ คาลิส อ๋อ ค่ะ เธอ ตอบรับสั่นๆ ให้เขา คุณหิวไหมเดี่ยวผมไปหาของกินมาให้คุณ อยากกินอะไรครับ อะไรก็ได้ค่ะ พูดจบเขาก็เดินออกไป