3/3

คำถามนั้นทําให้เธอชะงักก่อนกะพริบตาและจับจ้องไปยังดวง หน้าคมจัดแสนหล่อเหลาของเขา ผู้ชายคนนี้รูปงามอย่างหาตัว จับได้ยาก เส้นผมสีน้ำตาลเข้มยาวระต้นคอที่ตัดซอยรับกับ ใบหน้าคมคาย เครื่องหน้าทุกชิ้นประกอบกันขึ้นมาอย่างจับวาง ได้เหมาะสม คล้ายเป็นประติมากรรมชิ้นเอกที่พระเจ้าบรรจง สร้างขึ้น สีผิวก็ขาวละเอียดจนน่าอิจฉาแต่เขาเป็นผู้ชายที่แปลก ประหลาดที่สุดเท่าที่เธอเคยรู้จักผู้ชายมา

“จะจ้องหน้าฉันอีกนานไหม

คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูง ในขณะพูด ฉุดให้สาวน้อยต้องยื่นมือส่งแก้ว เหล้าให้เขา หากแต่เอวบางกลับถูกมือใหญ่ฉวยและเกี่ยวขึ้นมา นั่งเคียงข้างกันอย่างง่ายดาย

“อุ๊ย! อย่าทํารุ่มร่วมกับฉันค่ะ กฎของฉันมีอยู่ว่า ฉันจะ บริการรินเหล้าหรือเป็นเพื่อนนั่งดริ้งค์ให้เท่านั้น จะไม่ทำอะไร นอกเหนือไปจากนี้ ลูบคลำได้แค่แขนและมือแต่ห้ามโอบกอด และ…จูบ”

พูดออกไปแล้วก็ต้องหน้าแดง กี่ครั้งแล้วที่เธอต้องชี้แจง แขกแบบนี้ แต่ทุกคนที่ผ่านมาไม่เหมือนคนนี้ ความอุ่นร้อนที่ร่าย วนอยู่รอบตัวเขาเหมือนคลื่นแม่เหล็กที่ดูดเธอเข้าไปหา

แล้วญารินดาก็ต้องร้องวัด เมื่อทรวงสล้างถูกเกาะกุมและลูบ เล่นเหมือนกำลังคลำหาความผิดปกติ
“ว้าย!! นี่คุณ…”

“ทำไมล่ะ เธอก็บอกอยู่เมื่อกว่าลูบคลำได้นี่นา เธอบอกเอง นะ และฉันก็ได้ยินเต็มสองหู

“ที่ฉันพูดหมายถึงส่วนอื่น มะ…ไม่ใช่ตรงนี้

เธอปัดมือใหญ่ออกเต็มแรง แล้วแทบกระโดดโหยงเมื่อมือ ใหญ่ร่วงลงจากอกแต่สอดหายวับเข้าไปใต้ชายกระโปรงสั้นที่รุ่น ขึ้นมาจนถึงหน้าขา “นี่คุณ!!!”

“เธอไม่บอกให้แน่ชัด แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าตรงไหนห้าม ตรงไหนไม่ห้าม

ญารินดาตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า เธอลุกขึ้นพรวดสะกดกั้นอารมณ์ โกรธและกัดฟันบอกแขกวีไอพีมือไวทั้งที่หน้าแดงก่ำ

“ฉันบอกคุณไปแล้วเหมือนกับที่บอกแขกคนอื่น ว่าลูบได้แค่ แขนและมือ นั่นก็มากเกินพอแล้วแต่เพราะผู้ชายมักมากอย่าง พวกคุณจำเป็นยึดกฎเหล็กและขมวดเป็นปมรัดพวกคุณไว้แบบนี้ ทุกคนยินดีรับฟังและทำตามอย่างไม่มีข้อแม้ยกเว้นคุณ

“หึ หึ…แล้วทำไมฉันต้องฟังและทำตามเธอด้วย ถ้าเธอเสีย ตัวให้ฉัน เธอก็ได้เงินอย่างที่ต้องการนี่นา นั่นเป็นข้อแลกเปลี่ยน ที่ลงตัวมากที่สุด”

“สําหรับคนอื่นอาจใช่ แต่สำหรับฉันไม่ใช่” ญารินดาปฏิเสธ เสียงแข็ง แม้หน้าจะแดงตัวจะสั่นแต่เธอต้องทำเป็นไม่กลัว

“เธอต่างจากผู้หญิงคนอื่นตรงไหนล่ะ…หม” ดวงตาสีนํ้าตาลกราดมองไปทั่วร่างระหง เหมือนกำลังประเมินค่าสิ่งของ ชิ้นหนึ่ง “นอกจากความสวยแล้ว ส่วนอื่นก็เหมือนกันหมด ผู้หญิง หิวเงินก็แค่นี้แหละจะเอาอะไรนักหนา

“คุณกำลังสบประมาทฉัน” สาวน้อยแหวแอ๊ด ความกลัวเริ่ม เปลี่ยนเป็นความโกรธจนอยากจะขวนหน้าหล่อ ให้เลือดซิบ ถ้า ไม่ติดว่าเธออาจจะโดนไล่ออกและไม่อาจทำงานหาเงินอีกได้ ประสบการณ์ที่ได้เจอเขาเพียงไม่กี่ครั้งทำให้เธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้ ไม่ยอมใครง่ายๆ ใครทําเขาเจ็บคงต้องเจ็บกว่าหลายเท่าและ เวลานี้ญารินดาไม่อยู่ในสถานะภาพนั้น

“หึ…ซูเปอร์สตาร์ตกกระป๋องอย่างเธอ ไม่จำเป็นต้องหยิบ ยื่นเกียรติศักดิ์ศรีให้กระมัง

“ดิฉันจะเรียกคนอื่นที่พร้อมจะให้คุณทำทุกอย่างที่ต้องการ

เข้ามาแทนแล้วกันค่ะ”ญารินดาตอบอย่างสะกดกั้นอารมณ์ เธอ

ค่อยๆ ก้าวถอยหลังไปช้าๆ

แม็คควีนคว้าข้อมือบางและกระตุกทีเดียวร่างบางก็เซถลาก ลับมานั่งบนตัก คราวนี้มือน้อยระดมทุบตีอกกว้างอย่างบ้าคลั่ง

“ปล่อยนะ พูดไม่รู้เรื่องหรือไง ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะ”

ญารินดาทั้งผลักทั้งทุบทำทุกอย่างเพื่อจะหลุดพ้นจากอ้อม กอดที่ชวนอึดอัด แต่เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าภายใต้ความอึดอัดนั้น ชวนให้หัวใจระส่ำระสาย มันเต้นเร่ารุนแรงได้อย่างไม่น่าเชื่อ ชายหนุ่มรวบร่างนุ่มไว้แน่นแถมยังกุมข้อมือบางเป็นพันธนาการ แน่นหนาไม่ให้เธอได้กระดุกกระดิกหรือบิดหนีไปจากเขา
“อย่าเล่นตัวนักเลย เด็กนั่งดริ้งค์ก็อยากหาลำไพ่พิเศษด้วยวิธี นี้กันทั้งนั้น แค่ร้องเพลงอย่างเดียวจะพอกินพอใช้ได้ยังไง ยิ่งนัก ร้องตกกระป๋องอย่างเธอเคยมีเงินใช้ไม่ขาดมือ แล้วจู่ๆ จะมา ทำงานแบบนี้น่ะ อีกอย่างฉันรู้ว่าเธอต้องการเงินไปรักษาแม่ ด้วยนี่นา”เสียงพูดร้ายกาจของเขา วูบหนึ่งเป็นเสียงทุ้มหวานที่ เธอรับรู้ได้เพียงเสี้ยววินาที

“คุณรู้ได้ยังไง” สาวน้อยมองหน้าชายหนุ่มไม่วางตาหลงลืม ไปชั่วขณะว่าตนกำลังตกอยู่ในสถานะการณ์อันน่าหวาดเสียว

“เธอลืมไปแล้วรึไงว่าเคยเป็นใครมาก่อน ถึงจะตกกระป๋องแต่ ข่าวของเธอก็ยังขายได้ ทุกคนก็ทำเพื่อเงินเท่านั้น หรือเธอจะ บอกว่าไม่อยากได้มัน

“คุณต้องการอะไร”

สาวน้อยถามเมื่อจับความรู้สึกบางอย่างที่แสดงออกมาทาง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนได้ เขามาที่นี่ไม่ใช่เพื่อมาเที่ยวอย่างคนอื่น แน่นอน สัญชาตญาณบอกเธอแบบนั้น

“เธอคิดว่าฉันต้องการอะไร…หม ที่ฉันมาที่นี่ก็แค่…อยากมา เที่ยว แล้วบังเอิญที่เธอทำงานอยู่ที่นี่ ส่วนฉันก็แค่โชคดีที่ได้เจอ เธอ จะมีอะไรมากกว่านั้นล่ะ แต่มีอย่างหนึ่งที่ฉันอยากได้จากเธอ นั่นก็คือตัวเธอไงล่ะ ฉันเป็นเพียงผู้ชายคนนึงมีรัก โลภ โกรธ หลง เหมือนคนทั่วๆ ไป ไม่แปลกถ้าฉันจะอยากได้เธอมานอน ด้วย”เขาหยุดพูดและจ้องเข้าไปในดวงตาคู่สวย มือที่ถูก พันธนาการไว้แน่นก่อนหน้านี้ ค่อยๆ เป็นอิสระทีละนิด “ที่ฉันทำทุกอย่างอาจจะดูร้ายกาจในสายตาเธอ แต่นั่นไม่ใช่ตัวตนที่แท้ จริงของฉันหรอกนะ” คำพูดเนิบช้าเป็นเหมือนบ่วงของนายพราน ที่วางดักเหยื่อสาวแสนสวย