4/2

“ขึ้นรถสิ” แม็คควีนตะโกนบอก และพอเห็นหญิงสาวยังยืนงง อยู่กับที่ก็ถอดแว่นตาสีชาออก “ฉันเอง ขึ้นรถ

ญารินดายกมือลูบหยดน้ำออกจากหน้า พอเห็นหน้าเขาเธอ ก็ตัดสินใจได้ในฉับพลัน ทั้งที่ก่อนหน้านี้เกือบลืมไปแล้วว่าเขา เคยเสนออะไรให้เธอ ร่างระหงเปิดประตูก้าวขึ้นรถ เนื้อตัวเสื้อผ้า เปียกปอนของเธอทำให้สาวน้อยต้องหันไปสบตาสีน้ำตาลอ่อน เชิงขออนุญาต

“ช่างเถอะ ไม่เป็นไรหรอก”

“ขอบคุณค่ะ” สาวน้อยกล่าวขอบคุณเบาๆ ผ้าขนหนูผืนหนึ่ง ถูกยื่นมาให้ตรงหน้า

“เช็ดหัวหูซะ เดี๋ยวจะเป็นไข้ไปซะก่อน

สาวน้อยทําตาม หลังจากเช็ดผมและหน้าตาแล้ว ก็ได้ยิน เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น

“มีค่าตอบให้ฉันหรือยัง” คนถามไม่ได้หันมามองเธอเลย

แม้แต่น้อย เธอเห็นเขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ สาวน้อยอยากบอกว่า อย่าสูบได้ไหม แต่ในนี้ก็ในรถของเขา เขาจะทำอะไรเธอมีสิทธิ์ ห้ามด้วยเหรอ “ว่าไง ถ้าวันนี้ไม่ได้คำตอบจากเธอ ฉันจะกลับ อเมริกาแล้ว แต่ถ้าเธอตอบตกลง ฉันจะอยู่ทำอัลบั้มให้เธอ

แม็คควีนได้ยินเสียงถอนหายใจดังออกมาเบาๆ ญารินดาคงหนักใจมากแต่เขากำลังจะดีใจที่ได้แก้แค้น ใจของชายหนุ่ม เต้นระรัวเมื่อใกล้จะสมหวังเต็มที่ ความจริงการแก้แค้นของเขา ไม่ใช่เพิ่งจะเริ่มหากแต่มันยังไม่สมใจเขาต่างหาก คนที่ทำให้ เขาไม่มีหน้าจะอยู่เมืองไทยเมื่อ 10 ปีก่อน คนที่ทำให้เขาต้อง อายจนแทบจะมุดดินหนีทั้งที่เขากลับชอบเธอ เสียงระฆังแก้ว ของเธอสะกดใจเขาได้อย่างไม่น่าเชื่อ แต่เธอกลับทําร้ายเขา อย่างเลือดเย็นทุกวันนี้เสียงกรีดร้องของเธอยังดังก้องอยู่ในหู กลิ่นคาวไข่ที่ประเคนลงตั้งแต่ศีรษะจนเลอะและเหม็นหึงไปทั้งตัว เขายังจำได้ถึงสภาพอันน่าสมเพชของตนเรื่อยมา

“ถ้าดิฉันตอบตกลงแล้ว คุณต้องรับปากว่าจะช่วยเรื่องค่า รักษาแม่ของดิฉันจนหายเป็นปกติ และไถ่ถอนจํานองบ้านของ ดิฉันออกมาจากเสียทรงพลทันที” ถึงคราวที่ญารินดายื่นข้อเสนอ บ้าง

ชายหนุ่มไม่ตอบแตกดโทรศัพท์พูดกับปลายสายด้วยภาษา อังกฤษชัดแจ๋ว ญารินดาเหลือบตามองอดหวาดหวั่นไม่ได้ว่าเขา เป็นฝรั่งมังค่า เขาจะปฏิบัติตัวกับเธอยังไงและเธอต้องปฏิบัติตน กับเขายังไงบ้าง ดวงตากลมแป๋วมองเส้นผมสีน้ำตาลเข้มก่อน กวาดลงมาตามโครงหน้าคมจัดรูปหล่อ เห็นเขาพูดไม่กี่ประโยค ก็วางสาย

“เรียบร้อยแล้ว…ทุกอย่างที่เธอต้องการ ทีนี้ถึงตาฉันบ้าง

ด้วยความรวดเร็วปานสายฟ้าร่างระหงเปียกชุ่มก็ขึ้นไปนั่ง อยู่บนตักแข็ง อ้อมแขนอุ่นร้อนตวัดรัดเอวบางดันให้ทรวงอก สล้างชี้ชันและกดแนบอกกว้าง ริมฝีปากอิ่มกำลังอ้าปากประท้วงเพราะเธอยังไม่ทันตั้งตัว เรียวปากร้อนก็ฉกวูบครอบครองกลีบ ปากอิ่มซีดขาวเพราะความหนาวเหน็บ ผ้าขนหนูขึ้นร่วงลงไป กองอยู่บนพื้นรถเหมือนมันเป็นเพียงผ้าขี้ริ้วที่ไร้ความหมาย

กลีบปากหวานถูกดุนดันด้วยปลายลิ้นหนาแทรกแซงเข้าไป ดูดดึงลิ้นเล็กจนญารินดารู้สึกหัวหมุน เขากระทำทุกอย่างเร็วเสีย จนเธอไล่ไม่ทัน จะปฏิเสธก็ไม่ได้จะประท้วงก็ถูกปรามด้วยความ เร่าร้อน จูบครั้งที่สองต่างจากจูบแรกราวหน้ามือเป็นหลังมือ ความอุ่นซ่านที่เคยได้รับเปลี่ยนเป็นความรุนแรงเหมือนเปลวไฟ ที่ถูกลมพายุพัดโหมกระหน่ำแผดเผาทุกอย่างให้วายวอดมอด ไหม้เป็นเถ้าถ่าน แผ่นหลังบอบบางถูกกดแน่นจนทรวงอกนุ่ม แทบหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกับแผ่นอกบึกบึน กายชายที่เธอไม่มี เวลาแม้แต่จะทำความรู้จัก แต่มันกำลังปลุกเร้าทุกโสดประสาท ของเธอให้รวมเป็นหนึ่งเดียว

เรียวลิ้นร้ายกาจ วัดเกี่ยวพันลิ้นหวานก่อนลัดเลาะไปตาม ไรฟันซี่เล็กท้ายสุดก็หยุดลงที่ผิวปากนุ่ม ร่างระหงผวาเฮือกเมื่อ กลีบปากถูกกัดให้รู้สึกเจ็บ ดวงตากลมหรี่ปรือต้องเบิกกว้าง อย่างตระหนก ความรู้สึกบอกเธอว่ามันมากกว่าความสัมพันธ์ ทางร่างกายระหว่างชายหญิง เธอเคยรู้มาว่าผู้ชายมักจะอ่อน โยนกับผู้หญิงที่ตนหมายปอง ยิ่งเป็นครั้งแรกของเธอด้วยแล้ว เขายิ่งต้องทะนุถนอมราวกับไข่ในหิน แต่นี่…แม็คควีนกำลัง ทําให้เธอหวาดกลัวจนตัวสั่น

ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงแรงสะท้านจากร่างบางบนตัก เขากำลัง ทำให้เธอกลัวแม้จะเป็นสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด แต่มันยังเร็วไป กลีบปากได้รูปผละจากกลีบปากหวาน อดหลุบตาม องความเย้ายวนของกลีบแดงจากการถูกจูบ

ต่อนี้ เธอต้องไปอยู่ในฉันจัดไว้ให้ต้องของฉันอย่าง

“แต่ว่า…”

ไม่มีแต่ญารินดา ถ้าเธอคำๆ นั้น ทุกอย่างเป็นอันยกเลิก เสียงนั้นไม่นุ่นอย่างมันแข็งกร้าวปกติ

“อะไรบ้างดิฉันต้อง

แม็คควีนยิ้มที่มุมปากลึก ยกปลายนิ้วเกลี่ยพวงแก้มแดง เขาอดทนมองดูเธอเจริญเติบโตสาวใสกลายสาว สวยซูเปอร์สตาร์ของเมืองไทยผ่านทางหลายปี เมื่อเธองดงามราวดอกไม้กำลังแย้ม กลีบเบ่งบานอวดความงามให้กับผู้ได้พบเห็น แผนการของการ แก้แค้นเป็นรูปเป็นร่างใครจะว่าเขาใจร้ายหรือจืด ใจดำทำร้ายแม้กระทั่งคนมีทางสู้ช่าง คนอย่างแม็คควีน เบอร์นัลโด้ มาเวลล์ ไม่เคยยอมใครทำร้ายอยู่ฝ่ายเดียว แม้ว่าเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม แต่เขามั่นใจ ว่าเธอจงใจชื่อเสียงของเขาป่นจนต้องกลับบ้านเกิดนอน