บทที่18 “เวปูอันนี้”

“โมนา”นั่งร้องไห้จนตัวสั่น เธอค่อยๆหยิบเสื้อผ้าทีละชิ้นขึ้นมา ใส่ เช็ดน้ำตาที่มันรินไหลอาบแก้มสองข้าง เธอหยิบกระเป๋าแล้ว เดินออกไป เธอจะไม่มีวันเจอเขาอีก

เธอเดินมาถึงเมื่อเห็นหยดเลือดบนเตียงนั้น

ถึงจะไม่มีประสบการณ์ถึงจะเป็นครั้งแรกของเขา แต่ก็รับรู้ได้ ทันทีว่าเขาได้พรากความบริสุทธิ์ไปจากเธอ เขาดึงผ้าปูที่นอน ออกหยิบกลับบ้านไปด้วย

พอถึงบ้านเขาก็สั่งป้าแวว ว่าเอาไปซักแล้วเปลี่ยนที่นอนเป็น ผ้าปูอันนี้ให้ผมทีครับ ได้คะคุณขาย เขาเดินไปข้างบนถอดเสื้ออาบน้ำ ภาพลางๆที่เขาร่วมรักกับเธอจู่ๆก็โพล่ขึ้นมาในหัวของ

เขา

อาบน้ำเสร็จเขาคิดจะโทรไปอธิบายให้เธอฟังแต่แบด โทรศัพท์ตันไม่ได้หลับ